Έχοντας ως βάση τη Μεσίνα , επί επτά ημέρες, περάσαμε τα όρια μας και οργιάσαμε οικογενειακώς οργώνοντας τη Σικελία.(Sicilia-non vedo-non sento-non parlo)ε αφού δεν κάνεις αυτά , κάνεις άλλα πράγματα.
Αν εξαιρέσει κανείς, το ότι διέλυσα το κινητό μου, από την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου εδώ , πάθαμε γενικό βραχυκύκλωμα στο σπίτι , κλειστήκαμε οικογενειακώς σε ένα ασανσέρ στην Κατάνια (γιατί έλεγε μέχρι τέσσερα άτομα και όοοοοχι τέσσερα βόδια κι εμείς μπήκαμε μέσα !!!). Φάγαμε άψητο αρνί , κόντεψα να πεθάνω από ειλεό , γέμισα παντού σπυριά , μας πιάσανε τον κώλο για τα καλά σε ένα Μεξικάνικο , παραλίγο να σκοτωθούμε στο δρόμο , κατά τα άλλα όλα καλά , κι έχουμε μπροστά μας άλλες εφτά ημέρες …
Στη Μεσσήνη-Μεσίνα-Messina ή αλλιώς στην ομηρική Χάρυβδή , οι μέρες κυλούσαν ήρεμα, μην έχοντας φάει ακόμα τον θρυλικό γύρο του Παναγιώτη(Αλβανός που λέει , πως έζησε χρόνια στο Μοσχάτο )δίπλα από την κεντρική πλατεία της πόλης (Piazza del Duomo).Από τις πρώτες κιόλας μέρες βρεθήκαμε στους εμπορικούς δρόμους της πόλης (Viale san Martino και Via dei Mille) κάνοντας ένα μνημειώδες shopping therapy , που εκτός από την ιστορία , καταγράφηκε και στην κάρτα του μπαμπά , η οποία δεν θα έλεγε ακόμα την τελευταία της λέξη.
Benetton –Sisley-Stefanel-Fay- Prada-Hogan(οι πληροφορίες μου λένε πως για ένα φεγγάρι τέτοια παπούτσια φορούσε και ο Ρουσόπουλος)Tod’s ,και ένα σορό μάρκες , γύρω στις 10 σελίδες στο word ....
(Κορίτσιαααααα, δεν το συζητώ όλα μα όλα τα καλλυντικά κάτω και από την μισή τιμή , καμία σχέση με την Ελλάδα, και μετά σου λέει γιατί είναι αυτές πιο όμορφες , γιατί εδώ δεν βάζουν στην ομορφιά φόρο πολυτελείας όπως στην Ελλάδα .)
Άκαπνη , χτυπούσα με τον bro , κάτι mezzo freddo σε διάφορα ritrovo tade , αλλά το στέκι μας ήταν το cafe bille επί της Via tomaso canizzaro .Αξέχαστα θα μου μείνουν και τα αυτοκινητάκια με την μηχανή του γκαζόν , που κυκλοφορούσαν στους δρόμους της πόλης και ήταν κυρίως chatenet και piaggio .Έτρωγα λίτρα παγωτού από το Perigolosi,για θεϊκά παγωτά μιλάμε τώρα . Έριχνα τρελούς ύπνους γιατί σε κλίμα βάζει κάτω ακόμα και την Αθήνα και κατά τα άλλα μιλούσα με τον Αλέξανδρο από τη Θεσσαλονίκη στο msn και του έλεγα ότι είμαι σε δίαιτα .
Και για την ιστορία … Η αρχαία Ζάγκλη (από τη σικελική λέξη για το δρεπάνι , το οποίο θυμίζει το σχήμα του φυσικού της λιμανιού)κατοικούνταν από Σικελούς πριν από την άφιξη εποίκων από την Εύβοια το 730 π.Χ περίπου. Το 493 π.Χ ένας μάγκας ονόματι Ρήγιος Αναξίλας κατέλαβε τη Ζάγκλη και τη μετονόμασε σε Μεσσήνη, σε ανάμνηση της ομώνυμης πόλης της δυτικής Πελοποννήσου απ’ όπου καταγόταν .
Εκτός από την αφεντιά μου , από τη Μεσίνα, πέρασε και ο συγγραφέας του Δον Κιχώτη Θερβάντες , ο οποίος είχε έρθει εδώ για να αναρρώσει μετά τον τραυματισμό του στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571).
Στην Piazza del Duomo εκτός από το θρυλικό γυράδικο του Παναγιώτη , δεσπόζει ο καθεδρικός ναός που χτίστηκε από τον Ρογήρο Β’ και εγκαινιάστηκε το 1197 με την παρουσία του αυτοκράτορα Ερρίκου ΣΤ’. Αξίζει να σημειωθεί πως το εκκλησιαστικό όργανο του ναού είναι το μεγαλύτερο της Ιταλίας και ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης (γιατί το μέγεθος, πάντα θα έχει σημασία ….)
Για να επιβεβαιώσω πως η παρένθεση πιο πάνω είναι κανόνας , στην αριστερή πλευρά της πρόσοψης του καθεδρικού ναού υψώνεται το ύψους 60μ. εντυπωσιακό καμπαναριό , που στεγάζει το μεγαλύτερο αστρονομικό ρολόι του κόσμου, έργο του 1933 της εταιρείας του Στρασβούργου Josef Ungever.
Πηγαίνοντας προς Ταορμίνα (μπροστά της η Μύκονος, κλάνει μέντες ), συναντήσαμε την Αίτνα , το ψηλότερο ενεργό ηφαίστειο της Ευρώπης (3.340μ.)και ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου (το μέγεθος που λέγαμε). Μέσα στην Αίτνα είναι φυλακισμένος ο Εγκέλαδος που προκαλεί τους σεισμούς στην προσπάθεια του να σπάσει τα δεσμά του , ενώ είναι γνωστό πως ζούσαν στις σπηλιές της Αίτνας , οι Κύκλωπες , οι μονόφθαλμοί γιοί του Ποσειδώνα .
Καιρός όμως να σας πω για την απερίγραπτη Ταορμίνα . Μπορεί όταν φτάσαμε να είχα ψιλό συγκαεί κα να κατουριόμουν ανελέητα , αλλά είναι όλα τα ευρόπουλα ….
Προς τα τέλη του 18 ου αιώνα οι πρώτοι ευρωπαίοι περιηγητές που επισκέπτονται την Ταορμίνα , μεταξύ των οποίων και ο Γκαίτε το 1787, την περιγράφουν με τα πιο ενθουσιώδη λόγια, ενώ οι ζωγράφοι επιβεβαιώνουν με σχέδια και πίνακες τη μοναδικότητα της .Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ταορμίνα γίνεται η αγαπημένη πόλη συγγραφέων όπως ο Τενεσή Γουίλιαμς, ο Τρούμαν Καπότε, ο Τζον Στάινμπεκ και ο Ζαν Κοκτώ , αλλά και αστέρων του κινηματογράφου όπως η Ρίτα Χέιγουορθ, η Γκρέτα Γκάρμπο, ο Όρσον Γουέλς και ο Κάρι Γκράντ. Όλοι αυτοί έμεναν σε ξενοδοχεία πολυτελείας όπως το “Timeo”.
Όσο για Κατάνια και Συρακούσες , θα σας τα πω σε κάποιο άλλο post , γιατί η ιστορία είναι μεγάααααλη …Αυτές τις μέρες ένιωσα πως όλες οι γλώσσες του κόσμου είναι τόσο φτωχές , και δεν μπορώ να περιγράψω με τίποτα όλες αυτές τις εικόνες που βομβάρδισαν τα μάτια μου, όλες αυτές τις μυρωδιές που μου έσπασαν τη μύτη , στις 6 Μαΐου γυρνάω Ελλάδα , όχι για πολύ όμως στις 10 φεύγω για Φλωρεντία και να σας πω και ένα μυστικό , όσο ωραία κι αν είναι τα ταξίδια , όσα κι αν μαθαίνεις , πάντα σκέφτεσαι αυτούς που άφησες πίσω και σου λείπουν …
