Neanderthal Blogger

Είναι αλλιώς .Τεντώνομαι κι ανοίγω τα δάχτυλα των ποδιών μου , είναι υπέροχα .Κάθε βράδυ όταν τελειώνω από την εφημερίδα φεύγω χαρούμενη και όχι μόνο για τους προφανείς λόγους ,όπως το να ζει κάποιος τις νύχτες του στη Λάρισα με ανθρώπους που δουλεύουν το πρωί κι όμως κάθονται για να πιούν κρασί μαζί σου .Είναι κι άλλοι πιο ουσιώδεις και πολύ ρομαντικοί για να αντέξουν στα στενά όρια της λέξης «δουλειά». Οι τυπικούρες , το τρέξιμο και οι χιλιάδες χειραψίες , το ψάρωμα, οι ανιαρές συνεντεύξεις τύπου, το φωτορεπορτάζ ,τα τετριμμένα έχουν μεγάλο χαβά! Όσο για την αέναη πολιτική μαλακία , αυτή πέφτει σύννεφο, αλλά δεν πειράζει οι πολιτικοί είναι για τους δημοσιογράφους ότι ο Γκάλης για τους μπασκετμπολίστες, είναι το ψωμί τους . Προσπαθώ να μάθω τη λεγόμενη διαχείριση χρόνου, δεν μου είναι εύκολο για δυο λόγους .Πρώτον γιατί το χάος είναι συνώνυμο της προσωπικότητας μου και δεύτερον το πάθος μου . Δεν δουλεύω μόνο τα βράδυ , η δουλειά, μου τρώει όλες τις ώρες πλην του ύπνου , μερι...

Βρίσκομαι στο εξοχικό μας στη Ραψάνη , ζητώντας απεγνωσμένα ένα εικοσιτετράωρο γαλήνης … Πίνω καφέ, έξω βρέχει κι εγώ φτιάχνομαι με τη μυρωδιά από το βρεγμένο χώμα. Σκέφτομαι την επιστροφή στη Λάρισα, βρέχει κι εγώ εδώ ήρθα με ανοιχτά παπούτσια ,πρέπει να περάσω από το σπίτι να αλλάξω και μετά να πάω στην εφημερίδα. Διαβάζω τις κυριακάτικες , και το μάτι μου κολλάει στη συνέντευξη του Ρέντσο Πιάνο στον Γιώργο Αρχιμανδρίτη, στο ΒΗΜagazino.Ο Ρέντσο Πιάνο, Ιταλός αρχιτέκτονας , σχεδιάζει τα νέα κτίρια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης που θα χτιστούν στο Δέλτα Φαλήρου. «Εγώ όπως σας είπα έχω μάθει να ακούω τους άλλους από μικρός και προσπαθώ να παίρνω από αυτούς , να κλέβω, να κλέβω, να κλέβω … Γιατί ένας αρχιτέκτονας είναι σαν τον κουρσάρο . Πρέπει να ζει ελεύθερος και να αρπάζει . Δίχως μάσκα . Πρέπει, όμως, κάποια στιγμή να επιστρέψει αυτά που έχει πάρει . Γι αυτό πρέπει να ακούει την καρδιά των τόπων και των ανθρώπων . Υπάρχει μια πολύ ωραία φράση της Μαργκερίτ...

Δεύτερη μέρα στη δουλειά . Ο μαύρος κύκλος έχει φτάσει στο πηγούνι , η ζώνη μπαίνει στην τελευταία τρύπα , η μυωπία μου από 0,25 έφτασε τους 8 βαθμούς , τα μάτια μου βγάζουν φλόγες .Ήπια δέκα φραπέδες σε μια μέρα , μίλησα με οποιαδήποτε ξεχασμένη άκρη για πληροφορίες , κοιμήθηκα λιγότερο από πέντε ώρες όπως ο Μάκης (δες Γαριφαλλόπουλος ). Πληκτρολόγησα απίστευτααααααα Πανηγύρια Πίττας –Πι__ς δελτία τύπου τοπικών οργανώσεων , πολιτιστικά δρώμενα . Σήμερα το πρωί κατέρριψα το μύθο πως οι δημοσιογράφοι δεν δουλεύουν πρωί , αφού βγήκα από τις οκτώ για συνέντευξη και ρεπορτάζ , τυπικά δουλεύω από το μεσημέρι μέχρι το βράδυ. Αναγκάστηκα να πάρω 200 τηλέφωνα, να σερφάρω σε απίστευτες σελίδες στο internet και να γίνω κοινωνική κι ας είμαι το πιο αντικοινωνικό πλάσμα στον κόσμο . Μετά από όλα αυτά το μόνο που έχω να σας πω είναι ότι γουστάρω , είμαι με το φασολάκι κολλημένο ακόμα πάνω στο δόντι, άυπνη με τα νεύρα τεντωμένα κι όμως δεν βλέπω την ώρα να πάω στην εφημερίδα . Η κομμώτρια δ...

Εισπνοή , εκπνοή . Ανάσα … Η ανάγκη μου για καθημερινές μετακινήσεις , με έκανε να ξεπεράσω τον όποιο φόβο μου για το τιμόνι , αν και δεν ξέρω εκείνο τι αισθάνεται για μένα. Οι ολοένα αυξανόμενες ανάγκες μετακίνησης λοιπόν, έκαναν πιο επιτακτική την ανάγκη για απόκτηση δικού μου Ι.Χ , μιας και τώρα ο αδερφός μου με φρίκη ανέχεται το αυτοκόλλητο του New killer που έχω κολλήσει στο δικό του . Έτσι κι αλλιώς σε λιγότερο από μια βδομάδα αναχωρεί για Ιταλία και τα περιθώρια στενεύουν … Πήρα σβάρνα λοιπόν όλες τις αντιπροσωπείες και τις μάντρες . Γερμανικά , Γαλλικά, Ιταλικά, Γιαπωνέζικα, Κορεάτικα , Αμερικάνικα ,Ισπανικά, Γιουγκοσλάβικα , μεταχειρισμένα , του κουτιού , με ταχύτητες ή αυτόματα , καινούργια και παλιά μοντέλα ,κι όμως τίποτα. για τη sophie_jamaica . Να πω ότι είμαι και δύσκολη σε αυτά , τέσσερεις ρόδες και να τσουλάει … Από την άλλη σκέφτομαι πως το ιδανικό μέσω μεταφοράς για μένα είναι τα κίτρινα λεωφορεία της Jamaica , πολλές φορές αναρωτιέμαι τι κάνω εγώ εδώ ! ...

Τις τελευταίες μέρες τριγυρνάω στους δρόμους του Π. Φαλήρου, καινούργια γειτονία καινούργια λημέρια , αν κατέβω ακόμα ένα βράδυ με τις πιτζάμες και πάω στο περίπτερο για παγωτό σίγουρα θα γίνω cult φυσιογνωμία της περιοχής . Χτυπάει το σπασμένο Motorola που πρέπει επιτέλους να το δώσω φόλα , ενώ προσπαθώ να διαλέξω πύραυλο και από την άλλη άκρη ο αδερφός μου από το ολοκαίνουργιο iPhone 16 G που πήρε περιχαρής μου λέει πως κάποια παλιά του συμμαθήτρια ονόματι τάδε(το όνομα δεν το συγκράτησα) που είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα «ο Κόσμος» της Λάρισας τον έκανε add στο facebook και του άφησε ένα comment που εν ολίγοις έλεγε ότι διαβάζει το blog της αδερφής του και πως είναι τρομερή πέννα . Όταν το άκουσα ήδη είχα αρχίσει να γλύφω τον τεράστιο σοκολατένιο μου πύραυλό , χάρηκα , αλλά μέχρι εκεί , άργησε … Όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα και απέρριψα τις σπουδές στα νομικά στην Ιταλία , για να πάω στο ολοκαίνουργιο τότε ΤΕΙ του κερατά στον Πύργο Ηλείας και να με λυπούνται οι φίλοι μο...

Κι ενώ η οικογένεια μου βρισκότανε στην λίμνη Πλαστήρα και απολάμβανε το μοναδικό Θανάση Παπακωνσταντίνου και τον διαχρονικό Νιόνιο , εγώ εξόριστη εις τας Αθήνας , λίγο μετά την Γλυφάδα και πριν από την Βουλιαγμένη , στη Βούλα που δεν βούλιαξε ακόμα και συγκεκριμένα στο El Pecado πρώην BO, χόρεψα απίστευτα , αν και το μέρος το βρήκα τρομερά δήθεν και σαν κορίτσι underground ήθελα να χωθώ στο πιο θλιβερό καταγώγι , αντί αυτού βρέθηκα σπίτι να μιλάω με τον αδερφό μου στο τηλέφωνο και να μου διηγείται απίστευτές ιστορίες από την σημερινή του μέρα … Καληνύχτα , αύριο έχουμε σοβαρά πράγματα να κάνουμε underground!!!

Αν στη ζωή μου έκανα όλα όσα λέω και όσα ξέρω , θα ήμουν η τέλεια γυναίκα και θα είχα και την τέλεια ζωή. Τίποτα από τα δυο όμως δεν γίνεται κι έτσι μερικοί μου προσδίδουν την ετικέτα της σοφής γυναίκας .Δεν ξέρω τι προσόντα πρέπει να έχει κανείς για να κατακτήσει τη σοφία, ξέρω μόνο πως εκείνος που την έχει δεν μιλάει ποτέ γι αυτή . Σίγουρα θα φτάσω στα υπέρτατα όρια της σοφίας όταν καταφέρω να μην με τσιμπάνε τα κουνούπια το καλοκαίρι!!! Στη φωτό εγώ στο σπίτι της φίλης μου της Χαράς μετά από πολλές ώρες ταξίδι ….

Η φωτογραφία τραβήχτηκε στη Ζαχάρω Ηλείας στις 2-6-2006 Ακούω Bob Marley στα τέρματα , έξω έχει γύρω στους 40 βαθμούς κι εγώ πίνω έναν καυτό σκέτο Γαλλικό καφέ (ο νεσκαφέ τελείωσε και ξέχασα να πάω να πάρω), ετοιμάζω τις βαλίτσες μου και κάνω σαν τρελή , μιλάω με την Αικατερίνη στο τηλέφωνο , που δεν λέει να μεγαλώσει κι ακόμα μαθαίνει πώς στήνεται μια σκηνή στο Ποσείδι στην κατασκήνωση του Α.Π.Θ , προσπαθώ να ψήσω τον Αντρέα να πάμε και καμιά Επίδαυρό το Σαββατοκύριακο αλλά μου κάνει τον δύσκολο!!! Βαλίτσες , εισιτήρια και τζούς ,μια μεγάλη ανάσα αυτό που ακριβώς χρειαζόμουνα !! Λίγες μέρες μετά και τα 23 γενέθλια μου και εγώ το γιορτάζω ακόμα … Δεν είναι μόνο τα σχέδια για τις διακοπούλες μου που με κάνουν χαρούμενη, αλλά μέσα στο 2008 προβλέπεται να κάνω και δεύτερη μετακόμιση , από τώρα αναρωτιέμαι να πάρω καναπέ γωνία ή όχι;Δεν μπορώ ακόμα να σας πω που είναι αυτό το κάπου , αν είναι στην Ελλάδα ή στο Εξωτερικό , το μόνο που μπορώ να σας πω, είναι , ότι βρίσκεται αγκαλιά με τη...

Χτυπούσε το τηλέφωνο επίμονα. Αν και κουρασμένη έπρεπε να πλύνω τα πιάτα, το ίδιο απορρυπαντικό πιάτων Rol ξύδι. Η ίδια ακριβώς μυρωδιά με τότε, που έπλενα ανυποψίαστη τα πιάτα σε μια κουζίνα ισογείου που έβλεπε στο φωταγωγό. Δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα από τότε. Απελπιστικά υποψιασμένη πια με τις φλέβες των χεριών μου πρησμένες από την κούραση  πλένω τα αποφάγια σε κάποια το ίδιο ασφυκτικά μικρή κουζίνα, αυτή τη φορά όμως σε ρετιρέ και με παράθυρο με θέα θάλασσα , ίσως να είναι το μοναδικό πράγμα που αξίζει να βιώσει κανείς μεγαλώνοντας, να αποκτήσει μια κουζίνα με θεα τη θάλασσα. Στο μέσα δωμάτιο κανείς , τουλάχιστον παλιότερα υπήρχε ένας ίσκιος . Δεν νιώθω τα χέρια μου , τα τυλίγω μέσα στην πετσέτα κάθομαι στο σκαμπό αποκαμωμένη . Έτρεξα τόσο πολύ , δούλεψα τόσο , και έπρεπε να είμαι τέλεια , τα κατάφερα . Τουλάχιστον αυτό έβλεπαν οι γύρω μου. Συνεπής πάντα και παντού , με ένα λαιμό διαρκώς στεγνό από το λαχάνιασμα, είναι η εποχή τέτοια , είναι η ώρα που πρέπει να α...

Τ ο θέμα είναι πως δεν ήθελα να ανακαλύψω τίποτα … Τι να θέλω δηλαδή . Πριν λίγες ώρες φτάσαμε στο Γαλαξίδι ,άλλοι ορμώμενοι από τα νοτιοδυτικά κι άλλοι από τα βορειοανατολικά … Ολιγοήμερες διακοπές , στον τόπο που πάντα προσφεύγω όταν θέλω να χαλαρώσω από κάτι , από κάπου να κρυφτώ και ίσως το τέλειο μέρος να διαβάζει κανείς επεξεργασία σήματος !!! Μένουμε σε ένα ξενοδοχείο που βρήκα από το internet και έχει πολλά διαφορετικά δωμάτια.(όπως και τα περισσότερα ξενοδοχεία, άλλωστε!!!! ) Αλλά μόνο αυτό έχει «δωμάτιο του βαρκάρη» που έχει κρεβάτι βάρκα και έχει και την τιμητική του , δείτε εδώ για να καταλάβετε τι εννοώ http://www.olympicnet.gr/odigos/fokida/artarchodiko/index_gr.htm . Εγώ φυσικά διάλεξα το «δωμάτιο του σκηνοθέτη» και έχω μείνει ενθουσιασμένη. Αυτή είμαι εγώ , φιλοσοφώ για να φιλοσοφώ , γράφω και ξαναγράφω , για να μάθω τη ζωή κι εμένα, γιατί έτσι γνωρίζω τον κόσμο εγώ , γράφοντας γι αυτόν κι αλήθεια μπορώ και ενθουσιάζομαι ακόμα, κι αλήθεια ποτέ δεν έμαθα τίποτα …. Τι δο...

Αύριο φεύγω εσπευσμένα για τα καμενοσεισμόπληκτα. Έχω να αντικρίσω τον Ήλιο από την Ηλεία από τότε που καβάλησα την κίτρινη κλούβα VW , με τον bill_hol και ο ουρανός έγινε μαύρος από τις σκόνες και τα συντρίμμια . Κατεβαίνω για να ρίξω αυλαία , μετά από πολλές μέρες , μήνες , εβδομάδες , ώρες που λείπω από τον Πύργο μου …. Ανεβάζω φωτογραφίες που ξέθαψα από το πρώτο έτος 2003-2004 δεν είναι και τόοοοοσοοοο παλιά αλλά το πόσα πράγματα άλλαξαν από τότε μέχρι τώρα ,ουουουουουουουουουουουουουου!