Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Χτυπούσε το τηλέφωνο επίμονα. Αν και κουρασμένη έπρεπε να πλύνω τα πιάτα, το ίδιο απορρυπαντικό πιάτων Rol ξύδι. Η ίδια ακριβώς μυρωδιά με τότε, που έπλενα ανυποψίαστη τα πιάτα σε μια κουζίνα ισογείου που έβλεπε στο φωταγωγό. Δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα από τότε. Απελπιστικά υποψιασμένη πια με τις φλέβες των χεριών μου πρησμένες από την κούραση  πλένω τα αποφάγια σε κάποια το ίδιο ασφυκτικά μικρή κουζίνα, αυτή τη φορά όμως σε ρετιρέ και με παράθυρο με θέα θάλασσα , ίσως να είναι το μοναδικό πράγμα που αξίζει να βιώσει κανείς μεγαλώνοντας, να αποκτήσει μια κουζίνα με θεα τη θάλασσα. Στο μέσα δωμάτιο κανείς , τουλάχιστον παλιότερα υπήρχε ένας ίσκιος . Δεν νιώθω τα χέρια μου , τα τυλίγω μέσα στην πετσέτα κάθομαι στο σκαμπό αποκαμωμένη . Έτρεξα τόσο πολύ , δούλεψα τόσο , και έπρεπε να είμαι τέλεια , τα κατάφερα . Τουλάχιστον αυτό έβλεπαν οι γύρω μου. Συνεπής πάντα και παντού , με ένα λαιμό διαρκώς στεγνό από το λαχάνιασμα, είναι η εποχή τέτοια , είναι η ώρα που πρέπει να α...

Τ ο θέμα είναι πως δεν ήθελα να ανακαλύψω τίποτα … Τι να θέλω δηλαδή . Πριν λίγες ώρες φτάσαμε στο Γαλαξίδι ,άλλοι ορμώμενοι από τα νοτιοδυτικά κι άλλοι από τα βορειοανατολικά … Ολιγοήμερες διακοπές , στον τόπο που πάντα προσφεύγω όταν θέλω να χαλαρώσω από κάτι , από κάπου να κρυφτώ και ίσως το τέλειο μέρος να διαβάζει κανείς επεξεργασία σήματος !!! Μένουμε σε ένα ξενοδοχείο που βρήκα από το internet και έχει πολλά διαφορετικά δωμάτια.(όπως και τα περισσότερα ξενοδοχεία, άλλωστε!!!! ) Αλλά μόνο αυτό έχει «δωμάτιο του βαρκάρη» που έχει κρεβάτι βάρκα και έχει και την τιμητική του , δείτε εδώ για να καταλάβετε τι εννοώ http://www.olympicnet.gr/odigos/fokida/artarchodiko/index_gr.htm . Εγώ φυσικά διάλεξα το «δωμάτιο του σκηνοθέτη» και έχω μείνει ενθουσιασμένη. Αυτή είμαι εγώ , φιλοσοφώ για να φιλοσοφώ , γράφω και ξαναγράφω , για να μάθω τη ζωή κι εμένα, γιατί έτσι γνωρίζω τον κόσμο εγώ , γράφοντας γι αυτόν κι αλήθεια μπορώ και ενθουσιάζομαι ακόμα, κι αλήθεια ποτέ δεν έμαθα τίποτα …. Τι δο...

Αύριο φεύγω εσπευσμένα για τα καμενοσεισμόπληκτα. Έχω να αντικρίσω τον Ήλιο από την Ηλεία από τότε που καβάλησα την κίτρινη κλούβα VW , με τον bill_hol και ο ουρανός έγινε μαύρος από τις σκόνες και τα συντρίμμια . Κατεβαίνω για να ρίξω αυλαία , μετά από πολλές μέρες , μήνες , εβδομάδες , ώρες που λείπω από τον Πύργο μου …. Ανεβάζω φωτογραφίες που ξέθαψα από το πρώτο έτος 2003-2004 δεν είναι και τόοοοοσοοοο παλιά αλλά το πόσα πράγματα άλλαξαν από τότε μέχρι τώρα ,ουουουουουουουουουουουουουου!

Άκαπνο πρωινό, με το ράδιο στη διαπασών . Εγώ με την αγάπη μάλωσα μου τραγουδάει ο Λιδάκης , από τους 93,6 και την Δημοτική Ραδιοφωνία Λάρισας. Στα δεξιά μου στέκει λαχταριστός , ένας σκέτος φραπές και ήδη η φωνή του Δεληβοριά έχει τρυπήσει τους τοίχους και φτάνει ως την βεράντα όπου κάθομαι και γράφω κάτι ανοησίες στο laptop , ενώ παράλληλα κλέβω την γρήγορη σύνδεση του γείτονα . Στα αριστερά μου ακουμπισμένο , το πρώτο βιβλίο του Χάρη Χριστοφορίδη , «Ρείβεν σίτυ-Η τελευταία Βαβέλ», πρώτη έκδοση Ελληνικά γράμματα-Μάιος 2008. Ο Χάρης Χριστοφορίδης , γεννήθηκε στη Λάρισα το 1983 και μένει στην Υψηλάντου , κοντά στο φαρμακείο του πατέρα μου . Τώρα βέβαια τελειώνει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Πατρών στο τμήμα Βιολογίας .Έχω διαβάσει μόλις τις 105 από τις 506 σελίδες του βιβλίου και δηλώνω ενθουσιασμένη . «Ο Χάρης Χριστοφοίδης αξιοποιώντας την ατμόσφαιρα του νουάρ , επινοεί έναν μελλοντικό κόσμο, ο οποίος συνδυάζει τον τρόμο Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ, τη φιλοσοφία της μετα-matrix εποχή...

Με το πληκτρολόγιο στα γόνατα(το γραφείο ήδη είχε φάει πούλημα ), την οθόνη στο πάτωμα, τον ποπό στο κρύο σφουγγαρισμένο μάρμαρο και με κομμένο τηλέφωνο , σκέφτομαι πως ετούτο το σπίτι ήταν μόνο η αφορμή . Θέλει όσο τίποτα να το απαλλάξω από την παρουσία μου, θέλω όσο τίποτα , να αρχίσω να πετάω τις κούτες από το ετοιμόρροπο μπαλκόνι του πέμπτου ορόφου. Κατά ένα περίεργο τρόπο ,πάει πάντα , από νοικάρη -επαναστάτη , σε επαναστάτη- νοικάρη (ο καθένας με τον τρόπο του βέβαια …) . Ο ιδιοκτήτης του έζησε τον πόλεμο του 40 ως μαυραγορίτης, μαθαίνοντας άπταιστα Ιταλικά(για να κάνει τη δουλειά του ο υπ(άνθρωπος) . Όσο για τα Γερμανικά δεν τα κατάφερε και το είχε παράπονο μέχρι και τη στιγμή που τοποθετήθηκε η μεγάλη ταφόπλακα πάνω από την χοντρή κοιλιά του ! Αυτό το σπίτι , καθώς και σχεδόν όλη εκείνη η άθλια επαρχιακή πόλη ήθελε να εξιλεωθεί , ήθελε να πάρει την εκδίκησή της (καθώς η μισή ήταν ιδιοκτησία του και είχε κτιστεί με λεφτά λερωμένα υποκρισία και αίμα . Μπροστάρης στην επανάσταση, ...

The video with the interviews of the partecipants to this fabulous Roots & Routes show Να μην ξεχάσω να στείλω τα χρόνια πολλά μου στην Ελίνα και τον Θανάση που σήμερα έχουν τα γενέθλια τους . Αν ζούσε , σήμερα ο Αντώνης Παραράς θα γινόταν 41 χρονών Κάποια στιγμή θα ξυπνήσουν τα πάθη μου και θα σας γράφω πάλι ωραίες ιστορίες , μέχρι τότε δουλειά, συγκατάβαση , και «κανονική» ζωή !!! Υ.Σ Φιλιά στις γλάστρες χαιρετισμούς στο πιάνο ….