Neanderthal Blogger

Σκέφτομαι πότε θα ανηφορίσουμε στη Ραψάνη για να κόψω τα τριαντάφυλλα που αρχίζουν και προσκυνούν τα χόρτα και να χαζεύω δίπλα τα νέα μπουμπούκια και να τα βάζω στο βάζο και να μοσχοβολάει όλο το σπίτι. Όσα τριαντάφυλλα μου χάρισαν μέχρι τώρα ποτέ δεν μύριζαν τριαντάφυλλο... Να δω τον ουρανό και να είναι τόσο κοντά μου που λες κι αν σηκωθώ στις μύτες θα τον πιάσω και το φως από το φεγγάρι να είναι πιο δυνατό και να αφήνομαι στην ηρεμία της φύσης και στον ήχο των τρεχάμενων νερών και να πίνω ένα νερό που δεν ήπια ποτέ στην πόλη και να αναπνέω έναν αέρα που δεν έχει εδώ και να ψήνουμε στο τζάκι και να βγάζουμε έξω μετά την σχάρα και να ανοίγεις την πόρτα για να φέρεις κι άλλα ξύλα και να βλέπεις ένα μικρό γατάκι να την γλύφει και να μην φωνάζεις τσιτ αλλά να την φωνάζεις να μπει μέσα κι αυτή να σε κοιτάει με τα γατίσια μάτια της και να μην φεύγει αλλά ούτε να έρχεται και να χρειαστούν πολλά σαββατοκύριακα μέχρι να την κάνεις να σε αγαπήσει και να σε εμπιστευτεί και να έρχεται πια μέσα ...

έχουμε δρόμο ακόμα μέχρι να κάνουμε τέχνη...(αν κάνουμε ποτέ)

  Αριστερά κάτω φαίνεται λίγο κεφάλι Λίνας ! Πουλί Άγιος Ποδηλάτης 

Διάβασμα, έρευνα, εργασία και τελικά γράψιμο εργασίας - τεμπελιά 1-0  (Γιούπι τελικά είναι τρομερά αγχολυτικό όλο αυτό. Ξεφεύγει ο εγκέφαλος από τα τετριμένα και τα καθημερινά .) Μοντάζ-μοντάζ-μοντάζ... αυτό άνετα το λες και κάτι σαν ταινία μικρού μήκους που έκανα με τα πλάνα της Τρίτης... δεν το περίμενα αυτό από εμένα αλλά ναι για τα δεδομένα μου έκανα καλή δουλειά λέω... (ώρες πάνω  από το final cut όχι αστεία...) Τι ωραία το σάββατο το βράδυ; Είναι αυτό που λες, νιώθω να χάνω το μυαλό μου, μου φεύγει μέσα από τα χέρια ενώ πιάνω με αυτά το κεφάλι μου.Εκεί δεν μας είπανε πως είναι το μυαλό;  Σήμερα πάλι με Γιώργο στο γιαννουλόσπιτο , έβαλα και το Magic Bullet Suite 10 και βρήκα την υγειά μου.  Τελικά πολλοί γράφουν άλλοι σπουδαγμένοι και σε ιδιωτικά μεγαλωμένοι και σε πανεπιστήμια άλλοι στο περιθώριο στα ναρκωτικά την πρέζα και το αλκόολ, άλλοι σεξομανείς και άλλοι ανέραστοι , άλλοι αγράμματοι και της πιάτσας, άλλοι ταξιδεμένοι και άλλοι που δεν βγήκαν π...

Σας αρέσουν οι σαδιστικές, διεστραμμένες ιστορίες; Τίτλος: Μαρτύρια της σάρκας Συγγραφέας: Monica J. Ο' Rourke Σειρά: Σκοτεινοί Τόποι Μετάφραση: Πλεξίδας Ιωάννης Ημερομηνία κυκλοφορίας: 15 Νοεμβρίου Νόμιζε ότι ήξερε τι θα πει φόβος... αλλά έκανε λάθος. Ο τρόμος ήταν τώρα ψηλαφητός... Η ακαταμάχητη αίσθηση ότι ο θάνατος ήταν επαπειλούμενος, είχε κλέψει τις τελευταίες ρανίδες της λογικής της. "Ασυμβίβαστα ζοφερό και ενοχλητικά ερωτικό, το "Μαρτύρια της σάρκας" είναι ό,τι πιο σκληρό στη λογοτεχνία τρόμου"  Cemetery Dance Magazine υ.σ Το καλό είναι ότι άρεσε στην ίδια τη Μόνικα, οπότε από εκεί και πέρα, πάμε για τα καλύτερα και για τα άλλα που έρχονται ... ετοιμαστείτε ..... www.logeion.gr  Logeion- Facebook

Σήμερα ήταν μια ανεπανάληπτη μέρα. Δεν μπορώ καν να την περιγράψω με λόγια.Καταλαβαίνετε δηλαδή τι σημαίνει αυτό για μένα!Υπέροχη, κουραστική, με κρύο, καφέδες, τσιγάρα, γέλια και γύρισμα δίπλα στο ποτάμι.Είναι τόσο απίστευτα όμορφα τα πλάνα που μας τράβηξε ο Λευτέρης. Που πως να το πω; Κωλολένε  άσχημα. Έτσι μου ερχότανε να τα πάρω και να τα ανεβάσω όλα να τα δείτε και χωρίς μοντάζ, είναι απίστευτα σας λέω, αλλά τι να κάνουμε δεν με αφήνει η παραγωγή! Μα  εδώ που τα λέμε δεν γίνεται έτσι κι αλλιώς. Να σας δώσω στεγνά το φινάλε της παράστασης; Εμμμ δυσκολάκι! Ευχαριστώ μέσα από την καρδία μου, την Έλενα που με πρότεινε και με γνώρισε με τόσους υπέροχους ανθρώπους, τον Άκυ και όχι Άκη που μας ανέχεται και μας σκηνοθέτησε, τον Δημήτρη Φ. για το ταλέντο του και τον Δημήτρη Λ, τον μεγάλο μου έρωτα στο εν λόγω βίντεο- φιναλέ για πολλούς και διάφορους λόγους, ξέρει αυτός , καθώς και τη Ρένα και την Μαρία που ήταν εκεί και η παρουσία τους μας έκανε όλους να χαμογελάμε. Τέλος θέ...

Νιαουριστές ψυχούλες μου... Δείτε δεξιά στη φωτογραφία , υπάρχει ακόμη μια μουσούδα! Επιτέλους γίναμε φίλοι με τον γκρι παιχνιδιάρη γάτο της Θεοτοκοπούλου και προχθές μου γνώρισε και τους φίλους του... Κοντεύω να τρελαθώ κάτω από το σπίτι μου υπάρχουν τέσσερα πανέμορφα γατιά, εδώ στις φωτογραφίες θα δείτε τα τρία από τα τέσσερα που έχω εντοπίσει εγώ! Κάθε μεσημέρι τους πηγαίνω φαγητό, παίζουμε και τα χαιδεύω. Τα βρίσκω  να τριγυρνάνε είτε στη δικιά μας πιλοτή ή στην πιλοτή της διπλανής πολυκατοικίας . Είμαι πεπεισμένη πια ότι κάποιος φροντίζει αυτές τις γάτες εκτός από εμένα που τις ανακάλυψα πρόσφατα. Νιαουρίνα οι άλλοι δυο είναι γάτοι

                                 Γράφει η Σοφία Χολέβα  Δεν θα πνιγούμε απ'τη βροχή, μας έχουν πνίξει ήδη... Καλή βροχερή μας εβδομάδα αγαπητοί αναγνώστες του ArtandCity, με αστραπές και βροντές και με πλημμύρες πολλές ξεκινάει αυτή η εβδομάδα. Λίγες μέρες ακόμη και τον φάγαμε και τον Οκτώβρη και σαν πολλά να τα τρώμε δηλαδή αμάσητα τώρα τελευταία είναι η αλήθεια. Έχουμε μαζέψει τόσες αλήθειες, που δεν ξέρουμε τι να τις κάνουμε.   Εντάξει παράπονο δεν πρέπει να έχετε; Έχετε; Παρέλαση είχαμε, ξυπόλητους σημαιοφόρους είχαμε, αλαλούμ και σιδερένια κιγκλιδώματα είχαμε, αστυνομικούς στους δρόμους είχαμε και πλημμύρες είχαμε και συνθήματα είχαμε και φωνές είχαμε και το χειρότερο από όλα είναι ότι και σαν πολύ φασισμό να έχουμε τώρα τελευταία και όχι μόνο κουκουλομένο που είχαμε πάντα έτσι κι αλλιώς   - αλλά απροκάλυπτο πια και υπερήφανο και ψηφισμένο... Επικίνδυνα χρόνια αγαπητοί ...