Vat 69

Ζητείτε καθηγητής/ρια με ειδικότητα στο ψώνιο για προγύμναση νεανίδας !

Όχι –όχι , αυτό δεν μου κάνει.

Ζητείτε καθηγητής ψηλός , κοντός ξανθός μελαχρινός,

( ένας Τούρκος να μου πατάει το ναργιλέ και ένας Ισπανός να μου φωνάζει ΟΛΕ !) ,

δεν έχω κανένα πρόβλημα , όλοι καλοί είναι , αρκεί να φέρνουν στον Τζόρτζ Κλούνει ή στον Αντώνη Παραρά

(η νεκροφιλία δεν κρύβεται)

και να έχουν τα προσόντα ενός συγκεκριμένου Λαρισαίου (Γκουσ……)!!!!

(τώρα εγώ γατί τα βρήκα σε Βολιώτη είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο)

Ο παπάς ο παχύς , έφαγε παχιά φακή ! Γιατί παπά παχύ έφαγες παχιά φακή;;;;

Δουλεία τους θα είναι να με ψωνίσουνε , να με κάνουν να δω τα αυτονόητα , να τονώσουν το εγώ μου , να μου υπενθυμίσουν , πως ξέχασα να πιστεύω στον εαυτό μου και μετά να με αρχίσουν στα φάσκελα , γιατί απλά σήμερα ξέσκισα!

Μόλις χτύπησε το κουδούνι , και μάνα εξ ουρανού ή μάλλον από το delivery boy του Santa Masa,μου προσφέρει απλόχερα μερίδα με σουβλάκια !
Ναι-ναι είμαι έτοιμη να καταρρεύσω , όχι από τη συγκίνηση του θαύματος του Santa Masa(φαστφουντάδικου της γειτονίας ) αλλά από την 24ώρη αποχή μου από τον ύπνο και το φαί !
Κατοχικά σύνδρομα με κυριεύουν και δεν αφήνω ούτε μύγα να πλησιάσει το λαχταριστό μου γεύμα , ενώ δεν παραλείπω να φάω ακόμα και το λίπος !

Και όπως έλεγαν και στην θρυλική σειρά «Της Ελλάδος τα παιδία»

(Μάνα, μάνα τσιγγάνα , με μάτια πλάνα και αυτιά αεροπλάνα !)

Μάνα από μάνα δεν έχει διαφορά !!!!Αλλά διαφθορά ( εδώ είναι που λέμε ότι πάει σύννεφο !!!!)

Για μεταφορικούς και κυριολεκτικούς λόγους πάει σύννεφο , μη με παρεξηγείτε μιλάει η πείνα και η εξαθλίωση !

Μια coca-cola light συνοδεύει το λουκούλλειο γεύμα μου γιατί πάνω από όλα η σιλουέτα(λέμε τώρα )…
Ας συνεχίσω με τους σπόνσορες μου , που είναι τα μοναδικά και ανεπανάληπτα Marlboro lights , που βλάπτουν το σπέρμα , so what?, και γενικά οτιδήποτε κυκλοφορεί σε light ! Όπως επίσης είναι το Vat 69 και τα σφιχτά καλσόν!

Κι ενώ το νευρικό μου σύστημα βρίσκεται υπό κατάρρευση, με καλούν για καφέ, στον οποίο δεν δύναμαι να παραβρεθώ, καθώς στην οποιαδήποτε προσπάθεια μου να σηκωθώ από την καρέκλα, στο τέλος πάντα σωριάζομαι στο πάτωμα !
Ευτυχώς που οι από κάτω έχουν πένθος και το πάρτυ των 50 ατόμων της Ζωής θα αναβληθεί και θα γίνει το άλλο Σάββατο!
Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι ο καημένος συμπέθερος τους δεν έχει πεθάνει ακόμα αλλά βρίσκεται στο νοσοκομείο , αλλά δεν έχει καμία σημασία αυτοί τον πενθούνε από τώρα!
Έτσι ήσυχη αναχωρώ για τα ενδότερα και πάω να πέσω σε βαθύ λήθαργο , αν και είναι μακρινό το ταξίδι μου μέχρι το κρεβάτι !

Όταν κάποια στιγμή θα σηκωθώ και θα ζω ακόμα, θα σας ενημερώσω !

Πάρε να’ χεις και με γυαλί !

Μονολογώντας...

Κι από εκεί που το πρόγραμμα κάθε μέρας ήταν ίδιο και απαράλλαχτο και έλεγε πρωινό ξύπνημα το μεσημέρι, και μετά προπόνηση στο τάβλι στο πιο κοντινό καφέ, σε μια μέρα αυτό το σκηνικό άλλαξε !

Πως το δέχτηκα ; Με χαρά. Προσαρμόστηκα αμέσως , βλέπεις είναι στοιχείο του χαρακτήρα μου να βαριέμαι πολύ εύκολα μια μόνιμη επαναλαμβανόμενη κατάσταση , ακόμα κι αν αυτή είναι ύπνος και τάβλι!

Το κατάλαβα από το πρωί πως η σημερινή μέρα ήταν διαφορετική , το κινητό μου χτυπούσε ασταμάτητα κι αυτή τη φορά όχι για καφέ , βλέπεις πολλά πράγματα είχαν μείνει στην αναμονή και αλλά τόσα προέκυψαν στην πορεία !

Το Σαββατοκύριακο θα μπω πάλι στην διαδικασία αξιολόγησης των γνώσεων μου , η αλήθεια είναι ότι δεν έχω άγχος, κι αν έχω περάσει παρόμοιες διαδικασίες τόσα χρόνια ! Μπορεί πολλά πράγματα στη ζωή να μην είναι μόνο μαύρα και άσπρα, βλέπεις υπάρχει και η διαβάθμιση του γκρι , αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις, μόνο δυο λέξεις σε περιμένουν στο τέλος , αποτυχία ή επιτυχία και έχω γευτεί και τις δυο και οι δυο έχουν τη χάρη τους !

Πολλές φορές μέσα από τις αποτυχίες γίνεσαι και καλύτερος , αν και κάτι μου λέει μέσα μου ότι αυτή τη φορά η επιτυχία θέλει να μου χτυπήσει την πόρτα , γιατί από την κυρία αποτυχία δόξα το Θεό έχω μάθει πολλά !

Από την άλλη λένε ότι την υπογραφή σου και κατί άλλο πρέπει να προσέχεις που τα βάζεις , καλούμε να βάλω λοιπόν κάπου την υπογραφή μου αυτές τις μέρες και δεν το σκέφτομαι καθόλου , θα τη βάλω και θα τη βάλω για καλό! Όσο για το κάτι άλλο , αυτονόητο είναι ότι δεν θα με απασχολήσει ποτέ !


Με πήραν σήμερα το πρωί τηλέφωνο για να συμμετάσχω και σε κάποια σεμινάρια που ξεκινούν την Παρασκευή είναι κι αυτά μέσα από το πρόγραμμα Ηλεία κοινωνία συμμετοχής διαλόγου και δημιουργίας πού μέσα από εκεί ξεκίνησα και την εκπομπή στα ράδιο! Αν και δεν είχα και πλήρη ενημέρωση για το περιεχόμενο του σεμιναρίου , θα αφορά κατά κάποιο τρόπο την Ραδιοτηλεοπτική παραγωγή !

Χθες οι ώρες μέσα στο στούντιο κύλησαν μοναχικά ,αφού το διπλανό μου μικρόφωνο ήταν κατεβασμένο και η Ζωή στη Θεσσαλονίκη , τάβλα σε κάποιο κρεβάτι να υποθέσω , αν και με πήρε τηλέφωνο για υποστήριξη !

Το κοινό επίσης χθες είχε μια σεξουαλική διάθεση , δεν ξέρω που οφείλετε αυτό , ας υποθέσω και πάλι ότι ήταν λόγω του Μάη που μπήκε και θα τον πιάσανε καλά !

Κοινόχρηστα, ενοίκια , φως, νερό , τηλέφωνο είναι κι αυτά μέσα στο πρόγραμμα και από σήμερα μπήκα στη διαδικασία να τους τα στάζω!

Χθες επίσης είχα μια αναπάντεχη επίσκεψη , από δυο φίλους μου από την Πάτρα , και καθώς πηγαίναμε να πάρουμε τσιγάρα από την πλατεία Σάκη Καράγιωργα, βρίσκουμε και κάτι άλλους συμφοιτητές μου , και παίρνουμε τελικά τα βουνά για να απολαύσουμε λαχταριστά κοψίδια !


Τέλος ως γνήσιο παιδί της ακαταστασίας , δεν έχω και τόσο φιλικές σχέσεις με την τάξη , αλλά αυτό που λένε ανάγκα γάρ και οι Θεοί πείθονται ! Όποτε έχω μπει σε μια διαδικασία, να αναθερμάνω τις σχέσεις μου με την τάξη!

Ελληνικός ή Τούρκικος ;

Δεν βρήκα με τίποτα να ανταλλάξω τα αλμυρά φιλιά σου , κι έτσι βρέθηκα να πικραίνω το στόμα μου με μια γουλιά τούρκικού ή έστω ελληνικού καφέ, και μια τζούρα Marlboro lights! Ναι παλιότερα τα χειμωνιάτικα απογεύματα έπινα πιο συχνά το τούρκικό καφεδάκι μου, κοντά σε όποιο βροχερό παράθυρο με έβγαζε ο κάθε χρόνος , οι εκάστοτε υποχρεώσεις , τα εκάστοτε ταξίδια !
Από τότε που μπήκες εσύ στη ζωή μου , βγήκε αυτός !
Αφού μια από τις τελευταίες επιθυμίες σου, είναι όταν με το καλό πάρεις το δρόμο προς τους ουρανούς , να μην πιούμε ελληνικό(τούρκικό) καφέ στην κηδεία σου , για να θυμόμαστε τον συχωρεμένο , αφού ο συχωρεμένος ποτέ στη ζωή του δεν ήπιε τούρκικό (ελληνικό) καφέ και αντί αυτού να πίνουμε όλοι φραπεδιές στη μνήμη σου! Πολλά τα δικά σου και τα δικά μας ψωμιά μέχρι τότε μωρό μου , έτσι το πήρα απόφαση ότι ούτε στην κηδεία σου θα απολαύσω το ελληνοτουρκικό καφεδάκι μου , οπότε τώρα που είσαι εκεί στην κρύα Σκοτία και δεν με βλέπεις , ρουφάω κάτι κλεφτές γουλίτσες στη ζούλα !!
Έχω βάλει στο τέρμα και τον Θανασάκη τον Παπακωνσταντίνου και γουστάρω άσχημα αυτή την ώρα!
Σκέφτομαι και να γυρίσω το φλιτζάνι αλλά δεν έχω κι εγώ γνωστές σαν την Αικατερίνη να μου το πούνε, βλέπεις αυτές οι βρομοδουλειές γίνονται incognito , αχ Ελένη ! Βρε λες να το βγάλω καμιά φωτογραφία να το ανεβάσω να μου πει κανείς που ξέρει το φλιτζάνι ; Σοφία! Σοβαρέψου!
Πάει και ο Απρίλης , δεν ξέρω εσείς πως θα πιάσετε το Μάη , αλλά εμένα με βλέπω να τον πιάνω με το σφουγγαρόπανο!
Λέω να απεργήσω κι εγώ μιας και η Ζωή είναι τάβλα στο κρεβάτι και δεν προβλέπεται να φύγει από την όμορφη Θεσσαλονίκη πριν την Τρίτη –Τετάρτη , αλλά ποιος ξέρει τελευταία στιγμή μπορεί να μου τη βαρέσει και να πάω να κάνω εκπομπή μόνη μου, εξάλλου οι περισσότεροι δεν θα έχουν έρθει ακόμα, τι καλύτερο θα βρω να κάνω το βράδυ της Δευτέρας ; Έπρεπε να ήσουνα από μια μεριά να με έβλεπες με τα καινούργιο σοφιστικέ μου στυλ ! Χε-χε! Θα μου πεις τι τα πήρα τα γυαλιά με 0.25 μυωπία, εεε, ακριβοπλήρωσα και καλά το ειδικό τζάμι για τον υπολογιστή ότι είναι ξεκουραστικά και κάτι τέτοιες αηδίες , εδώ που τα λέμε , με τόσες ώρες που κάθομαι εγώ μπροστά σε pc είτε στη σχολή είτε στο σπίτι χρειαζότανε !

Κάπου εδώ σας αποχαιρετώ ακούγοντας το τραγούδι :

Δεν είμαι άλλος

Πίσω απ’το φως της μουσικής που ταξιδεύεις
είσαι ολόκληρη αργεντίνικο τανγκό
Και μήτε στ’όνειρό σου πια δε με γυρεύεις
όπως παλιά μ’ένα σκοπό χερουβικό

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
Άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

Μες τα νεκρά τα καφενεία ρίχνει χιόνι
κι εγώ πενθώ την ερημιά ενός φιλιού
που σαν το ρούχο η αγάπη μας παλιώνει
κι είναι σαν ήχος χαλασμένου πιστολιού


Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
Άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
Άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

Το πολύ το Κύριε Ελέησον...

Χαρακτηρίζω την σημερινή μέρα , μουντή, κουτσή, στραβή και ανάποδη ! Συννεφιασμένο απογευματάκι Παρασκευής , και η διάθεση μου, δεν ξέρω πως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, απλώς αδιάφορη! Κάθομαι στην γνωστή γωνιά μου , μιλάω στο τηλέφωνο με την άρρωστή εορτάζουσα Ζωή , ξύνω το κεφάλι μπας και κατεβάσει καμιά ιδέα, παραιτούμε από την προσπάθεια , δεν είναι εποχή έμπνευσης !
Ανοίγω τα βιβλία , προσπαθώ να διαβάσω, καμιά όρεξη , κλείνω καφέ για αργότερα και σινεμά για το βράδυ…
Και αφού με ξέρεις το μεγαλύτερο ελάττωμα μου είναι πως δεν ήμουνα ποτέ ιδιότροπη, κουτσή, στραβή και απόλυτη, ίσως αν τα είχα όλα αυτά να είχα καταφέρει να κάνω κάτι ! Ετοιμάζω τα πράγματα για την Κυριακή , φεύγω , τα συναισθήματα μου κι αυτά απροσδιόριστα, χαρμολύπης ίσως ! Εκείνο που θα ήθελα τώρα δεν είναι ούτε μια σοκολατίνα, ούτε ένα γαλακτομπούρεκο , εκείνο που θα ήθελα τώρα ήταν να γελάσω δυνατά , να ζήσω κάτι που θα με έκανα να πέσω κάτω από τα γέλια , αυτό μου έλειψε! Ναι καλύτερα θα ήτανε να γελούσαμε παρέα , και να έπεφτα από τα γέλια στην αγκαλιά σου !
Δεν ξέρω γιατί γράφω σήμερα, δεν έχω τίποτα να πω, απουσία εμπειριών βλέπεται , ξεχάστηκα και δεν τις κυνήγησα αυτή την εβδομάδα , μόνο αρκέστηκα , στον ύπνο, στο φαΐ και στην αραλίκα! Αναρωτιέμαι από την άλλη γιατί χάθηκαν κάποιοι άνθρωποι , Θωμάαααα που βρίσκεσαι ; Να υποθέσω πως βρήκες το Κούθε σου (συγχώρεσε με δεν κατάφερα ποτέ να το μάθω σωστά ), αν είναι έτσι πες το να χαρώ ! Όχι δεν σε κατηγορώ που χάθηκες ίσως χάθηκα κι εγώ, έχω χαθεί πολλές φορές , οπότε δεν μου πέφτει και λόγος ! Την Κυριακή θα ταξιδεύω , αν σε ξεχάσω , σου λέω από τώρα τα χρόνια μου πολλά και εύχομαι όπου κι αν είσαι κι ότι κι αν κάνεις , να είσαι καλά , πάντως αν διαβάσεις αυτές τις γραμμές , περιμένω σχόλιο σου ! Κωνσταντίνε , πως πάει η προσπάθεια σε ποιον μήνα βρίσκεσαι ; Αφού αποφάσισες να το διαβάσεις όλο , με χαρά θα περιμένω τα σχόλια σου στο τέλος αυτής της μαραθώνιας προσπάθειας! Ζωή περιμένω με ανυπομονησία το blog σου !

Persona non grata

Βιώνω την λεγόμενη κατάθλιψη των γιορτών …

Δεν έμειναν άλλα αυγά να σπάσω , δεν έμεινε άλλος χώρος στο στομάχι για να το γεμίσω , με αρνιά, κοκορέτσια, κεμπάπ( κι όταν λέω κεμπάπ εννοώ το ωραίο το δικό μας το βορειοελλαδίτικο, όχι αυτό το άθλιο κεμπάπ που είναι σαν μπιφτέκι που τρώνε στην Αθήνα και κάτω από το αυλάκι).

Ίσως είναι και αυτή η δεύτερη αναβολή ενός ταξιδιού που περίμενα με λαχτάρα .

«Persona non grata» η Κοντολίζα , «persona non grata» κι εγώ!

Βρίσκομαι σε μια περίοδο γενικής αποτοξίνωσης από πάρα πολλά πράγματα που λέγονται, και από άλλα τόσα που δεν λέγονται!

Είναι ο φόβος μπροστά στο επικείμενο χάσιμο της αραλίκας .

Είναι οι στίχοι από τους Magic de spell που λένε «τέρμα το διάλειμμα τα κεφάλια μέσα».

Είναι τα «ιδιαζόντως ειδεχθείς» μελλούμενα στην τράπουλα της Ελίνας.

Είναι η απόρριψη, και αναβολή σχεδίων .

Είναι η έλλειψη μιας συγκεκριμένης ταξιδιάρας αγκαλιάς.

Είναι η εύθραυστη υγεία κοντινών μου ανθρώπων .

Είναι η συνεχόμενη έλλειψη πίστης που έχω στις δυνάμεις μου, που επιτείνουν την μελαγχολική μου διάθεση..




Τέλος αν θες, είναι απλά η φυσική εξέλιξη της ζωής, που για να μην καταντάει μονότονη, αλλάζει που και που και μου δείχνει και την άλλη όψη του νομίσματος , ή ακόμα πιο απλά , δεν μπορούν όλα να έρχονται τόσο καλά , πρέπει κι εγώ να έχω κάτι για να παραπονεθώ . Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά είναι φόβοι της στιγμής , είναι πράγματα που έχω ζήσει ξανά και έχω αντιμετωπίσει στο παρελθόν άλλοτε με επιτυχία κι άλλοτε πάλι όχι . Έχω συμφιλιωθεί με το παρελθόν μου κι έχω μάθει πολλά από αυτό , ότι ξέρω κι ότι είμαι αυτή τη στιγμή το οφείλω σε’ κείνο, κι αν έγινα καλύτερος άνθρωπος το οφείλω στις δύσκολες στιγμές του χθες.
Δεν ζω τίποτα άλλο παρά ένα ηλιόλουστο μελαγχολικό απόγευμα του Απρίλη απολαμβάνοντας τη μοναξιά μου .

Τι θα κάνω τελικά με το έβδομό χέρι ;

Ξημερώματα Μ.Παρασκεύης χτυπάει το κινητό μέσα στα μαύρα σκοτάδια , το σηκώνω και ακούω βαβούρα, στο βάθος διακρίνω μια φωνή να τραγουδάει:
No, woman, no cry;
No, woman, no cry;
No, woman, no cry;
No, woman, no cry.

'Cause - 'cause - 'cause I remember when a we used to sit
In a government yard in Trenchtown,
Oba - obaserving the 'ypocrites - yeah! -
Mingle with the good people we meet, yeah!
Good friends we have, oh, good friends we have lost
Along the way, yeah!
In this great future, you can't forget your past;
So dry your tears, I seh. Yeah!

No, woman, no cry;
No, woman, no cry. Eh, yeah!
A little darlin', don't shed no tears:
No, woman, no cry. Eh!

Said - said - said I remember when we used to sit
In the government yard in Trenchtown, yeah!
And then Georgie would make the fire lights,
I seh, logwood burnin' through the nights, yeah!
Then we would cook cornmeal porridge, say,
Of which I'll share with you, yeah!
My feet is my only carriage
And so I've got to push on through.
Oh, while I'm gone,
Everything's gonna be all right!
Everything's gonna be all right!
Everything's gonna be all right, yeah!
Everything's gonna be all right!
Everything's gonna be all right-a!
Everything's gonna be all right!
Everything's gonna be all right, yeah!
Everything's gonna be all right!

So no, woman, no cry;
No, woman, no cry.
I seh, O little - O little darlin', don't shed no tears;
No, woman, no cry, eh.

No, woman - no, woman - no, woman, no cry;
No, woman, no cry.
One more time I got to say:
O little - little darlin', please don't shed no tears;
No, woman, no cry.

Και μετά άκουσα μια άλλη φωνή να μου φωνάζει κάποιες λέξεις , που με συγχωρείτε αλλά αυτές ήταν μόνο για τα βελουτέ αυτάκια μου ! Κ Α Ρ Γ Α!

Σνίφ , συγκινήθηκα πάλι , αλλά δεν πειράζει αυτή τη φορά ήταν για καλό !

Επιτέλους οι προσευχές μου εισακούστηκαν και η μαμά βρήκε και έφερε λεμονάδα ΕΨΑ στο ευλογημένο ψυγείο μας !

Το έθιμο του τσιπουράδικου στη Λάρισα καλά κρατεί , και αφού πλέον τείνει να γίνει παράδοση , σήμερα Μ.Παρασκεύη τα τσιπουράδικα της πόλης μετά την περιφορά του επιταφίου ήταν ασφυκτικά γεμάτα , απορώ υπάρχει σε κάποια άλλη πόλη αυτό το έθιμο ;

Αγώνα δρόμου κάναμε σήμερα για να βρούμε μια θέση στα απανταχού καφέ της πόλης , τάματα σε Αγίους , μήπως και βρούμε κάπου να κάτσουμε , μετά από ατελείωτους κύκλους βρήκαμε κάπου να κάτσουμε …. Μετά από ώρα κατάλαβα γιατί εκείνες οι θέσεις ήταν άδειες … Κάτι χαριτωμένα αγοράκια από πίσω μας , λέγανε πως οι Εβραίοι φταίνε για όλα που πέφτει η Μ.Παρασκεύη μαζί με την επέτειο της 21 Απριλίου και δεν μπορούν να το γιορτάσουν όπως θέλουνε !


Με το ένα χέρι μαυρίζω κουτάκια , με το άλλο χέρι φτιάχνω βαλίτσες , με το τρίτο μου χέρι , δεν έχω αλλά κάτι τέτοιες μέρες μου φυτρώνουν και δύο και παραπάνω επιπλέον χέρια , κάνω το σταυρό μου , με το τέταρτο γυρίζω το καλαμάκι από το φραπέ , με το πέμπτο χέρι ρίχνω τα ζάρια στο τάβλι , με το έκτο θα βάλω φωτιά με τη λαμπάδα στα μαλλιά της σπαστικής γριάς από μπροστά , με το έβδομο θα γυρίσω τη σούβλα , μπα έχουμε μηχανάκι γι’ αυτό και με το όγδοό θα σας αποχαιρετήσω!



Υ.Σ Τι θα κάνω τελικά με το έβδομό χέρι ;

Απαντήστε και κερδίστε




Καλή Ανάσταση σε όλους σας !