Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 11, 2009

EVERYDAY LIFE


Παρασκευή στη δουλειά,πρώτη εβδομάδα στο γυμναστήριο,κάθε μέρα έξω,είτε με το μωρό είτε με παρεάκι για ποτό.. Εγώ η Σοφία Χολέβα η αγία του αραγκλαμαντάν,δηλώνω υπεύθυνα ότι έχω σαλτάρει,αλλά ζω…

Ευτυχώς που το απόγευμα φεύγω για μια 2ήμερη απόδραση που ελπίζω να με ξεκουράσει, γιατί πραγματικά βρίσκομαι στα όρια της υπερκόπωσης.Που να δούλευα και πουθενά αλλού που θα κουραζόμουνα κιόλας;

Σήμερα δεν έχω έρθει ακόμα σε συγγραφικό οργασμό,δεν με ενδιαφέρει να γράψω τίποτα το εντυπωσιακό ή φαμφαρώδες,ούτε να ακούσω καλά λόγια για το γράψιμο μου.Βασικά δεν με ενδιαφέρει τίποτα,το μόνο που σκέφτομαι είναι ένα τεράστιο μαλακό κρεβάτι με ένα τεράστιο πουπουλένιο μαξιλάρι,τέλεια θερμοκρασία δωματίου,ησυχία,λούτρινα αρκουδάκια στα πόδια μου και το μεγάλο μωρό δίπλα μου και ύπνο βαθύ,γαλήνιο, ήρεμο.

Πρωινό μαζί,τσιγαράκι στη βεράντα,μασάζ,απίστευτές λιχουδιές,θα τις κάψουμε από εβδομάδα στο γυμναστήριο,χωρίς ίντερνετ και μαλακίες, μόνο αγκαλιές με αγαπημένους ανθρώπους που δεν ξέρεις ποτέ γιατί τους αγαπάς,γιατί σου χαμογελούν πάντα,γιατί ήταν πάντα ή δεν ήταν πάντα εκεί,γιατί το έχουν αποδείξει ότι αξίζει να είσαι το καλό παιδί μαζί τους…


Υ.Σ Σήμερα έχω ακόμα ένα λόγο παραπάνω να χαίρομαι,γιατί έλαβα ένα email από την καλύτερη φίλη των παιδικών μου χρόνων τη Μαρούλα που ζει στο Λονδίνο και που έχουμε χαθεί από τότε που ήμασταν σχεδόν δεκατέσσερα. Της υποσχέθηκα ότι με το που έρθει Ελλάδα θα βρεθούμε,γιατί οι παιδικοί φίλοι,οι φίλοι των πιο αγνών χρόνων, ότι μα ότι κι αν γίνει δεν ξεχνιούνται ποτέ

Υ.Σ2 Ελπίζω σήμερα να μην πέσουν τίποτα δίδυμοι πύργοι ή ότι άλλο σε δίδυμο anyway , ούτε κανένα σινούκ κλπ κλπ! Πάμε όλοι μαζί αφιερωμένο για τη σημερινή μέρα, πρέζααααα όμορφη τις πάπιες ταΐσαμε…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...