Μονάχα μην ζήσεις κι εσύ για να τα επιβεβαιώσεις...

Τις προάλλες κάποιο απόγευμα που είχα χρόνο μάλλον από θαύμα χαλάρωσα και με νοσταλγική διάθεση διάβασα κάποια σχόλια εδώ στο blog από παλαιότερες αναρτήσεις. Υπάρχει κι αυτή η δυνατότητα να τα βρεις όλα μαζεμένα και εκτός από το ότι συγκινήθηκα γιατί θυμήθηκα τα παλιά και το πόσο αγαπήθηκα διάβασα και μερικά από ήδη μακαρίτες και ένα ειδικά με συγκλόνισε. "Τα λες υπέροχα, μονάχα μην ζήσεις κι εσύ για να τα επιβεβαιώσεις..."

Όντως έζησα για να τα επιβεβαιώσω αφού μετά μπήκα στον κόπο να διαβάσω τι έγραφα στη συγκεκριμένη ανάρτηση και κοιτούσα την οθόνη με έκπληξη, ποιος Χορταρέας, εγώ χαραμίστηκα, την δικιά μου ζωή τουλάχιστον εγώ την προέβλεψα ή απλά έζησα τους φόβους μου αντί για τα όνειρά μου και υπάρχουν αρκετά πρόσωπα και συγκυρίες που ευθύνονται για αυτό αλλά και ο χαρακτήρας μου που έτσι διαμορφώθηκε και έμαθε από μικρή, οι ανάγκες των άλλων να έχουν πάντα προτεραιότητα και οι δικές μου εύκολα να μπαίνουν στον πάγκο ίσως για αυτό να έγινα και καλή μάνα ή έτσι τουλάχιστον νομίζω εγώ. 

Σε όσους αγάπησα, σε όσους αγαπώ, σε όσους τρυφερά συναντηθήκαμε τυχαία ή και για λίγο, στέλνω τις σκέψεις μου να έρθουν να σας βρουν σε αυτό ή στον άλλο κόσμο...