Πέμπτη, Νοεμβρίου 21, 2024

The first time I told my story,
I felt only pain.
“How could this have happened to me?” I asked. 

The second time I told my story,
I felt only sorrow.
“How could this have come to be?” I pondered.

The third time I told my story, 
I felt only anger.
"How could life be so cruel and unjust to me?" I wondered. 

The fourth time I told my story,
I felt only heartbreak.
“How could life have taken what I love from me?” I mused.

The fifth time I told my story, 
I felt only confusion.
“How did all of this make sense for me and my life?” I reflected. 

The sixth time I told my story,
I felt only insignificance.
“Maybe my life and who I am lack meaning.” I thought to myself. 

The seventh time I told my story, 
to my surprise, 
I heard a voice within,
whispering,
“I am your story. 
But you cannot truly tell me yet,
for you have not seen the ending.
You have not yet seen 
all that will be made possible
through all that you have previously seen, learned, become and achieved,
and you have not yet seen 
how your story 
will one day go on to inspire 
many others 
and so too will their stories inspire others 
in a way far bigger than you yourself could ever comprehend or imagine. For your story is not yours alone, but is an inherent part of life's story. 

But this will not be possible
should you remain fixated
on what has happened
rather than what is still unfolding,
and so do not let the chapters of the past
distract you from the chapters that are yet to be written.

And the eighth and final time I told my story, 
it was no longer a story 
but had been alchemized into wisdom, healing and beauty.
For my story was no longer one of words,
but had become a part of me. 

Words by Tahlia Hunter 

Artwork by Christian Schloe Digital Artwork


Emory Hall, Έχω υπάρξει χιλιάδες γυναίκες

Σύναψε ειρήνη
με όλες τις γυναίκες 
που κάποτε υπήρξες.
Πρόσφερε λουλούδια 
στα πόδια τους
πρόσφερέ τους θυμίαμα
και μέλι 
και συγχώρεση. 
Πρόσφερέ τους τιμές.
Χάρισέ τους  
τη σιωπή σου. 
Άκου. 
Ευλόγησέ τες
και χάρισέ τους τη ζωή. 
Γιατί αυτές είναι το μεδούλι
του ιερού 
που μέσα του τώρα κατοικείς.
Γιατί αυτές είναι 
οι ποταμοί της σοφίας
που σε τραβούν κατά τη θάλασσα.

Δευτέρα, Νοεμβρίου 18, 2024

♥️

Μην ερωτεύεσαι ανθρώπους σαν εμένα. Θα σε πάω σε μουσεία, πάρκα και μνημεία και θα σε φιλήσω σε κάθε όμορφο μέρος, έτσι ώστε να μην μπορείς ποτέ να επιστρέψεις σε αυτά χωρίς να με γευτείς σαν αίμα στο στόμα σου. Θα σε καταστρέψω με τον πιο όμορφο τρόπο. Και όταν φύγω, θα καταλάβεις επιτέλους γιατί οι καταιγίδες έχουν ονόματα ανθρώπων.

Caitlyn Siehl, Literary Sexts: A Collection of Short & Sexy Love Poems

Κυριακή, Οκτωβρίου 20, 2024

Δημήτρης Μυστακίδης ft. Μανώλης Πάππος - Παράξενη Κοπέλα (official audio...



 Αστέρι μου, φεγγάρι μου, της άνοιξης κλωνάρι μου

κοντά σου θα ‘ρθω πάλι, κοντά σου θα `ρθω μιαν αυγή

για να σου πάρω ένα φιλί και να με πάρεις πάλι.

Αγάπη μου, αγάπη μου, η νύχτα θα μας πάρει,
τ’ άστρα κι ο ουρανός, το κρύο το φεγγάρι.

Θα σ’ αγαπώ, θα ζω μες στο τραγούδι
θα μ’ αγαπάς, θα ζεις με τα πουλιά
θα σ’ αγαπώ, θα γίνουμε τραγούδι
θα μ’ αγαπάς, θα γίνουμε πουλιά.

Ο ποταμός είναι ρηχός
κι ο ωκεανός είναι μικρός
να πάρουν τον καημό μου.

Να διώξουνε τα μάτια σου
να πνίξουνε τους όρκους σου
από το λογισμό μου.

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 11, 2024

Τρίκαλα

Σήμερα ανακαλύψαμε ότι το περιστέρι που έκανε τη φωλιά του στο μπαλκόνι μας έχει κάνει κι ένα αυγουλάκι και είπαμε να το γιορτάσουμε με εκδρομή για φαγητό και ψώνια στα γειτονικά μας Τρίκαλα αφού πρώτα βέβαια πήγαμε στους Αγιασμούς μας! Καλή σχολική χρονιά σε όλους λοιπόν!

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 07, 2024

Δώρο γάμου!

Η συγκεκριμένη γάστρα είναι δώρο γάμου ,δεν ξέρω ούτε θυμάμαι από ποιον/ποια. Μπορεί από καμιά θεια από την πολυκατοικία της μάνας μου, ποιος ξέρει! Εννιά χρόνια μετά χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά με μεγάλη επιτυχία.Τι είναι εννέα χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα; 

The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...