Δευτέρα, Απριλίου 22, 2024

ΜΠΡΑΝΚΑΛΕΟΝΕ

 

 Ποτέ δεν ήμουν έτοιμος για τίποτα 

Απόφαση δεν έπαιρνα καμία

 Και όσα ίσως κάποτε κατάφερα 

Τα 'χω κάνει από απερισκεψία 

Όταν κατάλαβα ότι πεθαίνω 

Μπήκα τυχαία σ' εκείνο το τρένο 

Το τρένο που πάει κι ακόμα πηγαίνω 

Βρήκα το μάγο στην άκρη της πόλης 

Μέρες περίμενα μες στη βροχή

Μέσα στο βλέμμα του είδα τον πάγο 

Και ένα σπασμένο καθρέφτη 

Του είπα στο δρόμο πως πέφτει βροχή

 Και μου 'πε βροχή είναι και πέφτει

 Όταν κατάλαβε ότι θα ζήσω 

Μου 'πε πως πρέπει να αποφασίσω 

Τι θ' άφηνα πίσω και τι θα κρατήσω

 Μα εγώ δεν ήμουν έτοιμος για τίποτα 

Απόφαση δεν έπαιρνα καμία 

Έβλεπα μπρος τα πάντα να συμβαίνουνε

 Και ήταν σα να παίζω σε ταινία 

Αυτά που άφηνα πίσω με αφήνανε 

Και όλα όσα κρατούσα με κρατούσαν 

Προχώραγα μπροστά χωρίς να σκέφτομαι 

Κι οι άνθρωποι με βλέπαν και γελούσαν 

Αφού δεν είσαι έτοιμος για τίποτα 

Είπε ο μάγος είσαι έτοιμος για όλα 

Κοίταξε πια το φόβο σου κατάματα 

Σημάδεψε καλά και πυροβόλα 

Σ' ένα τεράστιο τεντωμένο συρματόσκοινο

 Βαδίζαμε αγκαλιά μ' ένα κοντάρι 

Κοιμότανε του τσίρκου το μαντρόσκυλο 

Βαθιά και δε μας έπαιρνε χαμπάρι

 Ανοίγαμε κλουβιά κι ύστερα τρέχαμε 

Ντυμένοι κλόουν σε υπόγεια παλάτια 

Κατάμαυρο το τζάγκουαρ μας κοίταζε 

Ανοιγοκλείνοντας τα κίτρινά του μάτια 

 Μια μέρα μου 'παν απλά τώρα είσαι έτοιμος 

Βγες στη μεγάλη λεωφόρο και προχώρα

 Και μη γυρίσεις να κοιτάξεις πίσω σου 

Ραντεβού στα Μπόρα Μπόρα

 Ποτέ ίσως κανείς δεν ήταν έτοιμος 

Κι η τύχη απ' ότι λεν' δε φτάνει μόνο

 Καμιά φορά αν θες να βρεις το δρόμο σου 

Πρέπει τουλάχιστον να έχεις μπει στο δρόμο 

Καμιά φορά αν θες να βρεις το δρόμο σου 

Πρέπει τουλάχιστον να έχεις μπει στο δρόμο..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...