Neanderthal Blogger

Έλα ξέχασε τη Νέα Γη Θα σε κεράσω ρούμι στο κατάστρωμα Σου υπόσχομαι να λικνίσουμε τα κορμιά μας πάνω σε χαμάκ* Θα μιλήσουμε για τους βαλσαμωμένους έρωτες Έτσι για να ερεθίσουμε τις σκέψεις μας Θυμάσαι; Όπως τότε που τριβόμασταν σε μηρούς εραστών Κρυμμένες σε καμπίνες υπερατλαντικών ναυαγίων Έλα πιες, σε λίγο θα μας φέρουν επιδόρπιο σ.χ *Κούνια κρεμασμένη οριζόντια στην πλώρη καραβιού.Η λέξη είναι από διάλεκτο της καραϊβικής.

Δίπλωνε το κορμί και δάγκωνε τα χείλη.Το τέλος λένε σε εξουθενώνει πριν συμβεί. Προσεύχεται να’ ρθεί,να λυτρωθεί,να εξιλεωθεί.Δε λέει να φανεί,αρπάζει τη ζωή,την καταριέται.Στη λήθη ψάχνει γιατροσόφια και όλο σκάβει και θάβει και κρύβει,όλο καίει πετάει,κάνει πως ξεχνάει,μα δεν περνάει σ.χ

Καθώς μπαίνουμε στο σούπερ μάρκετ,οι τιμές δεν με τρομάζουν.Έχω βάλει το ευρώ μου στη σχισμή από το καροτσάκι.Αναρωτιέμαι αν θα παίρνει για πάντα.Από μικρή μου άρεσαν οι βόλτες στο σούπερ μάρκετ,ειδικά στα μεγάλα,με τους διαδρόμους χιλιόμετρα.Σε είχα δίπλα μου,να σε καμαρώνω,ενώ έσπρωχνα με ευχαρίστηση το καροτσάκι,που λίγο πριν σου είχα υπενθυμίσει πως ήταν δικιά μου δουλειά. Σε χάζευα,που έβγαζες από την τσέπη του πανωφοριού σου,το χαρτάκι με τα ψώνια που έπρεπε να κάνουμε.Το ήξερα πως φέτος στις γιορτές δεν θα αποδράσουμε,σε κάποια στολισμένη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα,λόγω έλλειψης άδειας.Δεν με πείραζε καθόλου,ήταν η πρώτη φορά που θα στολίζαμε,το δικό μας δέντρο κι αυτό μου έφτανε. Όταν μερικές φορές χάζευες απορριμμένος στα ράφια,έβρισκα χρόνο στα κλεφτά να γεμίζω το καροτσάκι,με σοκολατένιους Αϊ Βασίληδες και άλλες χαζομαρούλες.Όταν με κοίταξες, μάλλον το βλέμμα μου,πρόδιδε σκανταλιά γιατί εκείνο το σαρδόνιο χαμόγελο,ήταν σαν να μου φώναζε «πάλι χαζομάρες,πήρες μωρό μουυυυ;;;» Λατρ...

Δεν μου έλειπαν, ούτε οι λέξεις, ούτε η ευκαιρία, ούτε η τόλμη. Μα ήταν το ενδόμυχο υφάδι της ζωής μας,από καιρό κατακερματισμένο. Κι εγώ δεν ήξερα,ούτε ήθελα να μάθω, τίποτα από σαΐτα και αργαλειό. σ.χ

Τώρα που αμφότεροι λυτρωθήκαμε,υπογράψαμε ψυχών ανακωχή. Πορευθήκαμε ως εξαρχής,με ζωές εκ διαμέτρου αντίθετες Και δώσαμε ζωή στην καθημερινή ρουτίνα. σ.χ

Όταν απολογείσαι για κάτι,ήδη το έχεις χάσει σ.χ

Πέρασαν χρόνια,για την ακρίβεια πέντε,τότε ήμουν είκοσι και τώρα εικοσιπέντε!Είναι μια αρκετά συγκινητική μέρα για μένα, όσο γελοίο κι αν μπορεί να ακούγεται.Σήμερα το blog μου γίνεται πέντε χρονών και μόνο που δεν κλαίω, ούτε παιδί μου να ήτανε,μα παιδί μου είναι. Ήταν μια μέρα στην Τ.Πετροπούλου,στο φοιτητικό μου σπίτι στον πέμπτο όροφο,αδύνατο να θυμηθώ αν είχα βάλει adsl ή προσπαθούσα ακόμα με dial up,έχω την αίσθηση όμως ότι μάλλον συνέβαινε το δεύτερο.Ήταν λίγες μέρες που είχα βάλει τηλέφωνο και είχε έρθει ο Μιχάλης από το Ρέθυμνο. Να’ ναι καλά,θυμάμαι ότι το παλεύαμε αρκετή ώρα,το πιάσαμε απόγευμα και είχε βραδιάσει,τα τασάκια ασφυκτιούσαν και ένα μεγάλο χαμόγελο δημιουργήθηκε στα χείλια μας και εγένετο «Εκπαιδευμένοι στο οίδημα» . Το ημερολόγιο έγραφε 13 Νοεμβρίου 2005!(τότε το να φτιάξεις blog δεν ήταν τόσο εύκολο όσο είναι σήμερα και πόσο μάλλον με dial up) Η αλήθεια είναι,ότι είχα μάθει τι είναι blog από το Νίκο,ο οποίος είχε ένα τέτοιο από το 2003.Ήθελα πολύ νωρίτερα να αν...

Quizas, Quizas, Quizas – Nat King Cole – Ελληνικοι στιχοι Πάντα οταν σε ρωτάω τι, πότε, πως και που εσύ πάντα μου λες ίσως, ίσως, ίσως Και έτσι περνάνε οι μέρες και εγώ, απελπισμένος και εσύ, μου απαντάς ίσως, ίσως, ίσως Σπαταλάς τον χρόνο σκεφτόμενη, σκεφτόμενη αυτό που θέλεις περισσότερο Ως πότε? Ως πότε? Και έτσι περνάνε οι μέρες και εγώ, απελπισμένος και εσύ, μου απαντάς ίσως, ίσως, ίσως Και έτσι περνάνε οι μέρες και εγώ, απελπισμένος και εσύ, μου απαντάς ίσως, ίσως, ίσως Σπαταλάς τον χρόνο σκεφτόμενη, σκεφτόμενη αυτό που θέλεις περισσότερο Ως πότε? Ως πότε? Και έτσι περνάνε οι μέρες και εγώ, απελπισμένος και εσύ, μου απαντάς ίσως, ίσως, ίσως

Για την Έλενα!

Η ημιμάθεια ο χειρότερος εχθρός μου σ.χ