Τρίτη, Μαρτίου 27, 2007

Αφραγκίες

Λοιπόν , σήμερα μου ήρθε μια φαεινή ιδέα … Θα ξεκινάει κάποιος μια ιστορία , θα την γυρνάει σε βιντεάκι και θα δίνει πάσα σε κάποιον άλλο να συνεχίσει την ιστορία και πάει λέγοντας !!!Ξεκινάμε σήμερα εδώ . Αυτή τη φορά με ένα τραγουδάκι , που γράψαμε παρέα εγώ με το Θανάση …Τίτλος του τραγουδιού «Αφραγκίες»Η συνέχεια του τραγουδιού στο μπλόγκ του Θανάση... Αύριο όμως...

Υ.Σ Έτσι θα κάνουμε υπερπαραγωγές , χωρίς καθόλου budget θα κάνουμε μια ταινία που θα αρχίζει από το Kingston και θα τελειώνει στη Melbourne!!!Χα-χα-χα…


Τετάρτη, Μαρτίου 21, 2007

Η Χαρτορίχτρα


Κάποτε είχε γραφτεί για μένα , ότι βάφω τα νύχια μου , ότι μιλάω συνεχώς για ζώδια και ότι ρίχνω πασίεντζες … Εεεε! Είπα κι εγώ να μην τους βγάλω ψεύτες τους ανθρώπους !!! Την επόμενη φορά θα ανεβάσω ένα βίντεο με το να μου βάφουνε τα νύχια γιατί ομολογουμένως δεν τα βάφω , άρα δεν ξέρω, και όπως και να το κάνουμε θέλω να σας δείξω καμιά καλή τεχνική , εγώ δεν βγάζω σκάρτο πράγμα στο μπλόγκ μου ! Ε και μια μέρα θα αναλύσω και τα ζώδια !

Υ.Σ Αικατερίνη ετοιμάσου … Μια νέα καριέρα ανοίγεται μπροστά σου ! Μανικιούρ –Πετικιούρ Αικατερίνη Β’!!!!

Υ.Σ

Γλένταγες στους ουρανούς
με ζάρια και χαρτιά
Και ξάφνου στα σκοτάδια μας
γκρεμίστηκες με φόρα.

Τώρα κρυώνεις και πεινάς
μ' άστο σε μας
για σένα βράζει αυτή
η άδεια κατσαρόλα

Μη δίνεις σημασία
που όλα γίναν βιαστικά
κι αν επρόλαβες να πεις
δυο τρία λόγια.

Το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά
όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.

Άπλωνες στα σύννεφα μια τσόχα και με μιας,
έναν αιώνα κέρδιζες
ποντάροντας μια ώρα.

Τώρα θυμώνεις , ξεφυσάς κι όλο ρωτάς
που σταματάει αυτή η άγρια κατηφόρα.

Μη δίνεις σημασία
που όλα γίναν βιαστικά
κι αν επρόλαβες να πεις
δυο τρία λόγια.

Το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά
όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.

Δεν πειράζει που δε σου ‘ρθε η ζαριά
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά…
Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ

Μη γκρινιάζεις που δε σου ‘ρθε η ζαριά
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά
Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ

Σάββατο, Μαρτίου 17, 2007

Ηλειακές περιπλανήσεις

























Σήμερα πήγαμε εκδρομή με το φίλο μου το Γιώργο στην Αρχαία Ολυμπία και στη Ζαχάρω … Άρε Γιώργο με τη Φωτογραφική σου και τις πειραγμένες ημερομηνίες της !Το βράδυ θα είμαστε όλοι στα Λεχαινά δίπλα από το σταθμό του τρένου, για την παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Σμυρνή ή αλλιώς του γνωστού ΠΡΑΧΤΟΡΑ!

Τετάρτη, Μαρτίου 14, 2007

Λασπόγουβα

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι !!!

Στα δεκαοχτώ σου, είσαι στον κόσμο σου , ακόμα πιστεύεις πως ο κόσμος είναι ροζ. Ακόμα και αν δεν είναι, εσύ θα τον κάνεις , και στην τελική ακόμα κι αν δεν τον κάνεις, σίγουρα σου δίνουν το περιθώριο μέχρι τα 22 σου ή έστω κάπου εκεί να μπορείς να ζεις μέσα στον ροζ κόσμο σου. Τότε ξαφνικά τα τρως όλα στη μάπα. Κάποιος έρχεται σε πιάνει από το χεράκι και σου λέει , μην φοβάσαι … Το ξέρει ότι έχεις υψοφοβία κι όμως επιμένει να σε κάνει να κοιτάξεις κάτω … Ε! κι εσύ παρά το φόβο σου κοιτάς… Ωραία είναι , κι ας επιπλέουν τα σκατά στην επιφάνεια κι ας μην είναι και τόσο ροζ όσο νόμιζες … Μετά από εκεί και πέρα , πρέπει να φτιαχτείς , να βρεις δουλειά , σύζυγο και ότι άλλο γουστάρεις και περνάνε τα χρόνια και τα κάνεις όλα αυτά , αλλά δεν αλλάζεις ουσιαστικά , στα 22 σου απλά ψυλλιάστηκες , πήρες μια μυρωδιά , μετά το έκανες βίωμα , συνήθεια, το έζησες στο πετσί σου … Περνούσαν τα χρόνια και ούτε που κατάλαβες πότε έφτασες στα 40 στα 50 και πάει λέγοντας …

Εγώ βρίσκομαι στην αρχή , μόλις που το γεύτηκα , μόλις που μύρισα τη ζωή. Καθόμουνα στην άκρη της βεράντας , με δέος στα μάτια , με τρόμο, κοιτούσα , έβλεπα πως είναι εκεί κάτω… Χίλια χέρια ήρθαν από πίσω, από τα πλάγια , φώναξαν όλοι μαζί ένα Ειιι—Οοοοπ και με έριξαν στα βαθιά ! Χειροκροτήματα , πανικός …

Όταν έσπασε ο κόσμος , εγώ ακόμα κρατιόμουνα από ένα κλαράκι , στα απέναντι δέντρα άλλοι τόσοι συνομήλικοι μου… Τα πόδια μου ακουμπούσαν μέσα στην λασπόγουβα της ζωής … Μπορούσα και κρατιόμουνα ακόμα … Κοίταξα τριγύρω μου λίγο πιο προσεκτικά . Τότε τρόμαξα . Σε άλλα δέντρα ήταν μωρά , παιδιά , γέροντες ,μεσόκοποί .Όλων τα πρόσωπα σκαμμένα όμως … Ποιος ξέρει πόσο καιρό να κρατιόντουσαν από τα κλαριά τους ; Ποιος ξέρει γιατί να βρέθηκαν σε αυτό το σημείο , τόσο νωρίς , τόσο αργά ; Ποιος ξέρει τι φοβούνται το κολύμπι ή τη δυσωδία ; Ποιος ξέρει γιατί αρνούνται να συμβιβαστούν με αυτή τη λασπόγουβα που τους έδωσαν για ζωή; Οι περισσότεροι όμως μου έμοιαζαν όλοι εκεί κάπου στα 22 … Το πότε θα πέσεις στη λασπόγουβα τελικά δεν είναι και τόσο απόλυτο . Να μόνο που φαίνεται πως γύρω στα 22 είσαι σαν το ώριμο φρούτο που πρέπει να πέσει … Σε τέσσερεις μήνες θα πέσω κι εγώ για τα καλά , πόσο ακόμα θα κρατιέμαι …

Υ.Σ Όλα είναι κύκλος σε αυτή τη ζωή … Τον τελευταίο καιρό δεν γράφω στo blog . Ίσως να είναι και αυτό που λέγαμε και με το Χρήστο , όσο περισσότερο ζούμε τόσο λιγότερο γράφουμε και όσο περισσότερο γράφουμε τόσο λιγότερο ζούμε… Για μένα ισχύει κατά κάποιο τρόπο αυτό , γιατί όταν ζω έντονα δεν γράφω … Αλλά αυτή τη φορά δεν είναι αυτό , ίσως να μην είναι μόνο αυτό. Νομίζω πως ότι είχα να δώσω σε αυτό το blog , το έδωσα , στέρεψα … Είναι και κουραστικά πάνω σε αυτό το κλαδί . Αλλά αυτό το blog και (όσοι πέρασαν μέσα από εδώ) , για μένα είναι κάτι περισσότερο από φίλος και γκόμενος , είναι συνήθεια και εθισμός … Έτσι κι αλλιώς κάτι μου λέει , πως μόλις πέσω από το κλαδάκι , τότε είναι που θα έχω να πω περισσότερα , κάτι μου λέει πως τώρα ανοίγονται ουσιαστικά νέοι δρόμοι , να την δούμε λίγο αλλιώς , να την ψάξουμε κάπως αλλιώς … Πάντα θα γράφω , αλλά λίγη μουσική , λίγα βιντεάκια , λίγη τέχνη , ίσως να ήρθε και η ώρα τους να πάρουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, σε αυτό το blog . Ακόμα κι αν δεν γίνουν όλα αυτά , θα είμαι πάντα εδώ για να σπρώχνω όσο περισσότερο καινούργιο αίμα μπορώ στην μπλογκόγουβα ! Φιλιά στις γλάστρες, χαιρετισμούς στο πιάνο !


Ταινίες για τον Φώτη ...

Trainspotting
Memento
Ποτέ μαζί /Head on
Stand by me
Old Boy
Taxi Driver
Φτηνά Τσιγάρα

Μετά από την πρόταση του Φώτη
Nα μερικές από τις ταινίες που θα ξανά έβλεπα άνετα… Δυστυχώς το παιχνίδι από ότι κατάλαβα ζητάει 7 , μακάρι να μπορούσα να γράψω περισσότερες … Αν και αρκετές υπάρχουν ήδη στο profile μου …

Τρίτη, Μαρτίου 13, 2007

Ο Φώτης και ο Μαύρος κύκλος…







Μόλις έχω καταβροχθίσει την σπέσιαλ ζαμπονοκασερόπιτα μου… Μμμμ …

Από τον γνωστό «….γαύρο….» επί της Πετροπούλου , παρακαλώ τους φίλους Πυργιώτες , να δώσουνε τις λεπτομέρειες που εμένα μου διαφεύγουνε αυτή τη στιγμή για το μαγαζί που γίνεται λόγος !

Ρουφάω την τελευταία γουλιά από την «Λουξ» πορτοκαλάδα μου , όπως και να το κάνεις τόσα χρόνια κάτω από το αυλάκι , αποκτήσαμε καινούργια γούστα , καινούργια κουσούρια … Είναι ώρα να φιλοσοφήσω λοιπόν … Ξέρω σας έλειψαν τα ασύντακτα και ανορθόγραφα κείμενα μου (χε-χε… Άρε Γιώργο … )

Λοιπόν σε λίγο καιρό σας έχω καινούργιο φρούτο και από ότι λένε οι πληροφορίες μου , πρώτο πράγμα , ταξιτζής –ζωγράφος-(όλα θέλετε να τα μαθαίνετε , η συνέχεια είναι πιο συγκλονιστική !!!) που θα του ανοίξουμε blog που θα ανεβάζει τα έργα του , από ότι με ενημέρωσαν τα έχει ήδη σε ηλεκτρονική μορφή τα περισσότερα , αυτός πρέπει να είναι δικός μας , όχι σαν το Θανάση που μου έβγαλε την πίστη !Με τέτοια δασκάλα να μου πεις τι περιμένεις ; (΄Ελα Θανασάκη μου ξέρεις πόσο σ’αγαπάω !!! )

Ala , φέρε το ουισκάκι σου και σε περιμένουμε , πήγες να την βγάλεις με 3 σοκοφρέτες , στη Λαρισαία αυτά βρε ; Λοιπόν κάνε την κατάσταση σου και έλα , καλά-καλά φέρε έστω τους ξηρούς καρπούς !!!! Μεγαλώνει η παρέα Χρηστάρα , μεγαλώνει …. Ελπίζω να χαίρεσαι , έρχονται ένδοξες μέρες για αυτή την ερημούπολη , το λέω , το φωνάζω και το πιστεύω …

Λοιπόν είναι οχτώ το πρωί κι εγώ ακούω Μητροπάνο στα τέρματα , δεν είμαι και σε πολύ καλή κατάσταση όπως καταλαβαίνετε , αν και γενικά την τελευταία περίοδο θα την χαρακτήριζα απλώς άψογη …

Χαίρομαι , για όλα αυτά που ήρθαν , απολαμβάνω τον πανικό που επικρατεί στη ζωή μου , κι αν μερικές φορές γκρινιάζω μην με παίρνετε στα σοβαρά , τραβάτε με κι ας κλαίω είμαι κι εγώ …. Τι συνάντηση κορυφής ήταν κι αυτή η απογευματινή ; Τελικά θα έχω να το λέω ό,τι από αυτό το σπίτι πέρασαν μεγάλες προσωπικότητες (Άρε Λένα…) Α και χαμηλοβλεπούσα μου ο κόσμος είναι τραγικά μικρός το ξέρω !!!

Έστα ακόμα σε περιμένω … Παύλο κι εσένα … Δεν πειράζει ρε παιδιά , εγώ έπαιξα και για πάρτη σας κι ας μην ήρθατε …

Ρε bro , πως τα περνάς στην ξενιτιά εκεί με τη μητέρα ;

Γεωργία μου σε χάσαμε …. Αλλά δεν πειράζει για την τέχνη ρε γαμώτο , χαλάλι ! Ξέσκισε με φόρα …

Τάνια , βάλε Γαλλικό και ξύπνα επιτέλους μια φυσιολογική ώρα στις 5 το πρωί ας πούμε !!!

Μάνοοοο Πηγούνι !

Κώστα μην την ψάχνεις στην Αργυρούπολη ….

Saki , στείλε mail ,με σταθερά κινητά και ακίνητα ! Τι το συζητάς ; Εμείς αν κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι θα γίνει της μουρλής … Περιμένω …

Γιώργο μετράω μέρες για να γυρίσουμε μαζί Λάρισα , Βολιώτισσα δεν ήθελες , πάρτα τώρα , εγώ τουλάχιστον ξέφυγα από τη μάστιγα , χα-χα-χα!

Ελίνα μην με παίρνεις ώρες που κοιμάμαι μου τη σπάει …

Θωμά σε συγχωρώ , δεν πειράζει πρέπει να ζήσεις για να μάθεις κι εγώ τις ίδιες μαλακίες με σένα έκανα , μην μασάς προχώρα …

Χρήστο το Πάσχα θα τα πούμε στην Κατερίνη ; Έστω στον Πλαταμώνα κάνε κι εσύ μερικά χιλιόμετρα !

Πάω να την πέσω , και για όσους ξέχασα , μην στεναχωριέστε έχει και συνέχεια …

Καλημέρα …

Παρασκευή, Μαρτίου 09, 2007

Περίοδος Καταστολής ...

Ο φίλος Θανάσης κάνει τα πρώτα του βήματα στα blogs , πιστεύω ότι θα μας πει πολλά αυτός ο Πειραιώτης στο μέλλον …
Καλή αρχή μεγάλε …
Περίοδος Καταστολής

Νο Woman No Cry


Και τι γίνεται όταν δεν ; Τι γίνεται όταν πιάνεις τον εαυτό σου να φέρεται σαν καθίκι ; Η Τανία μου είπε πως δεν με είχε δει ποτέ πριν να έχω τέτοια φάτσα … Ίσως να έχει και δίκαιο … Δεν έχω ξανά αισθανθεί τόσο χάλια , δυο χτυπήματα κάτω από τη ζώνη ήταν αρκετά για σήμερα … Κάθε φορά όμως που είμαι χάλια ακούω πάντα το ίδιο τραγούδι …

No Woman Νο Cry

Πέμπτη, Μαρτίου 08, 2007

Έλα απόψε ....


Αχ τι σας βρήκε …

H sophie_jamaica έπαθε ντουβρουτζά μεγάλο …

Ότι έχω πει μέχρι τώρα ξεχάστε τα όλα , όλα όμως … Είναι η μεγαλύτερη ανάσα που έχω πάρει ποτέ ….Είναι η πρώτη φορά που το παθαίνω , και είναι ωραία ρε γαμώτο , τόσα χρόνια μέσα στις ψευδαισθήσεις, και τώρα … Έτσι κι αλλιώς το ξέρω ότι είναι «Άπιστος …..!!!!»για αυτό και τρέμουν τα πόδια μου , γι αυτό όταν με πλησίασε και με κοιτούσε στα μάτια κόπηκε η αναπνοή μου , γι αυτό γύρισα σπίτι έχοντας ακόμα τη φωνή του να μου τρυπάει το μυαλό … Όλα αρχίζουν και πάλι από την αρχή ….

Είμαι ε...ρ... με τον πιο γνωστό άπιστο …