Χοιρινά ή μοσχαρίσια ;

Το Αλτσχάϊμερ μου χτύπησε την πόρτα … Τακ-τακ-τακ…Ναι ποιος είναι είπα με την κουρασμένη μου φωνή . To Αλτσχάϊμερ είμαι , ανοίξτε μου σας παρακαλώ …
Κοίταξα από το ματάκι , τίποτα … Τι ήθελα και άνοιξα ; Με χτύπησε κατακέφαλα , παρά τα 22 μου χρόνια , ποιος ξέρει πως του φάνηκα , μπήκε στη ζωή μου έτσι ξαφνικά …
Μιλούσα στο τηλέφωνο με τον Αντώνη και του ανέλυα εμπεριστατωμένα , γιατί μου αρέσουν τα μοσχαρίσια μπιφτέκια και τα ανάμειχτα, δηλαδή μισός μοσχαρίσιος κιμάς, μισός χοιρινός , και γιατί δεν μπορώ να φάω με τίποτα τα χοιρινά μπιφτέκια , ειδικά αν δεν έχουν καρυκεύματα .Η αλήθεια είναι πως είχα μια πολύ δύσκολη και πιεσμένη μέρα , όπως συμβαίνει σε καθημερινή βάση τον τελευταίο καιρό , και το να αναλύω μαλακίες , μου χαλάρωνε τον εγκέφαλο , ο οποίος παρεμπιπτόντως έβραζε καθώς τον είχα τοποθετημένο δίπλα από μια σόμπα αλογόνου . Τότε ο Αντώνης , μου είπε πως εκείνου του αρέσουν τα χοιρινά μπιφτέκια και να μην λέω μαλακίες , γιατί μια φορά που γυρίζαμε από Αθήνα είχαμε σταματήσει στον Καραβόμυλο σε μια ταβέρνα και είχα τσακίσει κάτι τεράστια χοιρινά μπιφτέκια …Για λίγο σάστισα , με τον Αντώνη είναι γεγονός πως έχουμε κάνει υπερατλαντικά ταξίδια , και έχουμε φάει την άσφαλτο με το τσουβάλι . Εκείνος πάντα στη θέση του οδηγού βέβαια κι εγώ στη θέση του συνοδηγού , αλλιώς δεν θα είχα την τύχη να γνωρίσω ούτε το Αλτσχάϊμερ , ούτε τίποτα. Προσπάθησα να θυμηθώ , μάταια όμως … Θυμήθηκα άπειρες στάσεις που έχουμε κάνει μαζί (οδικές εννοώ, αμέσως εσείς ….)και άπειρα άγρια τσιμπούσια σαν συνταξιδιώτες , αλλά αυτό που μου περιέγραφε δεν μπορούσα να το θυμηθώ με τίποτα. Ορκιζόμουνα πως αν και ξέρω που είναι ο Καραβόμυλος , ποτέ στη ζωή μου δεν έτυχε να κάνω στάση και να φάω σε κάποια ταβέρνα εκεί . Εκείνος επέμενε , πως είχαμε πάει μαζί… Δεν θυμάσαι το ψημένο ψωμί στη σχάρα τίγκα στο λάδι και στη ρίγανη που μας είχε φέρει , μου είπε .Χμ… H εικόνα αυτή κάτι μου θύμιζε και με έκανε να τρίβω την κοιλιά μου, αφού από το πρωί δεν είχα βρει χρόνο να φάω . Ναι μου ερχότανε πολλές τέτοιες εικόνες , με το ψημένο ψωμί τίγκα στο λάδι και τη ρίγανη , αλλά όχι η συγκεκριμένη . Ήμουνα σίγουρη πως μάλλον εκείνος με μπέρδευε με άλλο πρόσωπο και η ανάμνηση ήταν δικιά του και όχι δικιά μας . Εξάλλου και στο παρελθόν έχει τύχη , να μην θυμάμαι ένα περιστατικό, αλλά αν μου έδινες δύο –τρία στοιχεία , αμέσως το ανέσυρα από την μνήμη μου . Μα καλά δεν μπορεί να μην θυμάσαι τις πατάτες τίγκα στο τυρί που μας είχε φέρει … Γκρρρρ, τα νεύρα μου …. Ειδικά αυτό δεν μπορεί να μην το θυμόμουν πατάτες τίγκα στο τυρί , και να μην το θυμάμαι εγώ ; Αδύνατον …
Μάλιστα θυμάμαι ότι ήταν εκεί κοντά στο Πάσχα μου είπε , φορούσες ένα κοτλέ πανωφόρι, και ήσουν και αδιάθετη γιατί μου είχες πρήξει τα παπάρια σε όλη την διαδρομή …
Χα-χα…Γνωστή εικόνα αυτή , μα γιατί το λες αυτό του είπα, εγώ όταν είμαι αδιάθετη δεν πρήζω τα παπάρια κανενός ! Χα-χα-χα… Κάποιο πιο συγκεκριμένο στοιχείο δεν έχεις να μου δώσεις ; Έχω … Το ότι χλαπάκιασες όλα τα μπιφτέκια κι εγώ δεν πρόλαβα να φάω τίποτα , και δεν τολμούσα να πω κουβέντα, γιατί θα με κοίταζες με αυτό το δολοφονικό σου βλέμμα … Με αυτά και με αυτά , του τα είχα κάνει μελιτζάνες και κλείσαμε το τηλέφωνο … Βρε τι έπαθα είπα , πρέπει να την κόψω την πολύ πίεση , δεν μου βγαίνει σε καλό σκέφτηκα . Από την άλλη βέβαια με την πιθανότητα πάντα , ο Αντώνης να έχει μπερδέψει τα μπούτια του και όχι εγώ να συνάντησα το Αλτσχάϊμερ , είμαι σε καλό δρόμο, αλλά ακόμα κι αν δεν είναι έτσι και όντως χλαπάκιασα κάποτε εκείνα τα τεραστίων διαστάσεων χοιρινά μπιφτέκια στον Καραβόμυλο , σίγουρα δεν έχω φτάσει ακόμα στο σημείο να έχω παραισθήσεις !

Υ.Σ Τώρα βέβαια μπορεί και να μην είμαι 22 αλλά 42 και έτσι να εξηγούνται όλα και o ερχομός του Αλτσχάϊμερ και το γεγονός ότι ακούω τραγούδια που άκουγε ο diastimatas στα νιάτα του …. Χα-χα-χα… Αφιερωμένο στα νιάτα του diastimata λοιπόν αυτό το post και το τραγουδάκι που παίζει στο gcast,και το πιο πάνω βιντεάκι !