Αύριο , σήμερα είναι ...

Έμπνευση τίτλου,τρείς το πρωί,καθώς ο Ottimista κοιτάει τον καιρό στο google toolbar χωρίς καμία προφανή απόδραση.Γιατί όπως και να το κάνεις,είναι ωραία η αίσθηση του να φεύγεις,ακόμα και αν είναι ψευδαίσθηση.Έμπνευση video,από παλαιότερο post του Πυγμαλίων.Η ανατροπή έφτασε όταν η μούσα γίνεται ποιητής και ο ποιητής μούσα.

Χοιρινά ή μοσχαρίσια ;

Το Αλτσχάϊμερ μου χτύπησε την πόρτα … Τακ-τακ-τακ…Ναι ποιος είναι είπα με την κουρασμένη μου φωνή . To Αλτσχάϊμερ είμαι , ανοίξτε μου σας παρακαλώ …
Κοίταξα από το ματάκι , τίποτα … Τι ήθελα και άνοιξα ; Με χτύπησε κατακέφαλα , παρά τα 22 μου χρόνια , ποιος ξέρει πως του φάνηκα , μπήκε στη ζωή μου έτσι ξαφνικά …
Μιλούσα στο τηλέφωνο με τον Αντώνη και του ανέλυα εμπεριστατωμένα , γιατί μου αρέσουν τα μοσχαρίσια μπιφτέκια και τα ανάμειχτα, δηλαδή μισός μοσχαρίσιος κιμάς, μισός χοιρινός , και γιατί δεν μπορώ να φάω με τίποτα τα χοιρινά μπιφτέκια , ειδικά αν δεν έχουν καρυκεύματα .Η αλήθεια είναι πως είχα μια πολύ δύσκολη και πιεσμένη μέρα , όπως συμβαίνει σε καθημερινή βάση τον τελευταίο καιρό , και το να αναλύω μαλακίες , μου χαλάρωνε τον εγκέφαλο , ο οποίος παρεμπιπτόντως έβραζε καθώς τον είχα τοποθετημένο δίπλα από μια σόμπα αλογόνου . Τότε ο Αντώνης , μου είπε πως εκείνου του αρέσουν τα χοιρινά μπιφτέκια και να μην λέω μαλακίες , γιατί μια φορά που γυρίζαμε από Αθήνα είχαμε σταματήσει στον Καραβόμυλο σε μια ταβέρνα και είχα τσακίσει κάτι τεράστια χοιρινά μπιφτέκια …Για λίγο σάστισα , με τον Αντώνη είναι γεγονός πως έχουμε κάνει υπερατλαντικά ταξίδια , και έχουμε φάει την άσφαλτο με το τσουβάλι . Εκείνος πάντα στη θέση του οδηγού βέβαια κι εγώ στη θέση του συνοδηγού , αλλιώς δεν θα είχα την τύχη να γνωρίσω ούτε το Αλτσχάϊμερ , ούτε τίποτα. Προσπάθησα να θυμηθώ , μάταια όμως … Θυμήθηκα άπειρες στάσεις που έχουμε κάνει μαζί (οδικές εννοώ, αμέσως εσείς ….)και άπειρα άγρια τσιμπούσια σαν συνταξιδιώτες , αλλά αυτό που μου περιέγραφε δεν μπορούσα να το θυμηθώ με τίποτα. Ορκιζόμουνα πως αν και ξέρω που είναι ο Καραβόμυλος , ποτέ στη ζωή μου δεν έτυχε να κάνω στάση και να φάω σε κάποια ταβέρνα εκεί . Εκείνος επέμενε , πως είχαμε πάει μαζί… Δεν θυμάσαι το ψημένο ψωμί στη σχάρα τίγκα στο λάδι και στη ρίγανη που μας είχε φέρει , μου είπε .Χμ… H εικόνα αυτή κάτι μου θύμιζε και με έκανε να τρίβω την κοιλιά μου, αφού από το πρωί δεν είχα βρει χρόνο να φάω . Ναι μου ερχότανε πολλές τέτοιες εικόνες , με το ψημένο ψωμί τίγκα στο λάδι και τη ρίγανη , αλλά όχι η συγκεκριμένη . Ήμουνα σίγουρη πως μάλλον εκείνος με μπέρδευε με άλλο πρόσωπο και η ανάμνηση ήταν δικιά του και όχι δικιά μας . Εξάλλου και στο παρελθόν έχει τύχη , να μην θυμάμαι ένα περιστατικό, αλλά αν μου έδινες δύο –τρία στοιχεία , αμέσως το ανέσυρα από την μνήμη μου . Μα καλά δεν μπορεί να μην θυμάσαι τις πατάτες τίγκα στο τυρί που μας είχε φέρει … Γκρρρρ, τα νεύρα μου …. Ειδικά αυτό δεν μπορεί να μην το θυμόμουν πατάτες τίγκα στο τυρί , και να μην το θυμάμαι εγώ ; Αδύνατον …
Μάλιστα θυμάμαι ότι ήταν εκεί κοντά στο Πάσχα μου είπε , φορούσες ένα κοτλέ πανωφόρι, και ήσουν και αδιάθετη γιατί μου είχες πρήξει τα παπάρια σε όλη την διαδρομή …
Χα-χα…Γνωστή εικόνα αυτή , μα γιατί το λες αυτό του είπα, εγώ όταν είμαι αδιάθετη δεν πρήζω τα παπάρια κανενός ! Χα-χα-χα… Κάποιο πιο συγκεκριμένο στοιχείο δεν έχεις να μου δώσεις ; Έχω … Το ότι χλαπάκιασες όλα τα μπιφτέκια κι εγώ δεν πρόλαβα να φάω τίποτα , και δεν τολμούσα να πω κουβέντα, γιατί θα με κοίταζες με αυτό το δολοφονικό σου βλέμμα … Με αυτά και με αυτά , του τα είχα κάνει μελιτζάνες και κλείσαμε το τηλέφωνο … Βρε τι έπαθα είπα , πρέπει να την κόψω την πολύ πίεση , δεν μου βγαίνει σε καλό σκέφτηκα . Από την άλλη βέβαια με την πιθανότητα πάντα , ο Αντώνης να έχει μπερδέψει τα μπούτια του και όχι εγώ να συνάντησα το Αλτσχάϊμερ , είμαι σε καλό δρόμο, αλλά ακόμα κι αν δεν είναι έτσι και όντως χλαπάκιασα κάποτε εκείνα τα τεραστίων διαστάσεων χοιρινά μπιφτέκια στον Καραβόμυλο , σίγουρα δεν έχω φτάσει ακόμα στο σημείο να έχω παραισθήσεις !

Υ.Σ Τώρα βέβαια μπορεί και να μην είμαι 22 αλλά 42 και έτσι να εξηγούνται όλα και o ερχομός του Αλτσχάϊμερ και το γεγονός ότι ακούω τραγούδια που άκουγε ο diastimatas στα νιάτα του …. Χα-χα-χα… Αφιερωμένο στα νιάτα του diastimata λοιπόν αυτό το post και το τραγουδάκι που παίζει στο gcast,και το πιο πάνω βιντεάκι !

Άσε με μάνα σηκώνω Μοΐκάνα

Εντάξει και μετά την διάγνωση του φίλου Γείτονα , μέσα από την Wikipedia ότι πάσχω από το σύνδρομο της άρνησης , και δεν μπορώ να αποδεχτώ μια οδυνηρή κατάσταση όπως ο Θάνατος του Bob Marley πριν από 27 χρόνια , με κάνει να του κάνω τα γενέθλια ακόμα !!!

ΙΙΙ λαλούν και ΙΙ χορεύουν έχω να πω , κι επειδή συγχύστηκα πρωί πρωί από ένα e-mail που πήρα ….Άσε με μάνα σηκώνω Μοΐκάνα !!Από το πρωί χτυπιέμαι και σε λίγο θα μπω και σε αμάξι και δεν κάνει πρέπει να ηρεμίσω … Το κλέβω από τον πολυαγαπημένο μου Αλέξη ή αλλιώς NO NICKNAME TODAY…

Happy Birthday Bob...

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Bob Marley , αν ζούσε θα γινότανε 63 χρονών . Το 1981 έφυγε ταξίδι , μακρινό ,μακριά από την Jamaica !!! Για μένα και για πολλούς ακόμα δεν έφυγε ποτέ . Για το μοναδικό πράγμα στη ζωή μου που μπορώ να εγγυηθώ , είναι,πως η μουσική του θα ακούγεται για πάντα… Και για την ιστορία …

BOB MARLEY

Ο Nesta Robert Marley (γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου του 1945 στην Τζαμάικα και πέθανε στις 11 Μαΐου του 1981 στο Μαϊάμι της Φλόριντα) υπήρξε εθνικός ήρωας της Τζαμάικα και κορυφαία φυσιογνωμία της reggae, ενός μουσικού είδους που χάρη σε αυτόν έγινε διάσημο ως όχημα των ιδεών του για κοινωνική δικαιοσύνη και αρμονία, για φυλετική ισότητα, αλλά και του οράματός του για "Έναν κόσμο, μια αγάπη" μέσω της μουσικής. Εξέλιξε ένα είδος world μουσικής που αντλούσε στοιχεία από το rock και την αφρικανική παράδοση, ενώ οι στίχοι υποστήριζαν τα πολιτικά του πιστεύω και τις θεολογικές πεποιθήσεις των Rastafari. Στο πλευρό του, πιστοί από τα πρώτα του βήματα μέχρι τον πρόωρο θάνατό του από καρκίνο το 1981 σε ηλικία 36 ετών, στάθηκαν οι Wailers, κυριότερα μέλη των οποίων υπήρξαν οι Bunny Wailer και Peter Tosh. Ήταν ο άνθρωπος που το 1980 προσέλκυσε σε συναυλία του σε στάδιο του Μιλάνου περισσότερο κόσμο από ό,τι ο πάπας σε ομιλία του μία εβδομάδα πριν. Χρησιμοποίησε ως στίχους του τραγουδιού του "War" απόσπασμα του λόγου του Χαϊλέ Σελασιέ στα Ηνωμένα Έθνη και δεν δίστασε να χρηματοδοτήσει με 250.000 δολάρια από το πορτοφόλι του τη συμμετοχή του, μαζί με τους Wailers, στις εορταστικές εκδηλώσεις για την απελευθέρωση της Ζιμπάμπουε το 1980. Αντιπροσωπευτικά άλμπουμ της δισκογραφίας του Marley και των Wailers είναι το ντεμπούτο "Catch A Fire" (1973) και τα "Burnin'" (1973), "Natty Dread" (1974), "Live!" (1975), "Exodus" (1977), "Survival" (1979), "Uprising" (1980), ενώ από τις πολλές σχετικές συλλογές συστήνεται η "One Love" (2001), που κυκλοφόρησε με αφορμή τη συμπλήρωση 20 ετών από το τελευταίο ταξίδι του Marley και περιλαμβάνει 20 από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ("Get Up, Stand Up", "I Shot The Sheriff", "No Woman No Cry", "Exodus", "Jamming", "Turn Your Lights Down Low", "Roots, Rock, Reggae", "One Love/People Get Ready", "Is This Love", "Sun Is Shining", "So Much Trouble In The World", "Could You Be Loved", "Iron Lion Zion", "Buffalo Soldier" κ.ά.), με πρόσθετο δέλεαρ το ακυκλοφόρητο πριν τραγούδι "I Know A Place", ηχογραφημένο τον Ιανουάριο του 1977 στην Τζαμάικα. -Σ.Α.*

Δικτυακός τόπος
http://www.bobmarley.com/

ΕΡΓΑ

One Love: The Bob Marley All Star Tribute (DVD) (Έθνικ)
Marley Magic (DVD) (Έθνικ)
Classic Albums: Catch A Fire (DVD) (Έθνικ)
Live At The Roxy (Έθνικ)
Rebel Music (DVD) (Έθνικ)
One Love: The Best Of Bob Marley & The Wailers (Έθνικ)
Climb The Ladder (Έθνικ)

*www.in.gr

11 Χρόνια χωρίς τον Αντώνη Παραρά ...

Ανοίγω την τηλεόραση, μαλακίες. Κάνω ζάπινγκ, μαλακίες . Κλείνω την τηλεόραση. Το πρώτο μου παιδικό όνειρο δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ . Ήμουν μόλις 11 χρονών και το πρώτο εμπόδιο ήταν εκείνο το απαίσιο μουσταρδί μπουφάν με τις βούλες που μου είχε κάνει δώρο η συνονόματη γιαγιά μου. Ήθελα τόσο πολύ να βρεθώ στα πλατό της εκπομπής Comfuzio και να δω από κοντά τον Αντώνη Παραρά .

Ήθελα να πάρω ένα κολεγιακό μπουφάν που ήταν τότε της μόδας , που να εμφανιζόμουνα με εκείνο το βουλάτο .Μετά από λίγο καιρό , απαλλάχτηκα από το απαίσιο μουσταρδί μπουφάν και απέκτησα το πολυπόθητο κολεγιακό , που μοστράρει ακόμα λερωμένο από κάποια κοτσουλιά στις παιδικές μου φωτογραφίες στο Λευκό Πύργο . Τελικά πήγα στη Θεσσαλονίκη , φορώντας το κολεγιακό μπουφάν , η εκπομπή όμως είχε σταματήσει και ο Αντώνης πριν δυο μήνες είχε κιόλας φύγει . Ένα χρόνο μετά βρέθηκα και στο Bullshit , στα Λαδάδικα χάρη στην τότε εικοσάχρονη ξαδέρφη μου που σπούδαζε στη Θεσσαλονίκη . Χάρη επίσης στην ανάπτυξη μου, μπόρεσα να περάσω τους δυο φουσκωτούς στην πόρτα του μαγαζιού και να περάσω ένα καταπληκτικό βράδυ , πίνοντας αντί για γάλα , γρεναλδίνη με σπράιτ , και βλέποντας σχεδόν όλους τους συντελεστές εκείνης της εκπομπής , εκτός του Αντώνη φυσικά ,ήδη είχα αργήσει πολύ !

Ο Αντώνης αν ζούσε σήμερα θα ήταν 40 χρονών και 8 μηνών ,αφού γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου 1967 και πέθανε από λευχαιμία στις 4 Φεβρουαρίου 1997 . Έντεκα ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε και η ζωή συνεχίστηκε , όπως κάνει πάντα . Έντεκα ολόκληρα χρόνια , γεμάτα, κουτσουλιές , απαίσια πανωφόρια και φάτσες στην TV… Έντεκα χρόνια που κατανάλωσα , κουβάδες φραπέ με γάλα , κι όμως κανέναν παρέα μαζί σου ή έστω από τον καναπέ του σπιτιού μου βλέποντας σε στην τηλεόραση να μου χαμογελάς !

Ανοίγω την τηλεόραση, μαλακίες, κάνω ζάπινγκ με την ελπίδα, πως θα δω κάτι καλό , όχι το Comfuzio, αυτή ήταν μια ανεπανάληπτη εκπομπή, ούτε τον Αντώνη περιμένω να δω , την έκανε αυτός ,κάτι ήξερε . Περιμένω να δω κάτι ανάλογο όμως και 11 χρόνια τώρα , δεν έχω δει ακόμα τίποτα. Κλείνω την Τηλεόραση.Πάλι μαλακίες είδαμε σήμερα, και αύριο μαλακίες θα δούμε !

Το παιδικό μου όνειρο δεν πραγματοποιήθηκε. Ποιος ξέρει, ίσως να είναι και το πρώτο που θα πραγματοποιηθεί μόλις κλείσω τα μάτια !

Μια νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες θα'τανε αληθινή σωτηρία

Μια νομοθεσία
εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες
θα' τανε αληθινή σωτηρία

Οδυσσέας Ελύτης

"Μαρία Νεφέλη"

Δημοσιογράφοι Νίτζα!

Τον μεγαλύτερο θόρυβο τον κάνουν οι άδειοι τενεκέδες

Ρέγκαι και Σαρδέλαι

Πρώτη εκτέλεση: Σάκης Μπουλάς

Όταν βρίσκομαι μπροστά σε juke box

Παίζει ο Marley με τον Τσιτσάνη box

Reggae reggae το γουστάρω πολύ

Reggae reggae να σου φύγει η ψυχή

Ρέγκαι και λακέρδαι και σαρδέλαι

Κολιοί, τσιροσαλάτε και σκουμπριά

Ρέγκαι ρέγκαι ρέγκαι ρέγκαι

Να 'χουμε απ' όλα τ' αλμυρά

Να το πούμε λίγο πιο λαϊκά

Τα παιδιά απ΄ τη Τζαμάικα

Χουλιγκάνοι, κυριλέδες και ροκ

Reggae θέλουν και στο Βλαδιβοστόκ

Ρέγκαι και λακέρδαι και σαρδέλαι

Κολιοί, τσιροσαλάτε και σκουμπριά

Ρέγκαι ρέγκαι ρέγκαι ρέγκαι

Να 'χουμε απ' όλα τ' αλμυρά

Δε γουστάρω ντέφια και γενικά

Φιέστες και παρτάκια χριστιανικά

Δε γουστάρω τσολιαδάκια με στρας

Νταραβέρια με κυράτσες μπας κλας

Ο αμετανόητος

Ο αμετανόητος

Στίχοι: Στέλιος Βαμβακάρης
Μουσική: Στέλιος Βαμβακάρης
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος

Ειμαι εξω απτο συστημα
Εδω και λιγα χρονια
Κι απο κανενα δεν ζητω
Παρασημα γαλονια

Ειμαι εξω απ' το συστημα
Με ονειρα βαρβατα
Κι ασε να λεν για μια μικρη
Γατουλα με γραβατα

Εγω δεν θελω ζητω
απο τα πτωματα
Γιατι ειμ' εθισμενος
Στα παραπτωματα

Ειμαι εξω απο το συστημα
Γλυκια μου πιτσιρικα
Σε γουσταρω διχως προικα
Διχως ενσημα και ΙΚΑ

Εγω δεν θελω ζητω
απο τα πτωματα
Γιατι ειμ' εθισμενος
Στα παραπτωματα

Pyrgos relax ...

Το 2008 έσκασε μύτη χορεύοντας μας στο ταψί … Ταψί με ραβανί και μπόλικο σιρόπι.

«Και τώρα το τελευταίο μας μήνυμα. Αφιερωμένο σε κάθε λογής περιθώριους , παραπεριθώριους και φλαμπουροκουβαλήστρες, σ’ όλους αυτούς που πολεμήσαν …

Μόνο ένας σεισμός μας σώζει , φοβερός κατακλυσμός , μαϊντανός να γίνουν όλα να χαθεί ο πολιτισμός . Όπως η Ατλαντίς»

Αυτά έλεγε ο Νικόλας με την συνοδεία της Αθηναϊκής κομπανίας στο τραγούδι του σεισμός και το 2008 έκανε το καλύτερο ποδαρικό που θα μπορούσε, μας ταρακούνησε!

Ο σεισμός ήταν το λιγότερο , εξάλλου πολλοί βορειοελλαδίτες θα συμφωνήσουν μαζί μου , ότι εμείς δεν πήραμε πρέφα μια που λέμε ! Συγνώμη αλλά εγώ εκείνη την ώρα βρισκόμουν στο όγδοο όνειρο. Έμεινα για τέσσερα χρόνια στον Πύργο Ηλείας όπου εκεί ο σεισμός είναι σαν μηνιαίο περιοδικό, δεν είναι φαινόμενο , και δεν μιλάω για σεισμούς νανουρίσματα , αλλά για σεισμούς που έχεις πιεί ένα μπουκάλι Jameson το βράδυ και πάλι σηκώνεσαι από το κρεβάτι … Τον πρώτο καιρό παραμονής μου εκεί κάθε φορά που γινότανε σεισμός , μου πήγαινε τρις και μια , έβγαινα πανικόβλητη μετά από ώρα στο μπαλκόνι και έβλεπα ότι όλα συνεχιζόντουσαν κανονικά σαν να μην είχε γίνει τίποτα, τότε μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση , πλέον καταλαβαίνω τα λόγια που μου είχε πει κάποτε η Γιώτα στον Πύργο όταν την ρώτησα γιατί δεν ταράζονται εδώ οι άνθρωποι από τους σεισμούς . Σοφία μου είχε πει , για μας είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό έχουμε μάθει να ζούμε με αυτό , μεγαλύτερη εντύπωση θα μας κάνει και θα βγούμε στους δρόμους αν χιονίσει , παρά αν κάνει σεισμό ! Εγκλιματίστηκα αμέσως δεν πα να κουνούσε μια πάνω-κάτω μια δεξιά-αριστερά , πάντα ο σεισμός με έπιανε στον ύπνο και δεν είχα καμία διάθεση να σηκωθώ και να κάθομαι σαν μαλακισμένη κάτω από μια πόρτα, έμενα εξάλλου σε μια παμπάλαια πολυκατοικία στον πέμπτο όροφο και αφού δεν είχε πέσει στο σεισμό του 1993 δεν θα έπεφτε ποτέ και να έπεφτε είχα πει θα πήγαινα στον ύπνο μου ,τι άλλο θέλω! Βέβαια δεν είναι καθόλου καλό να παίζεις με αυτά τα πράγματα και καλό θα είναι να ξέρεις να προστατεύεσαι , αλλά σας λέω μέρα παρά μέρα μετά καταντάει κουραστικό ! Να πω την αλήθεια τότε με το σεισμό στα Κήθυρα , σηκώθηκα μισό δευτερόλεπτο πριν τελειώσει ο σεισμός γιατί αν και με ξύπνησε είπα σιγά θα τελειώσει κι όμως εκείνος είχε επιμείνει λίγο περισσότερο από ότι οι άλλοι.

Τώρα πια έχοντας φύγει από την πανέμορφη Ολυμπιακή γη , την εκτιμώ αφάνταστα τόσο όσο την καταράστηκα όσο έμενα σε αυτή. Πραγματικά ζούσα στον παράδεισο και δεν το είχα καταλάβει . Έχει υπέροχο κλίμα, για μένα ήταν η ίδια η Jamaica στην Ελλάδα , έχει 364 μέρες το χρόνο ήλιο και όσο κι αν σας φανώ υπερβολική εκεί ο ήλιος ήταν πιο έντονος είχε άλλο χρώμα . Έμενα σε ένα σπίτι διαμπερές που γύρω γύρω είχε παράθυρα και ο ήλιος τις περισσότερες φορές ήταν εκνευριστικά εκθαμβωτικός με αποτέλεσμα πολλές φορές να κλείνω στο τέρμα τα πατζούρια ! Έκανες ηλιοθεραπεία και μακροβούτια από τον Απρίλιο μέχρι τον Νοέμβρη στις φανταστικές παραλίες της Ηλείας που ούτε μπορείτε να φανταστείτε. Ήταν τόσο μοναδικές για το λόγο ότι λείπει η «ανάπτυξη» και ο «εκσυγχρονισμός» μας και μακάρι να λείπει για πολύ ακόμα αν και μετά τις φωτιές δεν το βλέπω ! Πήγαινα σε όλες τις υπηρεσίες με τα πόδια , πλήρωνα για ένα ποτό 5 ευρώ και για έναν καφέ 2,50 μπορεί και λιγότερα . Τα τρένα , τα λεωφορεία τα πάντα ήταν μια ανάσα από το σπίτι μου , οι ρυθμοί εκεί ήταν τόοοοοοοσο χαλαροί !

Η χαρά του δημοσιογράφου είναι η Ηλεία , οι ίδιες οι εφημερίδες ζητούν στις αγγελίες τους δημοσιογράφους , στα τοπικά κανάλια λες με τη μια ειδήσεις και αν τα λεφτά δεν είναι πολλά δεν πειράζει γιατί είναι τόσο φτηνή η ζωή εκεί που αυτά που θα έπαιρνες , θα σου έφταναν και θα σου περίσσευαν ! Όσο για την Ολυμπία δεν μπορώ να σας το περιγράψω όσοι έχετε πάει πιστεύω ότι νιώσατε αυτό το περίεργο συναίσθημα που δεν περιγράφεται με λόγια … Όσοι φίλοι ερχόταν να τους φιλοξενήσω ερχότανε για μένα και μόνο για μένα , και όχι γιατί είχαν μια δουλειά όπως πχ στην Αθήνα ούτε επειδή έφευγε η πτήση τους το πρωί ! Θα μου πείτε και τώρα το καλό , αφού ήταν τόσο τέλεια όπως λες γιατί δεν έμεινες εκεί ; Μα πως!Έμεινα τέσσερα ολόκληρα χρόνια και τα καλύτερα και πιο ξεκούραστα της ζωής μου , ίσως έπρεπε να το είχα σκεφτεί καλύτερα και να μην είχα φύγει ...

Υ.Σ Ναι γκρεμίστηκε ένας φούρνος γι αυτό λέω τόσα καλά λόγια για τον Πύργο και γιατί μου λείπει πραγματικά , όχι δεν πήρα λεφτά για να τα γράψω !!!!

Υ.Σ 2

Είμαι απ’ τον Πύργο , κι εγώ απ’ τη Καλαμάτα

Κάτω απ’ τo αυλάκι , με λένε Λιάκο , με λένε Τάκη ….

Ο μπαμπάς μου είναι απ’ τον Πύργο, νομό Ηλείας
Από την πηγή της χασισοποτείας , αν είσαι ντόπιος
Θα με νιώσεις απευθείας, όπως και ο γιος της θειάς
μου της Μαρίας.

Όπου πω , ότι είμαι από τον Πύργο ,
με κοιτάνε καλά-καλά και από εκεί
και πέρα με βλέπουν στραβά, στραβά-Αλέξης
πάρε μια ανάσα πριν τα παίξεις , πυργιώτικα
τσιγάρα θα σε πάνε μακριά …..


Στο χωρίο, μου κάνανε τρελό προξενιό
Μια κοπελιά, με δύο σπίτια καλά,
αρκετά στρέμματα, τίγκα λάδι και ελιά
αλλά, άλλαξε γνώμη μόλις είδε τατουάζ ..

Λοιπόν σεβασμός στην Καλαμάτα,
Έχουν κάτω απ’ το αυλάκι και στην Κρήτη μάγκα,
Κόρινθο-Ναύπλιο-Τρίπολη και Πάτρα ,κάνετε τα
Κουμάντα σας και βγάζετε κιλά …
Ντουμάνια σαν αυτά ταξιδεύουν Ολλανδία.
Πύργος –Καλαμάτα είναι άλλη κατηγορία
Την πίνουν οι τουρίστες και μας κάνουν την κυρία

Ένα –δυο τρεις , τρία –δυο μια
Τζούρα φτάνει πούστη για να πάθεις
Αμνησία , πάντοτε μπλεξίματα με την αστυνομία
Είμαι από τον Πύργο και σε παρακαλώ,
Ποτέ σου μην το δεις αυτό σαν κάτι κακό…..


Είμαι απ’ τον Πύργο , κι εγώ απ’ τη Καλαμάτα
Κάτω απ’ τα αυλάκι , με λένε Λιάκο , με λένε Τάκη ….