Neanderthal Blogger

Η ζωή τελικά είναι ωραία ακόμα κι όταν συνεχώς σε πολιορκεί,ακόμα κι όταν χρειάζεται να σφάξεις της ζωής την μια την ομορφιά να πιει αίμα η άλλη .Κι αν πόνεσαν άνθρωποι εξαιτίας μου πολλοί,το ξέρει μόνο η γωνιά του παιδικού μου δωματίου. Από τη μια τοίχος από την άλλη παράθυρο! Χαβιαράς,Γιατρομανωλάκης,καφέδες στο Θησείο,Αρ Νουβώ και Μοντερνισμός στην Εθνική Πινακοθήκη, κινέζικο στο golden hall,νηστίσιμα σάντουιτς στη Ριζάρειο και ατελείωτο φαγοπότι στο kitchen bar του Χαλανδρίου.Τι ηδονή κι αυτή όταν κράτησα στα χέρια μου την Βατραχομυομαχία από εκδόσεις της Βενετίας του 1500 ή όταν κάπνιζα στην βεράντα του Acropol που έβλεπε στη Λεωφόρο Πεντέλης;Σταθμός Λαρίσης. Η κούραση είναι πια εμφανής. Οι ράγες που σε ταξιδεύουν οι ίδιες σε φέρνουν πίσω... Υ.Σ 1 Αν ο Στρατής Χαβιαράς κατάφερε μόνο με απολυτήριο Δημοτικού να πάρει Master και να διδάξει στο Harvard,τότε όλα είναι δυνατά! Υ.Σ 2 Το κακό νέο είναι ότι για να περάσουμε το μάθημα «Ποίηση και στιχουργική» θα μας εξετάσει ο Γιατρομανωλάκ...

Σας έχει ζητηθεί ποτέ να διαλέξετε κάτι;Σίγουρα!Εδώ για μπλουζάκι πας και μπαίνεις σε δίλημμα. Ακόμα κι αν δεν σας έγινε ευθέως η ερώτηση,υποσυνείδητα όλοι μας επιλέξαμε με τον τρόπο μας.Οδηγηθήκαμε κάπου.Αν είστε ψωνάρες βέβαια,θα μου πείτε ότι αυτό που είστε σήμερα σας διάλεξε και δεν το διαλέξατε εσείς. Δε σας αδικώ κι εγώ την ίδια άποψη έχω:P Πέρα από όλους τους εξωτερικούς παράγοντες που δεν παύουν να είναι ισχυροί και να είναι συνέχεια γύρω σου,όπως η φίλη σου ή η μάνα σου στο πολυκατάστημα,που σου ορκίζονται ότι με αυτό το μπλουζάκι είσαι απαίσια και σου προσθέτει πέντε κιλά, σωστός τόφαλος δηλαδή.Εσύ το πήρες μόνο και μόνο γιατί το γούσταρες και μεταξύ μας χάλια το μπλουζάκι αλλά χαλάλι σου. Θα μου πεις η ζωή δεν είναι ένα μπλουζάκι την πετάς παίρνεις καινούργια αλλά αδέρφια αν έχεις την υγεία σου όλα μπορείς να τα κάνεις και ζωές σαν μπλουζάκια να αλλάζεις. Καλά όλα αυτά,αλλά εμένα αν μ’ αρέσει το μπλουζάκι το φοράω πάνω μου μέχρι να λιώσει και τώρα με την κρίση νομίζω ότι ...

Κάθε χρόνο, έτσι για το καλό, κάνω έναν προσωπικό απολογισμό του χρόνου που φεύγει. Αν και ομολογουμένως ακούω από όλους ότι το 2010 ήταν η χειρότερη χρονιά της ζωής τους και δεν απορώ καθόλου γι αυτό, για μένα, αν εξαιρέσω τους δυο τελευταίους του μήνες, ήταν ένας υπέροχος χρόνος. Γιατί όταν έχεις κάτι να περιμένεις , κάποιον να αγαπάς, κάτι να δημιουργείς, κάτι να πετυχαίνεις • η ζωή σου δίνει κι άλλα. Σε τοποθετεί, σου χαρίζει καινούργιες εικόνες και μυρωδιές, σε βάζει να ψάχνεσαι , να διαβάζεις, να απορείς, να περιγράφεις, να γράφεις να ταξιδεύεις σε νέους τόπους όσο σου το επιτρέπει η τσέπη σου και η υγεία σου και τέτοια προβλήματα φέτος δεν είχαμε. Καταρχάς ήταν η μοναδική χρονιά της ζωής μου που δούλευα όλο το χρόνο(!!!) που έκανα και πάλι αξιόλογα χιλιόμετρα για να ικανοποιήσω τον ταξιδιάρικο εαυτό μου και πήγα από την Άνδρο μέχρι την Φλώρινα και από τον Πύργο Ηλείας μέχρι την Κωνσταντινούπολη!Mε δυο χρόνια καθυστέρηση έγινε και η ορκωμοσία μου, μιας και ήμασταν από τους πρώτο...

Στις φωτογραφίες πίσω-πίσω. Στη ζωή πίσω-πίσω. Στη δουλειά.Στο σπίτι.Να μην φωνάξει·μην ενοχλήσει. Να μην αλλάξει·να μην πληγώσει. Να μην βογκήξει μήπως και ακούσουν. Να κρατήσει ανάσα·να μην μυρίσουν,τα φιλιά στα τρένα,τις βρόμικες σκέψεις, τις ουσίες, τις ανοησίες. Σπρώχνουν να μπει μπροστά. Να ανέβει. Απλώνουν χέρια.Θέλουν να λάμψει,μα άμα λάμψει θα κάψει ότι είναι δίπλα της,ότι αγαπά,ότι την κρύβει πίσω-πίσω.Την αναγνωρίζουν κι αυτή φοβάται.Ψάχνει ψηλούς και κρύβεται από πίσω.Να μην τη δούνε. Αν τη δούνε δεν θα αντέξουν.Δεν θα τ’ αντέξει. σ.χ

Απόσπασμα από συνέντευξη της Κικής Δημουλά: «Δεν μου ήταν ποτέ εύκολο να συνεννοηθώ με άνθρωπο.Ούτε μπορούσα να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι ήταν τόσο διαφορετικοί από εμένα.Αυτό βέβαια ήταν πολύ αφελές από τη μεριά μου,αλλά και πολύ χρήσιμο. Γιατί με είχε σε μια μόνιμη ταραχή,σε μια διαρκή διαμαρτυρία και σ’ ένα πολύ γόνιμο παράπονο… Από την άλλη, είχα μια ευγένεια η οποία με κατέστρεψε απολύτως! Εμπόδισε δηλαδή τη ζωή μου να πάρει το δρόμο της. Υπέμεινα πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να υπομείνω, με το αιτιολογικό μιας ευγένειας ότι θα πίκραινα, ότι θα πείραζα, ότι θ’ αναστάτωνα των άλλων τη ζωή. Αυτό ήταν μία ήττα. Καθαρή ήττα».

Έλα ξέχασε τη Νέα Γη Θα σε κεράσω ρούμι στο κατάστρωμα Σου υπόσχομαι να λικνίσουμε τα κορμιά μας πάνω σε χαμάκ* Θα μιλήσουμε για τους βαλσαμωμένους έρωτες Έτσι για να ερεθίσουμε τις σκέψεις μας Θυμάσαι; Όπως τότε που τριβόμασταν σε μηρούς εραστών Κρυμμένες σε καμπίνες υπερατλαντικών ναυαγίων Έλα πιες, σε λίγο θα μας φέρουν επιδόρπιο σ.χ *Κούνια κρεμασμένη οριζόντια στην πλώρη καραβιού.Η λέξη είναι από διάλεκτο της καραϊβικής.

Δίπλωνε το κορμί και δάγκωνε τα χείλη.Το τέλος λένε σε εξουθενώνει πριν συμβεί. Προσεύχεται να’ ρθεί,να λυτρωθεί,να εξιλεωθεί.Δε λέει να φανεί,αρπάζει τη ζωή,την καταριέται.Στη λήθη ψάχνει γιατροσόφια και όλο σκάβει και θάβει και κρύβει,όλο καίει πετάει,κάνει πως ξεχνάει,μα δεν περνάει σ.χ

Καθώς μπαίνουμε στο σούπερ μάρκετ,οι τιμές δεν με τρομάζουν.Έχω βάλει το ευρώ μου στη σχισμή από το καροτσάκι.Αναρωτιέμαι αν θα παίρνει για πάντα.Από μικρή μου άρεσαν οι βόλτες στο σούπερ μάρκετ,ειδικά στα μεγάλα,με τους διαδρόμους χιλιόμετρα.Σε είχα δίπλα μου,να σε καμαρώνω,ενώ έσπρωχνα με ευχαρίστηση το καροτσάκι,που λίγο πριν σου είχα υπενθυμίσει πως ήταν δικιά μου δουλειά. Σε χάζευα,που έβγαζες από την τσέπη του πανωφοριού σου,το χαρτάκι με τα ψώνια που έπρεπε να κάνουμε.Το ήξερα πως φέτος στις γιορτές δεν θα αποδράσουμε,σε κάποια στολισμένη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα,λόγω έλλειψης άδειας.Δεν με πείραζε καθόλου,ήταν η πρώτη φορά που θα στολίζαμε,το δικό μας δέντρο κι αυτό μου έφτανε. Όταν μερικές φορές χάζευες απορριμμένος στα ράφια,έβρισκα χρόνο στα κλεφτά να γεμίζω το καροτσάκι,με σοκολατένιους Αϊ Βασίληδες και άλλες χαζομαρούλες.Όταν με κοίταξες, μάλλον το βλέμμα μου,πρόδιδε σκανταλιά γιατί εκείνο το σαρδόνιο χαμόγελο,ήταν σαν να μου φώναζε «πάλι χαζομάρες,πήρες μωρό μουυυυ;;;» Λατρ...

Δεν μου έλειπαν, ούτε οι λέξεις, ούτε η ευκαιρία, ούτε η τόλμη. Μα ήταν το ενδόμυχο υφάδι της ζωής μας,από καιρό κατακερματισμένο. Κι εγώ δεν ήξερα,ούτε ήθελα να μάθω, τίποτα από σαΐτα και αργαλειό. σ.χ

Τώρα που αμφότεροι λυτρωθήκαμε,υπογράψαμε ψυχών ανακωχή. Πορευθήκαμε ως εξαρχής,με ζωές εκ διαμέτρου αντίθετες Και δώσαμε ζωή στην καθημερινή ρουτίνα. σ.χ