Scottish lifestyle

Calton Hill

Εδώ έχει έναν άσπρο ουρανό, σπάνια βλέπεις το μπλε και οι άνθρωποι τρέχουν από πίσω σου να σου δώσουν αυτό που από απροσεξία σου έπεσε ή ξέχασες. Ευγενικοί, μάλλον έτσι έμαθαν να είναι. Τόσο ευγενικοί που μερικές φορές μπορώ και να τους παρεξηγήσω συνηθισμένη από την γαιδουροσύνη που άφησα πίσω μου.

Κάθε μέρα ανεβαίνω στον πάνω όροφο του λεωφορείου και μετράω, είναι άπειροι. Παντού άντρες με καροτσάκια  και με τα άλλα δυο παιδιά τους από δίπλα. Στατιστικά αυτή η εικόνα είναι πολύ πιο συχνή, σπάνια βλέπεις γυναίκες να σπρώχνουν τα παιδικά καροτσάκια , να και μια εικόνα που δεν συναντάς στην Ελλάδα. Υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που είναι πάνω στα καροτσάκια και είναι κι αυτοί επίσης πολλοί, που σου δημιουργείται η εντύπωση πως οι μισοί Σκοτσέζοι είναι ανάπηροι, χμμμ μάλλον απλά εδώ ζούνε τη ζωή τους ενώ στο Ellada αναγκάζονται να περιορίζονται στα σπίτια τους. Α ξέχασα και όλοι λένε thank you στο οδηγό μόλις κατέβουν από το αστικό, πίσω στην μαμά πατρίδα αυτό απλά δεν υπάρχει! Όσο για τα κιλτ, δεν μου προκάλεσαν καμία εντύπωση. Εδώ οι περισσότεροι ντύνονται τόσο αλλοπρόσαλλα που το κιλτ μου μοιάζει με απλό casual τζινάκι. 

Γιατί οι Έλληνες είναι παντού; Μπορεί να τους μαζέψει κάποιος; Όσο για τη Σκωτία και τα Αγγλικά, νομίζω ότι υπάρχει ένας μύθος, ότι και καλά έχουν μια περίεργη προφορά που δεν καταλαβαίνεις Χριστό. Εγώ με χαρά δηλώνω ότι δεν αντιμετωπίζω κανένα απολύτως πρόβλημα σε αντίθεση με το Λονδίνο που είχα επισκεφθεί πριν κάποια χρόνια και μπορούσα να συνεννοηθώ μόνο με  Ινδούς και με τη βοήθεια διαλογισμού. .

Ας πιω τον grande cappuccino μου, έχω πολλά να παρατηρήσω ακόμα. Δεν έχω τίποτα με την Ελλάδα, η σχέση μου μαζί της είναι μεγάλη και μαζοχιστική(μέσα της βλέπω να σαπίζω) στην ιδέα και μόνο ότι θα ξαναγυρίσω με πιάνει μια τρελή χαρά που δυσκολεύομαι να την εξηγήσω(μάλλον θα φταίει που θα φάω φαγητό που τρώγεται!). Δεν είμαστε καλοί άνθρωποι, δε μας μάθανε να είμαστε καλοί άνθρωποι. Καχυποψία, μιζέρια, κλεψιά. Μας μένει όμως πάντα ο μπλε ουρανός και ο φόβος ότι όταν κατέβω στην Αθήνα και πάρω το μετρό πρέπει να ζωστώ με τα προσωπικά μου αντικείμενα - εκεί δεν επιστρέφουν τίποτα πίσω στο αρπάζουν μέσα από τα χέρια....

Υ.Σ  respect στον ραστά με το κιλτ 

Υ.Σ Δεν είδα πουθενά αδέσποτα. Τυχαίο;