Neanderthal Blogger

Πώς να τα χωρέσεις όλα σε ένα post ; 1. 10 χρόνια χωρίς τον Αντώνη Παραρά … 2. Θέλω λίγο ρομαντισμό ρε γαμώτο , ζητάω πολλά ; 3. Πάρε στην πλάτη σου , τη φίλη σου που είναι 106 κιλά και ανέβα μέχρι τον πέμπτο ! 4. Η παρθένα βλάχα κατεβαίνει στην Αθήνα και ζητάει προξενιό , κι εγώ τι να κάνω ; 5. Αποκριές στη Βενετία Ξημέρωνε Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 1997 , όταν ο Αντώνης ήρθε στον ύπνο μου και με αποχαιρέτησε ! Απλώς έκλεισε την πόρτα είμαι σίγουρη πως ήξερε καλά τι έκανε και ας πονέσαμε όσοι μείναμε πίσω να κοιτάμε την πόρτα που κλείδωσε φεύγοντας ! Για τον Αντώνη δεν έχω να πω τίποτα , τα έχω πει όλα μέσα σε αυτά τα 10 χρόνια που μου λείπει …. ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΓΑ ! Καλά τα έλεγε ο Αντώναρος , τα χρόνια που επακολουθούν για τις γυναίκες πολύ δύσκολα , εγώ το αισθάνομαι ήδη … Θέλω έναν ΆΝΤΡΑ . Που όμως ; Τους ευνουχίσαμε όλους , καλά να πάθουμε τώρα … Είμαι παντού πιασμένη , έζησα ένα δράμα που άμα καθόμουνα και σας το έλεγα ...

Όταν ερωτεύομαι τα χάνω … Όταν βρίσκομαι στον ίδιο χώρο με το αρσενικό μου κάνω τουμπεκί ! Με ερωτεύτηκε γιατί του έγραψα ολόκληρα εξυπνακίστικα mail , του έστειλα ψαγμένα sms , του έδειξα κατάφατσα και λίγο πρόωρα τη sophie _ jamaica ! Μιλούσαμε στο τηλέφωνο και ήμουν ικανή να λύσω το Κυπριακό σε ένα βράδυ , τον πήγαινα από Αθήνα –Θεσσαλονίκη μέσω Αλεξανδρούπολης .. . Μετά τον ερωτεύτηκα και όταν βρισκόμασταν στο ίδιο μέρος έχανα τη λαλιά μου ! Πριν τον ερωτευτώ τον κοίταζα στα μάτια και πλάτειαζα , μιλούσα ακατάπαυτα , τώρα κάθομαι σαν χάνος και τον κοιτάζω στα μάτια . Είναι κάτι σαν τη διαφήμιση της coca - cola , που λέει « Και τώρα ένα χειροκρότημα για τη Σοφία που δεν προσποιείται ότι θαυμάζει …» Δεν θαμπώνομαι εύκολα , δεν ψαρώνω , δεν εντυπωσιάζομαι , δεν θαυμάζω κάτι που δεν έχω ερωτευτεί ! Τον Bob Marley τον θαύμασα αφού πρώτα τον ερωτεύτηκα , την reggae μουσική την θαυμάζω , γιατί ερωτεύτηκα το άκουσμα της… Όταν ερωτεύομαι είμαι μια άλλη Σοφία , μια...

Τα ωραιότερα κείμενα μου τα έχω γράψει σε ώρες αγρύπνιας ή πάνω σε μέσα μαζικής μεταφοράς . Τότε που ξημερώνει και έχω ξαπλώσει μόνο και μόνο επειδή πρέπει και όχι επειδή νυστάζω ή τότε που κουρνιάζω σε μια θέση διασχίζοντας αξιόλογα χιλιόμετρα . Καμιά φορά βεβαία νυστάζω θανάσιμα , αλλά παρόλα αυτά δεν μπορώ να χαλαρώσω και να κοιμηθώ , γιατί είναι διάφορες σκέψεις που μου βασανίζουν το κεφάλι , και πρέπει να τις βγάλω από αυτό να σηκωθώ και να κάνω τα άκρα των δακτύλων μου ένα με το πληκτρολόγιο . Είπα τα ωραία κείμενα , δεν ξέρω αν είναι και ο πιο σωστός επιθετικός προσδιορισμός που μπορώ να δώσω, αλλά «ωραία κείμενα» για μένα είναι αυτά που απλά γουστάρω εγώ κι ας μην έχουν πάρει κανένα comment από κάτω αν και συνήθως γίνεται το ακριβώς αντίθετο. Είναι τα κείμενα που καθώς τα έγραφα είχα 40 πυρετό , τα κείμενα που έγραφα με μια ανάσα χωρίς να βάζω κόμματα και τελείες , τα κείμενα που δεν μπορούσα καν να τα διαβάσω στην οθόνη γιατί τα μάτια μου ήταν θολωμένα από τα δάκρια και...

Πόρτες –Πλακωτό –Φεύγα Αυτή είναι η ζωή μου ψιθύρισε ο Θανάσης μου έκλεισε το μάτι και συνέχισε να γρατζουνάει την κιθάρα του . Που και που την έκανε πάσα σε μένα , και κάθε φορά που ακουμπούσα τα τάστα έφευγα, άναβα τσιγάρο ενώ τα μάτια μου έκλειναν από την κούραση . Δίπλωσα τις σημειώσεις , καληνύχτισα το Θανάση και πήγα προς το σπίτι . Δεν ξέρω τη ζωή , αλλά κάθε μέρα μαθαίνω για αυτή κάτι παραπάνω … Κοιμάμαι , ξυπνάω , τρέχω , και κάθομαι μπροστά από ένα pc γ ια να αποδείξω ότι ξέρω , για να αξιολογήσουνε τις γνώσεις μου . Δεν μου μένει χρόνος να σπαταλήσω σε καφέδες, σε σκέψεις , σε αναζητήσεις , σε εξόδους και ταξίδια . Παρόλα αυτά ονειρεύομαι … Κάθε βράδυ βλέπω όνειρα και εφιάλτες και είχα τόσα χρόνια να ονειρευτώ στον ύπνο μου , όλα στον ξύπνιο μου τα έβλεπα, όνειρα και εφιάλτες Α ν θυμηθώ τρώω τίποτα στο πόδι και πέφτω και πάλι για ύπνο , εκεί που μπορώ και βλέπω όλους εκείνους που αγαπώ , εκεί που και ο εφιάλτης έχει αξία , εκεί που παίρνω το κρεβάτι μου και ...

Δ ύο καφέ, δύο ζάχαρη και λίγο γαλατάκι . Φετούλα από τσουρεκάκι που την επαλείφουμε με λαχταριστή Nuttella , σε λίγο θα έρθει και το πρώτο τσιγάρο της ημέρας … Στο τραπεζάκι 3 ποτήρια κι ένα τελειωμένο Famous Grouse , απομεινάρι των ξέγνοιαστων ημερών. Η εξεταστική σήμερα κάνει opening , με εμένα να κατεβαίνω να δώσω μάθημα στις 4 , άντε να δούμε ! Η εβδομάδα που ξημέρωσε θα έπρεπε να με είχε φρικάρει εντελώς αφού θα γράφω κάθε μέρα και γενικά για ένα μήνα δεν θα σηκώσω κεφάλι , ας πάρει κάποιος την Nutella από μπροστά μου , θα την φάω όλη με το κουτάλι στο τέλος , παρόλα αυτά είμαι πιο χαλαρή από ποτέ , τόσο χαλαρή που στο τέλος φοβάμαι πως θα μου μπει τίποτα !!! Λοιπόν αυτά τα νέα της Αλεξάνδρας , τον τελευταίο καιρό με απασχόλησαν διάφορα που δεν είναι της παρούσης να αναφέρω , κάποια στιγμή θα επανέλθω και θα τα γράψω όλα !!! Κάπου εδώ σας αποχαιρετώ , πρέπει και να διαβάσω δυστυχώς !!! Υ.Σ Πρέπει να είμαστε οι μοναδικοί που δίνουμε εξεταστική , όσους φίλου...

Κ α λ οκαίρι , σαγιονάρα , φραπεδιά και reggae ! Δεν ξέρω αν πρέπει να χαίρομαι ή όχι , που αυτό θυμίζει ο Bob Marley στους φίλους μου … sophie _ jamaica , JAMAICA , Σοφία Χολέβα, ακούω και στα τρία ! Τους θυμίζω ακριβώς το ίδιο , ξάπλα , μάσα , χαλαρά … Κάποιος μου είπε , είσαι πιο χύμα από ότι σε περίμενα … Δεν πειράζει που δεν κατάλαβε το μυστικό μου … Πολλοί πιστεύουν πως έχω τη νοοτροπία … "Έλα μωρέ γιατί να πλύνω τα πιάτα , αφού και αύριο θα τα λερώσω , έλα μωρέ γιατί να στρώσω το κρεβάτι αφού και αύριο θα κοιμηθώ , έλα μωρέ γιατί να ζήσω, αφού θα πεθάνω … " Κι όμως κάνουνε μεγάλο λάθος , σιχαίνομαι την αντίληψη αυτή .. Άκουσα πριν από μέρες έναν συμφοιτητή μου στη συνέλευση να λέει , ότι αφού θα περάσει που θα περάσει γιατί εμείς να χαλάμε τη ζαχαρένια μας … Φίλε Βασίλη , σου θυμίζω απλά ότι στη Γαλλία δεν πέρασε . Φίλε Σάκη , Μάκη , Λάκη , Τάκη και τα σχετικά και κάθε φίλε εκεί έξω , ο Bob Marley , μπορεί να σου θυμίζει παραλία και γκόμενα με τ...

Τ ο blog θα κλείσει για μικρό χρονικό διάστημα λόγω ταξιδιού , το μικρό χρονικό διάστημα μπορεί να μεγαλώσει αν προκύψει μετακόμιση !

Φ αντάζομαι live λειτουργία στο pc μου , και βεβαίως-βεβαίως θα είναι interactive ! Θα ξημερώνει Κυριακή κι όσοι γουστάρουμε θα ψέλνουμε από τα μικρόφωνα μας (Σοφία. Ορθοι. ακούσωμεν του Αγίου Ευαγγελίου .Ειρήνη πάσι)! Τελικά πρέπει να θρηνεί η επιστήμη της Θεολογίας που έχασε τέτοιο κελεπούρι σαν κι εμένα , τώρα πια μου απομένει το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ. Στη γενέτειρα μου έχει πολύ ψωμί το συγκεκριμένο άθλημα! Οι καμπάνες κάνουν συμφωνία και όχι δεν μου σπάνε καθόλου τα νεύρα , πίνω τον γαλλικό μου και ανάβω τσιγάρο . Γαμώ τα laptop σας. Δεν βρίσκομαι στο σπίτι μου , οπότε όπως καταλαβαίνεται περνώ ένα δράμα . Μεταξύ μας ξέρουμε όλοι τι μπάχαλο επικρατεί στις εκκλησίες , με τις γριές που στρογγυλοκάθονται και επιδίδονται στο αγαπημένο τους σπορ που φυσικά είναι το gossip , καλά μαντέψατε . Θα ήθελα να ελπίζω πως σε μια διαδυκτιακή λειτουργία θα μπορούσαμε να αποφύγουμε το εκκλησιαστικό κουτσομπολιό όπως και άλλα τόσα που θα πω παρακάτω , αλλά από την μέχρι τώρα εμπειρία μου στο διαδύ...

Δ εν πρέπει να τρως ποτέ από το γλυκό της μαμάς που το έχει για τους επισκέπτες , μα εσύ το γεύεσαι κρυφά και είναι το πιο ωραίο γλυκό από όσα έχεις φάει …Το βλέπω κάθε φορά στο βλέμμα σου καθώς το γεύεσαι , σηκώνεις ψηλά τα μάτια σου και με κοιτάς , χαμένος από ηδονή και φόβο μην σε πιάσουν … Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι εύχεσαι καθώς αυτό λιώνει στο στόμα σου , θα’ θελες να ήσουν επισκέπτης ή μήπως πάλι όχι ;Είναι όλο δικό σου και το ξέρεις και η μαμά όταν το φτιάχνει ξέρει ότι τα βράδια πηγαίνεις κρυφά και το τρως, αλλιώς εκείνη ήξερε καλά να το κρύψει , μα δεν το έκανε ποτέ , γιατί από την αρχή το είχε φτιάξει για σένα … Κι όταν καμιά φορά σου δίνει στα φανερά να δοκιμάσεις , εσύ το τρως τάχαμου από υποχρέωση και ξινίζεις τη μούρη σου , δε θες να προδωθείς , δεν θες να μάθουν οι άλλοι μες στο σπίτι ότι εσύ είσαι αυτός που κάθε βράδυ αδειάζει το βαζάκι … Τι φοβάσαι ; Πες μου τι φοβάσαι ; Αφού είναι δικό σου , αφού αυτή η μυρωδιά κάθε φορά που σου ανοίγω το βαζάκι σε ξετρελαί...

Δ εν ξέρω τι να γράψω για σένα … Για σένα που ποτέ δεν ξέχασα , για σένα που ποτέ δεν ξεφορτώθηκα από το τομάρι μου … Δεν ξέρω γιατί … Τι να γράψω για σένα που το μόνο που σε ένοιαζε ήσουν εσύ … Ακόμα και τώρα χαίρομαι όταν ακούω , πως γεμίζεις σιγά-σιγά το εγώ σου , δεν χωρούσα ποτέ στο πλάι σου και το ήξερα … Πίνω μια γουλιά ακόμα για πάρτη σου , τσούζει το γαμημένο … Ξέρεις κάτι Νίκο , αγαπάω , είναι η πρώτη φορά μετά από σένα που αγαπάω σιγά-σιγά ξανά , δεν θέλω να θυμώσεις , θέλω να χαρείς για μένα … Εγώ χαίρομαι , και θα χαίρομαι κάθε φορά που θα ακούω πως θα πας μπροστά , αλήθεια , αχ και να ήξερες .. Ξέρεις κάτι Νίκο , πάλι δεν χωράω , ποτέ δεν χώρεσα , όλοι οι άντρες της ζωής μου έτσι ήταν, δε χωρούσα σε κανενός το πλάι , σιγά σιγά σκέφτομαι πως ισχύει αυτό που μου έλεγε ο Γιώργος … Τελικά την βρίσκω πάρα πολύ καλά με το Σοφάκι , αλήθεια , όταν είμαι μόνη μου την βρίσκω περισσότερο από όλες τις άλλες στιγμές που βρίσκομαι στην αγκαλιά του ή που συνωστίζομαι σε μπαράκια με ένα ...

μικρή μου, άκου κάτι και μην το ξεχάσεις από εδώ και στο εξής: Το ότι σε πίστεψα προφανώς δεν οφείλεται στην αθωότητά σου. Μάλλον στην ηλικία σου και στο δικό μου κόλλημα να μην γίνομαι καχύποπτος. Το παίρνουμε λοιπόν πάλι από την αρχή: Σου έκανα comment. Μου απάντησες "αθώα"! Σου έστειλα μέηλ με το τηλέφωνό μου. Μου τηλεφώνησες ξημερώματα. Καπάκι, πήρα sms από τον Θάνο. Δεν ήξερα ότι γνωρίζεστε τόσο καλά. Νευρίασα γιατί δεν μου αρέσει ο έλεγχος. Πιο πολύ απ' 'ολα όμως δεν μου αρέσει η πουτανιά. Και συνήθως δεν φοβάμαι γιατί δεν αποσκοπώ κάπου , ούτε έχω κάτι να κρύψω. Δεν με αφορά καθόλου το τι κάνεις. Προφανώς ήθελα να σε πηδήξω. Προφανώς τώρα δεν θέλω ούτε να σε ξέρω. Μην ξαναδώ το νούμερό σου στο κινητό μου - ούτε e-mail σου. Το μέηλ θα κοινοποιηθεί στον Θάνο.

Κοιμότανε γαλήνιος μέσα στο αδιάφορο σπίτι του, περικυκλωμένος από τέσσερις τοίχους, σαν μέσα σε μια κρύα και ασφυκτική αγκαλιά. Ίσως το μεγαλύτερο επίτευγμα της ζωής του ήταν αυτό, να μπορεί να κοιμάται ήρεμος, να καταφέρει να ξεφύγει από τα προστατευτικά κάγκελα του πατρικού του σπιτιού, να κατέβει στην πρωτεύουσα και να νοικιάσει ένα σπίτι στο κέντρο της Αθήνας.. Το διαμέρισμά του, ούτε πολύ μικρό ούτε πολύ μεγάλο , μέτριο σαν τη ζωή του μέχρι σήμερα, αποφάσισε ότι ήταν ώρα να τον ξυπνήσει . Οι χτύποι του ξυπνητηριού έδωσαν το συνηθισμένο τους σύνθημα στον καναπέ ο οποίος τον πέταξε με τις κλωτσιές από την άβολη αγκαλιά του. Έμενε στον τρίτο , ούτε πολύ ψηλά , ούτε πολύ χαμηλά , μα δεν είχε και τόση σημασία. Μήτε έδαφος μήτε ουρανός διακρίνονταν από το ετοιμόρροπο μπαλκόνι του. Το μόνο που μπορούσε να δει κανείς ήταν οι τεράστιες γκρίζες πολυκατοικίες, τίποτα περισσότερο από έναν καθρέπτη της δικιάς του. Οι μπουγάδες των απέναντι του έγνεψαν καλημέρα … Πάλι είχε αποκοιμηθεί με την τ...