Neanderthal Blogger

  Γυρνώντας από τις διακοπές, ξεχνώντας και χάνοντας πολλά πράγματα κατά την διάρκεια τους όπως σχεδόν και καθημερινά δηλαδή σκέφτηκα πως ίσως να είναι κι αυτός ένας λόγος ανάμεσα στους πολλούς που δεν έχω μεγάλη βιβλιοθήκη! Έχω κάνει ασυνείδητο bookcrossing ατελείωτες φορές και σε απίθανα μέρη,ελπίζω αυτοί που τα βρίσκουν να χαίρονται το ίδιο με εκείνον που θα βρήκε το κινητό μου όταν πριν λίγα χρόνια απλά το άφησα σε ένα παγκάκι της κεντρικής και έφυγα... Έχω δανείσει πολλά βιβλία στη ζωή μου συνήθως τα αγαπημένα μου και για κάποιο περίεργο λόγο ποτέ δεν μου επιστράφηκαν είτε γιατί σε όσους τα έδωσα κόψαμε την καλημέρα (εγώ ήξερα ότι όταν δανείζεις λεφτά σου κόβουν την καλημέρα, σε εμένα έχει συμβεί και με βιβλία ) είτε γιατί απλά πέρασε καιρός και όταν πήρα το κουράγιο να ρωτήσω τι απέγιναν τα βιβλία μου λάμβανα απαντήσεις του στυλ "μα στα έδωσα πριν καιρό" και έτσι τα βιβλία μου ταξίδευαν άγνωστο για που, οι λέξεις τους όμως υπήρχαν μέσα μου κι αυτό ήταν το πιο σημαντικό....

Να σε παίρνει ο ύπνος στην αγκαλιά της μαμάς... 

Μία εικόνα χίλιες λέξεις... Όλη η κούραση και η ταλαιπωρία ζωγραφισμένη πάνω μου...  Ταλαιπα

Ξέρω είναι ενοχικό στις μέρες μας να είσαι χαρούμενος, είναι ενοχικό να θες να πας διακοπές ή να ανεβάζεις χαρούμενες φωτογραφίες από αυτές, να γλεντοκοπάς σε τσιπουράδικα τρώγοντας και την τελευταία καβουροδαγκάνα ενώ δίπλα σου πεθαίνουν και λιμοκτονούν! Από την άλλη είναι και ενσυναίσθηση, θέλω να πω όταν είναι όλα σκατά γύρω σου ούτε η χαρά σου έχει την ίδια ένταση και έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να χαρείς το ίδιο αλλά να σας πω κάτι παιδιά, τα τελευταία χρόνια δεν έχουμε σηκώσει και κεφάλι γιατί γαμιέται το σύμπαν! Πάντα κάποιος δίπλα σου πέθαινε σε ένα νοσοκομείο και θα' ρθει και για εμάς η ώρα μας όπως για όλους. Εγώ για χρόνια είχα σπίτι τον μεγαλύτερο μου αδερφό φυτό μέχρι που πέθανε στα τριανταριά του ανήμερα μιας ανάστασης. Ναι, ήταν ασήκωτο πολλές φορές αυτό αλλά έπρεπε να ζήσω, όσες καταστροφές και αν μας βρουν πρέπει να ζήσουμε όσοι αντέχουμε τουλάχιστον αλλά μπορώ να συναισθανθώ βαθιά και όσους δεν μπορούν, μην νομίζεις κι εμείς χρειάστηκε να αλλοτριωθούμε για να παραμ...

Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας, βλασταίνουν φύλλα και κλαδιά κι έρχονται τα πουλιά του έρωτα και κελαηδούνε. Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας, οι σπόροι τους φυτρώνουν δάσος σκοτεινό, στις λόχμες του ο φόβος ενεδρεύει. Ζώα μικρά και ζώα άγρια το κατοικούν, όχεντρες έρπουν και ρημάζουν τις φωλιές μας, λιοντάρια ετοιμάζονται να μας ξεσκίσουν. Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας, έγιναν δάσος σκοτεινό και μας πλακώνουν.

Να τελειώσω με το βαψιματάκι στον τοίχο και μετά.... Διακοπές... Έχω κλατάρει! 

Άλλοι ηλιοκαμένοι άλλοι ηλιοχαρακωμένοι... 

 Με κατάπιε ο κομφορμισμός, με τσάκισε...ότι ξεχωριστό είχε απομείνει από μένα, χάθηκε..