Neanderthal Blogger

Τις προάλλες κάποιο απόγευμα που είχα χρόνο μάλλον από θαύμα χαλάρωσα και με νοσταλγική διάθεση διάβασα κάποια σχόλια εδώ στο blog από παλαιότερες αναρτήσεις. Υπάρχει κι αυτή η δυνατότητα να τα βρεις όλα μαζεμένα και εκτός από το ότι συγκινήθηκα γιατί θυμήθηκα τα παλιά και το πόσο αγαπήθηκα διάβασα και μερικά από ήδη μακαρίτες και ένα ειδικά με συγκλόνισε. "Τα λες υπέροχα, μονάχα μην ζήσεις κι εσύ για να τα επιβεβαιώσεις..." Όντως έζησα για να τα επιβεβαιώσω αφού μετά μπήκα στον κόπο να διαβάσω τι έγραφα στη συγκεκριμένη ανάρτηση και κοιτούσα την οθόνη με έκπληξη, ποιος Χορταρέας, εγώ χαραμίστηκα, την δικιά μου ζωή τουλάχιστον εγώ την προέβλεψα ή απλά έζησα τους φόβους μου αντί για τα όνειρά μου και υπάρχουν αρκετά πρόσωπα και συγκυρίες που ευθύνονται για αυτό αλλά και ο χαρακτήρας μου που έτσι διαμορφώθηκε και έμαθε από μικρή, οι ανάγκες των άλλων να έχουν πάντα προτεραιότητα και οι δικές μου εύκολα να μπαίνουν στον πάγκο ίσως για αυτό να έγινα και καλή μάνα ή έτ...

  "Και μη νομίζεις ότι δεν ονειρεύομαι μια ζωή πιο κανονική μα με ξυπνάει πάντα ο κρύος ιδρώτας στη τελευταία στιγμή κι ένα άρωμα στον αέρα από ατόφια παρακμή" Κοιτώ με μεγάλη χαρά και περηφάνια δικούς μου ανθρώπους να προοδεύουν και να ανεβαίνουν στον εργασιακό τους βίο,σχεδόν συγκινούμε βαθιά για όλους αυτούς που το αξίζουν, ξέρω εξάλλου από πρώτο χέρι ότι τίποτα δεν γίνεται από μόνο του πίσω κρύβεται φθορά και ατελείωτες θυσίες βέβαια αυτό αφορά τους άντρες, για τις γυναίκες τα πράγματα είναι διαφορετικά δεν προϋποθέτει μόνο θυσίες μερικές φορές δεν έχουν επιλογές τα πράγματα για εκείνες είναι μονόδρομος ή το ένα ή το άλλο ή όλα μαζί και αυτές πουθενά. Ναι θα μου πεις σιγά δεν μας λες και τίποτα καινούργιο όλοι ξέρουμε ότι τα βάρη αυτής της κοινωνίας είναι ανισομερώς κατανεμημένα δεν έχουμε όλοι το ίδιο φορτίο να σηκώσουμε. Ακόμα και για εμάς τις εργαζόμενες μάνες που κάναμε τις μονοδρομημένες μας επιλογές είναι δύσκολο κι ας ανεβαίνουμε στον εργασιακό βίο και ας προοδεύο...