Γιορτή

Όλα βαίνουν καλώς, στην εφημερίδα τρέξιμο τα γνωστά, αν και η βούρτσα είναι βαριά τώρα που ανοίγουμε και ραδιόφωνο και δεν θέλωωωωωω καθόλου! Έχω ένα εικοσιτετράωρο και κάτι ψιλά για ύπνο και θα το εκμεταλλευτώ όσο δεν πάει…

Εντάξει αφού είδα και τον συμφοιτητή μου τον Βασίλη τον Σκουλαράκο από την Αταλάντη στην TV , στο πρωινό του Λυριτζή και του Οικονόμου , όλα τα περιμένω τώρα, αν και ένα σαράντα τα εκατό των συμφοιτητών μου δουλεύουν σε ΜΜΕ , κάμποσοι υπηρετούν την μαμά πατρίδα και οι άλλοι ή τα ξύνουν ή δουλεύουν σε καφετέριες !

Όσο για το Βασίλη ήταν από τους πρώτους που γνώρισα στον Πύργο, άσχετα αν μετά δεν κάναμε παρέα . Το ήξερα ότι δούλευε στο πρωινό της ΝΕΤ ,αλλά δεν ήξερα ότι βγαίνει και στο γυαλί και τα λέει και μια χαρά και του πάει το γυαλί κάργα. Σήμερα το μεσημέρι και ενώ είχα κοιμηθεί γύρω στις δεκατέσερεις ώρες , άνοιξα το χαζοκούτι στο Alter στο TV weekend, να σου και πλάνα από το πρωινό της ΝΕΤ με το Βασίλη σε πρώτο πλάνο , αν δεν παράκουσα, τι ωραίο μανάρι είναι αυτό πρέπει να σχολιάζανε χα-χα-χα!

Σέρνω τα πόδια μου με τις καινούργιες χειμωνιάτικες – καμηλοπάρδαλη παντόφλες μου ως την κουζίνα , γαλλικός με γεύση φουντούκι , μμμμμ! Βάζω φωτιά σε ότι με καίει και σε ότι μου τρώει την ψυχή, τον Γιάννη στα τέρματα ,χμμμ τι θεικό κέικ είναι αυτό;

Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο

«Γι’ αυτό κρύψου να μην σε ξαναδώ στο λάθος δεν μπορώ να αντισταθώ , προσπάθησε να μην σε ξαναδώ δεν γίνεται πιο κάτω από εδώ» μου τραγουδάει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και μου πάει γάντι .
Σήμερα αράζω στην κρεβατάρα μου με το Τζίμη αγκαλιά , ανάβω τα ρεσό μου, ενώ προσπαθώ να κουνήσω το κουρασμένο μου κορμί πάνω στο στρώμα που έχει κάνει λακούβα γιατί παίζουν απίστευτες τραγουδάρες στο ράδιο και καραγουστάρω. Έχω γυρίσει από τη δουλειά και νιώθω ένα με το πάτωμα ,αύριο πάλι τρέξιμο από το πρωί , γιατί μην ξεχνάτε πως εγώ κάνω λειτούργημα όσο στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν ! Χα-χα-χα….Α να μην ξεχάσω να σβήσω τα κεριά πριν ξεραθώ για τα καλά, και μετά βλέπω στον ύπνο μου την Κατερίνα Κούκα να μου τραγουδάει ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ . Αύριο άραγε θα έχω κουράγιο να το ξενυχτίσω;

Ο φωτογραφικός μου εαυτός

http://stoxasths-photo.blogspot.com/

Ο φωτογραφικός μου εαυτός , η Λάρισα με τις φωτογραφίες του Δημήτρη !Απλά φανταστικός ....

ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Προοπτική … Να βρεις δουλειά με προοπτική , άντρα με προοπτική , να πάρεις πτυχία με προοπτική … Που είναι η προοπτική οέο ; Εγώ δεν την βρίσκω πουθενά . Στην πολιτική βρίσκεις προοπτική ; Όχι . Οι πολιτικοί έχουν προοπτική; Όχι … Το internet έχει προοπτική; Ναι . Η δημοσιογραφία έχει προοπτική ; Όχι.Ανθρώπους με προοπτική βρήκες ; Εδώ μπαίνει ένα θέμα . Τι θέμα δηλαδή η υποκειμενικότητα μπαίνει πάλι μέσα και τα γαμάει όλα . Αναλόγως λοιπόν τι θεωρεί ο καθένας προοπτική . Εγώ για να καταλάβετε υποκειμενικά αγαπούσα πάντα ανθρώπους με προοπτική που αντικειμενικά δεν είχαν προοπτική ! Τα έχασα όλα για όλα και κλαίω με λυγμούς … Τι έχασα δηλαδή; Τα χαμένα από χέρι , αλλά έτσι είμαι εγώ πάντα ποντάρω στα outsider .Περπατάω στο δρόμο, κλαίω οι περαστικοί άλλοτε κοιτούν κι άλλοτε με προσπερνούν με βιασύνη , στέκομαι έξω από ένα ανοιχτό παράθυρο υπογείου διαμερίσματος . Τα φώτα είναι σβηστά , το δωμάτιο είναι άδειο , κάτω είναι στρωμένο ένα πομπώδες χαλί, στη μέση κάθετε ένα μικρό τσιγγανόπουλο , στην κάτω δεξιά γωνιά το ταβάνι είναι ασφυκτικά γεμάτο από μπαλόνια, χρωματιστά γεμισμένα με ήλιο. Σταματάω και κοιτάω μέσα στο δωμάτιο. Αυτή η εικόνα έχει προοπτική, έχει βάθος … Κλαίω για κάτι που ήταν καταδικασμένο να τελειώσει , όμως ποτέ δεν αγάπησα τίποτα το αιώνιο ..Θέλω να πιω , θέλω να κοιμηθώ μεθυσμένη ίσως εκεί καταλάβω ότι η προοπτική είναι ακόμα μια ψευδαίσθηση…
Τέλος , η λέξη από μόνη της κραυγάζει πως δεν έχει προοπτική και συνήθως μετά από αυτή ακολουθεί η τελεία . Αφιερωμένο εξαιρετικά στην αφεντιά μου το τραγούδι που παίζει στο gcast Radiohead-Creep
When you were here before,
Couldn't look you in the eye
You're just like an angel,
Your skin makes me cry

You float like a feather
In a beautiful world
I wish I was special
You're so very special

But I'm a creep,
I'm a weirdo
What the hell am I doin' here?
I don't belong here

I don't care if it hurts,
I wanna have control
I want a perfect body
I want a perfect soul

I want you to notice
when I'm not around
You're so very special
I wish I was special

But I'm a creep
I'm a weirdo
What the hell am I doin' here?
I don't belong here, ohhhh, ohhhh

She's running out the door
She's running out
She run run run run...
run...

Whatever makes you happy
Whatever you want
You're so very special
I wish I was special

But I'm a creep,
I'm a weirdo
What the hell am I doin' here?
I don't belong here

I don't belong here...

Coffee time

Κοιμάμαι στη Λάρισα, ξημερώνω στο Βόλο! Για επαγγελματικούς λόγους , ζω βίους παράλληλους και μοιράζομαι στις δυο εν λόγω θεσσαλικές πόλεις .Μέχρι το τέλος του χρόνoυ θα ξυπνάω με θέα τον Παγασητικό. Επιστρέφοντας στη βασίλισσα του κάμπου καιενώ ο ήλιος έδυε ,σκεφτόμουνα ότι ο θεός παίζει ένα πολύ περίεργο εργάκι με την πάρτη μου, αλλά μ'αρέσει θα είμαι εδώ μέχρι το τέλος για δω που το πάει … Έλεος παιδιά , όχι άλλη φαμφάρα!Μήπως σε φαγουρίζει ο πρωκτός σου ;Ο δικός σου όχι, αλλά γνωστός μου με μεθοδευμένες κινήσεις , κωλοτρίβεται να ασχοληθεί με τα «κοινά» , εδώ θα είμαστε και θα το δείτε, θα ρίξω πολύ κλάμμα από τα γέλια !

Χρόνια Πολλά σε Κανταρά που εδώ και πέντε μέρες μπήκε στο ναυτικό μαζί με Μαρτάκη και στον τρελό ξάδερφο Χρυσόστομο που βρίσκεται στην Ιταλία και τηγανίζει καλαμαράκια

DownTown-Larissa by night

Stand της εφημερίδας που δουλεύω! Οι ανταγωνιστές βάζουν φωτιά στα χαριτωμένα κόκκινα stand του «Κόσμος» ή οι ειδήσεις μας βγάζουν φλόγες!!!

No comments

Όποιος γεμίζει αυτή την πλατεία γίνεται πρωθυπουργός

Α΄ Αρχαίο Θέατρο Λάρισας-υπάρχει και Β΄

Α΄ Αρχαίο Θέατρο Λάρισας-υπάρχει και Β΄

Είναι αλλιώς

Είναι αλλιώς .Τεντώνομαι κι ανοίγω τα δάχτυλα των ποδιών μου , είναι υπέροχα .Κάθε βράδυ όταν τελειώνω από την εφημερίδα φεύγω χαρούμενη και όχι μόνο για τους προφανείς λόγους ,όπως το να ζει κάποιος τις νύχτες του στη Λάρισα με ανθρώπους που δουλεύουν το πρωί κι όμως κάθονται για να πιούν κρασί μαζί σου .Είναι κι άλλοι πιο ουσιώδεις και πολύ ρομαντικοί για να αντέξουν στα στενά όρια της λέξης «δουλειά».

Οι τυπικούρες , το τρέξιμο και οι χιλιάδες χειραψίες , το ψάρωμα, οι ανιαρές συνεντεύξεις τύπου, το φωτορεπορτάζ ,τα τετριμμένα έχουν μεγάλο χαβά! Όσο για την αέναη πολιτική μαλακία , αυτή πέφτει σύννεφο, αλλά δεν πειράζει οι πολιτικοί είναι για τους δημοσιογράφους ότι ο Γκάλης για τους μπασκετμπολίστες, είναι το ψωμί τους .

Προσπαθώ να μάθω τη λεγόμενη διαχείριση χρόνου, δεν μου είναι εύκολο για δυο λόγους .Πρώτον γιατί το χάος είναι συνώνυμο της προσωπικότητας μου και δεύτερον το πάθος μου . Δεν δουλεύω μόνο τα βράδυ , η δουλειά, μου τρώει όλες τις ώρες πλην του ύπνου , μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να μετουσιώνεται στην νοικοκυρά που κάνει έρωτα με τον άντρα της και σκέφτεται τι θα μαγειρέψει αύριο. Ο άντρας είναι η ζωή μου και το φαγητό οι σκέψεις μου .

Δεν μπορούσα ποτέ πριν να φανταστώ πως μπορώ να πιάσω τέτοιες ταχύτητες , όλα γίνονται τόσο γρήγορα, σκέφτεσαι γρήγορα, γράφεις γρήγορα, τρέχεις γρήγορα . Όταν τρέχεις τα δυο πρώτα , σίγουρα με τον καιρό δεν χρειάζεται να τρέχεις για το τρίτο!
Talk Show Host

I want to, I want to be someone else or I'll explode
Floating upon the surface for
The birds, the birds, the birds

You want me, well fucking well come and find me
I'll be waiting with a gun and a pack of sandwiches
And nothing, nothing, nothing, nothing

You want me, well, come on and break the door down
You want me, fucking come on and break the door down
I'm ready,
I'm ready,
I'm ready,
I'm ready
I'm ready

Σιωπή

Βρίσκομαι στο εξοχικό μας στη Ραψάνη , ζητώντας απεγνωσμένα ένα εικοσιτετράωρο γαλήνης … Πίνω καφέ, έξω βρέχει κι εγώ φτιάχνομαι με τη μυρωδιά από το βρεγμένο χώμα. Σκέφτομαι την επιστροφή στη Λάρισα, βρέχει κι εγώ εδώ ήρθα με ανοιχτά παπούτσια ,πρέπει να περάσω από το σπίτι να αλλάξω και μετά να πάω στην εφημερίδα. Διαβάζω τις κυριακάτικες , και το μάτι μου κολλάει στη συνέντευξη του Ρέντσο Πιάνο στον Γιώργο Αρχιμανδρίτη, στο ΒΗΜagazino.Ο Ρέντσο Πιάνο, Ιταλός αρχιτέκτονας , σχεδιάζει τα νέα κτίρια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης που θα χτιστούν στο Δέλτα Φαλήρου. «Εγώ όπως σας είπα έχω μάθει να ακούω τους άλλους από μικρός και προσπαθώ να παίρνω από αυτούς , να κλέβω, να κλέβω, να κλέβω … Γιατί ένας αρχιτέκτονας είναι σαν τον κουρσάρο . Πρέπει να ζει ελεύθερος και να αρπάζει . Δίχως μάσκα . Πρέπει, όμως, κάποια στιγμή να επιστρέψει αυτά που έχει πάρει . Γι αυτό πρέπει να ακούει την καρδιά των τόπων και των ανθρώπων . Υπάρχει μια πολύ ωραία φράση της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ που λέει πως “όταν δημιουργείς , πρέπει να ξέρεις να κοιτάς μέσα στο σκοτάδι”. Κι αυτό είναι αλήθεια». Κολλάω , το μυαλό μου κάνει διάφορους συνειρμούς και σκέψεις , διαβάζω λίγο παρακάτω .
…Όπως και το να ακούς μες στη σιωπή …
«Ακριβώς! Όταν, για παράδειγμα, μπαίνουμε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο , δεν βλέπουμε τίποτε. Έπειτα, όμως , από δύο λεπτά η κόρη των ματιών μας διαστέλλεται και αρχίζουμε να διακρίνουμε πράγματα που δεν βλέπαμε πριν . Το ίδιο ισχύει και για το πνεύμα . Χρειάζεται τη σιωπή . Και, για να μπορέσεις να αφουγκραστείς ένα τόπο , πρέπει να περιμένεις , να είσαι τίμιος και ανοιχτός , να μην εμμένεις στις δικές σου απόψεις …» Σιωπή η ομορφότερη λέξη που άκουσα ποτέ μου , ανακάλυψα εδώ και καιρό την αξία της . Δεν μιλάω πια πολύ , μονάχα για τα απαραίτητα , η Σοφία της σιωπής , χα-χα-χα! Στο δρόμο συναντώ καθημερινά «πεθαμένες καλησπέρες» ανθρώπους που ανήκουν μια για πάντα στο μπαούλο του μυαλού μου . Τα καλύτερα πράγματα που σκέφτηκα, είναι αυτά που δεν έχω πει ποτέ . Κατεβάζω τους διακόπτες και πάλι σκοτάδι ,επιστροφή στα τετριμμένα , ο Σουφλιάς σε λίγο θα βρίσκεται στο Ομόλιο για τα εγκαίνια της σήραγγας των Τεμπών , άραγε θα βρω κίνηση στο δρόμο;

Δεύτερη μέρα στη δουλειά

Δεύτερη μέρα στη δουλειά . Ο μαύρος κύκλος έχει φτάσει στο πηγούνι , η ζώνη μπαίνει στην τελευταία τρύπα , η μυωπία μου από 0,25 έφτασε τους 8 βαθμούς , τα μάτια μου βγάζουν φλόγες .Ήπια δέκα φραπέδες σε μια μέρα , μίλησα με οποιαδήποτε ξεχασμένη άκρη για πληροφορίες , κοιμήθηκα λιγότερο από πέντε ώρες όπως ο Μάκης (δες Γαριφαλλόπουλος ). Πληκτρολόγησα απίστευτααααααα Πανηγύρια Πίττας –Πι__ς δελτία τύπου τοπικών οργανώσεων , πολιτιστικά δρώμενα .


Σήμερα το πρωί κατέρριψα το μύθο πως οι δημοσιογράφοι δεν δουλεύουν πρωί , αφού βγήκα από τις οκτώ για συνέντευξη και ρεπορτάζ , τυπικά δουλεύω από το μεσημέρι μέχρι το βράδυ. Αναγκάστηκα να πάρω 200 τηλέφωνα, να σερφάρω σε απίστευτες σελίδες στο internet και να γίνω κοινωνική κι ας είμαι το πιο αντικοινωνικό πλάσμα στον κόσμο .

Μετά από όλα αυτά το μόνο που έχω να σας πω είναι ότι γουστάρω , είμαι με το φασολάκι κολλημένο ακόμα πάνω στο δόντι, άυπνη με τα νεύρα τεντωμένα κι όμως δεν βλέπω την ώρα να πάω στην εφημερίδα . Η κομμώτρια δεν μπορούσε να φτιάξει το μαλλί μου στο ενδιάμεσο πρωινό μου τρέξιμο κι έτσι και σήμερα θα σκάσω μύτη με τον κότσο της θεούσας !

Απίστευτη εμπειρία το πεζοδρόμιο αν και τελικά είναι εντελώς μαζοχιστικό επάγγελμα, έτσι κι αλλιώς λίγο πολύ όταν περνάνε τα χρόνια τους περισσότερους που είπαν να το δοκιμάσουν τους περιμένει ή το δημόσιο ή ο θάνατος .

Και τέλος ,κλείνω καθώς ο χρόνος με πιέζει με το λαϊκό άσμα «Πέρνα κι εσύ , όπως πέρασαν κι άλλες , πέρνα κι εσύ κάνε το κορμί μου σκάλες !

Zion Bus Line

Εισπνοή , εκπνοή . Ανάσα …
Η ανάγκη μου για καθημερινές μετακινήσεις , με έκανε να ξεπεράσω τον όποιο φόβο μου για το τιμόνι , αν και δεν ξέρω εκείνο τι αισθάνεται για μένα. Οι ολοένα αυξανόμενες ανάγκες μετακίνησης λοιπόν, έκαναν πιο επιτακτική την ανάγκη για απόκτηση δικού μου Ι.Χ , μιας και τώρα ο αδερφός μου με φρίκη ανέχεται το αυτοκόλλητο του New killer που έχω κολλήσει στο δικό του .
Έτσι κι αλλιώς σε λιγότερο από μια βδομάδα αναχωρεί για Ιταλία και τα περιθώρια στενεύουν …

Πήρα σβάρνα λοιπόν όλες τις αντιπροσωπείες και τις μάντρες . Γερμανικά , Γαλλικά, Ιταλικά, Γιαπωνέζικα, Κορεάτικα , Αμερικάνικα ,Ισπανικά, Γιουγκοσλάβικα , μεταχειρισμένα , του κουτιού , με ταχύτητες ή αυτόματα , καινούργια και παλιά μοντέλα ,κι όμως τίποτα. για τη sophie_jamaica .
Να πω ότι είμαι και δύσκολη σε αυτά , τέσσερεις ρόδες και να τσουλάει …
Από την άλλη σκέφτομαι πως το ιδανικό μέσω μεταφοράς για μένα είναι τα κίτρινα λεωφορεία της Jamaica , πολλές φορές αναρωτιέμαι τι κάνω εγώ εδώ !



Ακόμα περιμένω το τραμ που μας είχε τάξει ο κ. Τζανακούλης όταν έβαζε υποψηφιότητα για το αξίωμα του Δημάρχου το 1998 . Εξακολουθεί να είναι Δήμαρχος Λαρισαίων , για το τραμ ούτε λόγος . Εντάξει μπορεί ούτε τα καραβάκια να τα είδαμε να πλέουν στον Πηνειό και να μας μεταφέρουν από το ένα μέρος της πόλης στο άλλο , αλλά λιμάνι έχουμε ,όλα κιόλα !

Αντί για την zion bus line λοιπόν , τις τελευταίες μέρες χρησιμοποιώ το Larsa bus line , δε λέω ανανεωμένος στόλος , αλλά κι εγώ με εισιτήριο κανονικό 90 λεπτά και φοιτητικό 70 , που να ισχύει μόνο για μια διαδρομή και χωρίς να εκδίδει μηνιαία κάρτα για τους μόνιμούς πελάτες του μαγαζιού , σε πάω και με ελικόπτερό , μέχρι και στα μπουζούκια αν είσαι θαμώνας και τους τα ακουμπάς σε βάζουν πρώτο τραπέζι πίστα ενώ η Larsa bus line είναι χειρότερη και από φαρμακείο !!!
Γι αυτό κι εγώ είμαι για κανένα Fiat 500!

Όποιος γνωρίζει τους Χατζηφραγκέτα (δες Φραγκιαδάκης –Χατζηγιάννης )τους ακούτε και στο gcast , να τους πείτε ότι τους ψάχνω για συνέντευξη ! Τους ανακάλυψα στο www.koiladatwntempwn.gr