Neanderthal Blogger

Αν και άδεια, η αγκαλιά μου ευωδιάζει από ένα μείγμα καπνού, τσιγαρίλας , αντρικής κολόνιας , δακρύων, ιδρώτα και αναμνήσεων . Σας έλεγα τις προάλλες , πως πρόθεση μου ήταν να αρπάξω τη ζωή απ’τα μαλλιά , τις τελευταίες μέρες το μόνο που κάνω είναι αυτό που λέμε πιάσε το αυγό και άστο ακούρευτο … Απουσιάζω παντελώς απ’ το παρόν . Βρίσκομαι σε πλήρη αφασία , κάνω ταξίδια , κοιμάμαι , διαβάζω , ξυπνάω , λησμονώ , αγαπάω , φορώντάς πάντα ένα τεράστιο αλεξίσφαιρο γιλέκο , που αντί να το φορώ με φοράει και τσαχπίνικα κρύβομαι πίσω από αυτό . Μήπως αυτό δεν έκανα πάντα ; Σκιές από το παρελθόν με πλησιάζουν απειλητικά , είτε στον ύπνο μου είτε στις σκέψεις μου είτε ακόμα και στο απέναντι πεζοδρόμιο . Περνάμε ο ένας δίπλα στον άλλο , αδιάφοροι , κάποτε ερωτευμένοι και τώρα ξένοι ,μα εκείνο που με τρομάζει περισσότερο από όλα είναι η ταχύτητα με την οποία επουλώνονται οι πληγές , την απλότητα με την οποία αποχωρούμε από την σκηνή , τη στιγμή της κορύφωσης του δράματος , πως περιμένω ακόμα τη λύ...

Καθώς ο αέρας ξερίζωνε τα πάντα στο πέρασμα του χθες στη Λάρισα και παρέσερνε πλήθος στρινγκ από τις ταράτσες των πολυκατοικιών , μαζί με λαμαρίνες από πρόχειρες προκάτ κατασκευές στις ταράτσες , που φεύγανε και έσπαγαν μπαρμπιζ γνωστών κουμπάρων και όχι μόνο, και ενώ στο Βόλο ο Τούρκος διοικητής της ναυτικής δύναμης του ΝΑΤΟ Maritime Group Two, Sinan Ertugrul που έχει καταπλεύσει από το περασμένο Σάββατο και θα αποπλεύσει την Πέμπτη , δήλωνε ικανοποίηση για τη θερμή φιλοξενία των Ελλήνων και τόνιζε ότι η αντιπολεμική διαδήλωση που έγινε στην πόλη το περασμένο Σάββατο , ενάντια στην παρουσία της νατοϊκής δύναμης δεν τους αφορά καθόλου μα καθόλου και δηλαδή στα αρχίδια τους , αφού «πρόκειται για εσωτερικό θέμα της χώρας μας» όπως λέει ο κύριος Sinan γιαβρούμ ,sina na nai! Και ενώ όλα αυτά συνέβαιναν εδώ , μαζί με τις μεγάλες φωτιές σε Μηλίνα και Σκόπελο , μια άλλη φωτιά , λίγο πιο νότια και πιο δυτικά άναβε και πάλι . Άναψε η φλόγα στην Ολυμπία , μαζί με διαμαρτυρίες τριών μελών της Οργ...

Χθες Κυριακή , με δανεικά τσιγάρα, αμάξι και λεφτά , ακολούθησα τον παλιό δρόμο για Βόλο . Θες για να γλιτώσω τα διόδια ;(που πια θα τα πληρώνουμε πήγαινε -έλα ). Θες γιατί ήθελα να περάσω έξω από το κτήμα με τους στρουθοκαμήλους ; Θες γιατί ένιωθα άλλη σιγουριά ; Έφτασα, όπως και να’ χει . Είχα να επισκεφτώ το Βόλο από το 2006, όχι και το νομό Μαγνησίας βέβαια… Δεν πίστευα ποτέ πως αφορμή για να επισκεφτώ ξανά τον Παγασητικό , θα ήταν η υποφαινόμενη , που δεν είναι άλλη από την πρώην συμφοιτήτρια μου(μιας και πια εγώ δεν φέρω αυτή την ιδιότητα, λέμε τώρα …. ) και κατά δυο χρόνια μικρότερη μου εκ Κοζάνης ορμώμενη Τάνια Γαβράνη . Σνόμπαρε την τελετή στην αρχαία Ολυμπία και είπε να αδράξει τις μέρες αργίας λόγω 25ης Μαρτίου όχι στην Ηλεία , αλλά στην Μαγνησία . Στον πολύωρο καφέ μας, παρέα με τα πλοία του ΝΑΤΟ λίγο πιο πέρα , τα νέα που μου έφερε ήταν ευχάριστα και δυσάρεστα μαζί….. Χαιρόμουνα τόσο που την έβλεπα ξανά …. Έτσι με αυτό τον τρόπο, και την αρχή να την κάνω από το Βόλο , άρχι...

Κάθε αξιοπρεπές τέλος ενός ταξιδιού , πρέπει να σε βρίσκει με πρησμένα πόδια από το περπάτημα , πλημμυρισμένο από καινούργιες εικόνες , γεύσεις , μυρωδιές , κουβαλώντας μια κούραση στην πλάτη που όμως είναι τόσο γλυκιά και εκτιμάτε ακόμα περισσότερο , όταν ξέρεις πως είναι να δουλεύεις τις αργίες , όταν όλοι οι άλλοι , πετούν χαρταετούς , ψήνουν αρνιά ή κόβουν βασιλόπιτες κι εσύ χτυπάς κάτι αεροπλανικά δεκάωρα ή και δωδεκάωρα στη δουλειά . Τότε ξέρεις πως η μια κούραση δεν έχει καμία σχέση με την άλλη και πως κάποιες τέτοιες στιγμές , προσεύχεσαι να σε αξιώσει ο θεός να βγάλεις χιλιάδες φουσκάλες στα πόδια σου , περπατώντας και ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο , παρά να κάνεις οτιδήποτε για να κανείς καριέρα . Το ταξίδι στην Πράγα ήταν υπέροχο , τουλάχιστον αποφύγαμε για λίγο τις σπαστικές διακοπές ρεύματος, τη βρόμα από τα σκουπίδια και την ελληνική τηλεόραση . Μετά την άφιξη μας βέβαια , δεν μπορώ να πω ότι άλλαξαν πολλά πράγματα . Η επάνοδος μου στα πάτρια εδάφη είναι γεγονός εδώ και λ...

http://www.strangerfestival.com/

«Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν Πάνω από ένα καθαρό κομμάτι χαρτί Μέσα σε βρόμικες διαλυμένες κάμαρες Γεμάτοι οργή κι απόγνωση Αποφασισμένοι ωστόσο Να το λεκιάσουν με λέξεις βρόμικες λέξεις άγιες λέξεις λέξεις κλειδιά ιδέες φαντάσματα λυτρωτικές φράσεις Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς τους μανιακούς του λόγου Να γλείψω το μελάνι από τα δάχτυλα τους Να φιλήσω τα παραμορφωμένα του μέτωπα Να συμμαζέψω τις τσαλακωμένες τους ονειρώξεις Να διορθώσω τα ορθογραφικά λάθη του έρωτα τους Να τους καθησυχάσω Να τους πείσω πως δεν χρειαζόμαστε άλλο αίμα γι’απόψε Πως χορτάσαμε Κι ύστερα να τους βάλω στο κρεβάτι Και να τους νανουρίσω» Γιάννης Αγγελάκας («Πως τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε ;»-«Νέα σύνορα»-Α.Α ΛΙΒΑΝΗ) Επέστρεψα πάλι στη γωνιά μου , στην πιο στενή , πιο γνώριμη και πιο ζεστή γωνιά του κόσμου .Δεν ξέρω, ίσως κι εσείς να έχετε μια ..Ακούμπησα τον αγκώνα και τον άφησα να γλιστρά πάνω στο γυαλί του γραφείου . Κάτω από το γυαλί μια πράσινη τσόχα και στη μέση η «γυμνή» φωτογράφιση (μεγε...

Ο μεγαλύτερος μύθος στον οποίο μπορεί να πιστεύει κανείς , είναι πως σε αυτή τη ζωή, παίρνει ο καθένας αυτό που του αξίζει … Η «ζωή» δεν έχει προσωπικά με κανέναν μας , αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε , δεν μας παίρνει , ούτε μας δίνει τίποτα , εμείς κάνουμε παιχνίδι , κι αν όχι πάντα , σίγουρα κάποια στιγμή θα κάνουμε εμείς τη «μάνα» και θα μοιράσουμε την τράπουλα … Στη ζωή παίρνουμε αυτό που διεκδικούμε κι όχι αυτό που μας αξίζει . Από την άλλη ξέρω αρκετούς που διεκδίκησαν και πήραν το τρίτο το μακρύτερο , υπάρχει πάντα και αυτή η πιθανότητα , όλα μια πιθανότητα είναι !Οι πιθανότητες είναι με το μέρος μου αυτή τη χρονική περίοδο , αφού δεν πρόλαβα , να πάρω ανάσα και ήδη πήγα σε μια συνέντευξη για δουλειά . Μόλις άνοιξε ένας καινούργιος ραδιοφωνικός σταθμός , περιμένω τηλέφωνο , κι αν μου κάτσει ; Που λέει και η διαφήμιση … Μπορεί και το τηλέφωνο ποτέ να μην χτυπήσει , έτσι κι αλλιώς εγώ όλο για εφημερίδα ψάχνω , ραδιόφωνο μου κάθεται … «…Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα…»,...

«Μόνιμός κάτοικός Θεσσαλονίκης , μόνιμός κάτοικος και στο κορμί της»λέει το λαϊκό άσμα , κι εγώ πλέον σαν μόνιμος κάτοικος Λάρισας που ψάχνω απεγνωσμένα για κανέναν σπόνσορα για να βγάλω κανέναν φράγκο και καμιά εκπομπή στον αέρα ,μπαίνω στο κλίμα, και σας στέλνω ανταπόκριση … Όπερα στη Λάρισα , ναι , ναι αγαπητοί μου έτσι είναι . Όχι τίποτα άλλο, δεν θέλω η κόρη μου, αν ποτέ κάνω , να πάθει αυτά που έπαθα εγώ, δηλαδή να πέσει πάνω σε κανέναν της όπερας και της λυρικής και να μην ξέρει που πάνε τα τέσσερα . Στη δικιά μου περίπτωση όσο να πεις , είχα και την δικαιολογία , βρε μωρό μου είχατε και στο χωριό σου Όπερα ; Γιατί εμείς στο χωριό μας (δες Λάρισα) δεν είχαμε !!! Τέρμα όμως αυτές οι φτηνές δικαιολογίες , ο Λαρισαϊκός λαός μίλησε και βροντοφώναξε επιστροφή στην κουλτούρα τώρα , γιατί καλή και η Α.Ε.Λ, τα γήπεδα και κάτι τύποι που κλωτσάνε μια μπάλα , αλλά κι εμείς οι καμπίσιοι βρε αδερφέ έχουμε ανεβασμένη κουλτούρα, κι όσο περνάνε τα χρόνια θα ανεβαίνει κι άλλο , και ...