Όλα είναι δρόμος...

Ήλιος, ήλιος με δόντια αλλά ήλιος. Περπαταω και μου χαϊδεύει το πρόσωπο. Δεν ξερω πως κατάφερα και έκανα τόσο σκατά τη ζωή μου ή μάλλον ξέρω είναι ξεκάθαρο μπροστά μου είναι η δουλειά μου, έξω από αυτήν εξακολουθώ να έχω και να δημιουργώ μια υπέροχη ζωή όπως εγώ την επιθυμώ. Έμειναν ελάχιστες μέρες πριν μπούμε στο καινούργιο μας σπίτι, πήρα άδεια λόγω μετακόμισης όλη την εβδομάδα και παρόλη τη βαβουρα και το τρέξιμο,παρόλη την κούραση και τον Γιάννη στο δωμάτιο με τις κούτες να ψήνεται στον πυρετό αντιλαμβάνομαι πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα μακριά από το απαίσιο περιβάλλον της δουλειάς, πόσο γαλήνια αισθάνομαι. Γράφω αυτές τις μικρές μου σκέψεις από το κινητό λίγες ώρες πριν μου κόψουν από εδώ το τηλέφωνο αφού σε δύο ωριτσες έχω ραντεβού με τον τεχνικό για να μου μεταφέρει εκεί τη γραμμή. Χθες πήγα θέατρο ήταν όμορφα, ξέφυγα... Ξέρω το πρόβλημα λοιπόν και στο χέρι μου είναι να το λύσω, δεν λέω ότι είναι εύκολο αλλά πότε κάτι που να αξίζει τον κόπο δεν ήταν. Έχω τόσα πολλά να πω... Τελευταία ανάρτηση κι από τούτο το σπίτι...Όλα είναι δρόμος

Bienvenue...

Δεν αποτελεί εξαίρεση ούτε αυτή η μετακόμιση, τέλος Γενάρη όπως και όλες...

Υ(eh)okhanán

Χρόνια σου πολλά έρωτα αγιάτρευτε!

Το Μονδέλο...

 Καλε είμαι μικρή για παντρειά, από επίδειξη οίκου νυφικών είναι, χαχαχα!

Σπατάλη χρόνου

Τίποτα δεν είναι πραγματικά σπατάλη χρόνου, όταν το απολαμβάνεις!Arthur Koestler

Κάτι άλλο που δεν χάλασε ακόμα;

Δεν ξερω πως μπήκε έτσι ο Δεκέμβρης αλλά μεγάλος χαλασμος. Ο Mac τα έφτυσε, o Sony Vaio το ίδιο, όλες οι λάμπες κάηκαν τα μισά μου κοσμήματα επίσης διαλύονται, μπορεί να μου σπάνε λίγο τα νεύρα όσο να'ναι αλλά δεν το παίρνω και κατάκαρδα γιατί ξέρω πως και οι άνθρωποι χαλάνε....

Λονδίνο Δεκέμβρης 2005

Γαλλικός φουντούκι, ο σκληρός γεμάτος 2tb με σειρές και ταινίες κουμπωμενος μόνιμα στη Sony. Βλέπω House of Cards σερί σαν καλό πρεζοσειριακο ρεμαλι που αισχατως κατάντησα πίνοντας καφέ στην αγαπημένη μου κούπα.
Αρχές Δεκέμβρη του 2005 την είχα αγοράσει απ'το Λονδίνο, δέκα χρόνια μετά απολαμβανω με την ίδια χαλαρότητα τους απογευματινους μου καφέδες.
Τελευταίος μήνας σε τούτο το σπίτι, τελευταίες αναμνήσεις, άντε και του χρόνου στο καινούργιο μας σπίτι με μεγαλύτερο δέντρο!

Υ.Σ Αύριο παίρνω πίσω το Macoulino μου, θα επανελθω οσονουπω στο θέμα...

Υ.Σ Την Πέμπτη απεργία.

Δεκέμβρη; Θα'σαι καλός;

Εκπαιδευμένοι στο οίδημα: Μια κορφή χρυσή κι αγκαλιά μου εσύ.

Εκπαιδευμένοι στο οίδημα: Μια κορφή χρυσή κι αγκαλιά μου εσύ.: Πρωινό ξύπνημα,από αυτά που δεν θες με τίποτα να αποχωριστείς το μαξιλάρι σου,έξω σκοτάδι,κινήσεις μηχανικές που κάνω αισίως εδώ και έξι μή...



Έξι χρόνια μετά, όλα παραμένουν τόσο ίδια και ίσως λίγο χειρότερα...

@work 2

My big Christmas tree!