Μπαλκόνι....

Μπαλκόνι - 31/8/2011

Μπαλκόνι 31/8/2011

Μπαλκόνι  31/8/2012

Ραψάνη μετά από βροχή

Ραψάνη

Ραψάνη

Υπόσχομαι να βγάλω καινούργιες αυτές τις μέρες...
Αν και πιστεύω ότι καμία φωτογραφία και κανένα βίντεο δεν μπορούν να σου μεταφέρουν απόλυτα το συναίσθημα που βιώνεις στην πραγματικότητα...

Συνέχεια εδώ

I love Καραγάτσης

Είναι τρομερό συναίσθημα να πίνεις τον πρωινό καφέ σου στη βεράντα του σπιτιού μας στη Ραψάνη. Είναι μια στιγμή που σίγουρα θα ήθελα να μοιραστώ με τους ανθρώπους που αγαπώ και εκτιμώ. Είναι αυτή η απεραντοσύνη της θέας, είναι το πρωινό αεράκι του Ολύμπου, ο ήλιος που ανατέλλει από τη θάλασσα,δεν ξέρω τι, μα τους φαντάζομαι όλους δίπλα μου και ευτυχισμένους. Ευτυχισμένους το δίχως άλλο, έτσι όπως θα’θελα να ήταν στις  ζωές τους, τι κι αν αυτό στην  πραγματικότητα πολλές φορές είναι μια αυταπάτη, για τη βεράντα μου δεν ισχύει το ίδιο. Τους καθίζω στη σκούρα κυπαρισσί καρέκλα και αγναντεύουμε παρέα την ανατολή. Μετά φευγάτοι από την σκέψη μου γυρίζουν στις υλικές υποστάσεις τους και ξυπνούν από τον βαθύ τους ύπνο  ανακουφισμένοι, ελπίζω. 

Είναι ακόμη πιο  τρομερό να ξέρω ότι σε αυτή τη βεράντα έπινε κάποτε ο Καραγάτσης τον καφέ του, όταν μάλιστα τον τελευταίο καιρό μελετώ το  έργο του , αναλύω τη γλώσσα του, γίνομαι ένα με τους χαρακτήρες του. Μελετώντας τον, δεν θεωρώ ότι μελετώ μόνο  Δημήτρη Ροδόπουλο(το πραγματικό όνομα του Καραγάτση), μελετώ νεοελληνική λογοτεχνία και πόσο θα’θελα να τον είχα δίπλα μου, να μου έλεγε για τα ταξίδια του.  

Όχι δεν θα τον ρωτούσα, γιατί έγραψες αυτό, εδώ μήπως το παραφόρτωσες Δημητράκη μου, ούτε καν  για το πώς γράφει. Εξάλλου τέτοιου είδους απορίες δεν έχουν απαντήσεις. Το να ρωτάς ένα συγγραφέα το γιατί και το πώς γράφει είναι το ίδιο με το να ρωτάς γιατί υπάρχω, γιατί ζω και αναπνέω. Κοίτα να δεις που θα τον ερωτευτώ στο τέλος κι έτσι θα γίνει γιατί είναι ταξιδιάρης και ελαττωματικός και μερικές φορές μου τη δίνει στα νεύρα που το παίζει ξερόλας αλλά ποτέ δεν μου άρεσαν οι αψεγάδιαστοι! Ποια είμαι εγώ θα μου πεις για να πω τον Καραγάτση ελαττωματικό; Είμαι μια μεταπτυχιακή φοιτήτρια δημιουργικής γραφής που κάνει την διπλωματική της πάνω του και με τόσα που διάβασα και με τόσες αναλύσεις που μας έκαναν αυτά τα δυο χρόνια έφτιαξα κι εγώ την κριτική λογοτεχνική μου άποψη ή τουλάχιστον έτσι νομίζω...

Ξεκίνησα ανάποδα να τον μελετώ, διαβάζοντας πρώτα το τελευταίο και ανολοκλήρωτο μυθιστόρημα του  «Το 10».  Αναμφισβήτητα για μένα το πιο καλογραμμένο του και το πιο ώριμο έργο του. Ξέρω ότι πολλοί τον κατηγορούσαν ως προχειρολόγο γιατί δεν έκανε σχεδόν καμία διόρθωση στα έργα του, τα έγραφε μονοκοπανιά που λέμε. Αυτό σίγουρα φαίνεται στο «Γιούγκερμαν», ένα από τα τρία πρώτα του μυθιστορήματα που αποτελούν μια τριλογία με τίτλο Εγκλιματισμός κάτω από τον Φοίβο.(Συνταγματάρχης Λιάπκιν, Χίμαιρα, Γιούγκερμαν) αλλά από την άλλη δεν φαίνεται με τίποτα «Στο 10». Βέβαια το ένα με το άλλο έργο γράφτηκαν και με διαφορά είκοσι ετών κοντά τριάντα. 

Ναι είναι ένας προχειρογράφος, ένας υπέροχος προχειρογράφος, φαντάσου που να είχε και λίγη υπομονή να τα διόρθωνε κιόλας, γι αυτό τον ζήλευαν και τον κατηγορούσαν οι όμοιοι του.  Ο άνθρωπος ήταν γεννημένος πεζογράφος, η αφηγηματική του ευχέρεια δεν έχει όρια και θα ήθελα πολύ να του έπαιρνα ένα τόσο δα μικρό κομματάκι από αυτή του την ευκολία. Μαζί του κοιμάμαι και μαζί του ξυπνάω τον τελευταίο καιρό και τα βράδια έτσι μου έρχεται να του αρπάξω το τσιγάρο από το στόμα και να το καπνίσω εγώ. 

Κοιτάω τα πεφταστέρια που κατακλύζουν τον ουρανό και σκέφτομαι διαρκώς τον Μιχάλη Καραμάνο. Ξέρω ότι πίσω του κρύβεται αυτός και νομίζω ότι δεν το κρύβει κιόλας εδώ που τα λέμε. Καλώς ή κακώς αυτό είναι άλλο θέμα.Μένω μόνη στη βεράντα, βράδιασε πια, κοίτα τα διαολεμένα τα αστέρια πέφτουν ξανά ποιος ξέρει ποια μαύρη τρύπα να τα συμμαζεύει, κοίτα πόσες σημειώσεις στα τετράδια με τα γατιά…

M.K

Συνύπαρξη ή μοναξιά;

Άρθρο που γράφτηκε για το ArtnCity

Γράφει η Σοφία Χολέβα 

Καλή η επικαιρότητα, ο καύσωνας και το πανηγύρι των Ολυμπιακών αλλά κάθε ελληνικό καλοκαίρι επιβάλλει φιλοσοφικές συζητήσεις  χύμα στο κύμα με ξαστεριά. Να, να, είναι σαν να σε βλέπω. Στοιχηματίζω πως τόσες νύχτες καλοκαιρινές σε βρήκαν ξαπλωμένο σε παραλίες  με βότσαλα  που τρύπωσαν στις τσέπες. Με κεφάλι νηφάλιο ή μη , κοιτάζοντας τον έναστρο ουρανό, να αναρωτιέσαι, «Ποιος είμαι;Που πάω;Τι έχω κάνει στη ζωή μου;» κι ένα σωρό άλλα τέτοια υπαρξιακά ερωτήματα. Επίμονα ερωτηματικά που γυρνούν μέσα στο κεφάλι σου και απάντηση δε βρίσκουν και συνεχίζεις να ζεις και αυτά συνεχίζουν να στριμώχνονται στην άκρη του μυαλού σου και να στήνουν το δικό τους πανηγύρι. Τύφλα να έχει αυτό του Μπόιλ τις προάλλες δηλαδή.Φιλοσοφικά ερωτηματικά που σαν άλλες ιπτάμενες βασίλισσες ήρθαν και  κατσικώθηκαν στα βράδια μας.

Μην ανησυχείς όμως αγαπημένε αναγνώστη, το ArtnCity είναι εδώ νηφάλιο για να σου δώσει χώρο στα πιο τρελά και επίμονα υπαρξιακά ερωτηματικά σου, αυτά που σε κάνουν να βλέπεις εφιάλτες μέσα στα αποπνικτικά καλοκαιρινά βράδια. Μην διστάσεις λοιπόν να στείλεις τα δικά σου υπαρξιακά!

Σήμερα λίγο πριν αποχαιρετίσουμε τον Ιούλη για τα καλά, είπα να ξεκινήσουμε με το «Συνύπαρξη ή μοναξιά;»  Άντε να απαντήσεις θα μου πεις. Δεν υπάρχει μια απάντηση ή μια αλήθεια. Τώρα που το σκέφτομαι  έτσι όπως πάνε τα πράγματα σε λίγο καιρό η μοναξιά θα αποτελεί πολυτέλεια, αφού βλέπω μέσα σε ένα σπίτι να στριμώχνεται νύφη, κουνιάδος, πεθερά, εγγόνια και πάει λέγοντας! Από την άλλη τις παλιές, καλές, απατηλές μέρες της ευημερίας που περάσαμε, η μοναξιά είχε τον πρώτο ρόλο στις ζωές πολλών ανθρώπων και τότε την στολίσαμε με τόσο αρνητικά επίθετα που στην πραγματικότητα πιστεύω δεν της άξιζαν. Εξάλλου μην ξεχνάτε ότι η πιο ύπουλη μοναξιά είναι αυτή της πολυκοσμίας, όταν δηλαδή βρίσκεσαι μέσα σε ένα πλήθος κόσμου αλλά εσύ νιώθεις πιο μόνος από ποτέ. 

Για αρκετούς βέβαια η απάντηση είναι προφανής στο «Συνύπαρξη vs Μοναξιά».  Μα φυσικά συνύπαρξη θα σου πούνε με μια φωνή και θα έχουν και για σύμμαχο τον Αριστοτέλη που έλεγε πως για να είναι κάποιος μόνος του, θα πρέπει  να είναι ή Θεός ή θηρίο. Μεταξύ μας έχω γνωρίσει αρκετά θηρία και τους βρήκα μια χαρά, δεν είναι όλοι τους αποξηραμένοι άνθρωποι. Συνήθως είναι μόνοι από επιλογή και βαθιά γνώση του εαυτού τους , ίσως και να είναι έτσι φτιαγμένοι. Αναγκασμένοι να παλεύουν για να μπορούν να συνυπάρξουν με τους εαυτούς τους και να πλαταίνουν το πνεύμα τους. Όσο δύσκολο είναι κανείς να είναι μόνος, παρτάκιας, σοφός, εγωπαθής ή μοναχός, άλλο τόσο δύσκολο είναι να συνυπάρχει, να μοιράζεται , να δίνεται και να προσφέρει.

Αν και αποδεδειγμένα, κόλαση για μας είναι οι άλλοι, χωρίς αυτή την κόλαση πολλοί δεν θα υπήρχανε. Γιατί ζούνε από τους άλλους, αναπνέουν από τους άλλους, πορεύονται με τους άλλους.  Οι κοινωνίες μας είναι έτσι φτιαγμένες που πρέπει διαρκώς να συνυπάρχεις ,μέσα σε σχολεία και τάξεις, οικογένεια και φίλους, εκκλησίες και χορωδίες, σχέσεις και γάμους  αλλά κανείς δεν μας είπε ότι πρέπει να συνυπάρχουμε πρώτα από όλα με τον εαυτό μας. Γι’ αυτό και πολλές φορές όταν προδοθούμε από όλους κι από όλα, όταν μείνουμε πραγματικά μόνοι και ερημωμένοι, παρέα μονάχα με την πάρτη μας, τρομάζουμε.  Τρομάζουμε, γιατί για μας, ο εαυτός μας δεν είναι παρά ένας ξένος, ένας ξένος που δεν ακούσαμε ποτέ. Έπρεπε βλέπετε να συνυπάρχουμε, με τη μαμά , τον άντρα μας ή τη γυναίκα μας, τα πεθερικά και τους φίλους. Έπρεπε να ευχαριστήσουμε τους πάντες εκτός από τους ίδιους μας τους εαυτούς . Άρα που καταλήγουμε. Αγία μοναξιά. Για να μπορέσεις να συνυπάρξεις αρμονικά πρέπει να έχεις μείνει μόνος, πρέπει να τα έχεις βρει με τον εαυτό σου , να του έχεις δώσει και να σου έχει δώσει, χώρο, χρόνο και αγάπη. Μόνο όταν έχεις καταφέρει να τα βρεις με εκείνον, μπορείς να ελπίζεις πως θα μπορέσεις να συνυπάρχεις αρμονικά και με τους γύρω σου, απαλλαγμένος από φοβίες, κομπλεξισμούς και στρες. Μόνο τότε δε θα φοβηθείς να ξαναμείνεις μόνος αν στα φέρει και πάλι έτσι η ζωή.

Δεν είναι η μοναξιά που είναι κακή, εμείς είναι που αφήσαμε τους εαυτούς μας, άδειους και κενούς και τόσο ανυπόφορους μερικές φορές. Είναι η καθημερινότητα με τα βιοποριστικά της άγχη που ευνούχισαν τις ψυχές και το μυαλό μας. Δώστε στον εαυτό σας λίγη μοναξιά για να συνυπάρχουμε όλοι μαζί αρμονικά.  

Αντικαταπληκτικά

Άρθρο που γράφτηκε για το ArtnCity

Γράφει η Σοφία Χολέβα

Δεν βλέπουμε πια τηλεόραση λένε οι φίλοι μου. Τι να δεις; Καταθλιπτικές ειδήσεις και τούρκικα; Άντε αμέσως και αυτοί οι αχάριστοι. Σε λίγες μέρες θα έχουμε  ποικιλία στην τβ! Ντόπα με τους Ολυμπιακούς, αντικαταθλιπτικά για τις ειδήσεις, και χρόνια μαστούρα από τα τούρκικα σίριαλ!

Τηλεόραση ποτέ τα καλοκαίρια δικέ μου, άντε κανένα Γιούρο ανά τέσσερα χρονάκια και κανά Μουντιάλ(όσοι βλέπουν). Εδώ δεν βλέπαμε τβ στις καλές εποχές της, που εδώ που τα λέμε δεν υπήρξαν ποτέ!Όχι πείτε μου.Υπήρξαν; Γιατί από κιτς «Μπράβο Ρούλα» και «Ζούγκλα», χίλιες φορές  καλύτερα μούφα τούρκικο με το κιλό. Τότε απλά πληρώναμε αδρά την τηλεοπτική μαλακία, κατάλαβες;

H γριά στην Αττική έχει  κι αυτή ψυχή! Να μην δει κι αυτή να λέει ο τουρκαλάς στην χοντροφρύδο πρωταγωνίστρια seni seviyorum ψηφιακά; Εμ πως; Τις βλέπω τις γραίες να τρέχουν αλαλιασμένες για έναν αποκωδικοποιητή ή για καινούργια τηλεόραση αν δεν έχουν πάρει ήδη. Ευτυχώς οι δικές μας στην επαρχία έχουν καιρό ακόμα μέχρι να πληρώσουν «χαράτσι» και για να βλέπουν τούρκικα!

Διάβαζα τις προάλλες στο HOTDOC.  το περιοδικό του Βαξεβάνη , ένα  αξιόλογο και σχετικό με το θέμα ρεπορτάζ «Μετάβαση στα κέρδη ψηφιακά» της Ματίνας Παπαχριστούδη και μου ήρθε μια τάση προς έμετο να το πω, μια αναγούλα να το πω, μια σκέτη αηδία;  Θα αλλάξει ποτέ τίποτα σε αυτή τη χώρα, σε αυτόν τον πλανήτη γ@μ* την  π&υτ@ν() μου ή μια ζωή θα γκρινιάζουμε για τις ίδιες και τις ίδιες μαλακίες; Ας ελπίσουμε πως θα  έχουμε να λέμε στο μέλλον ότι είδαμε  καμιά καλή  ιντερνετική  εκπομπή γιατί από τα διαπλεκόμενα μπάσταρδα μην περιμένετε τίποτα. Θα μας φλομώσουν πάλι στο τούρκικο, στις  αμερικάνικες σειρές και ειδήσεις θα μας λέει πάντα ο  Πρετεντέρης αλλά  μην στεναχωριέστε βρε κουτά, ΤΩΡΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΡΩΜΕ ΣΤΗ ΜΑΠΑ ΨΗΦΙΑΚΑ!

Όσο γράφεται αυτό το παραληρηματικό post για το ArtnCity κάθομαι στο παραθαλάσσιο μπαλκόνι μου και εκτός από το κύμα ακούω Παυλίδη στο iTunes, εξού και ο τίτλος Αντικαταπληκτικά!  Τι να κάνουμε αδέρφια, γεννηθήκαμε για να ζήσουμε σε αυτά τα αντικαταπληκτικά χρόνια, ευκαιρία  λοιπόν να τους πετάξουμε τις παλιές μας τηλεοράσεις και όλα τα σκουπίδια που μας τάισαν τόσα χρόνια και να τις πετάξουμε, όχι για να πάρουμε καινούργιες καλέ αλλά για να τους γράψουμε στα παλιά μας τα παπούτσια  ή όπου αλλού θέλει ο καθένας...

Υ.Σ Η τηλεόραση λοιπόν είχε ανάγκη από Depon

Την βάλαν στην εντατική και της τραβήξαν μια ψ#$η!

Κρυμμένα κρυφά κρίματα τα πήρανε τα κύματα....

και νύχτες με αμήν 
βουλιάζουνε τα πριν 
.............................. :Pσ.χ

Θα έρθω ξανά.... Τώρα μόνο διάβασμα, γράψιμο, παραλία, σχέδια και αρκετή περισυλλογή...

Καύσωνας είναι και θα περάσει...

Γράφει η Σοφία Χολέβα.

Καύσωνας είναι και θα περάσει αγαπητέ αναγνώστη. Ένας καύσωνας που μαζί με όλα τα άλλα ίσως μας κάνει να εκτιμήσουμε λίγο παραπάνω τα κοντινά μας παράλια, τα ορεινά μας χωριά και γενικά τις ομορφιές του νομού που τόσα χρόνια θεωρούσαμε δεδομένες και τις σνομπάραμε με ύφος! Στην ερώτηση «που πήγες διακοπές φέτος;» η απάντηση έπρεπε οπωσδήποτε να συμπεριελάμβανε τουλάχιστον ένα τρέντι νησί των Κυκλάδων, ξαπλώστρα πρώτη μούρη παραλία που την πλήρωνες μια περιουσία, λάδι, αποτρίχωση, τατουάζ, ακριβό κινητό, και μούσκολο τίγκα στο αναβολικό. 

Αυτές οι νεόπλουτες, στην πραγματικότητα υπερχεωμένες, δανεικές νοοτροπίες σιγά σιγά θα πάρουν την πραγματική τους διάσταση στην καθημερινότητα μας. Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει μερικούς να κάνουν τα πάντα, ακόμα και τώρα, ώστε να τις κρατήσουν στη ζωή τους με νύχια και με δόντια. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι για αρκετούς συνανθρώπους μας όλο το νόημα της ζωής τους μπορούσε να χωρέσει μέσα σε ένα δαγκωμένο μήλο, σε ένα κροκόδειλο που χασμουριέται ή στο ανάποδο σήμα της ειρήνης! 

Εντάξει, μπορεί εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές τούτη την ώρα να μην ήσουνα ποτέ έτσι. Να γούσταρες ερημικές παραλίες, απόμερα και ήσυχα νησιά, διακοπές σε σκηνή, με φράπα στο χέρι χειροποίητη, βιβλίο, φωτιά στην παραλία με φιλοσοφίες, κιθάρες και μπυρόνια από το περίπτερο. Για σένα απλά είναι πιο ανώδυνη η μετάβαση στη νέα εποχή που απλόχερα μας χάρισαν. Σε βλέπω να σε καίει μονάχα, που δεν έχεις πέντε παραπάνω φράγκα στην τσέπη για να πας να στήσεις τη σκηνή σου λίγο πιο μακριά, να εξερευνήσεις νέους τόπους, εντός και εκτός συνόρων. Γιατί κατά τα άλλα, σε κόβω για ψιλιασμένο τύπο που θα αντέξει στις νέες συνθήκες. 

Όποιος τύπος κι αν είσαι λοιπόν, όπως κι αν γουστάρεις να κάνεις τις διακοπές σου, όσα λεφτά κι αν έχεις στην τσέπη (αν έχεις). Σταμάτα για λίγο και νιώσε τον ήλιο να σου χαιδεύει την πλάτη, το γέλιο του πιτσιρικά που σου κατουράει την παραλία, το τσουτσούρισμα από το δροσερό αεράκι πάνω στο μηχανάκι και τις ανάσκελες ξαπλωτές στη θάλασσα με το αυτί σου μισοβυθισμένο στο νερό και συντονισμένο στο βυθό. Είδες; Η ζωή συνεχίζεται και με διακοπές στην κοντινή παραλία...

Υ. Σ Όσο για σένα φιλαράκι, που η κατάσταση είναι τόσο ζόρικη και η μόνη άμμο που βλέπεις είναι αυτή από την παρατημένη οικοδομή της γειτονιάς σου μέχρι κι αυτό το post δεν είναι παρά μια ανάλαφρη καλοκαιρινή σαχλαμάρα! Είδες άμμο και νόμιζες πως ήταν ακρογιαλιά, έρημος ήταν δικέ μου, έρημος...

πηγή: Art and City: Καύσωνας είναι και θα περάσει... http://artandcity.blogspot.com/2012/07/blog-post_7964.html#ixzz20nNuZC1t

Σπιτάκι---- Βελίκαααααα

Καύσωνας είναι θα περάσει

Lounge- Velika 

Λίγο πριν βουτήξω, διαβάζω ArtnCity και καταπολεμάω τον καύσωνα με διπλούς παγωμένους Espresso :)

Καιρός για διακοπές

Ξέρω, θα μου πεις, μα τι λέει αυτή η τρελή; Ποιες διακοπές; Ποιος καιρός; Ποιος μισθός; Ποια δουλειά; Ποια όρεξη; Ούτε με τα κυάλια φέτος δεν βλέπω παραλία. Όχι φίλε μου, αυτός είναι ο κατάλληλος καιρός, η ιδανική εποχή για διακοπές. Για να διακόψεις τα πάρε δώσε με τον κακό σου εαυτό, την παλιά νοοτροπία σου, να διακόψεις μια και καλή  τις όποιες σχέσεις σου με την μιζέρια και τους φόβους σου. Πρόσεχε όμως, σου είπα μια και καλή. Γιατί ο Σεπτέμβρης θα ξανάρθει και σε βλέπω έτοιμο να γυρίσεις πάλι στα παλιά, έτοιμο να κάνεις τα ίδια λάθη, τις ίδιες κινήσεις, φωνάζοντας για να αλλάξουν τα πράγματα αλλά εσένα το φθινόπωρο πως θα σε βρει; 

Κάνε διακοπές οριστικές και απόλαυσε κάθε τι που σε καίει, ακόμα κι αυτόν τον ήλιο της πόλης και το καυτό τσιμέντο. Γιατί θα ξυπνήσεις ένα πρωινό κι έξω θα βρέχει, ο αέρας θα λυσσομανά κι εσύ θα τρίβεσαι στις κουβέρτες σου και θα κρυώνεις , χωρίς καμία διακοπή, παρέα με τις μεγαλοπρεπείς μηδενικότητες , να σε κυβερνούν, να σε ενημερώνουν, να κάνουν δήθεν πως σε  μορφώνουν κι εσύ αγκαλιασμένος με τον καναπέ θα φτιάχνεις φόβους νέους πιο μεγάλους για να σε αγκαλιάσουν το βράδυ για να αποκοιμηθείς.

Δε θα’ναι τίποτα, μονάχα ένα ρήγμα, έτσι για να σε φέρει σε διάσταση με όλα όσα σε οδήγησαν στο να μην κάνεις διακοπές, στο να μην αναρωτιέσαι, στο να επαναλαμβάνεις κάθε μέρα τα ίδια, να ζεις κάθε μέρα στο ίδιο τετράγωνο κι αυτό το τετράγωνο να πλαισιωνεί τα όνειρα σου, να συρικνώνει την φαντασία σου, να μικραίνει το πνεύμα σου.

Κάνε διακοπές, γιατί το φθινόπωρο θα’ρθει ξανά και θα οπλίσει.


Υ.Σ διακοπή η [δiakopí] Ο29 : η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του διακόπτω. 1α. προσωρινό ή οριστικό τέλος, σταμάτημα μιας πορείας, διαδικασίας ή δραστηριότητας: Στη διάρκεια του ταξιδιού κάναμε δυο τρεις διακοπές. Aς κάνουμε μια μικρή ~, διάλειμμα. Δουλεύει ασταμάτητα χωρίς ~.Kοιμάται με διακοπές, κάνει διακεκομμένο ύπνο. Aποφασίστηκε η ~ των έργων / των εχθροπραξιών. ~ των μαθημάτων για τρεις μέρες. β. βλάβη ή άλλη ανωμαλία που δεν επιτρέπει να λειτουργήσει ή να διεξαχθεί κτ. ομαλά: Είχαμε ~ νερού / διακοπές στην ηλεκτροδότηση. ~ της συγκοινωνίας λόγω της κακοκαιρίας. γ. παρέμβαση που εμποδίζει τη συνεχή ροή του λόγου κάποιου ομιλητή: Δεν επιτρέπει διακοπές την ώρα της διδασκαλίας. 2. (πληθ.) α. καθορισμένη περίοδος κατά την οποία διακόπτεται η λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, των δικαστηρίων, της βουλής κτλ.: Οι διακοπές των Xριστουγέννων / του Πάσχα. Οι καλοκαιρινές διακοπές. Aρχίζουν / τελειώνουν οι διακοπές. || Tμήμα (θερινών) διακοπών της βουλής, σώμα με περιορισμένο αριθμό βουλευτών που συνεδριάζει το καλοκαίρι. β. περίοδος κατά την οποία μεγάλος αριθμός ατόμων μετακινείται από τον τόπο της μόνιμης κατοικίας του, για να ξεκουραστεί και για να ψυχαγωγηθεί: Πού πήγατε για διακοπές φέτος το καλοκαίρι; Θα κάνουμε διακοπές στο βουνό / στη θάλασσα. Περάσαμε τις διακοπές μας στο εξωτερικό. Λείπει / είναι σε διακοπές. Tο κατάστημα θα μείνει κλειστό λόγω διακοπών. (ευχή) καλές διακοπές.

[λόγ.: 1: ελνστ. διακοπή, αρχ. σημ.: `ρήγμα΄· 2: σημδ. γαλλ. vacances (πληθ.)]

Άρθρο που γράφτηκε για το ArtnCity

Art καύσωνας και City

Άρθρο που γράφτηκε για το Art and City

Γράφει η Σοφία Χολέβα 

Σιγοψήνουμε τον Λαρισαίο στους 43 βαθμούς Κελσίου και ανακατεύουμε με το καλαμάκι, τρεις- τέσσερις παγωμένους καφέδες. Έπειτα τον αφήνουμε κάτω από το ινβέρτερ για όλη την υπόλοιπη εβδομάδα μέχρι να πήξει! Επανήλθα κορίτσια και αγόρια με καινούργια φορέματα, αυτά για τον καύσωνα καλέ, τα λιγουλάκι πιο ανάλαφρα, σιθρού και διάφανα! Ναι, το παραδέχομαι, έκανα αυτό το ανεκδιήγητο πράμα και επέστρεψα στη ΛάΡσα, που το παγάκι λιώνει στο χέρι σου, πριν καν προλάβεις να το βαφτίσεις στο φραπέ! Μα να αφήσω πίσω μου τη διαδρομή, Κάννες Κυανή Ακτή-Σάν Τροπέ-Ριβιέρα, σαν να λέμε Κόκκινο Νερό - Κουτσουπιά - Βελίκα - Αγιόκαμπος, για να έρθω πίσω στην καρακαμπίλα; 


Μπορεί όσο έλειπα να έγιναν συγκλονιστικά πράγματα για τη φυλή μας και την ανθρωπότητα: (δες…)

Μίλησαν τα παιδιά της βουλής, είπαν πως θα μας σώσουν και έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση ενώ τα παλικάρια της Γενεύης, βρήκαν πράματα και μποζονιοθάματα! Έλα, μεταξύ μας μιλάμε. Πες την αλήθεια. Δεν κατάλαβες Χριστό! Το πιο πιθανό είναι ακόμα να κοιτάς σαν χάνος ή να κάνεις ότι και καλά κατάλαβες, όπως με το PSI ένα πράμα! Η Εθνική μας στο μπάσκετ έχασε από τη Νιγηρία όπως θα ξέρεις και οι παίχτες της θα βλέπουνε τους Ολυμπιακούς αγώνες από τον καναπέ!

Όσο για τα του κάμπου μας, τι να πω; Οι τοπικές εφημερίδες, στον κόσμο τους!Ανακάλυψαν πίσω-πίσω τις σκηνές στην Πλατιά Άμμο, πιστεύοντας πως είναι κι αυτές ένα φαινόμενο της κρίσης. Πόσο απομακρυσμένοι από την «εδώ» πραγματικότητα μπορεί να είναι; Πλατιά Άμμος και σκηνή είναι θεσμός, είναι εθισμός, είναι άποψη! Σας λέω, έτσι μου’ ρχεται να πάω αύριο να μετράω μια-μια τις σκηνές κι έτσι και βρω έστω και μια παραπάνω από πέρυσι, πρόπερσι και πάει λέγοντας, ε τότε εντάξει θα πάω πάσο, ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ!

Αλλάζω θέμα γιατί συγχύστηκα πρωινιάτικα! Τα εμπορικά καταστήματα της πόλης φαίνεται ότι τα πρωινά του Σαββάτου άλλα θα παραμένουν κλειστά άλλα πάλι όχι! Να μια καλή ευκαιρία για όσους είναι αναγκασμένοι να μένουν στη Λάρισα, να κάνουν τα ψώνια τους με την ησυχία τους στην άδεια πόλη, μέσα στα αιρκοντισιονάτα μαγαζιά! Κάπου εδώ λέω σιγά- σιγά να την κάνω κι εγώ φίλε αναγνώστη, ξέροντας όμως ότι σε αφήνω σε καλά χέρια. Γιατί το Art and City είναι η εγγύηση πως όπου κι αν πας, ότι κι αν κάνεις θα περάσεις υπέροχα κι αυτή την καυτή εβδομάδα γνωρίζοντας από πριν για όλες τις δροσιστικές πολιτιστικές αποδράσεις της πόλης και όχι μόνο... 

Υ.Σ  Και για το τέλος σας κράτησα το καλύτερο: 

ΑΕΛ, μποφόρι, Νέοι Πόροι! 
ΑΕΛ, ρετρό, Καστρί Λουτρό! 
ΑΕΛ, vamos, Πλατυά Άμμος! 
ΑΕΛ, μωρό και Κόκκινο Νερό! 
ΑΕΛ, Βελίκα και τέρμα αραλίκα! 
ΑΕΛ, νινί και Ρακοπόταμο γυμνοί! 
ΑΕΛ, λιγούρα,στο Στόμιο τσιπούρα! 
ΑΕΛ, μπυρίτσα, τσεχάκια,Σωτηρίτσα!
ΑΕΛ σου είπα, Μεσσάγαλα και σκνίπα!
ΑΕΛ,μπυροκοιλιά,Βραχάκια,Παλιουριά!
ΑΕΛ την πίνω, στην Κουτσουπιά ξεδίνω!
ΑΕΛ, γοργόνα και ντου στον Πλαταμώνα!

δ.χ

Μεταμεσονύχτιες γραφές ...

Άρθρο που γράφτηκε για τον Πολιτιστικό Οδηγό Λάρισας ArtnCity

Γράφει η Σοφία Χολέβα

Λίγο πριν ξημερώσει η πρώτη Παρασκευή τούτου του Ιούλη, με τα κλιματιστικά ακόμα να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στα μπαλκόνια της πόλης, γράφεται αυτή η ανάρτηση για το ArtandCity. Όταν πια για τα καλά ξημερώσει, και όσοι έχουν ακόμα δουλειές για να πάνε, πιούνε την πρώτη γουλιά του καφέ τους και σερφάρουν στον ίντερνετ ψάχνοντας ποιος ξέρει τι, ο ήλιος θα έχει για τα καλά καρφιτσωθεί στον απέραντο ουρανό. Με ελπίδα ή χωρίς για το αύριο, το σουκού θα’ναι κοντά και οι πέριξ παραλίες ο ιδανικός προορισμός για μια τόσο δα μικρή απόδραση από την πραγματικότητα τούτης της πόλης. Γιατί φίλε μου, η αλήθεια είναι εκεί έξω, που λέγανε παλιά και στο X-Files.

Με ένα ραδιάκι, λίγη καλή παρέα ή και μόνος σου, κάτω από μια πολύχρωμη ομπρέλα, μακριά από την τηλεόραση της μαζικής κατάθλιψης, του ίντερνετ και της εικονικής πραγματικότητας , λίγο αλάτι πάνω στο κορμί σου, ίσως είναι αρκετό για να ξεκολλήσει από πάνω σου τη χλαπάτσα των ημερών. Μείνε μακριά από την επικαιρότητα, βλάπτει σοβαρά την υγεία. Όσο ακόμα δεν σου βάλανε χαράτσι στην ηλιοθεραπεία, απόλαυσε το, παρέα με ένα καλό βιβλίο, γιατί όχι; Ναι το καλοκαίρι ευνοεί το διάβασμα και τι καλύτερο να έχεις κάποιον να σου κρατάει συντροφιά με ωραίες ιστορίες, παρέα με το κύμα σου και τα τζιτζίκια σου(τα τζατζίκια σου και τα μπινελίκια σου). Κοίτα μόνο να βάλεις αντηλιακό και να αλλάζεις που και που πλευρά, γιατί μετά τον Νταλάρα τα γιαουρτάκια ακρίβυναν, ειδικά τα ζωντανά! 

Ακόμα κι αν είσαι ρέστος από γυναίκα και λεφτά και καμία δεν είναι διατεθειμένη, να σου αλείψει λάδι στην πλάτη, μιας και δεν έχεις ούτε βενζίνη στ' αμάξι για να ξηγηθείς παραλία στο μωρό, μην στεναχωριέσαι. Μείνε εδώ, ψάξε καταπράσινα μπαλκόνια φίλων ή ακόμα και αυλές στις μακρινές από το κέντρο συνοικίες, εκεί που ακόμα οι άνθρωποι μυρίζουν γιασεμί και έχουν πολύχρωμα παρτέρια, σε πλατείες και πάρκα με κρύες μπύρες από το περίπτερο και τόσες πολιτιστικές δράσεις να σου γεμίσουν για λίγο το μυαλό ακόμα κι αν χρειαστεί να σου αδειάσουν την ήδη μισό αδειασμένη τσέπη σου! Εξάλλου ποτέ δεν γούσταρες και αυτήν την απέραντη ταλαιπωρία του γυρισμού και το ατελείωτο μποτιλιάρισμα έτσι δεν είναι; Έλα πες την αλήθεια... Είσαι ευτυχισμένος που η πόλη άδειασε και έμεινες εσύ και οι γάτες, είσαι ευτυχισμένος κλεισμένος στο κλιματιζόμενο δωμάτιο σου και να θυμάσαι πως το ArtnCity θα 'ναι πάντα εδώ να σου κρατάει συντροφιά και να σε ενημερώνει για ότι καλύτερο γίνεται στην πόλη... 

Όπως κι αν αποφασίσεις να περάσεις τις μέρες σου να έχεις ένα συναρπαστικό σουκού για να μας διηγηθείς... 

Υ.Σ Αφιερωμένο σε όλους κάτι που είχα γράψει για το blog μου πριν από λίγο καιρό 

Θα'ναι ωραία στου Αιγαίου τον κάμπο

Ξημερώματα μακριά απ'τη Θάλασσα

τις μπύρες και τις αντρικές παρέες

Πίσω στο κλουβί, με τα μικρά τετράγωνα

και τα φωτεινά ορθογώνια

Το σχήμα του τρόμου τετράγωνο

Χαιδεύω τα βιβλία μου

Διαβάζω έξι λέξεις και φεύγει το σκοτάδι

Έχω τηλεόραση, υπολογιστή και σύνδεση στο ίντερνετ

Ήπια και μια μπύρα μα κι αυτή ζεστή

Η ζωή μου τρίγωνη, όχι σαν την Πλατεία

ούτε σαν τα τρίγωνα Πανοράματος

Ρομαντική σαν τη μυρωδιά των κομμένων λουλουδιών

που σου άφησα πίσω, να εκεί πάνω

στο βάζο στο τραπέζι της βεράντας

Που'σαι θα γυρίσω

Πριν έρθουν τα τζιτζίκια

πριν πιάσουν οι ζέστες

Πριν κλείσουν τα σχολεία

Πριν έρθουν οι θειές

οι τουρίστες , οι μάνες

τα τσίσα και τα κουβαδάκια

Να διαβάσουμε όλοι μαζί 

στην παραλία τις ιστορίες του πορνόγερου

όπως στα δεκατέσσερα

Να φτιάξουμε φραπέ απ'το σπίτι

χειροποίητο γλυκό με γάλα

Να αράξουμε κάτω απ'τα πλατάνια

τι κι αν δεν ήταν η ζωή μας στρόγγυλη

Θα βουτήξω στη θάλασσα

Μαζί με τις συμβάσεις μου

Είμαι φορτωμένη

Που'σαι σε μια βδομάδα θα'μαι εκεί

να μαζέψουμε κρίταμα απ'τα βράχια

να πιούμε τσίπουρα στο Μπάτσικα

να μας πιάσει η μπόρα στο ρέμα

Να μας καίει το αλάτι στα χείλη

Τα βράδια μας θα μυρίζουν σιτρονέλα

θα ψήνουμε λουκάνικα,

δίπλα απ'το σκαραβαίο

τη βέσπα και τα ποδήλατα

Θα τα καβαλάμε και θα κάνουμε όνειρα

Και θα γράψω θα δεις

για τα τατουάζ που κάναμε στα

απόκρυφα σημεία

γι αυτά που η μάνα δεν έμαθε ποτέ

Θα'ναι ωραία θα δεις

στου Αιγαίου τον Κάμπο

δίχως τηλεόραση, facebook και like

Mε μπύρα κρύα, αστέρια και θάλασσα

θα σου φτιάξω άλλο όνειρο

από αυτό που μας χάλασαν 

πηγή: Art and City: Μεταμεσονύχτιες γραφές ... http://artandcity.blogspot.com/2012/07/blog-post_7516.html#ixzz1zqM69e7L