Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Λάρισα -Θερινή Ακαδημία Roots and Routes Underground Δ.Ω.Λ !

Γδύσιμο,ντύσιμο. Ήταν ήδη πρωί. Μασούλαγε μονότονα τις φρυγανιές της κι εγώ κοιτούσα να βάλω ταιριαστές λέξεις στη σειρά την άδεια όψη μου για να γεμίσουν. -Καλημέρα αγάπη. -Κι εγώ καλή θέλω να΄ναι μωρό μου, όπως η χθεσινή. Γιατί σκεπτικός; -Δεν είναι τίποτα, έτσι είμαι τα πρωινά . Αν με βρουν κι άλλα εδώ ,θα το συνηθίσεις. -Θες να σε βρουν; -Θες να με συνηθίσεις; Σπίθες σκόρπισαν στον αέρα, έριξα στο τασάκι νερό. Καθαγιασμένος καφές, μυρωδιά μουσκεμένης στάχτης. Στάχτη που μου γαργαλάει το μυαλό , δεν μπορώ να προχωρήσω. -Πάμε μέσα, φυσάει της είπα Απάντησε κάτι. Ακόμη μια χαμένη απόπειρα; Τη φίλησα και έφυγα σ.χ 27/8/2011 Ραψάνη

όταν θέλει η ψυχή να εκραγεί ...

Δεν θέλω να ’μαι ένας ακόμα κρυμμένος θησαυρός ένας ακόμα που φοβήθηκε να σηκωθεί απ’ τον πάτο ούτε με νοιάζει αν θα με πνίξει η φυλακή σου. Δεν θέλω να ’μαι ένας ακόμα παγωμένος ποταμός Ένας ακόμα που φοβήθηκε να πάει πάει παρακάτω ούτε με νοιάζει αν με πικράνει το φιλί σου. Θέλω να είμαι η μουσική που ξαγρυπνάει μαζί σου σαν ασταμάτητη βροχή να πέφτω στην ψυχή σου να γίνω αέρας και να ’ρθω να κλαίω στην αυλή σου σαν σκύλος σαν θεός σαν εραστής σου.

Πεισματική εμμονή. Ακατάληπτη δύναμη Αιχμαλωτίζει τη ψυχή μου Πίσω από κάθε μικρή καθημερινή κίνηση Εσύ. Στα κλειδιά πίσω από την πόρτα Στο μαξιλάρι απάνω. Ασάλευτε, βαλσαμωμένε έρωτα. Δεν υπάρχουν πια Γυμνοκέφαλοι γέροντες Να μας πουν τι «δεν» πρέπει                                           σ.χ  8/7/2011