Ο Τζίμης πάντα εκεί!
Τα πρώτα μας Χριστούγεννα ως γονείς, τα πρώτα Χριστούγεννα της κόρης μας,τον μακρινό Δεκέμβρη του 2017!
Αναρτήσεις
Oldschool
Πριν λίγο καιρό συνάντησα τυχαία έναν πρώην συμμαθητή μου στο γραφείο. Εκείνος ήταν καθηγητής νομικής στην Κύπρο πια. Στην κουβέντα που πιάσαμε αφού αμφότεροι χαρήκαμε που συναντηθήκαμε μετά από τόσα χρόνια,μου είπε ότι ήμουν χαραγμένη στη μνήμη του από το γυμνάσιο που φορούσα μια φουτερ με τον Bob Marley ,όταν του είπα ότι την έχω ακόμα και είναι σε άριστη κατάσταση δεν φάνηκε να με πιστεύει! Σήμερα που έφτιαχνα τις ντουλάπες βουαλά!
Ας εκτεθούμε
Ήμουν χθες σε ένα ακόμα μάθημα δημιουργικής γραφής. Τα μαθήματα διεξάγονται σε ένα κέντρο πρόληψης, οπότε δεν απευθύνονται σε επίδοξους συγγραφείς αλλά σε ανθρώπους που βρίσκουν μια διέξοδο στο γράψιμο, μια παρηγοριά κάπου να ακουμπήσουν τα εσώψυχα τους. Μου έκανε εντύπωση το πόσο πολλοί φοβόντουσαν να εκτεθούν, πόσο πολύ είχαν ανάγκη την εχεμύθεια, το πλαίσιο της ομάδας για να ξεράσουν τα εσώψυχα τους κάπου που θα γινόταν συμβόλαιο ομερτά και τίποτα δεν θα έβγαινε προς τα έξω. Μετά το ξανασκέφτηκα, δεν έπρεπε να μου κάνει εντύπωση εκείνο που χωρίζει έναν συγγραφέα από έναν άνθρωπο που του αρέσει να γράφει δεν είναι μόνο οι ατελείωτες ώρες δουλειάς και γραψίματος που σημαίνει πως βιοπορίζεται κάπως αλλιώς ή είναι συγγραφέας σούπερ σταρ είναι και η δυνατότητα του να εκτεθεί, γιατί καλό βιβλίο χωρίς μια μορφή έκθεσης για εμένα δεν υπάρχει αλλά αν δεν λες τις αλήθειες σου μέσα από το γράψιμο τότε τι λες, απλά λερώνεις σελίδες με λέξεις; Εγώ είμαι μπερδεμένη από τη μια γράφω τα εσώψυχα μου...
The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked. The second time I told my story, I felt only sorrow. “How could this have come to be?” I pondered. The third time I told my story, I felt only anger. "How could life be so cruel and unjust to me?" I wondered. The fourth time I told my story, I felt only heartbreak. “How could life have taken what I love from me?” I mused. The fifth time I told my story, I felt only confusion. “How did all of this make sense for me and my life?” I reflected. The sixth time I told my story, I felt only insignificance. “Maybe my life and who I am lack meaning.” I thought to myself. The seventh time I told my story, to my surprise, I heard a voice within, whispering, “I am your story. But you cannot truly tell me yet, for you have not seen the ending. You have not yet seen all that will be made possible through all that you have previously seen, learned...
Emory Hall, Έχω υπάρξει χιλιάδες γυναίκες Σύναψε ειρήνη με όλες τις γυναίκες που κάποτε υπήρξες. Πρόσφερε λουλούδια στα πόδια τους πρόσφερέ τους θυμίαμα και μέλι και συγχώρεση. Πρόσφερέ τους τιμές. Χάρισέ τους τη σιωπή σου. Άκου. Ευλόγησέ τες και χάρισέ τους τη ζωή. Γιατί αυτές είναι το μεδούλι του ιερού που μέσα του τώρα κατοικείς. Γιατί αυτές είναι οι ποταμοί της σοφίας που σε τραβούν κατά τη θάλασσα.