Με τι δεχόμαστε να συμβιβαστούμε...

 Διάβασα στις εφημερίδες τι είπε εκείνη η γυναίκα και μου ήρθε αναγούλα.

Απαντώντας στο αν είχε αντιληφθεί κάτι περίεργο στη συμπεριφορά του, σημείωσε:
«Όχι με παιδιά. Με άντρες. Αλλά δεν έδωσα σημασία, θα ήταν κάτι παροδικό. Δεν ήξερα ότι ήταν παιδιά. Εγώ νόμιζα ότι πάει με άντρες. Ο καθένας στο κρεβάτι του κάνει ό,τι θέλει. Τώρα αν έτυχε σε εμένα ένας άντρας ομοφυλόφιλος, τι να κάνουμε, έτυχε. Είμαστε 11 χρόνια παντρεμένοι».

Κι έχοντας ζήσει ήδη τη μισή ζωή, δεν έχω πια την άγνοια της εικοσάρας. Ξέρω ότι όλοι μας, αργά ή γρήγορα, αναγκαζόμαστε να συμβιβαστούμε στη ζωή.

Το θέμα όμως είναι με τι δεχόμαστε να συμβιβαστούμε.

Αυτό είναι που ξεχωρίζει τους ανθρώπους από τα τέρατα...