Neanderthal Blogger

Χιόνια στο καμπαναριό! Μας αρέσει να ζωγραφίζουμε πολύ, να γελάμε πολύ, να παίζουμε, να μαθαίνουμε πράγματα, να νευριάζουμε,  να κάνουμε αγκαλιές και ενίοτε να τραγουδάμε παρέα! Εδώ είναι μια καθημερινή μας στιγμή από πέρυσι τον Δεκέμβριο που ενώ τραγουδούσαμε είπα να πατήσω την ηχογράφηση στον κινητό μου. Το ανακάλυψα φέτος τυχαία και η αίσθηση ήταν υπέροχη! Μαμά απροσδιορίστου εσωτερικής ηλικίας και Βασιλική ετών τριών τραγουδάμε για να μην πω ψιθυρίζουμε το χιόνια στο καμπαναριό!  

16 χρόνια Εκπαιδευμένοι στο Οίδημα Ήταν Παρασκευή και 13 Νοέμβρης του 2005 όταν εγώ μαζί με το Μιχάλη Γαλανάκη απ'το Ρέθυμνο, που εκείνες τις μέρες φιλοξενούσα στο σπίτι μου, δημιουργήσαμε αυτό εδώ το blog στο ρετιρέ της Τάκη Πετροπούλου. Ο Μιχάλης έφυγε από τη ζωή τον Φεβρουάριο του 2019, έτσι όπως έζησε, απίστευτα νέος, απίστευτα ροκάς. Η φυγή του απ' τον πλανήτη με συγκλόνισε, γιατί είδες πως χανόμαστε οι άνθρωποι, το πήρα χαμπάρι κάνα χρόνο μετά και μέσω Facebook και επειδή με τον Μιχάλη συνυπήρξαμε  ουσιαστικά γιατί ήταν από αυτούς τους ανθρώπους που αφήνεις και αγγίζουν την ψυχή σου και επειδή μαζί του είχα ζήσει μερικές από τις πιο τρελές εμπειρίες της νεότητας μου, είναι λες και με τη φυγή του μπήκε οριστικά μια ταφόπλακα σε εκείνα τα ξέγνοιαστα χρόνια, όχι ότι δεν την είχα βάλει μόνη μου χρόνια πριν μέσω της συμβατικής ζωής και των υποχρεώσεων μιας παρ' ολίγον σαραντάρας αλλά ο θάνατος του ήταν το τελειωτικό χτύπημα.  Γι' αυτό το λόγο θα αφιερώσω αυτή εδώ την ...

Μην το κάνεις θέμα, τα ψυχοφαρμακά είναι mainstream, μου είπε. Ήθελα απλά να βρω την ευτυχία μακριά από τη χημεία αλλά είχα κλείσει τις άλλες διεξόδους και τα χαπάκια μοιάζανε μονόδρομος. Είχα παρατηρήσει τώρα τελευταία πως γερνούσα, θα'ταν από καιρό αλλά το baby face δεν βοηθούσε στην συνειδητοποίηση, το επιβεβαίωναν  βέβαια και οι τιμές των ορμονών μου αλλά δεν με πείραζε είναι πολυτέλεια το να γερνάς και πόσο μάλλον το να γερνάς όμορφα. Η ζωή όσο πλησιάζεις τα σαράντα γίνεται όλο και πιο ανελέητη είναι λες και πιάνεις το πικ των ευθυνών και των υποχρεώσεων, φαντάζομαι πως κάπου στη διαδρομή αργότερα να χαλαρώνεις, είναι ακόμα πιο ανελέητη μαζί σου όταν την έχεις ζήσει σύμφωνα με τις επιταγές της κοινωνίας και όχι των εσώτερων πραγματικών σου θέλω. Όμως υπάρχει και αυτός ο βαθιά εσωτερικός μας κόσμος που ζει ο καθένας μόνος του κι εκεί δεν χρειάζομαι χαπάκια για να την βρω, εκεί από χρόνια τώρα τα έχω φτιάξει όλα υπέροχα κι όταν καταφέρνω και βρίσκομαι μέσα του νιώθω μια απίστευτ...

https://youtu.be/GpllI5g1UyI

Σημερινή, πρωινή... Να μεγαλώνουμε όμορφα :) 

Χρόνια πολλά Ελλάδα, ευτυχώς που είμαι ελεύθερη να επιλέξω που θα δώσω τα λεφτά που δεν μου περισσεύουν, σε νταντά, σε ψυχολόγο, σε καθαρίστρια ή σε ψυχοφαρμακά;