Θανάσης –Sophie_jamaica…

Θανάσης –Sophie_jamaica… Την Τετάρτη 7 Μαρτίου , οι φάτσες που βλέπεται , μαζί με το Θωμά και την Κατερίνα , θα εμφανιστούν στο Κοσμικόν … Όσοι πιστοί προσέλθετε…

Οι πρόβες της Τετάρτης

Ποιος είναι ο δρόμος μου ;

Δεν υπάρχει δρόμος για την ελευθερία , η ελευθερία είναι ο δρόμος μου …

2055 Μέρος Δεύτερο ...

Συνέχεια...

Δεν άντεξε άλλο στο σπίτι , μπήκε στο αυτοκίνητο και πήγε προς τη θάλασσα … Σε όλη την διαδρομή ψιθύριζε συνέχεια πως δεν μετανιώνει για τίποτα. Στη ζωή του ότι έκανε το πίστεψε με όλο του το είναι , είχε πάντα πάθος και διορατικότητα και δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν αυτό που έκανε τα πράγματα να μην πάνε καλά πια …

Μέσα του ένιωθε βέβαια σαν να ήξερε ,σαν να υποψιαζότανε τι ήταν . Ήταν αυτό που βρισκόταν στην αριστερή τσέπη από το πουκάμισο του … Δεν ήταν οι γάμοι , ούτε οι συμβάσεις που δέσμευαν τους ανθρώπους . Ήξερε όπως όλοι καλά , πως δεν μπορούσε κανείς να είναι ιδιοκτησία κανενός , πως δεν είναι εφικτό να είσαι ερωτευμένος για μια ζωή με έναν άνθρωπο , πως η μονογαμία και ο ίδιος ο γάμος ήταν κάτι που ήταν ενάντια στην ίδια τη φύση των ανθρώπων …

Ήταν εκεί το έζησε . Στα έντεκα του το 1996 , είχε δει τον αδερφό του πατέρα του να κάνει κάτι στη μαμά του , δεν μπορούσε να καταλάβει τότε τι , μα ήταν σαν να έκλαιγε και να πονούσε . Είχε δει τον πατέρα του με την κόρη του γείτονα , είχε δει τους τσακωμούς . Είχε δει την φίλη του τη Μαίρη για λίγη πρέζα να εκδίδεται . Είδε τον φίλο του τον Μιχάλη να κρεμιέται στην εφηβεία τους για την γκόμενα που του την είχε γαμήσει ο καλύτερός του φίλος . Ήξερε από τον αδερφό του πως ήταν να είσαι ομοφυλόφιλος . Δεν είχε πει ποτέ τίποτα , αλλά ήξερε ότι στο μοναστήρι που είχε αποφασίσει να κλειστεί ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής του γινόντουσαν λεσβιακά όργια ...


Ποτέ του δεν τα θεώρησε υπερβολικά , εκείνο που δεν μπορούσε ήταν η υποκρισία της κοινωνίας μέσα στην οποία ζούσε , πίστευε πως για όλα αυτά έφταιγαν τα ψέματα … Ήθελε από μικρός να αλλάξει τον κόσμο μέσα στον οποίο ζούσε , πίστευε όμως τόσο πολύ στα πάθη των ανθρώπων , στα ζωώδη ένστικτα τους και δεν θα τα έβαζε ποτέ με τα πάθη των άλλων , ούτε με τα δικά του … Από πολύ μικρός είχε καταλάβει πως ήταν ουτοπικό να είσαι ερωτευμένος μια ζωή με έναν άνθρωπό , και τότε αποφάσισε πως αφού δεν θα μπορούσε να ζήσει ποτέ σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο , να ζήσει σε έναν κόσμο που δεν θα χωρούσε η λέξη υποκρισία και συμβιβασμός , στο τέλος κατάφερε να το κάνει …

Ήταν ήδη καθισμένος στο γνωστό του παγκάκι, η θάλασσα μύριζε άσχημα αλλά δεν τον πείραζε , αυτή η μυρωδιά ήταν εκεί για να του θυμίζει , όλα όσα είχε καταφέρει … Νόμιζε πως με το να τα απελευθερώσει όλα , θα καθάριζε την βρωμιά μέσα στην οποία μεγάλωσε αυτός , κι όμως το μόνο που είχε καταφέρει ήταν να τη θάψει στο βυθό της θάλασσας . Ήθελε να ξεχαστεί να νομίζει πως την έθαψε όσο καλύτερα μπορούσε κι όμως αυτή είχε βγει πια στους αφρούς ... Δεν ήταν μόνο η υποκρισία που πλήγωνε τους ανθρώπους , το ξεγύμνωμα της αλήθειας ήταν αυτό που πονούσε περισσότερο , που τους πλήγωνε βαθιά …

Φώναζε ανέκαθεν πως δεν θέλει να υποτιμούν τη νοημοσύνη του , πως δεν θέλει να τον κοροϊδεύουν , πως θέλει να ξέρει όλη την αλήθεια , όσο κι αν τον πονούσε αυτή … Θυμάται πως ποτέ δεν θύμωσε στην κοπέλα που είχε αρραβωνιαστεί στα 23 του γιατί τον κεράτωσε , αλλά γιατί του το απέκρυψε . Αυτό πλήρωσε στη ζωή του , αυτό επέβαλε στο έθνος που κυβέρνησε τόσα χρόνια , να ξέρουν για όλα, όλοι, όλη την αλήθεια και να μένουν πια όλοι απαθείς σε όλα , ήξεραν την αλήθεια κι αυτό τους έφτανε …

Όχι είχε καταλάβει πως δεν τους έφτανε πια , πως δεν τους έκανε … Για ακόμα μια φορά έλεγε την αλήθεια στον εαυτό του , πόσο θα θέλε να μπορούσε να παραμυθιαζότανε , πόσο πολύ θα ήθελε να πίστευε πως ότι έκανε ήταν σωστό ... Πόσο πολύ του είχαν λείψει , οι κανόνες , οι περιορισμοί , τα ψέματα , η υποκρισία , πόσο πολύ τα νοσταλγούσε όλα αυτά . Πόσο πολύ θα ήθελε να ακούσει έστω κι ένα προδομένο σ’αγαπάω , πόσο πολύ ήθελε να ήταν ιδιοκτησία του έστω για μια στιγμή , εκείνη που αγάπησε όσο τίποτα στη ζωή του… Πόσο πολύ θα ήθελε να κάνει έρωτα μόνο σε εκείνη . Μα τι είχε πάθει; Νοσταλγούσε όλα εκείνα που πάλεψε με μανία εναντίον τους , νοσταλγούσε όλα εκείνα που θεωρούσε υπεύθυνα για την κατάντια της κοινωνίας στην οποία μεγάλωσε … Η λογική ήταν κάτι το οποίο είχε δει πως άλλαζε πολύ εύκολα , οι συνήθειες , οι νοοτροπίες, το «ηθικό» ήταν κάτι το οποίο μπορούσε να αλλάξει . Ναι όλα αυτά είχαν αλλάξει , το μαύρο των παιδικών του χρόνων είχε γίνει άσπρο , όλα ήταν τελείως διαφορετικά , εκείνο που δεν είχε υπολογίσει ήταν το συναίσθημα…Το μόνο που ονειρευότανε ήταν ένα υπέροχο μοίρασμα , αλλά σε πόσα κομμάτια να κοβότανε πια ; Ήθελε να είχε κάνει ένα παιδί , μπορεί βέβαια και να είχε αλλά αυτό δεν θα το μάθαινε ποτέ …

2055

Άνοιξη 2055. Αθήνα …

Καθότανε στον βαθουλωτό του καναπέ κι αναρωτιότανε πόσες γυναίκες να είχε πάρει πάνω του … Γέρος και μόνος πια , είχε πριν ένα μήνα πατήσει τα 70 και σιγά σιγά έβλεπε την επανάσταση του να καταρρέει … Ο Άντρας με τα αραιά μαλλιά και τα πυκνά άσπρα μούσια , βγήκε στο μικρό μπαλκονάκι , εκεί στη γωνιά του, Λαρίσης με Κηφισσίας φτύνοντας τα φλούδια από τα πασατέμπο κάτω στο πεζοδρόμιο μαζί με τη ζωή του …

Μπήκε πάλι μέσα και κάθισε στον καναπέ που είχε πάρει το σχήμα του κορμιού του , είπε να δει λίγο τηλεόραση απόψε για να περάσει η ώρα μέχρι να έρθουν τα κορίτσια . Είχε βαρεθεί πια, όλα τα κανάλια παίζανε μόνο τσόντες , σε όλες τις διαφημίσεις δεν βγαίνανε πια ημίγυμνα μοντέλα όπως τον παλιό καλό καιρό για να φάνε το γιαουρτάκι τους ,αλλά το γλύφανε από τα γεννητικά όργανα ενός γνωστού σταρ του Hollywood !!Αιθέριες υπάρξεις λέγανε τον καιρό κάνοντας παράλληλα στριπτίζ , οι δημοσιογράφοι δεν φορούσαν κουστούμια και γραβάτες αλλά ζαρτιέρες και στρίνγκ , παντού σεξ και μοναξιά …

Δεν υπήρχε πια οικογενειακό δίκαιο , αφού δεν υπήρχε καμία υπόθεση που να το αφορά , η λέξη οικογένεια είχε αρχίσει να χάνεται στα βάθη του χρόνου. Οι πολιτικοί γάμοι είχαν καταργηθεί δια νόμου , και οι εκκλησίες , όσες είχαν μείνει , λειτουργούσαν σαν μουσεία …

Δεν υπήρχε πια πορνεία , ούτε καυγάδες για διαζύγια … Δεν υπήρχαν straight , gay και λεσβίες , όλοι πήγαιναν με όλους γιατί τους το είχαν επιβάλει οι καιροί … Ποτέ δεν κάνανε έρωτα για αναπαραγωγή, δεν μπορούσαν εξάλλου …

Όλοι οι άντρες στα 18 τους πήγαιναν στρατό και όλες οι γυναίκες μετά τα 18 τους υποχρεούνταν να υποβληθούν σε τουλάχιστον μια εξωσωματική . Όποια έκανε παραπάνω από μια έπαιρνε ένα ειδικό επίδομα , μετά τις 3 γέννες όλες οι γυναίκες στειρωνόντουσαν! Ο Παύλος τότε θυμήθηκε εκείνο τον πρώτο λόγο του στη βουλή , που πήρε το χειροκρότημα από τους βουλευτές όλων των κομμάτων το φθινόπωρο του 2025 … Η πορνεία και η εμπορεία λευκής σαρκός είχε ξεπεράσει κάθε προηγούμενο , οι φόνοι ζηλοτυπίας , είχαν αυξήσει κατακόρυφα την εγκληματικότητα στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη , οι περισσότεροι Έλληνες είχαν μέχρι τα 60 τους 3-4 διαζύγια!Οι πρώην με τις νυν τσακώνονταν για το ποια θα πάρει την περιουσία του αποθανόντα πρώην συζύγου. Τα ορφανοτροφεία είχαν γεμίσει παιδιά, που δεν είχαν πεθάνει οι γονείς τους , απλά είχαν παντρεμένη μαμά που είχε τη δικιά της οικογένεια και παντρεμένο μπαμπά που είχε και αυτός μια άλλη δικιά του οικογένεια … 9 στις10 Ανήλικες το 2020 είχαν κάνει τουλάχιστον μια έκτρωση μέχρι τα 18 τους .

Ο Παύλος παιδί χωρισμένων γονιών και χρόνια στέλεχος του προοδευτικού κόμματος «Απελευθέρωση» που είχε σαν σύνθημα , «η ελευθερία όλων μας αρχίζει και τελειώνει στο ίδιο σημείο»,( καταργώντας την μέχρι τότε αντίληψη , ότι η ελευθερία του καθενός , τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου), είχε εκλεγεί στα 35 του αρχηγός του κόμματος που είχε τις πιο ριζοσπαστικές για την εποχή απόψεις !Τέσσερα χρόνια μετά ο Παύλος θα ήτανε πρωθυπουργός της Ελλάδας , αφού υποσχόταν προεκλογικά την απαγόρευση κάθε είδους ερωτικής δέσμευσης, με αυτή του την υπόσχεση δεν κέρδισε μόνο τους απατημένους, αλλά και όλους αυτούς που ήταν κατά των δεσμεύσεων… Συνεχίζεται

Κλάματα

Όταν ήμουνα πιο μικρή και έκλαιγα ο πατέρας μου , μου έλεγε … Για δύο πράγματα δεν πρέπει να στεναχωριέσαι σε αυτή τη ζωή . Για αυτά που διορθώνονται , αφού διορθώνονται και για αυτά που δεν διορθώνονται αφού δεν πρόκειται να διορθωθούν ποτέ …

Hakuna Matata

Όλα τρέχουν τόσο γρήγορα , μα εγώ δεν είμαι λαχανιασμένη …

Είναι πραγματικά υπέροχο συναίσθημα να κυνηγάνε τα πράγματα εσένα κι όχι εσύ αυτά . Είναι ωραίο να σου ανάβουν το τσιγάρο, χωρίς να το ζητήσεις , να εκτελούνε όλοι τις επιθυμίες σου , πριν καλά –καλά ανοίξεις το στόμα σου να πεις τι θέλεις …

Στη ζωή όλα ρόδα είναι εξάλλου , ήρθε φαίνεται η σειρά μου …


Ήθελα να σας έδινα έστω μια μυρωδιά από το πώς πέρασα στην Ιταλία , αλλά όπως λένε, κάθε πράγμα στον καιρό του , δεν έχω καμιά διάθεση να γράψω για αυτό ! «Ανεπανάληπτα» νομίζω πως τα εμπεριέχει όλα όσα θα ήθελα να πω για το ταξίδι αυτό , έτσι κι αλλιώς ακόμα δεν επέστρεψα και αύριο φεύγω με τον φίλο Γιώργο για Αθήνα !

Όλα στο χέρι λοιπόν , μην φοβάστε δεν θα κακομάθω , ξέρω ότι θα τελειώσει αυτή η περίοδος , απλά ξέρω και το απολαμβάνω, αυτό είναι όλο … Έτσι κι αλλιώς δεν μου ανάβουν το τσιγάρο πια , το έκοψα !

Πως ;

Ξύπνησα ένα πρωί και δεν το ξαναέβαλα στο στόμα μου και μέχρι στιγμής δεν το έχω βάλει, τώρα άμα θελήσω θα το ανάψω και πάλι δεν έχω τέτοια κολλήματα …