«Ένα από τα μυστήρια της λογοτεχνίας είναι ότι η προσωπική ουσία, όπως την αντιλαμβάνεται τόσο ο συγγραφέας όσο και ο αναγνώστης, τοποθετείται έξω από το σώμα του ενός και του άλλου, σε κάποιο είδος σελίδας. Πώς γίνεται να νιώθω πιο αληθινός προς τον εαυτό μου σε ένα πράγμα το οποίο γράφω παρά μέσα στο ίδιο μου το σώμα; Πώς γίνεται να νιώθω πιο κοντά σε έναν άλλον άνθρωπο όταν διαβάζω τις λέξεις του, παρά όταν κάθομαι δίπλα του; Η απάντηση, εν μέρει, είναι ότι τόσο το γράψιμο όσο και το διάβασμα απαιτούν απόλυτη προσοχή. Αλλά έχει να κάνει και με το είδος της διάταξης που είναι εφικτό μόνο στη σελίδα».

JONATHAN FRANZEN

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΓΗΣ

Το βιβλίο στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ: bit.ly/4gHMNqT

Μετάφραση: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης

Εκδόσεις Ψυχογιός

Μέσα στο αμάξι έχει φθινόπωρο🍁🍂

.

«Ένα από τα μυστήρια της λογοτεχνίας είναι ότι η προσωπική ουσία, όπως την αντιλαμβάνεται τόσο ο συγγραφέας όσο και ο αναγνώστης, τοποθετείται έξω από το σώμα του ενός και του άλλου, σε κάποιο είδος σελίδας. Πώς γίνεται να νιώθω πιο αληθινός προς τον εαυτό μου σε ένα πράγμα το οποίο γράφω παρά μέσα στο ίδιο μου το σώμα; Πώς γίνεται να νιώθω πιο κοντά σε έναν άλλον άνθρωπο όταν διαβάζω τις λέξεις του, παρά όταν κάθομαι δίπλα του; Η απάντηση, εν μέρει, είναι ότι τόσο το γράψιμο όσο και το διάβασμα απαιτούν απόλυτη προσοχή. Αλλά έχει να κάνει και με το είδος της διάταξης που είναι εφικτό μόνο στη σελίδα».

JONATHAN FRANZEN

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΓΗΣ

Το βιβλίο στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ: bit.ly/4gHMNqT

Μετάφραση: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης

Εκδόσεις Ψυχογιός

 

Κι αν αυτός ο φίλος είναι μάνα και νοικοκυρά και εργαζόμενη που λέγαμε, γάματα....

Ισορροπία

Επειδή είμαι αφελής, παιδικός,

νόμιζα πως αν κάνεις καλές

ζωγραφιές, θα σου πούνε Μπράβο.

Όμως τον κύριο λόγο τον έχουν

τα κυκλώματα. 

Στο παιχνίδι των τιμών στον χώρο 

των έργων τέχνης δε θέλω να μπω.

Όταν ήμουν στο Λονδίνο,

παρακάλεσα τον Γιώργο Σεφέρη 

να με βάλει υπηρέτη σε κάποιο σπίτι.

''Θα πείτε ότι είμαι κωφάλαλος, 

ότι κάνω καλά τη δουλειά μου και ότι 

είμαι σωσίας του Τσαρούχη'', του είπα.

Μιλούσα σοβαρά. 

Τόσο είχα απαυδήσει από τα 

κυκλώματα και την εκμετάλλευση 

των γκαλεριστών και των εμπόρων.

- Σε ποια σχολή

ανήκει η ζωγραφική σας;

- Θα μπορούσα να βρω 

διάφορα  ονόματα ''σχολών'' 

που να ταιριάζουν σ' αυτό που κάνω. 

Αλλά αυτό είναι επικίνδυνο. 

Ένας ζωγράφος δεν εργάζεται 

για να ανήκει σε μία ''σχολή'',

αλλά για να ξεπεράσει τη ''σχολή''

στην οποία μοιραία ανήκει.

Οι ''σχολές'', ως 

ευπρεπή καλύμματα μετριοτήτων

κι ως αφορμή μάταιου φανατισμού,

είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει.

Γι' αυτό 

προσπαθώ να μην πέσω θύμα 

των φανατισμών και ψυχώσεων 

και χάσω 

ό,τι καλύτερο υπάρχει στη ζωή. 

Την ισορροπία.

Αν μπορούσα 

να καθορίσω τί με εμπνέει, 

θα έλεγα ότι είναι η ισορροπία. 

Αδιαφορώ, λοιπόν, 

για την τιμή του επαγγέλματος

και την τιμή της ''σχολής''.

Παραπάνω απ' όλα 

είναι η τιμή του ανθρώπου

και η ακεραιότητα της ψυχής του.

Τα πάντα γίνονται γι' αυτό.

Αλλιώς είναι φριχτές ματαιότητες. 

Γιάννης Τσαρούχης

Σαν σήμερα, το 1910, γεννήθηκε.

...................................................................

Απόσπασμα 

από το βιβλίο της Όλγας Μπακομάρου

ΟΣΕΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ