Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Για σένα αφιερωμένο ,που σήμερα γιορτάζουμε και δεν είσαι εδώ, για σένα που είναι Σαββατόβραδο και κοιμόμαστε χώρια… Περιμένω να ξημερώσει Κυριακή πρωί, Κυριακή πρωί… Καλή σου νύχτα και να μ’αγαπάς … Με μάτια σπασμένα θλιμμένου παιδιού Στέκεις εκεί στο κατώφλι του νου Και οι αναμνήσεις που κρύβω βαθιά Δεν ξέρω αν είναι κάτι που έχω Ή κάτι που έχασα πια... Καλή σου νύχτα και να μ' αγαπάς... Ό,τι θυμάσαι, λένε μέσα σου ζει Ζει και τρυπάει σαν βελόνα πικρή Πικρή σαν το γέλιο μεθυσμένου τρελού Κάποιου πρεζάκια αρχαγγέλου Στο βράχο του Λυκαβηττού Καλή σου νύχτα και να μ' αγαπάς... Τι ώρα πήγε ποιος έχει φωτιά Μίλα μου, είναι η σιωπή πιο βαριά Πιο βαριά κι απ' τα φώτα Πιο βαριά κι απ' τους καπνούς Κι ένα κουρέλι τραγούδησε το τελευταίο του μπλουζ Καλή σου νύχτα και να μ' αγαπάς... Υ.Σ Λένε πως ο έρωτας σε κάνει ηλίθιο, εγώ θέλω να χαζέψω εντελώς … Υ.Σ2 Ααααααα και χρόνια πολλά στον ξάδερφο Χρυσόστομο που βρίσκεται στην ξενιτιά

Ε ίναι πολύ δύσκολο να προσπαθείς για τον εαυτό σου και το μέλλον σου,πόσο μάλλον να ανησυχείς και να παλεύεις για το μέλλον όχι των άλλων,απλά άλλων… Αναρωτιούνται πολλοί γιατί αποξενωθήκαμε,γιατί ο καθένας κοιτάει την πάρτη του,γιατί αδιαφορεί για τον πόνο του συνανθρώπου του,γιατί απλά αδιαφορεί για τα πάντα… Ό λα γίνανε θέμα επιβίωσης έστω και με την ευρεία έννοια της λέξης επιβίωση,δεν είναι το λίγο νερό και φαγητό για μας(για άλλους κάπου στον πλανήτη είναι),προς θεού,δουλεύουν χρόνια οι γονείς γι αυτό και οι πιστωτικές κάρτες,κι ας είναι καλά και οι δουλειές του ποδαριού που κάνουν οι νέοι για 700 ευρώ,δεν είναι αυτό μέλλον ή μάλλον όχι είναι το μέλλον μας,απλά εγώ δεν το θέλω,κι αν δεν το θες πιστεύω ότι μπορείς να το αλλάξεις.Μπορείς και του διπλανού σου; Μ α πως;Με το έτσι θέλω;Μπορεί να του αρέσει αυτό το μέλλον που του προσφέρουνε,μπορεί και να γουστάρει,είναι σα να έχεις ένα γκόμενο και να προσπαθείς να τον αλλάξεις,δεν γίνονται αυτά τα πράγματα…Το να θες να πας προς τα πά...

Π ρωί στη δουλειά,πίνω φραπέ σκέτο με γάλα και τρώω κουλούρι Θεσσαλονίκης,τώρα γιατί το λένε Θεσσαλονίκης δεν το έχω ψάξει…Μασουλάω με το χαρακτηριστικό μου τρόπο το κουλούρι,πουστράκια,full attack,θα δείτε τι θα πάθετε, θα σας δείξω εγώ που έλεγε και ο Χλαπάτσας,άκουσε εκεί να μας κόψουν και το facebook ; Τι να,πρωτό αντέξω;;;Εντάξει πάλι εκλογές,ε και;Κλάιν,ακόμα ένα κυριακάτικο show, εντάξει το youtube όταν το έκοψαν το άντεξα,τώρα και το facebook;Καλύτερα,ευκαιρία να γίνω πιο δημιουργική κι ας είναι καλά και το msn,αλλά πώς να τα αντέξω όλα αυτά; Μια μέρα είπα κι εγώ να πάρω άδεια και παραλίγο να πάω στο νοσοκομείο από τους πόνους περιόδου,έζησα σε όλο του το μεγαλείο τι θα πει δυσμηνόρροια,και μ’άρέσει που έλεγα πάντα,αχ τι τυχερή που είμαι που στην περίοδο δεν πέφτω κάτω από τους πόνους… Ναι όντως αυτά έπαθα χθες,πρωτόγνωρη εμπειρία… Ποια είναι τα συμπτώματα της πρωτοπαθούς δυσμηνόρροιας,πότε εμφανίζονται και πού οφείλονται; Ο πόνος, τυπικά, ξεκινά λίγες ώρες πριν από την έναρ...

Γιατί όπως λένε και οι «One drop» εκτός από λίγη αγάπη το μόνο που μας μένει σε αυτή τη ζωή είναι και λίγη γνώση, κι εγώ στα 24 μου διψάω για γνώση, και νιώθω ήδη πως δεν έκανα τίποτα γι αυτό , δεν περίμενα και πολλά από τους τρίτους ή το εκπαιδευτικό σύστημα εξάλλου αυτό έχει τα μαύρα του τα χάλια, αλλά και πάλι η βαθιά γνώση θεωρώ ότι είναι μια εντελώς προσωπική υπόθεση… Έχω κάνει μεγάλη πρόοδο τα τελευταία 4-5 χρόνια σε αυτό, το έψαξα , όχι τόσο όσο θα έπρεπε ,ίσως να ήμουν και τυχερή που βρέθηκα κοντά σε ανθρώπους που με έκαναν και ζήλεψα την γνώση τους , το τελευταίο καιρό πιάνω τον εαυτό μου στάσιμο και επαναλαμβανόμενο, δεν μπορείτε να φανταστείτε τι χαρά νιώθω όταν ανακαλύπτω κάτι, πως γουρλώνω τα μάτια κι ας έχω μάθει να το παίζω παντογνώστης. Μου έχει λείψει η χαρά της ανακάλυψης κι αυτός ο ενθουσιασμός, σαν του μικρού παιδιού όταν τρώει σοκολάτες . Πόσο με χαροποιεί όταν ανακαλύπτω καινούργιο αίμα και φρέσκα ταλέντα στη μουσική, στο χορό, στις επιστήμες , παντού, πόσο ζηλε...

Over The Hill Why? Tell me, why? You don't call me anymore Don't you want me anymore? Black It's all black It's the colour of my heart It's the colour of my eyes But I'm here Yes I'm here Everybody seems to mean so much Everybody seems to think I'm fine Late It's too late I am punishing myself By admitting it's too late Laugh You may laugh You can laugh at me for days You may spit me if you want But I'm here I'm still here Everybody seems to mean so much Everybody seems to think I'm fine Look at me There were more to see There were more to be proud of...

Ο Σεπτέμβρης πλησιάζει απειλητικά σαν περίστροφο που περιμένει να εκπυρσοκροτήσει. Κλείνω τα μάτια, αλλάζω πλευρό και βρίσκομαι στην αγκαλιά του, το φθινόπωρο μπορείς να το αντέξεις καλύτερα όταν δεν είσαι μόνος, σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών μου(ευτυχώς δεν έχουν συνάχι), πάω στην κουζίνα παίρνω τα τσιγάρα και βγαίνω στη βεράντα, κοιτάζω προς τα πάνω, επιτέλους ξαστεριά. Ξύνω ανέμελα τη γάμπα μου, ένα κωλοκούνουπο μου ρούφηξε το αίμα, πάλι θέλω αποτρίχωση σκέφτηκα, τα κακά της μόνιμης σχέσης, που την έχεις, όχι μόνο στην ίδια γεωγραφική περιφέρεια, στον ίδιο νομό, στην ίδια πόλη, αλλά στην δίπλα γειτονιά αν και ουσιαστικά κάθε μέρα αλλάζουμε σπίτια και κοιμόμαστε μαζί… Πρωτόγνωρο συναίσθημα για μένα που είχα συνηθίσει μια ζωή στις σχέσεις εξ’ αποστάσεως, τελικά είναι τόσο ωραία , γιατί όπως έλεγε και ο φίλος μου ο Γιάννης από την Πάτρα «εξ ‘αποστάσεως δεν λειτουργεί ούτε το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης» Αρχίζω να αισθάνομαι στα ρουθούνια μου την μυρωδιά του φθινοπώρου και μου έρχοντα...

Προσκυνάω το άγιο πληκτρολόγιο, κάνω μετάνοιες πάνω του από τη νύστα, τι απίστευτη νύχτα κι αυτή; Μας έπιασε και η πάρλα στο τέλος.. Αυτές τις μέρες ζω το απόλυτο, καθώς ξυπνάω και βλέπω δυο πράσινα ματάκια να με κοιτάνε αγουροξυπνημένα και να μου λένε καλημέρα, η δυστυχία θα έρθει όταν θα ξυπνάω και θα ατενίζω την πλάτη του. Ο καλός μου ξυπνάει κάθε πρωί τις τελευταίες μέρες και με πάει στη δουλειά, μέχρι σήμερα δηλαδή, από Δευτέρα κομμένα αυτά, με τόσο διαφορετικά ωράρια που έχουμε να δω πότε θα βλεπόμαστε! Στο διπλανό μου γραφείο η Μ. ακούει Bob και μου φτιάχνει τη μέρα, ρουφάω λίγο φραπέ ακόμα ενώ σκέφτομαι ότι το μεσημέρι πρέπει να γυρίσω να πετάξω σκουπίδια, να συμμαζέψω το σπίτι , να μαζέψω πράγματα, να κοιμηθώ με το μωρό και να την κάνουμε με τον αδερφό μου για Ραψάνη. Χμ,,, να πάω κυλικείο να πάρω αυτή την ζαμπονοκασερόπιτα, δεν την έχω χτυπήσει αυτή ποτέ, είναι νηστεία ε ; Δεν νηστεύω … Απίστευτη βαρεμάρα, όλοι λείπουν με άδεια και δουλειά μηδέν, μια μεγάλη δαγκωματιά για...