Πόρτες -Πλακωτό -Φεύγα...

Πόρτες –Πλακωτό –Φεύγα
Αυτή είναι η ζωή μου ψιθύρισε ο Θανάσης μου έκλεισε το μάτι και συνέχισε να γρατζουνάει την κιθάρα του . Που και που την έκανε πάσα σε μένα , και κάθε φορά που ακουμπούσα τα τάστα έφευγα, άναβα τσιγάρο ενώ τα μάτια μου έκλειναν από την κούραση . Δίπλωσα τις σημειώσεις , καληνύχτισα το Θανάση και πήγα προς το σπίτι . Δεν ξέρω τη ζωή , αλλά κάθε μέρα μαθαίνω για αυτή κάτι παραπάνω … Κοιμάμαι , ξυπνάω , τρέχω , και κάθομαι μπροστά από ένα pc για να αποδείξω ότι ξέρω , για να αξιολογήσουνε τις γνώσεις μου . Δεν μου μένει χρόνος να σπαταλήσω σε καφέδες, σε σκέψεις , σε αναζητήσεις , σε εξόδους και ταξίδια . Παρόλα αυτά ονειρεύομαι … Κάθε βράδυ βλέπω όνειρα και εφιάλτες και είχα τόσα χρόνια να ονειρευτώ στον ύπνο μου , όλα στον ξύπνιο μου τα έβλεπα, όνειρα και εφιάλτες

Αν θυμηθώ τρώω τίποτα στο πόδι και πέφτω και πάλι για ύπνο , εκεί που μπορώ και βλέπω όλους εκείνους που αγαπώ , εκεί που και ο εφιάλτης έχει αξία , εκεί που παίρνω το κρεβάτι μου και το πάω όπου θέλω. Σήμερα ξύπνησα μέσα σε ένα γωνιακό υπόγειο(Αραχώβης&Ζωοδόχου Πηγής ), μόνο που το κρεβάτι μου ήταν πολύ ψηλό και τα πόδια μου δεν έφταναν στο πάτωμα και ήθελα τόσο πολύ να σηκωθώ , να μου φτιάξω καφέ και να φύγω . Δεν το σκέφτηκα πολύ πήδηξα και προσγειώθηκα στον καναπέ της Τ. Πετροπούλο

Έχω ένα παπάκι να μου κάνει πα
να μου κάνει πα, πα, πα
Και ένα κουνελάκι που όλο μου κουνάει
που όλο μου κουνάει τ' αφτιά

Και δε μου καίγεται καρφί
αν εσύ περνάς και δε μου ξαναμιλάς

Ίσως να ξανάρθεις όταν θα έχω πια
όταν, θα έχω πια χαθεί
κι ή θα μ' έχουν θάψει ή θα έχω μα-
ή θα έχω μαραθεί

Και ας μη σου καίγεται καρφί
Και ας συνήθισες και ας συνήθισες και εσύ