Neanderthal Blogger

ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ - ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ [In finsteren Zeiten] Δε θα λένε: Τον καιρό που η βελανιδιά τα κλαδιά της      ανεμοσάλευε. Θα λένε: Τον καιρό που ο μπογιατζής τσάκιζε τους εργάτες. Δε θα λένε: Τον καιρό που το παιδί πετούσε βότσαλα πλατιά στου       ποταμού το ρέμα. Θα λένε: τον καιρό που ετοιμάζονταν οι μεγάλοι πόλεμοι. Δε θα λένε: Τον καιρό που μπήκε στην κάμαρα η γυναίκα. Θα λένε: Τον καιρό που οι μεγάλες δυνάμεις συμμαχούσαν      ενάντια στους εργάτες. Μα δε θα λένε: Ήτανε σκοτεινοί καιροί Θα λένε: Γιατί σωπαίναν οι ποιητές τους;  (1937)  Μετάφραση Μάριου Πλωρίτη - Θεμέλιο

Here I am , writing in English!!! Do you want to change something in your life? Such as a job, studies,  house, religion, dreams, friends , boyfriend, lifestyle e.t.c Do you want to change your life at all? Do you really need to change your destiny? I know I must ' do ' something to change my life. And this is where I get stuck. Well, the first thing you need to understand is yourself  , right? (and I need  too)  You’ve got to understand yourself, your needs, your feelings, your thoughts , your motivations , your psychology… all of the stuff going on inside your head . You should know what you want from your life , what you want to achieve. .This is true for a change you want to make personally. If you don’t really understand what’s happening with yourself, you’ll have a very difficult time making effective changes. The second thing  you have to understand is the situation : what’s happening with yourself and the environment. What is the situation ...

Ο Στρατής Τσίρκας σήμερα. Η σημασία της μετεμφυλιακής λογοτεχνίας για τις μετά το Πολυτεχνείο γενιές Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, 5 Οκτωβρίου 2011, 19:00-21:00 Εκατό χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από τη γέννηση του Στρατή Τσίρκα στο Κάιρο. Ο συγγραφέας των  Ακυβέρνητων Πολιτειών  και της  Χαμένης Άνοιξης παραμένει, στη συνείδηση του κοινού και της κριτικής, ένα πολύ μεγάλο μέγεθος για το σύγχρονο ελληνικό μυθιστόρημα. Θα καταφέρει να διατηρήσει αυτή τη θέση και στο μέλλον; Ποια η σχέση των πολύ νεότερων γενεών με τη λογοτεχνία που γέννησαν το κομμουνιστικό κίνημα, η Αντίσταση, ο Εμφύλιος, η διάσπαση του ΚΚΕ; Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που μπορούν να συνδέσουν έναν συγγραφέα και διανοούμενο όπως ο Τσίρκας, που γαλουχήθηκε στους κόλπους της Αριστεράς αλλά και συγκρούστηκε με το ΚΚΕ, με τις μεταπολιτευτικές γενιές της σύγχρονης κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, του ευρώ και του Ίντερνετ; Ομιλητές Γιάννης Παπαθεοδώρου : Επίκουρος Καθηγητής νεοελληνικής φιλολογίας στο Τμήμα ...

Πως μπορεί να γίνει κάποιος μέλος της ΕΛΟΣΥΛ ; Γιατί δεν υπάρχει καμία πληροφορία στο internet; εκτός από αυτό το blog που δε λέει και τίποτα http://elosyl2000.blogspot.com/

Πριν κάποιους μήνες, βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη με φουλ καύσωνα για την ορκωμοσία της φίλης μου Αικατερίνης που πήρε το πτυχίο της στη Νομική. Εκεί είχαμε μαζευτεί φίλοι και γνωστοί, κάποιους από τους οποίους είχα και χρόνια να τους δω. Πάνω στην κουβέντα, τι κάνεις, που είσαι, πως περνάς, πως άλλαξες, που χάθηκες κλπ, ήρθε η συζήτηση και στο μεταπτυχιακό που κάνω στη Φλώρινα. Ακούς Κώστα, η Σοφία κάνει το μεταπτυχιακό που θέλεις να κάνεις κι εσύ, του λέει ο κοινός μας γνωστός κι αφού μας συστήνει, ανοίγουμε μια μικρή κουβεντούλα περί του θέματος. Εδώ στην Ελλάδα το κάνεις , με ρωτάει ο τύπος κι αφού του εξηγώ τι και πως, με σνομπ ύφος, μου απαντάει πως εκείνος θέλει να πάει για αντίστοιχες σπουδές στην Αγγλία. Για την σνομπαρία δεν τον αδικώ, έχουμε μάθει και ίσως κι έτσι να είναι, πως οτιδήποτε ξένο και ειδικά στην εκπαίδευση είναι καλύτερο. Και καλά θα κάνεις, του λέω, απλά για μένα η γλώσσα και ειδικά σε αυτό το αντικείμενο παίζει μεγάλο ρόλο, οπότε δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσα κα...

Δε διαλέγεις τους καιρούς Αφήνεσαι κι όπου σε πάει ο ρους Με αγώνες ατομικούς Να αποτρέψεις το δήθεν αναπότρεπτο Μπορείς (;) Που πήγε τελικά η χαρά της Ζωής ; Νιώθω τόσο κλειδωμένη Τόσο λα. Τόσο σολ. Τόσο μόνη.                    σ.χ

Οι κόρες των σχιστών ματιών της κοιτάζουν  το κενό. Τα πλούσια-πυκνά-κυματιστά μαλλιά της αχτένιστα. Υποφέρει με τα χέρια στο πρόσωπο. Ψελλίζει. Που πήγαν τα βήματα στους δρόμους και τα γέλια; Αδειάζουν οι ψυχές μας σαν τα μαγαζιά, πηδάνε από τον τέταρτο κι αυτοκτονούν. Αναμνήσεις βημάτων και μια σιωπή που έπαψε να είναι προστατευτική. Μυαλό που έχασε την ισορροπία του. Κολλάει τα ασπρουλιάρικα χέρια της στα πλήκτρα , λέξεις που αγγίζουν τις δικές της εμπειρίες , τις δικές σου. Η σκιά του μυαλού της, μεγαλύτερη από εκείνη, την σκεπάζει. Νύχτα υγρή με μυρωδιές σουσαμοκούλουρου που φέρνει λιγούρα. Η ζωή στην πιο σκληρή της έκφανση. Περπατάει με μπανιστιρτζήδες στο πλάι κι εκείνος ο νεαρός με την κοπέλα από πάνω του. Πιο γρήγορα καλέ μου. Συνέχισε. Τόλμησε. Για να υπάρχει ζωή. Η πίστη στον εαυτό της είχε συντριβεί πριν απ’ την ώρα της. Συσσωρευμένα τα δημιουργήματα της, τα κρύβει από τον εαυτό της. Αυτοακυρώνεται τίποτα πριν και απολύτως τίποτα μετά. Είχε ένα μεγάλο μέλλον πίσω της...

En el principio Si he perdido la vida, el tiempo, todo lo que tir ι , como un anillo, al agua, si he perdido la voz en la maleza, me queda la palabra. Si he sufrido la sed, el hambre, todo lo que era m ν o y result σ ser nada, si he segado las sombras en silencio, me queda la palabra. Si abr ν los labios para ver el rostro puro y terrible de mi patria, si abr ν los labios hasta desgarr α rmelos, me queda la palabra. Καταρχήν Blas de Otero (μετάφραση: Β. Λαλιώτης) Αν έχω χάσει τη ζωή, το χρόνο, όλα όσα έριξα, σαν δαχτυλίδι στο νερό, αν έχω χάσει τη φωνή μες στ’ αγριόχορτα, μου απομένει η λέξη. Αν έχω υποφέρει για τη δίψα, την πείνα, κι όλα όσα ήταν δικά μου και κατάντησα ένα τίποτα, αν έχω θερίσει τις σκιές στα σιωπηλά, μου απομένει η λέξη. Αν άνοιξα τα χείλη για να δω το πρόσωπο το τρομερό και το καθάριο της πατρίδας μου, αν άνοιξα τα χείλη μέχρι να τα σκίσω, μου απομένει η λέξη.

Love is wisdom Hope is faith 

Τώρα που το σκέφτομαι, κάθε Παρασκευή θάβει μια Πέμπτη

Περπατάμε μέσα μας, συναντώντας φαντάσματα, ληστές, γίγαντες, δικτάτορες, γέρους, νάνους, γκόμενους, χήρες, αχρείους υπουργούς. Όμως, πάντα συναντούμε τους εαυτού μας