Neanderthal Blogger

Over The Hill Why? Tell me, why? You don't call me anymore Don't you want me anymore? Black It's all black It's the colour of my heart It's the colour of my eyes But I'm here Yes I'm here Everybody seems to mean so much Everybody seems to think I'm fine Late It's too late I am punishing myself By admitting it's too late Laugh You may laugh You can laugh at me for days You may spit me if you want But I'm here I'm still here Everybody seems to mean so much Everybody seems to think I'm fine Look at me There were more to see There were more to be proud of...

Ο Σεπτέμβρης πλησιάζει απειλητικά σαν περίστροφο που περιμένει να εκπυρσοκροτήσει. Κλείνω τα μάτια, αλλάζω πλευρό και βρίσκομαι στην αγκαλιά του, το φθινόπωρο μπορείς να το αντέξεις καλύτερα όταν δεν είσαι μόνος, σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών μου(ευτυχώς δεν έχουν συνάχι), πάω στην κουζίνα παίρνω τα τσιγάρα και βγαίνω στη βεράντα, κοιτάζω προς τα πάνω, επιτέλους ξαστεριά. Ξύνω ανέμελα τη γάμπα μου, ένα κωλοκούνουπο μου ρούφηξε το αίμα, πάλι θέλω αποτρίχωση σκέφτηκα, τα κακά της μόνιμης σχέσης, που την έχεις, όχι μόνο στην ίδια γεωγραφική περιφέρεια, στον ίδιο νομό, στην ίδια πόλη, αλλά στην δίπλα γειτονιά αν και ουσιαστικά κάθε μέρα αλλάζουμε σπίτια και κοιμόμαστε μαζί… Πρωτόγνωρο συναίσθημα για μένα που είχα συνηθίσει μια ζωή στις σχέσεις εξ’ αποστάσεως, τελικά είναι τόσο ωραία , γιατί όπως έλεγε και ο φίλος μου ο Γιάννης από την Πάτρα «εξ ‘αποστάσεως δεν λειτουργεί ούτε το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης» Αρχίζω να αισθάνομαι στα ρουθούνια μου την μυρωδιά του φθινοπώρου και μου έρχοντα...

Προσκυνάω το άγιο πληκτρολόγιο, κάνω μετάνοιες πάνω του από τη νύστα, τι απίστευτη νύχτα κι αυτή; Μας έπιασε και η πάρλα στο τέλος.. Αυτές τις μέρες ζω το απόλυτο, καθώς ξυπνάω και βλέπω δυο πράσινα ματάκια να με κοιτάνε αγουροξυπνημένα και να μου λένε καλημέρα, η δυστυχία θα έρθει όταν θα ξυπνάω και θα ατενίζω την πλάτη του. Ο καλός μου ξυπνάει κάθε πρωί τις τελευταίες μέρες και με πάει στη δουλειά, μέχρι σήμερα δηλαδή, από Δευτέρα κομμένα αυτά, με τόσο διαφορετικά ωράρια που έχουμε να δω πότε θα βλεπόμαστε! Στο διπλανό μου γραφείο η Μ. ακούει Bob και μου φτιάχνει τη μέρα, ρουφάω λίγο φραπέ ακόμα ενώ σκέφτομαι ότι το μεσημέρι πρέπει να γυρίσω να πετάξω σκουπίδια, να συμμαζέψω το σπίτι , να μαζέψω πράγματα, να κοιμηθώ με το μωρό και να την κάνουμε με τον αδερφό μου για Ραψάνη. Χμ,,, να πάω κυλικείο να πάρω αυτή την ζαμπονοκασερόπιτα, δεν την έχω χτυπήσει αυτή ποτέ, είναι νηστεία ε ; Δεν νηστεύω … Απίστευτη βαρεμάρα, όλοι λείπουν με άδεια και δουλειά μηδέν, μια μεγάλη δαγκωματιά για...

Περίεργα όντα οι άνθρωποι και περισσότερο τα θηλυκά,οι ορμόνες βλέπεις μας κάνουν διαφορετικούς… Περίεργη εποχή… Ζω την απόλυτη ευτυχία,αλλά όχι αποκομμένη από τον έξω κόσμο κι ώρες-ώρες με θλίβει και με κάνει πιο δυνατή και πιο σκληρή,πιο δυνατή και πιο σκληρή και εκεί που ήμουν έτοιμη να σπάσω,ήρθε ο Γιάννης να με μαλακώσει με reggae ρυθμούς και με αγάπη,με μια αγκαλιά,τόσο απλά πράγματα που για μένα ήταν και θα είναι πολυτέλειες. Τι κι αν νιώθω προστατευμένη,γέμισα αντισώματα μετά τις τόσες χλαπάτσες,τι κι αν νιώθω την αγκαλιά του σαν αλεξίσφαιρο,τι κι αν ακόμα θεραπεύω και επουλώνω,τα βλέπω όλα πιο καθαρά από ποτέ… Τη ζωή την ζούμε προς τα εμπρός,αλλά ότι έχουμε τώρα το χρωστάμε σε αυτά που κουβαλάμε από χθες,κι αν δεν υπήρχε αυτό το αξιοσέβαστο παρελθόν μου και οι τόσοι άνθρωποι που σταθήκαν στο πλάι μου,στον σβέρκο μου,στο λαιμό μου,που με αγάπησαν,με μίσησαν,με γάμησαν,με εκτίμησαν,με τίμησαν,με στήριξαν,με πίστεψαν,με πούλησαν, ίσως να μην εκτιμούσα το πλουσιοπάροχο παρόν μου ...

Ξ ύπνησα αναμαλλιασμένη από ένα γλυκό φιλί του στο μάγουλο.. Ξύπνα γατουλίνα μου, μου ψιθύρισε γλυκά στο αυτί, ξύπνα και κοίτα με. Προσπάθησα να ανοίξω τα μάτια μου από τις τσίμπλες, τον κοίταξα με αυτό το ξινισμένο αγουροξυπνημένο βλέμμα μου. -Τι ώρα είναι μωρό μου; -Εφτά αγάπη μου, εφτά το πρωί . -Και γιατί με ξυπνάς τόσο πρωί; -Για να γιορτάσουμε τα γενέθλια σου -Τι; Με φίλησε στο στόμα και σηκώθηκε από το κρεβάτι ενώ εγώ μέσα στον ύπνο μου θαύμαζα το θεσπέσιο κωλαράκι του. Είχε ήδη ανάψει κεράκια που πλαισίωναν το δωμάτιο, πόσο ανάγκη είχα τελικά από τέτοιες ρομαντικές μαλακιούλες, γύρισε με μια σοκολατό τούρτα στο χέρι, και δυο κεράκια που σχημάτιζαν τον αριθμό 24, τον εκλιπαρούσα να μην με βγάζει φωτογραφίες, ενώ μετά μου τραγούδησε ψιθυριστά «Να ζήσεις γατουλίνα μου και χρόνια πολλά μεγάλη να γίνεις με φουντωτή ουρά…», ενώ με κοιτούσε στα μάτια, τι άλλο να θέλω; Έλιωσα, ευτυχώς πριν από την τούρτα, την οποία μου ταΐσε στο στόμα σχεδόν ολόκληρη!!!!!! - Μα αρκούδε μου, τι εί...

Άδεια,ύπνος,κραιπάλες… Απίστευτη κατανάλωση αλκοόλ,γλυκών,φαγητού… Τούρτες,σαμπάνιες,κεράκια,κερασάκια,στριγκάκια,ξαπλωτές,ατελείωτο αχαλίνωτο σεξ,παραλίες,Αρμενιστής,μαύρισμα,ηλιοθεραπεία,Χαλκιδική,Θεσσαλονίκη,ταξίδι,σπίτι Κωστή, Παπάφη,γενέθλια,αρκούδος,αγάπη,χαμόγελα,πολλά χαμόγελα,ηδονή,παρεάκι,εγώ και το μωρό μουυυυυ! Λίγες ώρες επέμειναν πριν την μεγάλη απόδραση, δεν έχω έμπνευση να γράψω γιατί την τρώω με το κουτάλι σε καθημερινή βάση,ζω την απόλυτα εμπνευσμένη ζωή αν και δεν μπορώ να πω ότι την αντέχω, ζω σε τόσο έντονους ρυθμούς που βλέπω να πάω από υπερκόπωση, αλλά μ’αρέσειιιιιιιι!!!! Always μαζόχα! Κάθε μέρα κοιμάμαι το πολύ 4 ώρες, το πρωί στη δουλειά, χιλιόμετρα πολλά κάθε μέρα πήγαινε έλα παραλία, καφέδες, ποτά, μαλακίες, να δεις το μωρό σου, τους φίλους, τους γονείς, τον αδερφό και όλοι να έχουν παράπονα ότι δεν σε βλέπουν ποτέ… Κι όμως ναι έρχονται,πλησιάζουν,αυτές οι άγιες μέρες της άδειας που δεν θα κάνω τίποτα άλλο, εκτός από ύπνοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο, φαίιιιιιιιιι...

Άφησα την δημοσιογραφία,πολλές φορές σκέφτομαι ότι με άφησε αυτή,το πάλεψα,ίσως όχι με όλη την δύναμη και την πίστη μου σε εκείνη,αλλά το πάλεψα,μου έδωσε μόνο χαστούκια,μερικές φορές σκέφτομαι πως υπερβάλω, δεν μπορείς να αφήσεις κάτι όταν καλά-καλά δεν το έχεις πιάσει,εγώ ίσα που το ακούμπησα απογοητεύτηκα και την έκανα με ελαφρά, τουλάχιστον δεν ζω από αυτό πλέον. Ίσως να φταίνε και οι περιστάσεις,ισχνές αγελάδες,ο καθένας ζει την εποχή του και η δικιά μας είναι κωλό εποχή,αλλά δεν ζορίζομαι γι αυτό,κάποιος λόγος θα υπάρχει,κάτι καλύτερο μπορεί να γεννηθεί μετά. Κάνω λιγότερο δημιουργικά πράγματα,μάλλον για να είμαι σωστή πληρώνομαι για να κάνω λιγότερο δημιουργικά πράγματα,με έσωσε αυτή η ριμαδό πληροφορική στο μπροστινό μέρος του πτυχίου μου, Πληροφορικής&Μ.Μ.Ε ,τι με έσωσε δηλαδή,με έκανε να γίνω αυτό που πάντα έλεγα ότι δεν θα γίνω ποτέ,μερικές φορές τρομάζω,με το πόσους συμβιβασμούς κάνω όσο περνούν οι στιγμές και τα χρόνια.Πρώτος και καλύτερος ; Ξυπνάω πρωί,είχα να το κάνω...

Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος Πρώτη εκτέλεση: Αρλέτα Όταν χώρισε η Φρίντα το Γιάννη στα μπαράκια που έπιανε ντόκο όποιος κι αν τη ρωτούσε τί κάνει απαντούσε:batida de coco Batida, batida, batida batida de coco εγώ την καρδιά μου δεν τη δανείζω με τόκο κι όταν πίσω την παίρνω στο κακό της το χάλι λέω πάντα χαλάλι και batida de coco Τα σπασίματα δεν τα φοβάμαι έχω μάθει να τα κλείνω με στόκο και τα λόγια της Φρίντας θυμάμαι όταν πίνω batida de coco Batida, batida, batida batida de coco εγώ την καρδιά μου δεν τη δανείζω με τόκο κι όταν πίσω την παίρνω στο κακό της το χάλι λέω πάντα χαλάλι και batida de coco Κι αν με άφησες φέτο batida και μου τά'κανες σάλτσα de coco όπως έλεγε πέρσι κι η Φρίντα τί να γίνει, batida de coco Batida, batida, batida de coco εγώ την καρδιά μου δεν τη δανείζω με τόκο κι όταν πίσω την παίρνω στο κακό της το χάλι λέω πάντα χαλάλι και batida de coco...

ΑΕΛ,μποφόρι,Νέοι Πόροι! ΑΕΛ,ρετρό,Καστρί Λουτρό! ΑΕΛ,vamos,Πλατυά Άμμος! ΑΕΛ,μωρό και Κόκκινο Νερό! ΑΕΛ,Βελίκα και τέρμα αραλίκα! ΑΕΛ,νινί και Ρακοπόταμο γυμνοί! ΑΕΛ,λιγούρα,στο Στόμιο τσιπούρα! ΑΕΛ,μπυρίτσα,τσεχάκια,Σωτηρίτσα! ΑΕΛ σου είπα,Μεσσάγαλα και σκνίπα! ΑΕΛ,μπυροκοιλιά,Βραχάκια,Παλιουριά! ΑΕΛ την πίνω,στην Κουτσουπιά ξεδίνω! ΑΕΛ,γοργόνα και ντου στον Πλαταμώνα! Δημήτρης Χολέβας Μεθυσμένη από έρωτα για την Α.Ε.Λ και για το Γιάννη :P ....

Καλημέρα τι λέξη κι αυτή; Είχα να την πω και να μου την πουν χρόνια ολόκληρα, χρόνια είχα να συναντήσω και original ανθρώπους, αληθινούς ρε παιδάκι μου πως το λένε, χωρίς κουλτουροσυμφορές, ψαγμενιές, σεξουαλικά όργια, συχνές επισκέψεις σε ψυχολόγους , πολλά ή λίγα λεφτά που δεν ξέρουν τι σχέση να αποκτήσουν μαζί τους, πληγωμένοι, ανασφαλείς, έτοιμοι να πληγώσουν και να γαμήσουν και άλλες ζωές επειδή γαμήθηκαν οι δικές τους…. Εγώ σου λέω για τους άλλους, που έχουν πιάσει το νόημα, που είναι ευτυχισμένοι, λιτοί, σπάνιοι, που το μόνο που τους κάνει τόσο διαφορετικούς είναι η σαφήνεια τους … Πάνε αυτά, και πρώτη φορά μετά τα παιδικά μου χρόνια συνάντησα το ίδιο πραγματικό, ντόμπρο και αθώο βλέμμα σε ένα πρασινομάτικο παλικάρι, που δεν τον νοιάζουν και πολλά, εκτός από τη reggae, τις διακοπές στην εξοχή, τον σκύλο του το Bob και να με βλέπει να του χαμογελώ!!! Τόση σοφία μέσα στην απλότητα του, τόση ευτυχία, γιατί να μην τον είχα συναντήσει νωρίτερα και ήταν πάντα τόσο κοντά μου… Δεν υπάρ...

Φτου και πάλι φτου,ρίξε όσες ροχάλες θέλεις,ρίξε που σου λέω…Ναι δεν είναι ώρα για να με ματιάζεις πάλι,αρκετά δεν πέρασα;Το ξέρω δεν φταις εσύ,οι λάθος μου επιλογές και η μαλακία που με δέρνει,δεν μπορεί να είναι δικιά μου ζωή αυτή,μα είναι όλα νορμάλ,δεν γίνεται σου λέω,κι όμως γίνεται!Έτσι γίνεται πάντα στη ζωή μου ή του ύψους ή του βάθους,μέση κατάσταση ποτέ,ή πάτος ή κορυφή.Σίγουρα υπάρχει πολύ πιο πάνω, αλλά τόσο ψηλά δεν είχα φτάσει ποτέ…

Old pirates, yes, they rob I; Sold I to the merchant ships, Minutes after they took I From the bottomless pit. But my hand was made strong By the 'and of the Almighty. We forward in this generation Triumphantly. Won't you help to sing These songs of freedom? - 'Cause all I ever have: Redemption songs; Redemption songs. Emancipate yourselves from mental slavery; None but ourselves can free our minds. Have no fear for atomic energy, 'Cause none of them can stop the time. How long shall they kill our prophets, While we stand aside and look? Ooh! Some say it's just a part of it: We've got to fulfil de book. Won't you help to sing These songs of freedom? - 'Cause all I ever have: Redemption songs; Redemption songs; Redemption songs. Emancipate yourselves from mental slavery; None but ourselves can free our mind. Wo! Have no fear for atomic energy, 'Cause none of them-a can-a stop-a the time. How long shall they kill our prophets, While we stand aside and ...