Η καντίνα

Μην πιστεύεις πια στις λυγισμένες λέξεις μου
Δεν θα είμαι εκεί ούτε σήμερα, ούτε αύριο
Δε θα έρθω ποτέ έξω από την πόρτα σου
Θα μείνω εδώ στην καντίνα να φτιάχνω σάντουιτς
και να μετράω πόσες φορές άναψε το κόκκινο
και να μετράω αυτούς που πέρασαν με κόκκινο
και το βρεγμένο δρόμο και τους περαστικούς
τα αδέσποτα και τις  λαδόκολλες που τύλιξα με όχι

Θα μετράω αναμονές και τους ξενύχτηδες
που στήνονται στη σειρά για ένα βρώμικο
και θα σκέφτομαι πάντα να διασχίσω
απέναντι το δρόμο αλλά να φοβάμαι
τα μεθυσμένα διερχόμενα αυτοκίνητα
και ποτέ να μην το κάνω

σ.χ

Συνεχίζεται ......