Στη δικιά μας ζωή, τη δικιά μου και των αδερφών μου δηλαδή ο πατέρας μας δεν έπαιξε ρόλο κομπάρσου .Δεν μας έφερε απλά στη ζωή, δεν μας στήριξε μόνο ηθικά και υλικά, το πολυτιμότερο από όλα όσα μας έδωσε και συνεχίζει να μας δίνει είναι η ουσιαστική του παρουσία στις ζωές μας και η τρυφερότητα του, γιατί βαθιά μέσα του ακόμα και τώρα που είναι αρκετά μεγάλος κράτησε μια παιδικότητα , μια αφέλεια , μια δίψα για ζωή, για γνώση, για εξέλιξη, που τον κάνει τόσο νέο , τόσο ενεργό, τόσο ψαγμένο στα μάτια μου και κακά τα ψέματα, δεν θέλω να τον φτάσω, δεν προσπαθώ καν είναι τόσο μπροστά που μου φτάνει μόνο να τον καμαρώνω και να τον θαυμάζω.
Γνωρίζοντας από γνωστούς και φίλους τις δύσκολες έως ανύπαρκτες σχέσεις τους με τους γονείς τους γενικά και με τον πατέρα ακόμα συχνότερα, νιώθω πως σε αυτό το κομμάτι στάθηκα τυχερή στη ζωή γιατί ειδικά αυτή τη σχέση δεν την διαλέγουμε ότι μας τύχει να και που και σε κάτι στάθηκα τόσο τυχερή στη ζωή!
Δεν σε αγιοποιώ μπαμπά έτσι κι αλλιώς όπως είχε πει και η μαμά εσύ θα πας με τζάγκουαρντ στον παράδεισο αλλά δεν βιαζόμαστε καθόλου να σε στείλουμε εκεί, έχεις τόση δουλειά να κάνεις ακόμα εδώ🥰 #happyfather'sday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου