Pyrgos relax ...

Το 2008 έσκασε μύτη χορεύοντας μας στο ταψί … Ταψί με ραβανί και μπόλικο σιρόπι.

«Και τώρα το τελευταίο μας μήνυμα. Αφιερωμένο σε κάθε λογής περιθώριους , παραπεριθώριους και φλαμπουροκουβαλήστρες, σ’ όλους αυτούς που πολεμήσαν …

Μόνο ένας σεισμός μας σώζει , φοβερός κατακλυσμός , μαϊντανός να γίνουν όλα να χαθεί ο πολιτισμός . Όπως η Ατλαντίς»

Αυτά έλεγε ο Νικόλας με την συνοδεία της Αθηναϊκής κομπανίας στο τραγούδι του σεισμός και το 2008 έκανε το καλύτερο ποδαρικό που θα μπορούσε, μας ταρακούνησε!

Ο σεισμός ήταν το λιγότερο , εξάλλου πολλοί βορειοελλαδίτες θα συμφωνήσουν μαζί μου , ότι εμείς δεν πήραμε πρέφα μια που λέμε ! Συγνώμη αλλά εγώ εκείνη την ώρα βρισκόμουν στο όγδοο όνειρο. Έμεινα για τέσσερα χρόνια στον Πύργο Ηλείας όπου εκεί ο σεισμός είναι σαν μηνιαίο περιοδικό, δεν είναι φαινόμενο , και δεν μιλάω για σεισμούς νανουρίσματα , αλλά για σεισμούς που έχεις πιεί ένα μπουκάλι Jameson το βράδυ και πάλι σηκώνεσαι από το κρεβάτι … Τον πρώτο καιρό παραμονής μου εκεί κάθε φορά που γινότανε σεισμός , μου πήγαινε τρις και μια , έβγαινα πανικόβλητη μετά από ώρα στο μπαλκόνι και έβλεπα ότι όλα συνεχιζόντουσαν κανονικά σαν να μην είχε γίνει τίποτα, τότε μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση , πλέον καταλαβαίνω τα λόγια που μου είχε πει κάποτε η Γιώτα στον Πύργο όταν την ρώτησα γιατί δεν ταράζονται εδώ οι άνθρωποι από τους σεισμούς . Σοφία μου είχε πει , για μας είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό έχουμε μάθει να ζούμε με αυτό , μεγαλύτερη εντύπωση θα μας κάνει και θα βγούμε στους δρόμους αν χιονίσει , παρά αν κάνει σεισμό ! Εγκλιματίστηκα αμέσως δεν πα να κουνούσε μια πάνω-κάτω μια δεξιά-αριστερά , πάντα ο σεισμός με έπιανε στον ύπνο και δεν είχα καμία διάθεση να σηκωθώ και να κάθομαι σαν μαλακισμένη κάτω από μια πόρτα, έμενα εξάλλου σε μια παμπάλαια πολυκατοικία στον πέμπτο όροφο και αφού δεν είχε πέσει στο σεισμό του 1993 δεν θα έπεφτε ποτέ και να έπεφτε είχα πει θα πήγαινα στον ύπνο μου ,τι άλλο θέλω! Βέβαια δεν είναι καθόλου καλό να παίζεις με αυτά τα πράγματα και καλό θα είναι να ξέρεις να προστατεύεσαι , αλλά σας λέω μέρα παρά μέρα μετά καταντάει κουραστικό ! Να πω την αλήθεια τότε με το σεισμό στα Κήθυρα , σηκώθηκα μισό δευτερόλεπτο πριν τελειώσει ο σεισμός γιατί αν και με ξύπνησε είπα σιγά θα τελειώσει κι όμως εκείνος είχε επιμείνει λίγο περισσότερο από ότι οι άλλοι.

Τώρα πια έχοντας φύγει από την πανέμορφη Ολυμπιακή γη , την εκτιμώ αφάνταστα τόσο όσο την καταράστηκα όσο έμενα σε αυτή. Πραγματικά ζούσα στον παράδεισο και δεν το είχα καταλάβει . Έχει υπέροχο κλίμα, για μένα ήταν η ίδια η Jamaica στην Ελλάδα , έχει 364 μέρες το χρόνο ήλιο και όσο κι αν σας φανώ υπερβολική εκεί ο ήλιος ήταν πιο έντονος είχε άλλο χρώμα . Έμενα σε ένα σπίτι διαμπερές που γύρω γύρω είχε παράθυρα και ο ήλιος τις περισσότερες φορές ήταν εκνευριστικά εκθαμβωτικός με αποτέλεσμα πολλές φορές να κλείνω στο τέρμα τα πατζούρια ! Έκανες ηλιοθεραπεία και μακροβούτια από τον Απρίλιο μέχρι τον Νοέμβρη στις φανταστικές παραλίες της Ηλείας που ούτε μπορείτε να φανταστείτε. Ήταν τόσο μοναδικές για το λόγο ότι λείπει η «ανάπτυξη» και ο «εκσυγχρονισμός» μας και μακάρι να λείπει για πολύ ακόμα αν και μετά τις φωτιές δεν το βλέπω ! Πήγαινα σε όλες τις υπηρεσίες με τα πόδια , πλήρωνα για ένα ποτό 5 ευρώ και για έναν καφέ 2,50 μπορεί και λιγότερα . Τα τρένα , τα λεωφορεία τα πάντα ήταν μια ανάσα από το σπίτι μου , οι ρυθμοί εκεί ήταν τόοοοοοοσο χαλαροί !

Η χαρά του δημοσιογράφου είναι η Ηλεία , οι ίδιες οι εφημερίδες ζητούν στις αγγελίες τους δημοσιογράφους , στα τοπικά κανάλια λες με τη μια ειδήσεις και αν τα λεφτά δεν είναι πολλά δεν πειράζει γιατί είναι τόσο φτηνή η ζωή εκεί που αυτά που θα έπαιρνες , θα σου έφταναν και θα σου περίσσευαν ! Όσο για την Ολυμπία δεν μπορώ να σας το περιγράψω όσοι έχετε πάει πιστεύω ότι νιώσατε αυτό το περίεργο συναίσθημα που δεν περιγράφεται με λόγια … Όσοι φίλοι ερχόταν να τους φιλοξενήσω ερχότανε για μένα και μόνο για μένα , και όχι γιατί είχαν μια δουλειά όπως πχ στην Αθήνα ούτε επειδή έφευγε η πτήση τους το πρωί ! Θα μου πείτε και τώρα το καλό , αφού ήταν τόσο τέλεια όπως λες γιατί δεν έμεινες εκεί ; Μα πως!Έμεινα τέσσερα ολόκληρα χρόνια και τα καλύτερα και πιο ξεκούραστα της ζωής μου , ίσως έπρεπε να το είχα σκεφτεί καλύτερα και να μην είχα φύγει ...

Υ.Σ Ναι γκρεμίστηκε ένας φούρνος γι αυτό λέω τόσα καλά λόγια για τον Πύργο και γιατί μου λείπει πραγματικά , όχι δεν πήρα λεφτά για να τα γράψω !!!!

Υ.Σ 2

Είμαι απ’ τον Πύργο , κι εγώ απ’ τη Καλαμάτα

Κάτω απ’ τo αυλάκι , με λένε Λιάκο , με λένε Τάκη ….

Ο μπαμπάς μου είναι απ’ τον Πύργο, νομό Ηλείας
Από την πηγή της χασισοποτείας , αν είσαι ντόπιος
Θα με νιώσεις απευθείας, όπως και ο γιος της θειάς
μου της Μαρίας.

Όπου πω , ότι είμαι από τον Πύργο ,
με κοιτάνε καλά-καλά και από εκεί
και πέρα με βλέπουν στραβά, στραβά-Αλέξης
πάρε μια ανάσα πριν τα παίξεις , πυργιώτικα
τσιγάρα θα σε πάνε μακριά …..


Στο χωρίο, μου κάνανε τρελό προξενιό
Μια κοπελιά, με δύο σπίτια καλά,
αρκετά στρέμματα, τίγκα λάδι και ελιά
αλλά, άλλαξε γνώμη μόλις είδε τατουάζ ..

Λοιπόν σεβασμός στην Καλαμάτα,
Έχουν κάτω απ’ το αυλάκι και στην Κρήτη μάγκα,
Κόρινθο-Ναύπλιο-Τρίπολη και Πάτρα ,κάνετε τα
Κουμάντα σας και βγάζετε κιλά …
Ντουμάνια σαν αυτά ταξιδεύουν Ολλανδία.
Πύργος –Καλαμάτα είναι άλλη κατηγορία
Την πίνουν οι τουρίστες και μας κάνουν την κυρία

Ένα –δυο τρεις , τρία –δυο μια
Τζούρα φτάνει πούστη για να πάθεις
Αμνησία , πάντοτε μπλεξίματα με την αστυνομία
Είμαι από τον Πύργο και σε παρακαλώ,
Ποτέ σου μην το δεις αυτό σαν κάτι κακό…..


Είμαι απ’ τον Πύργο , κι εγώ απ’ τη Καλαμάτα
Κάτω απ’ τα αυλάκι , με λένε Λιάκο , με λένε Τάκη ….

Αποχαιρετώντας το 2007...

Τέλος τα μνημόσυνα . Το 2007 ρίχνει αυλαία , καλή-κακή χρονιά το μέλλον θα δείξει ,γιατί ίσως ούτε τα καλύτερα μα ούτε και τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμα !Ελπίζω μετά το μέγαρο μουσικής το 2008 να μας βρει σε ένα reggae party με μια τεκίλα στο χέρι …

Έγραψα πιο πάνω τέρμα τα μνημόσυνα , αλλά δεν είναι σωστό … Από τότε που διατηρώ το ιστεολόγιο αυτό (από το 2005 δηλαδή) κάθε χρονιά τη μνημόνευα πριν φύγει . Έτσι λοιπόν για να μη μείνει παραπονεμένη και η πιο «ντούκου» χρονιά ολάκερης της ζωής μου, το 2007 δηλαδή, είπα να τη μνημονεύσω …

Χρονιά «ντούκου» λοιπόν, αλλά γιατί ;

Όχι δεν το έριξα στην χαρτοπαιξία , αν και το προστάζουν οι μέρες .Δεν έπαιζα με τις ώρες «texas hold’em» ελληνιστί «κούκος μονός» και αναφώνησα «ντούκου» , όταν ο αντίπαλος ποντάρισε τα ρέστα του . Το πέρασα στο ντούκου που λέμε .Ναι πέρασα μια χρονιά όπως το 2007 στο ντούκου .

Μια χρονιά που με ταξίδεψε , από την Καλαμάτα μέχρι τη Θεσσαλονίκη, από την Ζάκυνθο μέχρι το Βόλο , από τα Γιάννενα μέχρι την Αθήνα , από την Ιταλία μέχρι την Αγγλία , από τα reggae party μέχρι το μέγαρο μουσικής. Μια χρονιά που με έριξε για τα καλά στην «λασπόγουβα».Όσοι διαβάζατε το ιστιολογιό μου κατά την διάρκεια του 2007 , καταλαβαίνεται τι εννοώ, για όσους όχι, δείτε Εδώ

Όχι δεν την μίσησα γι αυτό , ίσως γι αυτό να αδιαφόρησα όμως , γιατί πάντα είχα μια τέτοια στάση απέναντι σε όλα όσα με πληγώνουν .Πρώτα προσπαθούσα να τα αλλάξω κι αν έβλεπα πως δεν ήταν στο χέρι μου , απλά αδιαφορούσα γι αυτά , ήταν ακόμα δίπλα μου , μα για μένα ήταν σαν να μην υπήρχαν .

Δύσκολη χρονιά , ζόρικη , εκτός από ντούκου και η πιο λογοκριμένη μου και ανελεύθερη χρονιά , γιατί σημασία δεν έχει αν είσαι ή όχι ελεύθερος αλλά αν αισθάνεσαι έτσι .Τα μαθήματα στη σχολή χρωστούμενα πολλά και το 2007 ήταν μια διαρκής και απόλυτα δικαιολογημένη κατάληψη , ένα απόλυτο χάος , που πρόσθεσε επιπλέον άγχος και πίεση στην καμπούρα μου . Λύγισα, έκλαψα, τα κατάφερα, κι αυτή τη φορά στηρίχτηκα μόνο στα δικά μου πόδια .

Γκαντέμο από τα γεννοφάσκια μου , απορώ πως το ήξερε ο diastimatas αν και δεν γνωριζόμαστε προσωπικά , ήρθε μέσα στο 2007 δίπλα μου το alter ego του τυχερού εαυτού μου, αν υπάρχει αυτός … Δίπλα του κατάφερα να πάρω το κερασάκι από την τούρτα της κωλοφαρδίας του και όπως καταλαβαίνεται αυτό ήταν καταλυτικό ώστε τώρα πια να περιμένω μόνο την ορκωμοσία για να πάρω το πτυχίο μου , να μπορώ να φύγω από τον Πύργο Ηλείας που πέρασα τα φοιτητικά μου χρόνια (ξέρω είμαι ήρωας ),
(Μουσικό διάλειμμα. Άπονη ζωή μας πέταξες στου Πύργου την άκρη μας αδίκησες )
και να πάρω με την πρώτη το δίπλωμα οδήγησης . Σε αυτόν τον κωλόφαρδο τα χρωστάω όλα , όλα για όλα , όχι γιατί δεν άξιζα όλα τα παραπάνω , αλλά θα τα είχα πετύχει αφού θα είχα χτυπηθεί σαν το χταπόδι διακόσες φορές πρώτα .

Άγρια χρονιά το 2007 , το μόνο έτος που έφερε στη ζωή μου ανθρώπους και μου τους πήρε πάλι πίσω μέσα σε λίγους μήνες , άλλους τους έδιωξα εγώ , άλλοι ίσως με διώξανε , μα με τους περισσότερους απλά χαθήκαμε !

Άφθονό γέλιο , παιχνίδια , ηλιοθεραπεία , έρωτας , ταξίδια , άγχος , μουσικές , φαγητά , μυρωδιές , αγγίγματα , φωνές , γνωριμίες , αποχαιρετισμοί , αγκαλιές , δώρα , κραυγές, τεκίλες , τάστα , παρτιτούρες , πατερίτσες , φιλιά . Ήμουν εκεί μόνο που ήμουν απούσα . Σε ευχαριστώ που με ξύπνησες , που με έβγαλες από τον λήθαργο μου , σε ευχαριστώ που ήσουν δίπλα μου όταν κοιμόμουν για να συμμαζεύεις όλες τις στιγμές μας, για να με ταρακουνήσεις και να μου θυμίσεις , πως είμαι ακόμα ζωντανή .

Κλείνω αυτό το mini μνημόσυνο του 2007 , με μια ιστοριούλα παρμένη μέσα από αυτή τη χρονιά , για να δείτε πόσο χαμένη ήμουνα και φυσικά με την ατάκα της χρονιάς .

Γίνε πουτάνα …

Έβλεπά τον Θοδωρή μετά από πολύ καιρό στο ταχυδρομείο, είχαμε πάρει το νούμερο μας και καπνίζαμε έξω, ενώ περιμέναμε τη σειρά μας . Τι θα κάνεις από εδώ και πέρα Σοφία , τώρα που τελείωσες ; Ώρα να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου , μου είπε . Όντως είχα τόσα όνειρα , που μου τα τσάκισαν , ειδικά μέσα σε αυτή τη χρονιά , δεν πίστευα όμως πια σε αυτά , όχι σε μένα , σε αυτά, τα είχα παρατήσει . Τι όνειρα ρε Θοδωρή του είπα . Έχω πολλά όνειρα, όμως από αυτά δεν βγάζεις λεφτά και έχω κουραστεί να με θρέφουν οι γονείς μου .

Θέλω επιτέλους να ανεξαρτητοποιηθώ οικονομικά .Να κατηφορίσω στην Αθήνα , να ανηφορίσω στη Θεσσαλονίκη , να μείνω στη Λάρισα δε με νοιάζει, όπου δουλειά και πατρίς . Να βρω να νοικιάσω ένα σπιτάκι με τα δικά μου λεφτά , να το επιπλώσω με τα δικά μου λεφτά , γιατί όνειρα και μαλακίες μου λες , δουλειά με λεφτά θέλω , λεφτά , δικά μου λεφτά καταλαβαίνεις Θοδωρή ; Έ γίνε πουτάνα μου είπε και με έστειλε .

Λεφτά, λεφτά , λεφτά …

Είσαι ακόμα 22 χρονών , αν δεν κυνηγήσεις τα όνειρα σου τώρα που σε παίρνει , πότε ; Όλα θα έρθουν τα λεφτά ίσως και μετά τα 40 , αν είναι αυτό το μόνο που σε νοιάζει γίνε πουτάνα μου είπε και από τότε με ταρακούνησε .

Έτσι από το 2008 το μόνο που θέλω είναι να είμαι μαζί με το τυχερό alter ego μου και να τα καταφέρουμε παρεούλα , να ταξιδέψουμε μαζί σε όσα περισσότερα μέρη μπορούμε , να μου δίνει λίγη μόνο τόση δα από την κωλοφαρδία του , ώστε να μπορέσω με λίγη τύχη να πραγματοποιήσω τα όνειρα μου ή καλύτερα να με αφήσουν να το κάνω ...

Εύχομαι ολόψυχα σε όλους σας καλή χρονιά !

Η sophie_jamaica έγινε Emo!!!!

Η sophie_jamaica έγινε Emo!!!! Είδηση! Βρε ουστ από εκεί , απλά για ακόμα μια φορά βλέπω πόσο γκαντέμο είμαι . Άρε μάνα βιάστηκες να με γεννήσεις , τώρα θα ήμουνα στη μόδα με το αφανέ μαλλί μου . Έτσι το’χα κι εγώ το μαλλί στην εφηβεία μου και με κορόιδευαν , τώρα θα ήμουνα μοδάτη !!!! Καλά τότε, ήμουνα όντως Emo και δεν το ήξερα…. Κοίτα τι έμαθα πίσω πίσω , χα-χα-χα!

Αααα! Να και η πτυχιακή που πήρα , την έχω βρει την άκρη , αν μπορείτε βέβαια να βοηθήσετε, ξέρετε, κάθε βοήθεια καλοδεχούμενη !

ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ - ΕΠΙΒΛΕΠΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Α. ΜΑΝΙΑΤΗΣ

ΠΡΟΤΑΣΗ ΘΕΜΑΤΟΣ ΠΤΥΧΙΑΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 1/3

ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΕΚΠ/ΚΟΥ Αντώνιος Μανιάτης
ΙΔΙΟΤΗΤΑ: Επιστημονικός Συνεργάτης – Επίκουρος Καθηγητής ΑΤΕΙ Πάτρας
ΘΕΜΑ: Συμβολή της κοινωνιολογίας του δικαίου στην ελευθερία των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας
Ενδεικτικός αριθμός ατόμων: 2 άτομα (συλλογικά ή ατομικά)
ΣΚΟΠΟΣ – ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ: Συμβολή της επιστήμης της κοινωνιολογίας του δικαίου στο ζήτημα της συνταγματικής ελευθερίας των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας έναντι του Κράτους με έμφαση στη διερεύνηση της νομικής κοινωνικής πραγματικότητας
ΤΟΠΟΣ – ΜΕΣΑ ΕΚΠΟΝΗΣΗΣ ΠΤΥΧΙΑΚΗΣ Οπουδήποτε, με χρήση Ερωτηματολογίου και άλλων παρόμοιων μέσων έρευνας της Κοινωνιολογίας του Δικαίου
ΠΗΓΕΣ – ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ (ενδεικτική)
Γ. Κική, Η ελευθερία των οπτικοακουστικών μέσων (υπό το πρίσμα και της Συνταγματικής αναθεώρησης του 2001), Εκδόσεις Σάκκουλα Αθήνα – Θεσσαλονίκη 2003.
Α. Μανιάτης, Αρχές Δικαίου και ΜΜΕ. Διδακτικές Σημειώσεις, Πύργος Δεκέμβριος 2006.
Α. Μανιάτης, Δίκαιο Τηλεπικοινωνιών, Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα Αθήνα – Κομοτηνή 2005.
Α. Μανιάτης, Δίκαιο Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών, Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα – Κομοτηνή 2006.
Α. Μανιάτης, Το ζήτημα της απελευθέρωσης των ΜΜΕ, Πειραϊκή Νομολογία Τόμος 28/2, 2006, σσ. 136-144.
Σ. Παπαθανασόπουλος, Η δύναμη της τηλεόρασης. Η λογική του μέσου και η αγορά, τρίτη έκδοση, Εκδόσεις Καστανιώτη.
Α. Παπαχρίστου, Κοινωνιολογία του Δικαίου, Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα Αθήνα – Κομοτηνή 1999.

Κάρτα με επανέκδοση

Ακυρώθηκε η βραδινή έξοδος …Παρασκευή βράδυ με σκυμμένο το κεφάλι , για να μάθω ότι όποιος βιάζεται σκοντάφτει . Μαζί με την βραδινή έξοδο πήρα να ακυρώσω κι όλες τις κάρτες μου . Γαμώ την γκαντεμιά μου μέσα . Πρέπει να μάθω εκτός από το όποιος βιάζεται σκοντάφτει και πως το κάπνισμα δεν βλάπτει μόνο σοβαρά την υγεία αλλά και την τσέπη και άμα λάχει και το πορτοφόλι μαζί . Λες και άνοιξε ο περιπτεράς και το κατάπιε το πορτοφολάκι μου . Άφραγκη περιμένω να ξημερώσει Δευτέρα μπας και δω όχι μάννα εξ ουρανού αλλά της μάνας τα λεφτά μέσω της τράπεζας . Χωρίς βιβλιάριο (καλά αυτό το έχω χάσει εδώ και κάτι χρόνια )να δω πως θα μου τα δώσουνε τα λεφτά, ελπίζω η ταυτότητα να φτάνει ,που και αυτή εκ θαύματος δεν την έχω χάσει ακόμα !

Από την απόλυτη χαλαρότητα , στο τρέξιμο και στην πίεση . Καλά έλεγα ότι δεν είμαι εγώ γι αυτά . Τελευταία φορά το αντίκρισα το ροζουλί πορτοφολάκι μου το μεσημέρι όταν πήρα τσιγάρα , μετά έχασε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα . Το κατάλαβα το βράδυ μόλις μπήκα σπίτι .Πήγα στα γρήγορα για μπάνιο και είχα ραντεβού με τη Χαρά σε μιάμιση ώρα , δεν είχα καθόλου χρόνο,(όπως δεν είχα όλη τη μέρα)ετοιμάστηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, έβαλα ότι πιο μάλλινο και χοντρό βρήκα , π…κρυο έξω , ωχ η κοιλιά διαμαρτυρήθηκε, ναι είχα ξεχάσει και να φάω σήμερα , περίεργο φαινόμενο αυτό για μένα, φαντάσου σε τι πίεση ήμουνα . Ανοίγω τσάντα , κινητό οκ , κλειδιά οκ , πορτοφόλι; Είχε κάνει φτερά . Έψαξα όλο το σπίτι σε όλα τα πιθανά και απίθανα σημεία , σε τέτοιο χάος βέβαια λέω τι περιμένεις να βρεις … Δεν είχα καθόλου όρεξη ήμουνα ένα πτώμα , τα νεύρα μου τσατάλια , κι έξω που θα έβγαινα από υποχρέωση , μου είχε πει τόσες φορές η κοπέλα να πάω και της το είχα αρνηθεί λόγο κούρασης και τότε . Να ψάξω στα μέρη που πήγα είπα. Πώς να ψάξω ; Θα ήθελα μια μέρα ολόκληρη για να κάνω πάλι την σημερινή μου διαδρομή και λεφτά άντε και να είχα 50 λεπτά πάνω μου (χα-χα-χα)!Όχι ότι είχα και πολλά πριν , ίσα-ίσα για το εισιτήριο της επιστροφής στα πάτρια εδάφη και να την βγάλω για καμιά εβδομάδα ακόμα μέχρι να φύγω . Άρχισαν τα τηλέφωνα . Έλα ρε Θ. Μήπως είναι εκεί το πορτοφόλι μου; Δεν είδα τίποτα, δεν είμαι τώρα στο γραφείο έκλεισα , θα πάω αύριο , αν δω τίποτα θα σε πάρω . Έλα ρε Ν. Μήπως είναι στο σπίτι σου το πορτοφόλι μου; Δεν είμαι σπίτι , αλλά θα το έβλεπα , όπως είδα τα κλειδιά (παρεμπιπτόντως είχα ξεχάσει νωρίτερα τα κλειδιά μου στο σπίτι του Ν. και ευτυχώς με είχε πάρει τηλέφωνο και βρεθήκαμε έξω και μου τα έδωσε .)Θα πάω σε καμιά ώρα και θα κοιτάξω να σου πω , τώρα είμαι στο σπίτι της Μ. και χαλαρώνουμε . Τώρα εγώ χωρίς λεφτά γίνομαι και καχύποπτή όσο δεν πάει , γυαλίζει το μάτι μου σαν του νηστικού λιονταριού και ο Ν. εδώ που τα λέμε είναι κωλοπαιδαράκι από τα λίγα και το χέρι μου στη φωτιά δεν το βάζω , αλλά τέτοιο καβατζόμουτρο που είναι και να το είχε βρει σιγά να μην έλεγε τίποτα, θα χαλάρωνε με τα λεφτά μου και τη Μ.. Θα μου πεις κι εσύ τι δουλειά έχεις με αυτόν , ας μην είχα την ανάγκη του για τη δουλειά και θα σου έλεγα εγώ . Το περίπτερο είναι απέναντι από το σπίτι του , χασικλής αυτός που το έχει , όχι ότι έχω τίποτα με τα παιδιά , αλλά και η περιοχή που μένει κι αυτός όχι και η καλύτερη. Το σπίτι άρχιζε να μικραίνει και να μην με χωράει . Πήρα τη Χαρά για να της αναγγείλω ότι ακυρώνεται η έξοδος μας , της είπα και τον λόγο , την είχα στήσει ήδη , δεν ξέρω αν με πίστεψε μου είπε να μην κολλάω και ότι θα έβαζε εκείνη τα λεφτά , αλλά για τέτοια είμαστε τώρα της είπα, γάμα το . Τελικά συναντήθηκα με τη λύπη , δεν ήξερα τι να κάνω , έβγαλα τις μπότες , έβαλα τα σπορτέξ και πήρα τους δρόμους . Το κρύο τσουχτερό να το αντέξω δεν μπορώ που λέει και το τραγούδι. Τα λεφτάααα μου ρε !!Πάλι περπάτημα, μετά από μισή ώρα έφτασα στο περίπτερο . Ναι γεια σας με θυμάστε ;Ναι εσύ δεν είσαι που ήρθες και πήρες τα Pall Mall το μεσημέρι ; Μπράβο μνήμη για χασικλής !!!!Μα καλά αυτός βάρδια στο περίπτερο δεν αλλάζει είπα από μέσα μου. Μήπως είδατε το πορτοφόλι μου ; (ερώτηση κι εγώ ) Όχι κοπελιά δεν είδα τίποτα, εδώ εμείς είμαστε εκκλησία μου είπε, αν έβρισκα τίποτα θα το κράταγα (αυτό φοβάμαι κι εγώ είπα από μέσα μου ). Πέρασε πριν και το παλικάρι που ήσασταν μαζί και με ρώτησε (βρε μήπως βιάστηκα να τον κακοχαρακτηρίσω τον Ν ; ) Τον πήρα τηλέφωνο αμέσως , είμαι κάτω από το σπίτι σου , τσακίσου και έλα εδώ άσε τη Μ και έλα δεν με νοιάζει . Περίμενα κάτω από την πολυκατοικία , άναβα το ένα έσβηνα το άλλο , τα χέρια μου είχαν παγώσει , μετά από κανένα τέταρτο εμφανίστηκε (αυτή τη στιγμή που σας γράφω καπνίζω το τελευταίο μου τσιγάρο …σνιφ) Μπήκαμε στο καλό διακοσμημένο σπίτι του , αφού του το έκανα όλο άνω κάτω δεν βρήκα τίποτα . Καθίσαμε , ανάψαμε και οι δυο τσιγάρο έκανε να βγάλει από την τσέπη του λεφτά. Θες να σου δανείσω μου είπε ;(Ντρεπόμουνα για τις σκέψεις που είχα κάνει …) Όχι του είπα , έχω και έφυγα . Απελπισμένη πια πήρα το δρόμο του γυρισμού. Μπήκα σπίτι , πήρα τη μάνα μου τηλέφωνο λυπημένη . Σήμερα ήταν μια σημαντική μέρα για μένα. Πριν από λίγες ώρες που είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο ήμουνα μες στην τρελή χαρά και τώρα …. Της το είπα αμέσως , με μια ανάσα. Πίστευα ότι θα άρχιζε να μου φωνάζει , να μου λέει μια ζωή έτσι ήσουνα τώρα θα αλλάξεις , σαν τον πατέρα σου , χάνεις τα πάντα … Αντί για αυτό με μια γλυκιά φωνή μου είπε να μην στεναχωριέμαι για λεφτά , υπάρχουν πολύ πιο σημαντικές απόλυες στη ζωή . Της είπα τι είχε γίνει . Μου είπε ότι μόλις σήμερα είχε βάλει κάτι λεφτά που της είχα ζητήσει . Πρώτη φορά στα χρονικά που μου ερχότανε να τη βρίσω που έβαλε τα λεφτά στην ώρα τους ! Κλείσαμε το τηλέφωνο , κατάλαβα ότι μια ζωή έκανα ένα μεγάλο λάθος , δεν άφηνα στους ανθρώπους το περιθώριο να μου δείξουν αυτό που πραγματικά νιώθουν ή είναι, πάντα έβγαζα δικά μου συμπεράσματα και το κυριότερο τις περισσότερες φορές λανθασμένα .

Πήρα στις τράπεζες ακύρωσα τις κάρτες , ρώτησα και πότε είναι να βάλω τη δόση στην πιστωτική , στους άλλους αν είχε γίνει καμιά κίνηση στο λογαριασμό μου . Το ποσό που είχε βάλει η μάνα ήταν ακόμα μέσα , ανακούφιση . Ρώτησα αν μπορώ να βγάλω τα λεφτά με την ταυτότητα και του εξήγησα την κατάσταση , μου είπε κάτι μπορεί να γίνει, θα εξακριβώσουν τα στοιχεία σας και θα σας τα δώσουν μάλλον . Ξάπλωσα στο καναπέ και κοιτούσα το ταβάνι …. Αχ τι μέρα κι αυτή !!!!

Λάρσα

Τη λέξη Λάρισα τόσες πολλές φορές(μαζεμένες ) δεν την είχα ακούσει ποτέ στη ζωή μου , ούτε ακόμα σε παιχνίδι της ΑΕΛ , και έτυχε να την ακούσω στην εκπομπή του Λαζόπουλου σήμερα . Δεν ήθελα να γράψω τίποτα γι αυτό , για το «φαινόμενο…….» Λαζόπουλος , εξάλλου αποφεύγω να μιλάω για κάτι που μιλάνε όλοι οι άλλοι , αλλά δεν άντεξα , όταν σήμερα ο Χρήστος με ρώτησε εσύ από την Αθήνα δεν είπαμε ότι είσαι ; Όχι του λέω από τη Λάρισα και τι γυρνάει και μου λέει ; Αααα από εκεί που είναι ο Λαζόπουλος … Πλέον έτσι θα προσδιοριζόμαστε οι Λαρισαίοι ; Ε όχι !!!
Τελείωσα κι εγώ από το ιστορικό 2 Λύκειο Λάρισας ήξερα ότι από εκεί είχε αποφοιτήσει ο Γεωργούλης αλλά ότι θα είχε αποφοιτήσει όμως και ο Λαζόπουλος, δεν το περίμενα .Βέβαια την εποχή που πήγαινε ο Λαζόπουλος λύκειο , το 1 και το 2 λύκειο πρέπει μόνο να υπήρχαν στη Λάρισα(χα-χα-χα).Μετά σκέφτομαι η μάνα μου μαζί με τη μάνα του(η οποία μοιάζει αρκετά με τη μάνα που έκανε ο Λαζόπουλος στους Μήτσους (χα-χα)) στο ίδιο κομμωτήριο πάνε , ε στην ίδια γειτονιά θα έμενε κι αυτός …
Το καλύτερο που έχει η εκπομπή του Λάκη είναι το κοινό και η ατμόσφαιρα που μοιάζει «αυθεντική» και που σπάνια σου μεταφέρει μια ελληνική εκπομπή. Ωραίες οι τραγουδίστριες που φέρνει , ωραίες και οι μουσικές που ακούγονται μέσα από το Αλ Τσαντίρι , αλλά θα προτιμούσα πιο ριψοκίνδυνους ήχους για την θεαματικότητα, από νέους άσημους τραγουδιάνους … Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή , δεν θα κινδυνολογήσω , μαρέσει η εκπομπή του και την βλέπω ευχάριστα , όπως είδα ελάχιστες εκπομπές στη ζωή μου από τότε που αρχίζω και θυμάμαι …Τον κατηγορούν ότι είναι μέσα στο σύστημα και δεν τον παίρνει , αλλά κι αυτοί που τον κατηγορούν μέσα στο σύστημα είναι .Αφήστε τους να παίζουν το δικό τους σύστημα λοιπόν , έτσι κι αλλιώς όλοι μέσα στο σύστημα είμαστε ή εκεί θέλουμε να μπούμε αλλιώς αυτοκτονείς και αγιοποίησε . Όσο είσαι ζωντανός με πάθη και αδυναμίες θα έρθουν στιγμές που θα μαλακιστείς αλλά και θα μεγαλουργήσεις και ο συμπατριώτης μου σε αυτή τη φάση τα πάει καλά και δεν πρέπει να του τσιγκουνευόμαστε ένα δυνατό χειροκρότημα …

Υ.Σ Ε και μετά το Λονδίνο ένιωθα ένα κενό και λέω δεν ξαναγίνομαι ξανθιά (ξανθιά που λέει ο λόγος , κάτι σε ανοιχτό τέλος πάντων)! Όσο για το δίπλωμα οδήγησης αύριο ήταν να δώσω και απεργούν , αυτά είναι σημάδια από κάποιον εκεί ψηλά !

London

I've never been to the U.S.A.
I'm a slave on a minimum wage
Detroit, New York and L.A.
But I'm stuck in the U.K.

Το Template σύντομα θα αλλαχτεί , όταν δηλαδή πάρω την απόφαση να γράψω και πάλι ,προς το παρόν αφήστε με να το χαρώ....

Olympia International Film Festival 2007 - trailer

olympiafestival

Αντίο Άρτεμις

Σήμερα το μεσημέρι , άφησε την τελευταία της πνοή στην γενική κλινική «Ευθύμιος Πατζίδης» στη Λάρισα η Άρτεμις Πολυζοπούλου . Η Άρτεμις , είχε κάνει τρείς κόρες και έναν γιο ο οποίος πέθανε λίγες ώρες μετά τη γέννηση του . Η μικρότερη κόρη της Ευαγγελία , είναι η μητέρα μου .

Το θάνατο της τον έμαθα πάνω σε ένα λεωφορείο . Που αλλού θα το μάθαινα; Όλα τα σημαντικά και άλλοτε θλιβερά γεγονότα της ζωής μου πάντα πάνω σε κάποιο λεωφορείο θα τα άκουγα .

Η Άρτεμις έφυγε πλήρης ημερών . Ποτέ δεν την κατάλαβα αυτή την έκφρασή . Τι είναι ο άνθρωπός ; Γάλα ; Πλήρης Λιπαρών που λέμε κλπ ;88 χρόνια έζησε η Άρτεμις, από τα οποία 18 χήρα .Το σπίτι της πάντα μύριζε ζυμωτό ψωμί , πίτες και λιχουδιές, τα χέρια της ήταν πάντα γεμάτα καραμέλες , δραχμές και μετέπειτα ευρώ , τι κι αν κανένα από τα 6 της εγγόνια δεν πήρε το όνομα της .

Χρόνια τώρα ήταν χαμένη σε έναν δικό της κόσμο, ξέρω ότι περίμενε αυτή την ώρα με καρτερικότητα . Αντίο γιαγιούλα μου , σ’ αγαπάω πολύ . Καλό ταξίδι .Το μικρότερο εγγόνι σου , Σοφία .

Υ.Σ Περαστικά στη φίλη μου Αικατερίνη , καθώς και στον μπαμπά της μετά το σοβαρό ατύχημα που είχανε στην εθνική . Πληροφοριακά πηγαίνανε στο γάμο του γιού του Τράγκα , καθώς ήταν σόι με τη νύφη .Δεν τα κάνουμε τέτοια λάθη .

One Love! One Heart!
Let's get together and feel all right.
Hear the children cryin' (One Love!);
Hear the children cryin' (One Heart!),
Sayin': give thanks and praise to the Lord and I will feel all right;
Sayin': let's get together and feel all right. Wo wo-wo wo-wo!

Let them all pass all their dirty remarks (One Love!);
There is one question I'd really love to ask (One Heart!):
Is there a place for the hopeless sinner,
Who has hurt all mankind just to save his own beliefs?

One Love! What about the one heart? One Heart!
What about - ? Let's get together and feel all right
As it was in the beginning (One Love!);
So shall it be in the end (One Heart!),
All right!
Give thanks and praise to the Lord and I will feel all right;
Let's get together and feel all right.
One more thing!

Let's get together to fight this Holy Armagiddyon (One Love!),
So when the Man comes there will be no, no doom (One Song!).
Have pity on those whose chances grows t'inner;
There ain't no hiding place from the Father of Creation.

Sayin': One Love! What about the One Heart? (One Heart!)
What about the - ? Let's get together and feel all right.
I'm pleadin' to mankind! (One Love!);
Oh, Lord! (One Heart) Wo-ooh!

Give thanks and praise to the Lord and I will feel all right;
Let's get together and feel all right.
Give thanks and praise to the Lord and I will feel all right;
Let's get together and feel all right.

2 ΧΡΟΝΙΑ "ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΟΙΔΗΜΑ"

Σήμερα Τρίτη και 13 το «Εκπαιδευμένοι στο οίδημα» γίνεται 2 χρονών . Το ευχάριστο αυτό γεγονός εορτάστηκε με εκδρομή στην Καλαμπάκα που ήπιαμε κρασί με την τσανάκα και φυσικά, φάγαμε τον άμπακο ,με θέα τα Μετέωρα .


Το γλέντι συνεχίστηκε με sinecod , otrivin, strepsils, στο μικρό Παρίσι (βλ.Τρίκαλα) για καφέ , και καταλήξαμε στο «Μύλο 1927» στη Λάρισα με άφθονο αλκοόλ κάτω από τους ροκ ήχους του Glenn Hughes(βλ. Deep Purple/Black Sabbath). Άντε και να τα χιλιάσουμε !

Υ.Σ Στις φωτό είμαι μόνο εγώ γιατί οι φίλοι μου είναι διάσημοι και δεν θέλανε να εκτεθούν , χαχαχα… Εντάξει είναι και σε κάποιες ο Glenn Hughes , αλλά αυτός δεν είναι φίλος μου !

Υ.Σ 2 Και πριν 2 χρόνια και σήμερα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν και είναι ο Γιώργος Παπανδρέου , είδατε που δεν άλλαξε τίποτα ουσιαστικό τελικά ;

Πριγκηπέσα-Μανώλης Λιδάκης

Καμουφλάζ

Ανήκω σε μια μακιγιαρισμένη γενιά , που κάθε βράδυ παστώνεται τόνους πούδρας , για να αντιμετωπίσει την επόμενη μέρα . Ανήκω σε μια γενιά που μεγάλωσε με άλλα πρότυπα και καλείται να παίξει το ρόλος της σε μια κοινωνία που έχει άλλες βάσεις από αυτές που μας μάθανε . Ανίδεοι , χωρίς προσανατολισμό , χωρίς πορεία, το μόνο που μας έμεινε είναι το καμουφλάζ .

Μεγάλωσα σε μια παραδοσιακή ελληνική οικογένεια , που η μητέρα μου πήρε το επίθετο του πατέρα μου γιατί παντρεύτηκε πριν το 1982 . Μπήκα από το νηπιαγωγείο σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που με προετοίμαζε για χρόνια, για εκείνη τη στιγμή που θα έδινα 4 μαθήματα στις Πανελλαδικές εξετάσεις για να επιτύχω ή όχι την εισαγωγή μου σε κάποιο τριτοβάθμιο "ίδρυμα" και λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα μου ανακοίνωσαν ότι θα έδινα 14 μαθήματα αντί για 4 . Μεγάλωσα πιστεύοντας ότι ο προορισμός μου ήταν να σπουδάσω αυτό το οποίο θα μου άρεσε, θα άνοιγε τους ορίζοντες μου και στη συνέχεια θα γινόταν το επάγγελμα μέσα από το οποίο θα μπορούσα να προσφέρω , αλλά και να ζω από αυτό , ότι κάποια στιγμή θα έβρισκα την πραγματική αγάπη στο πρόσωπο ενός συντρόφου , τον οποίο θα επέλεγα να γίνει σύζυγος μου και θα κάναμε μια ευτυχισμένη οικογένεια , πλαισιωμένη από μικρά κωλόπαιδα.

Ήρθε η ώρα που πρέπει να εκπληρώσω τον προορισμό μου .Οι σπουδές μου δεν μου άνοιξαν κανέναν ορίζοντα , ίσα ίσα μου έκλεισαν κι αυτόν που είχα . Προσπάθησα να κάνω επάγγελμα αυτό που αγάπησα και σπούδασα , φυσικά κατάλαβα ότι δεν μπορώ να ζήσω από αυτό , αλλά ούτε να προσφέρω σε μια κοινωνία που δεν προσφέρει τίποτα . Όσο για οικογένεια και κωλόπαιδα , ούτε να το σκέφτεστε .

Κανείς από τους φίλους μου δεν θέλει να κάνει οικογένεια , γιατί να κάνει εξάλλου ; Έχει όποιον γκόμενο, γκόμενα θέλει ανά πάσα στιγμή, τα λεφτά από την δουλειά που κάνει που δεν έχει καμία σχέση με αυτό που σπούδασε ή ονειρεύτηκε, του φτάνουν μόνο για να πληρώσει το ενοίκιο και τις πιστωτικές κάρτες .Παρόλα τα πτυχία και τις ξένες γλώσσες δεν μπορεί να κάνει πραγματικότητα την προκοπή που ονειρεύτηκαν οι γονείς μας για μας .

Οι φίλες μου ετών 30 , λένε πως είναι κατά του γάμου και πως είναι επιλογή τους να είναι μόνες . Βλέπουν και τις άλλες μισές που είναι με το διαζύγιο στο χέρι , και σου λέει άσε καλύτερα . Βέβαια δεν βλέπουν τις ελάχιστες εξαιρέσεις εκείνων των φιλενάδων τους , που είναι ευτυχισμένες στο γάμο τους , γιατί αυτές θα είναι τίποτα απλές νοικοκυρές άντε το πολύ –πολύ να είναι και δημόσιοι υπάλληλοι . Αυτές θέλουν καριέρα λέει και σύνταξη μαζί με τους άντρες γιατί είμαστε ίσοι , άσχετα αν οι άντρες στην σύνταξη μπλέκουν με δεκαοχτάχρονες , ενώ αυτές πάνε εκδρομές με χριστιανικές λέσχες και προσπαθούν να κουμαντάρουν τις εξάψεις τους από την κλιμακτήριο . Καμουφλάζ της δυστυχίας τους είναι . Θα παρακαλούσαν να έβρισκαν έναν άντρα που θα έπεφτε στα γόνατα τους και θα τους ζητούσε να τον παντρευτούνε . Θα ξετρελαινόντουσαν , αλλά δεν βρέθηκε κανένας , εξάλλου αν τολμούσαν να ομολογήσουν ότι ονειρευόντουσαν τέτοιες στιγμές ή ότι έχουν παλιομοδίτικες αντιλήψεις θα λέγανε ή ο γκόμενος θα την έκανε πριν να ξημερώσει .

Ξέρετε τι μου θυμίζει όλο αυτό ; Είχα μια φίλη , που ήταν άσχημη και με αρκετά παραπανήσια κιλά , κάτι σαν τον Βενιζέλο ένα πράγμα . Όλες μας εκεί στα 19 , χαιρόμασταν την σαρκική ηδονή που μοιραζόμασταν με τους εκάστοτε φίλους μας , εκείνη μου έλεγε ότι δεν ήθελε να συνουσιαστεί με κανέναν , γιατί δεν ήθελε να γυρίσει κανείς και να πει ότι την διακόρεψε . Αρχίδια μάντολες . Πιο μικρή νόμιζα ότι ήταν αυστηρών αρχών και πολύ ηθική για να κάνει κάτι τέτοιο, στην πορεία των ζωών μας κατάλαβα ότι ήταν απλώς ένα καμουφλάζ , ήταν αυτό που λέμε όσα δεν πιάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια . Μα φυσικά και διψούσε για πέος , μα διψούσε σας λέω , και από την καταπίεση με την πρώτη ευκαιρία θα άρχιζε τις παρτούζες , μα έλα που ήταν τόσο άσχημη για να την πλησιάσει ο οποιοσδήποτε .

Αυτή είναι η γενιά μου , απορρίπτει αρκετά πράγματα και αυτήν την απόρριψη την έχει κάνει μαγκιά αλλά όχι από επιλογή . Το ίδιο κάνω και εγώ , γιατί η πραγματικότητα μας είναι τόσο ξεκωλιασμένη που δεν την πηδάει πλέον κανείς . Μπουρδέλο που λέει και ο Πάγκαλος , αλλά χωρίς πελάτες , αναδουλειές .

Volos-Larisa 2013 Mediterranean Games