Σάββατο, Μαρτίου 04, 2006

Διαδηλώνοντας για κάποιο νέο ΛΑΦΚΑ !


Παύση … Προσγειώνομαι πάνω στον τιγρέ καναπέ μου κάνοντας συνεχώς αφαιρέσεις , αφαιρώ- αφαιρώ – αφαιρώ και τελειωμό δεν έχουνε . Μια διαρκής αφαίρεση φλερτάρει συνεχώς τα οικονομικά μου , κολλάει συνεχώς πάνω τους και ξέρω ότι δεν μπορώ να αποφύγω το αναπόφευκτο … Απέκτησε και πάλι η ζωή μου τους έντονους ρυθμούς που της επέβαλλα κι αν θες που μου επέβαλλε κι αυτή.
Είναι μια αμφίδρομη σχέση όμως ;
Δεν θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω κάπως έτσι .Μια σχέση πάρε-δώσε ; Δεν ξέρω. Εγώ είμαι ακόμα στη φάση του δώσε- δώσε- δώσε περιμένοντας τα αναδρομικά .
Ίσως κάποτε βγω κι εγώ στους δρόμους συνταξιούχα διαδηλώνοντας για κάποιο νέο ΛΑΦΚΑ ! Και η αφαίρεση φυγείν αδυνάτη , με αποτέλεσμα οι οικονομικές μου σκοτούρες οπισθοχωρώντας να τάσσονται σε άταχτη φυγή !Στον αέρα η μυρωδιά της έντασης επικρατεί, όχι αποκλειστικά ντυμένη με φορέματα υποχρεώσεων και άγχους αφού τον τελευταίο καιρό σε όλα αυτά ήρθανε να προστεθούν καρναβαλικά συνολάκια , ατελείωτα ξύδια, ξενύχτια, μασκέ πάρτυ, κομφετί ! Χρόνος για αναλογισμούς , αυτοκριτικές και χαλάρωση δεν υπάρχει , υπάρχει μόνο για να μετράει ταξίδια, χορούς, πλάκες και μια φαινομενική αναμελιά !
Γιατί δυστυχώς η ώρα που θα πέσουν οι μάσκες πλησιάζει . Αν κάθομαι και γράφω αυτή τη στιγμή ξημερώματα Σαββάτου , ενός Σαββάτου που προμηνύεται να είναι τρελό και εξαντλητικό με αποκορύφωμα την Κυριακή που θα είναι το τελευταίο χτύπημα για το νευρικό μου σύστημα, είναι γιατί μόλις έχω γυρίσει από κάποιο πιάνο μπαρ μαζί με την Κατερίνα η οποία βρίσκεται στο τρίτο όνειρό , ενώ εγώ εδώ να γυρίζω τις πλάτες μου στον Μορφέα ! Αύριο , δηλαδή τι αύριο , σήμερα θέλω να πω, το απογευματάκι θα ανηφορίζω με προορισμό μου την Πάτρα , οπότε το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να σταματήσω πια να του αντιστέκομαι και να παραδοθώ στην αγκαλιά του , γιατί σίγουρα θα κάνω δυο εικοσιτετράωρα να τον ξανασυναντήσω. Ελπίζω όταν πέσουν τελικώς οι μάσκες να μην έχει γίνει ο μαύρος κύκλος προέκταση του ματιού μου, αν και βέβαια αυτό είναι κάτι που νομίζω ότι δεν μπορώ να αποφύγω. Σας αποχαιρετώ τρώγοντας ένα τελευταίο ξεχασμένο κομμάτι πίτσας και εύχομαι σε όλους σας να εκμεταλλευτείτε όσο το δυνατόν καλύτερα το τριήμερο σας !

1 σχόλιο:

Sophia Choleva είπε...

Patrino karnabali gia panta ela na deis ti tha pei Patrino!Auta einai mporei akoma na mhn mporw na stathw sta podia mou, mporei na exw ki ena kammeno xeri!Alla auta einai ;)

The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...