Κοινόχρηστα

Πολύ φοβάμαι πως δεν θα αλλάξουν τα πράγματα.Όταν ξυπνάω φοβάμαι, κι όταν κάνω πάλι πως κοιμάμαι κι εκεί φοβάμαι.Φοβάμαι διαρκώς και αδιάλειπτα και τότε είναι που αρχίζεις κι εσύ να μιλάς πολύ και να λες και να λες και να λες τόσες κουταμάρες μαζεμένες. Να κι αυτοί εκεί στην τηλεόραση και στους δρόμους και στα καφέ. Πιο πολύ με τρομάζουν τα γιγαντωμένα ΕΓΩ, τα τσαλαπατημένα ΕΜΕΙΣ και ο κόσμος γυρίζει και γυρίζει γύρω από τους μονόχνωτους εαυτούς μας. Καλέ μου, κανείς δεν ασχολείται , πάψε να μιλάς δε μπορώ να σε ακούω πια. ΒΟΥΛΩΣΕ ΤΟ, χρυσέ μου. Ουρλιάζουν όλοι, είναι όλοι μέσα στο κεφάλι μου. Θέλω να ηρεμήσω, να πληρώσω τα κοινόχρηστα αλλά δεν έχω, είπα στον διαχειριστή να πλένω εγώ τις σκάλες για κανένα εξάμηνο μπας και ξεχρεώσω να τα βρούμε έτσι ,είπε εντάξει. Ναι αυτό θα κάνω και το μπάσταρδο θέλει και φαί. Το καλό μου, κοίτα πως μεγάλωσε! Μεγάλωσε αλήθεια και ο άλλος ούτε που να το δει. Που να είναι άραγε; Τι με νοιάζει; Καλύτερα που έφυγε ο μαλάκας. Ήρθε και η άλλη από την ενορία και καλά να βοηθήσει,θέλουν λέει να μου στείλουν και κοινωνική λειτουργό, δε μπα να στείλουν και αστροναύτη; Πότε θα σωπάσουν όλοι τους; Αλλά αυτή φταίει που έφυγε και μας παράτησε σαν σκυλιά με τον πατέρα, αυτός τα τίναξε κι ευτυχώς τα αδέρφια στέλνουν κανα ψιλό για να περνάω κι εγώ.Εγώ; Ίσα που φαίνεται το ωμέγα. Μαλακία θα βρέξει. Πάλι χειμώνας, πάλι κοινόχρηστα . Θα του πω να μου κόψουν την παροχή ή να με προσλάβουν μόνιμα για τις σκάλες. Καλά αυτό αλλά τι ήθελαν και μου άφηναν το κωλόσπιτο, δεν έχω να πληρώσω ούτε για το ρεύμα, που να πλήρωνα και για το ρεύμα να πω αι στο διάολο αλλά πληρώνω όλο για κάτι παπαριές που  λένε και λένε στην tv αλλά πια δεν καταλαβαίνω, τους βλέπω στο mute και ρίχνω κάτι γέλια με τις σκατόφατσες δε φαντάζεσαι.Τις προάλλες σκέφτηκα να την κάνω απλά δεν ήξερα αν έπρεπε να πάρω και το μούλικο μαζί. Που πήγε το μαλακισμένο εδώ ήταν πριν λίγο. Πάλι κρυφτό θέλει να παίξει, κανόνισε να εμφανιστείς γρήγορα κωλόπαιδο γιατί αλλιώς θα φας ένα βρωμόξυλο να έχεις να το θυμάσαι. Με συγχωρείται τώρα πρέπει να κλείσω, όσο για το γκάλοπ ρωτήστε δίπλα, αυτοί σίγουρα θα ξέρουν. 

σ.χ

Σχεδόν δεκαετία

As It Was Written

Earth, earth,
riding your merry-go-round
toward extinction,
right to the roots,
thickening the oceans like gravy,
festering in your caves,
you are becoming a latrine.
Your trees are twisted chairs.
Your flowers moan at their mirrors,
and cry for a sun that doesn't wear a mask.

Your clouds wear white,
trying to become nuns
and say novenas to the sky.
The sky is yellow with its jaundice,
and its veins spill into the rivers
where the fish kneel down
to swallow hair and goat's eyes.

All in all, I'd say,
the world is strangling.
And I, in my bed each night,
listen to my twenty shoes
converse about it.
And the moon,
under its dark hood,
falls out of the sky each night,
with its hungry red mouth
to suck at my scars. 

Anne Sexton

Kαι μ' έχει σαν σκουλήκι του κόσμου η μπαμπεσιά...

Πίστεψε ότι μπορείς

Πιστεύω στα σημαντικά πράγματα και η αλήθεια είναι ότι είχαμε χάσει κάθε πίστη σε οτιδήποτε, ίσως γιατί νομίζαμε ότι τα είχαμε κερδίσει όλα, τα είχαμε λύσει όλα και τα είχαμε διορθώσει όλα. Στην πραγματικότητα δεν είχαμε φτιάξει ποτέ τίποτα. Η γενιά μου μεγάλωσε μέσα στα δικαιώματα ή έτσι νομίζαμε και τώρα ήρθαν και μας άρπαξαν αυτή τη μοναδική μας αυταπάτη, την μονάκριβη ψευδαίσθηση. Τα πράγματα εκεί έξω γίνονται σκληρά, τα πετσιά μας χόντρυναν επικίνδυνα. Η βία, ο ρατσισμός, η εξαθλίωση, η ανέχεια, η πείνα, οι αυτοκτονίες, δεν είναι πλέον απλά λέξεις στην ατζέντα μιας κουλτουροσυζήτησης σε αντεργκράουντ μαγαζιά για το τι γίνεται στον ανηπεράσπιστο τρίτο κόσμο είναι  ανατριχιαστικά δίπλα σου, είναι μέσα στον γαμημένο κώλο μας τούτο το τεράστιο παλούκι και όλο μεγαλώνει και μεγαλώνει όπως το φίδι στον κόρφο μας.

Όταν ο αγαπημένος μου Bob Marley κατάντησε μοναχά μια καλτ φάτσα τυπωμένη, σε σόβρακα, σημαίες, κάλτσες και κονκάρδες, όταν τον καπηλεύτηκαν ανελέητα τόσοι και τόσοι τάχα μου αριστεροί, προοδευτικοί και τι άλλα σκατά ήταν δεν ξέρω, που εδώ που τα λέμε και τα ίδια τους τα νύχια να μύριζαν δεν θα ήξεραν ούτε και οι ίδιοι τι είναι στην πραγματικότητα και απλά πάλευαν και παλεύουν με τις εμμονές τους.

Τότε τι να περιμένεις από τούτο τον κόσμο; Που άκουγες το Get up Stand up, Fight For Your Rights και χαχάνιζες στα μπιτσόμπαρα; Πρέπει απεγνωσμένα να πιστέψουμε σε σημαντικά πράγματα και σημαντικούς ανθρώπους. Νομίζαμε ότι τα είχαμε λυμένα όλα ή βυθιζόμασταν στην καταθλιψάρα μας. Όλα πουλημένα είναι, όλα στημένα είναι, δεν μπορούμε τίποτα να κάνουμε πια, κανείς δεν νοιάζεται για μας, ας σώσουμε το τομάρι μας, ας το στείλουμε τουλάχιστον στον ψυχολόγο να λύσει τα υπαρξιακά του. Μας είχανε πετάξει και ένα ξεροκόμματο δήθεν ελευθερίας λόγου, πνεύματος και αρχίδια και τι τα κάναμε όλα αυτά; Τα γαμήσαμε κι αυτά τη μάνα πατόκορφα και εκεί που είχαμε γίνει ένα με την απάθεια μας βάλανε στα τέσσερα και μας τα πήραν όλα, μέχρι και τις ψευδαισθήσεις μας.

Σε παρακαλώ πίστεψε ότι μπορείς....

Είμαι φτιαγμένη από την ύλη των ονείρων

Είμαι η Τζουλιέττα και είμαι φτιαγμένη από την ύλη των ονείρων...

video made by sophie_jamaica...

Σας περιμένω εννοείται στην παράσταση

 Που ξέρετε μπορεί να παίζω κι εγώ...

Έρχεταιιιιι Δεκέβριος 2012

Ανάσκελη με πυρετό

Ανάσκελη με πυρετό"_ Νίκη Χαλκιαδάκη _ Μανδραγόρας Αύγουστος 2012

Hide and Sick

Τους φίλους με τα ματωμένα γόνατα
τους έντυσαν με τα μακό 
Tους έμαθαν να κρύβονται
-μόνο να κρύβονται-

Τους φίλους από μανταρίνι και χώμα

δεν τους έψαξε κανείς

Θα χουν σαπίσει στις αυλές
πίσω από τα αυτοκίνητα
Tα πτώματά τους ανήλικα
πάλλονται άθαφτα

Μαμά, βάλε με στην κοιλιά σου
-μόνο για απόψε-
και γέννα με αύριο στο δρόμο

Έχω μέσα μου
ΞΕΛΕΥΘΕΡΙΑ για όλους