Ανοίγω αυτό το post με ένα γνωστό στίχο που τραγούδησε ο Παπάζογλου,«Όλα τριγύρω αλλάζουνε κιόλα τα ίδια μένουν».Έτσι και το βλέμμα του,όσος καιρός κι αν πέρασε μένει ίδιο σαν χθες,μπορεί να υπάρχει κάποια υποψία ρυτίδας αλλά κατά τα αλλά είναι ολόιδιο,σχήμα,χρώμα,και ως γνωστόν «χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε…» από άλλο άσμα αυτό.
Είμαι οπαδός της άποψης,δεν αλλάζουν οι άνθρωποι.Μπορεί να αλλάζουν ρούχα,να σταματούνε να τρώνε τζατζίκι και να το ρίχνουνε στο σούσι,αλλά όταν έρθει η ώρα να στην φέρουν θα στην φέρουν με τον ίδιο και απαράλλακτο τρόπο που το έκαναν και πριν δέκα και είκοσι χρόνια…Ναι συμφωνώ αλλάζουν οι συνθήκες,ο τρόπος ζωής,κυρίως οι προτεραιότητες και οι ανάγκες ενός ανθρώπου καθώς μεγαλώνει,αλλά όχι η ουσία …
Παίρνω παράδειγμα τον εαυτό μου,έχουν αλλάξει πολλά πάνω μου τα τελευταία πέντε χρόνια,από τον τρόπο ζωής,την οικονομική ανεξαρτησία,την ιδιότητα(από αυτές άλλαξα πολλές κιόλας),τον σύντροφο,τους φίλους,τον τόπο διαμονής,το χρώμα στα μαλλιά κλπ. Μπορεί τώρα να σκέφτομαι λιγάκι πιο ώριμα και πιο σοφά,να απέκτησα καινούργιες εμπειρίες,μπορεί να έμαθα να αγαπώ τους ανθρώπους γι αυτό ακριβώς που είναι και να τους αποφεύγω παράλληλα για τον ίδιο ακριβώς λόγο,το αίσθημα της αυτοσυντήρησης όσο μεγαλώνεις γίνεται πιο έντονο,αλλά μέσα μου είμαι όπως όταν ήμουνα δεκαέξι!
Επτά χρόνια ενήλικης ζωής,ένα τίποτα δηλαδή μπροστά στην αιωνιότητα,ξέρω ότι θα ξεστομίσω μεγάλη κουβέντα αλλά θα το πω, τι έχω να χάσω το πολύ-πολύ στα επόμενα μου post να αυτοαναιρεθώ.Μετά από επτά χρόνια ενήλικής ζωής,ξέρω τι θέλω,ξέρω να ξεχωρίζω ανάμεσα στο τι μου αρέσει και στο τι με κάνει ευτυχισμένη(στους αυτοκαταστροφικούς αυτά τα δυο δεν πάνε πακέτο),έμαθα να χαίρομαι τη ζωή και να ξέρω τι πραγματικά αξίζει,αλλά είπαμε ο άνθρωπος δεν αλλάζει και φοβάμαι μήπως με πιάσουν πάλι τάσεις αυτοκτονίας και το αίσθημα της αυτοσυντήρησης που λέγαμε παραπάνω πάει περίπατο…
Κλείνω αυτό το post με τη σιγουριά που μου δίνουν όλα όσα έχω καταφέρει μόνη μου αυτά τα λίγα χρόνια που άρχισα να μπουσουλάω στη ζωή και μου απέδειξα ότι είμαι ικανή ανά πάσα στιγμή να πέσω στα σκατά αλλά και να βγω με την ίδια ευκολία από αυτά ,όσα ψυχικά αποθέματα κι αν χρειαστεί να σπαταλήσω,δεν στερεύω ποτέ από ψυχική δύναμη,απλά ξαναγεννιέμαι.Δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει το άγνωστο μέλλον που κρύβεται στη γωνιά,αλλά ότι κι αν έρθει είμαι έτοιμη για όλααααα!!!
Υ.Σ Φιλιά σε όλους όσους κάνετε τον κόπο να με διαβάζετε,σας αγαπώ γιατί μοιράζομαι μαζί σας κάτι από μένα… Καλήμέρααααααααααα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου