«ΜΑΝΑ ΣΤΕΙΛΕ ΛΕΦΤΑ»

Παραφράζοντας την φράση του ψευδού cartoon tweety, I think I saw a pussycat: I think I saw a camera!!! Τώρα τελευταία νιώθω μια ανατριχίλα να διαπερνάει την σπονδυλική μου στήλη και νιώθω να με παρακολουθούν…και παρόλο που έχω Cosmote αυτό δεν μου δίνει την αίσθηση ασφάλειας. (λέμε τώρα κι εγώ Vodafone έχω χρόνια τώρα ;))
Αλλά ας αφήσουμε αυτά τα περί ασφάλειας, ποτέ δεν υπήρχε πραγματικά στη ζωή μου, γι’ αυτό και δεν με φοβίζει η απουσία της ! Τι είχαμε, τι χάσαμε ένα πράγμα ! Ένας επίμονος και ενοχλητικός βήχας με τυραννάει μέρες τώρα , αλλά όπως δεν μπόρεσα να κόψω τον βήχα σε πολλούς , ούτε αυτόν μπόρεσα να τον κόψω κι έτσι τον υπομένω όπως πολλούς ακόμα στη ζωή μου!
Για χάρη του Γιώργου ο οποίος αρκετά ευγενικά μου επισήμανε ότι ο τρόπος γραφής μου του φαίνεται βαρύγδουπος και καλύτερα να κόψω τα πολλά φύκια και τις μεταξωτές κορδέλες , θα προσπαθήσω να γράψω όσο πιο απλά μπορώ και είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρω γιατί το έχω δει πολλές φορές , όταν δεν έχω τίποτα να πω λέω τα περισσότερο και τα καλύτερα…
Δεν ξέρω αν είναι παράλογο να βλέπεις μια παρέα που αποτελείτε από Μυκονιάτες –Κολωνακιώτες –Δαπίτες και τα σχετικά , (τους ξέφυγε ο Κηφισιώτης) να ανοίγουν αβέρτα μπουκάλια black label και όχι blue , αλλά για να είμαι ειλικρινής κανένα πρόβλημα με τα παραπάνω παιδιά, ευτυχώς ή δυστυχώς έχω φάει στη μάπα τέτοιο κόσμο όχι και λίγες φορές ! Αλλά όταν εγώ βρίσκομαι σε στενές μέρες πρέπει να ομολογήσω , με προκαλούνε όπως και να το κάνουμε , εδώ ούτε καν red label δεν παίζει! Αλλά ας κάνω μια παρένθεση εδώ και να στείλω χαιρετίσματα ναι-ναι όχι στη μαμά μου με το κλασσικό «ΜΑΝΑ ΣΤΕΙΛΕ ΛΕΦΤΑ» αλήθεια ντρέπομαι και να το κάνω, αλλά σε όσους άρχισαν να με διαβάζουν τώρα τελευταία ! Στη Χλόη στην Καλαμαριά , στον Χρύσανθο στην Ιταλία με την παραγγελιά , αν θέλει να μου κάνει δώρο στα γενέθλια μου , θέλω το πορτρέτο μου και όχι δονητή , ευχαριστώ ! Επίσης “con amore, affetto, e Proderm” να στείλω μια τεράστια αγκαλίτσα στον αδερφούλη μου που επίσης κι αυτός από την Ιταλία με φροντίζει και να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα DVD, το γράμμα του και φυσικά το iPod που μου έστειλε ! Αυτό που ανακάλυψα κάνοντας βόλτες το iPod μου, είναι ότι το iPod μοιάζει σαν ένα πολύ χαριτωμένο σκυλάκι, και είναι ένας καλός τρόπος να πιάσεις γκόμενο/γκόμενα αναλόγως την περίπτωση ! Και να σου να με πλησιάζουν και να μου λένε αχ…..τι ωραίο , μικρούλη και χαριτωμένο , να το χαϊδέψουμε λίγο; Αλλά έτσι κι αλλιώς αυτό σε μένα δεν πιάνει , γιατί είτε iPod πάρω είτε σκύλο , το έργο το έχουμε ξαναδεί… Στο τέλος θα τον τρέχω τον καημένο για κατούρημα στα 300χιλιόμετρα και βάλε , κρίμα το ζωντανό , τουλάχιστον το iPod θα χρησιμέψει στο να μην ακούω το γλοιώδες πέσιμο κάποιου γέρο-ξεμωραμένου όπως στο τελευταίο ταξίδι μου στην Αθήνα ! Ούτε το iPod μας σώνει , γιατί έχω κάνει μότο της ζωής μου το μακριά κι αγαπημένοι !Θα μπορούσα ανετότατα να συνεχίσω, είπαμε όταν δεν έχω να πω κάτι συγκεκριμένο βγαίνω εκτός ορίων και ζωγραφίζω(το δικαιούμαι σήμερα να ψωνιστώ , σας παρακαλώ. Τόσα άκουσα αυτή τη μέρα !) Αλλά επειδή πήγε εφτά και αρκετά κάτι, πάω για ύπνο , στέλνω τα περαστικά μου στο Thomako και εύχομαι να γιάνει γρήγορα το ποδαράκι του biou (και αυτά τα πέντε επί πέντε κομμένα!)

Δεν έχω ανάγκη εγώ από ασφάλεια και μ _ λ _ κ _ ε _, όπου κι αν πάω με παρακολουθεί ο Bob ;)

Νευρωτικό ναυάγιο …

Οι μπουκαπόρτες του μυαλού σου ανοιχτές , σίγουρο το ναυάγιο. Στο πνευματικό σου βύθισμα , δεν θα σε ακολουθήσει κανένας . Ραντεβού στον πάτο !
Εμπρός της γης οι κολασμένοι , του κόσμου οι σκλάβοι εμπρός –εμπρός ! Στα οδοφράγματα για τον θρίαμβο της συνομοσπονδίας .Αδέρφια εργάτες , εμπρός για την παγκόσμια κοινότητα των ανθρώπων , για την παγκόσμια επανάσταση !Να ξαναζήσουμε τις μέρες του ένδοξου Πετροπαυλόφσκη που τσάκισε τον αντιδραστικό Σταλινισμό !Εμπρός λοιπόν για νέες επαναστατικές διαδικασίες !Όχι στην Περεστρόικα ! Παραδοσιακός σοσιαλισμός !Νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη!
Διάλογος κύριοι χρειάζεται , επικοινωνία , εσωτερικός επαναπροσδιορισμός αξιών, κάτω από το απαραίτητο feedback!Οι στείρες ιδεολογίες , οι φωνές και οι παραταξιακές συγκρούσεις , ανήκουν οριστικά στο παρελθόν . Με τις νέες τεχνολογίες και με άλλες αξίες μπορούμε να πορευθούμε όλοι μαζί για ένα νέο φοιτητικό κίνημα , με την ΠΑΣΠ , με τον Ανδρέα και τη Δήμητρα !
Αφού ξέρεις τώρα τι γίνεται, δεν καταλαβαίνεις , μια χαρά περνάμε , καλή παρέα έχουμε , χαβαλές γίνεται, ένα βαψιματάκι στο κυλικείο θέλω να κανονίσετε γιατί είναι χάλια , αλλά τώρα ξέρεις κατά βάθος κι αν βγείτε κι αν δεν βγείτε μια χαρά, εμείς να είμαστε καλά! ΠΑΣΠ-ΠΑΣΠ Γιάννενα ο Άγιαξ της Ηπείρου !
Ένα θα πω. Τώρα θα πάρουμε ότι μας ανήκει , τώρα είναι η ώρα για ενθουσιασμό και πάθος !
Όταν πιεις τη λεμονάδα, μην πετάξεις το μπουκάλι , γιατί όπως δείχνουν όλα θα μας χρειαστεί και πάλι !Να βάζεις μέσα στο μπουκάλι , βενζίνη , φώσφορο , στουπί , να δουν αυτοί με τα μυδράλια αντίσταση τι πάει να πει ! ΕΥΔΑΠ-ΝΔΦΚ Λίγο-λίγο να φτάνει για όλους !
Βάζω πλώρη για ταξίδια μακρινά και αφήνω τους γελοίους κομπάρσους , δεμένους στο λιμάνι της μετριότητας τους ! Σηκώνω άγκυρα , σαλπάρω τραγουδώντας!


Τον μεγαλύτερο θόρυβο τον κάνουνε οι άδειοι τενεκέδες ;
Μ.Μ Μ.Λ Σ.Χ

Κραιπάλη (ουσ.) μεγάλο μεθύσι //ζωή γεμάτη όργια!

Μόλις είχα ξεπεράσει έναν νευρικό κλονισμό, αφού κατάφερα πρώτα να κοιμηθώ έστω και για ελάχιστες ώρες ! Οι μνήμες από τα περασμένα εικοσιτετράωρα νωπές . Μερικές από τις κακές συνήθειες των περασμένων ημερών , ξέμειναν δυστυχώς στο σήμερα μου, που δεν τις χωράει και με αποτελείωσαν .
Ακόμα έχω δεμένο το καμένο δεξί μου χέρι που σε ένα κλαμπ της Πάτρας με χαρά σβήνανε τσιγάρα πάνω μου χορεύοντας σε σάλσα ρυθμούς . Το καλύτερο από όλα; Ήμουνα τόσο ντίρλα, που ενώ με καίγανε δεν καταλάβαινα τίποτα . Θυμάμαι ακόμα εκείνο το όμορφο αγόρι που το σέρνανε τα ΜΑΤ στην κλούβα με τη ματωμένη μύτη , θυμάμαι το ξύλο που ρίχνανε κάτι και καλά ντεμέκ επαναστάτες , έτσι για πλάκα , μπροστά μας , ενώ εμείς λιώναμε στα ξύδια και καθόμασταν στα σκαλάκια πάνω από την πλατεία Αγίου Γεωργίου και κάτω από μια ανθισμένη αμυγδαλιά . Όσο για το σουβλάκι του δρόμου που έφαγα σε κάποια γωνιά της Αγίου Νικολάου που το πλήρωσα και 5 ευρώ δεν θα το σχολιάσω , και βέβαια τι απέγινε ο Βαγγέλης, δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι σας παραπέμπω στο κείμενο με τίτλο Τσίκνα που αναφέρεται στην Τσικνοπέμπτη, δυστυχώς τα ίδια είχαμε και στην Πάτρα! Έχω πολύ καιρό να ταλαιπωρηθώ έτσι, ακόμα δεν μπορώ να συνέλθω, όλο το σώμα μου πονάει και έχω βρικολακιάσει , βρίσκομαι σε μια διαρκής υπερένταση και δεν μπορώ να λειτουργήσω , περιττό να πω ότι δεν καπνίζω γιατί δεν μπορώ να καπνίσω , ας μην μπω σε άλλες πιο ανατριχιαστικές λεπτομέρειες !Πίνω το φυσικό χυμό μου πορτοκάλι έχω ξαπλώσει, ακούω συνεχώς το Manha de carnival του Joao Gilberto, καταπληκτικό τραγουδάκι και απλώνω απεγνωσμένα το πληγωμένο μου χέρι στο σκοτάδι , ψάχνω ένα αντρικό χέρι κάποιου άγνωστου ή έστω κάποιου που μ’ αγάπησε να με πιάσει και να με χορεύει μέχρι να ξημερώσει, να μου χαϊδέψει τα μαλλιά και να μου ψιθυρίσει , ησύχασε καρδούλα μου , κοιμήσου, κι όλα αύριο θα είναι καλύτερα . Μα το χέρι μου παραμένει εκεί κουρασμένο και άδειο ,τότε γυρίζω προς τον τοίχο και κάνω μια απεγνωσμένη προσπάθεια για να μπορέσω να κοιμηθώ ξανά έστω για λίγες ώρες … Όσο κι αν τελικά τσακίστηκε το νευρικό μου σύστημα, ακόμα το πρόγραμμα μου, η υγεία μου , η τσέπη μου , σίγουρα πέρασα καταπληκτικές στιγμές στην Πάτρα και ίσως τελικά να άξιζε τον κόπο που τσακίστηκαν όλα τα παραπάνω προσωρινά ! Είμαι σε μια περίοδο αναδιοργάνωσης , αλλά εγώ ακόμα χοροπηδάω πάνω στο φορείο μου τραγουδώντας Πατρινό Καρναβάλι για πάντα , με μια αβιταμίνωση να με έχει τσακίσει και να σκέφτομαι συνεχώς τρόπους για να τις σκαπουλάρω από τις υποχρεώσεις μου, όχι ίσως τόσο γιατί δεν θέλω να κάνω πράγματα αλλά γιατί δεν έχω τη δύναμη !Φέτος έσπασα τα ρεκόρ μου καθώς ούτε χαρταετό πέταξα , ούτε λαγάνα έφαγα , ούτε φυσικά ληγμένες ταραμοσαλάτες , όλη την καθαρά Δευτέρα κοιμόμουνα και ξεκούραζα το σμπαραλιασμένο κορμάκι μου , πάνω σε έναν καναπέ! Από ότι θυμάμαι μόνο έναν καφέ ήπια κάπου στα ενδιάμεσα της μέρας με γάλα φυσικά , αρκετή νηστεία έκανα !
Σκέφτομαι να ξαναδοκιμάσω να κάνω ένα ταξίδι το ερχόμενο ΠΣΚ , η αλήθεια είναι ότι το θέλω πολύ , αν και δεν ξέρω αν θα καλυτερέψει ή θα χειροτερέψει την κατάσταση μου , όπως και να έχει εγώ το έχω ρίξει στην υγιεινή διατροφή και ξάπλα , μήπως και συνέλθω από τη κραιπάλη των ημερών που πέρασαν ….


Τι είναι ευτυχία ;
Να ζεις όλες τις δυστυχίες .
Τι είναι φως ;
Να κοιτάζεις με αθόλωτο
μάτι όλα τα σκοτάδια
Ν. Καζαντζάκης

Διαδηλώνοντας για κάποιο νέο ΛΑΦΚΑ !

Παύση … Προσγειώνομαι πάνω στον τιγρέ καναπέ μου κάνοντας συνεχώς αφαιρέσεις , αφαιρώ- αφαιρώ – αφαιρώ και τελειωμό δεν έχουνε . Μια διαρκής αφαίρεση φλερτάρει συνεχώς τα οικονομικά μου , κολλάει συνεχώς πάνω τους και ξέρω ότι δεν μπορώ να αποφύγω το αναπόφευκτο … Απέκτησε και πάλι η ζωή μου τους έντονους ρυθμούς που της επέβαλλα κι αν θες που μου επέβαλλε κι αυτή.

Είναι μια αμφίδρομη σχέση όμως ;

Δεν θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω κάπως έτσι .Μια σχέση πάρε-δώσε ; Δεν ξέρω. Εγώ είμαι ακόμα στη φάση του δώσε- δώσε- δώσε περιμένοντας τα αναδρομικά .
Ίσως κάποτε βγω κι εγώ στους δρόμους συνταξιούχα διαδηλώνοντας για κάποιο νέο ΛΑΦΚΑ ! Και η αφαίρεση φυγείν αδυνάτη , με αποτέλεσμα οι οικονομικές μου σκοτούρες οπισθοχωρώντας να τάσσονται σε άταχτη φυγή !Στον αέρα η μυρωδιά της έντασης επικρατεί, όχι αποκλειστικά ντυμένη με φορέματα υποχρεώσεων και άγχους αφού τον τελευταίο καιρό σε όλα αυτά ήρθανε να προστεθούν καρναβαλικά συνολάκια , ατελείωτα ξύδια, ξενύχτια, μασκέ πάρτυ, κομφετί ! Χρόνος για αναλογισμούς , αυτοκριτικές και χαλάρωση δεν υπάρχει , υπάρχει μόνο για να μετράει ταξίδια, χορούς, πλάκες και μια φαινομενική αναμελιά !
Γιατί δυστυχώς η ώρα που θα πέσουν οι μάσκες πλησιάζει . Αν κάθομαι και γράφω αυτή τη στιγμή ξημερώματα Σαββάτου , ενός Σαββάτου που προμηνύεται να είναι τρελό και εξαντλητικό με αποκορύφωμα την Κυριακή που θα είναι το τελευταίο χτύπημα για το νευρικό μου σύστημα, είναι γιατί μόλις έχω γυρίσει από κάποιο πιάνο μπαρ μαζί με την Κατερίνα η οποία βρίσκεται στο τρίτο όνειρό , ενώ εγώ εδώ να γυρίζω τις πλάτες μου στον Μορφέα ! Αύριο , δηλαδή τι αύριο , σήμερα θέλω να πω, το απογευματάκι θα ανηφορίζω με προορισμό μου την Πάτρα , οπότε το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να σταματήσω πια να του αντιστέκομαι και να παραδοθώ στην αγκαλιά του , γιατί σίγουρα θα κάνω δυο εικοσιτετράωρα να τον ξανασυναντήσω. Ελπίζω όταν πέσουν τελικώς οι μάσκες να μην έχει γίνει ο μαύρος κύκλος προέκταση του ματιού μου, αν και βέβαια αυτό είναι κάτι που νομίζω ότι δεν μπορώ να αποφύγω. Σας αποχαιρετώ τρώγοντας ένα τελευταίο ξεχασμένο κομμάτι πίτσας και εύχομαι σε όλους σας να εκμεταλλευτείτε όσο το δυνατόν καλύτερα το τριήμερο σας !

Συν Αθηνά και χείρα κίνει

Και κύλησα πάλι στα βαριά , που ο χρόνος δεν μου φτάνει , τον γέμισα με τόσο ανούσια πράγματα, αλλά έλα δυστυχώς , που μας έχουν εκπαιδεύσει μια ζωή να τρέχουμε για να κάνουμε κάτι , για να γίνουμε κάτι! Εκπαιδευμένοι στο οίδημα λοιπόν ! Αν και είμαι οπαδός της χαλαρότητας , της τεμπελιάς , δυστυχώς είμαι σαν τους σύγχρονούς κομμουνιστές φίλους μου , που στη ζωή τους κάνουν ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που υποστηρίζουν …
Σίγουρα θα με βλέπατε σε διαδήλωση που θα κάναμε τα συντρόφια μου κι εγώ για το δικαίωμα μας να γουστάρουμε να τα ξύνουμε όλη μέρα πίνοντας φραπέ και παίζοντας τάβλι , φυσικά με επίσημη ενδυμασία την πιτζάμα, και ένα κρεβάτι, ξαπλώστρα ή καναπέ να μας ακολουθεί σε οποιαδήποτε επιβραδυμένη κίνηση μας, φωνάζοντας όλοι μαζί «Στράτευσή στα 100 σύνταξη στα 18» ..
Μα ακριβώς την επόμενη μέρα θα με βλέπατε να τρέχω και πάλι από το πρωί μέχρι το βράδυ σαν το σκυλί ! Σήμερα έζησα μια μέρα σαν εκείνες του μαύρου Οκτώβρη, μια σκυλήσια μέρα, με την κακή έννοια . Τελικά όταν αγχώνομαι χάνω τον έλεγχο , ενώ όλα είναι τόσο απλά και το μόνο που θέλω είναι να πιάσω αυτό που επιθυμώ, αρχίζω να το κυνηγάω χωρίς να αντιληφθώ ότι την ίδια ακριβώς στιγμή αυτό που επιθυμώ ψάχνει να βρει εμένα . Ο χρόνος χάνει το νόημα του μέσα σε αυτό το ατέρμονο κυνηγητό . Γιατί ενώ όσο εγώ το κυνηγάω με κυνηγάει κι αυτό. Μόλις το παίρνω απόφαση να σταματήσω να λαχανιάζω άδικα και κάθομαι στη γωνιά μου νομίζοντας πως ηττήθηκα ,και πως και σήμερα όλα μου πήγαν στραβά , ξάφνου αυτό που ήθελα έρχεται και με βρίσκει.

Γιατί τόσο τρέξιμο λοιπόν ;

Λένε πως τίποτα δεν θα έρθει να σου χτυπήσει την πόρτα αν εσύ δεν το κυνηγήσεις . Μα γιατί ποτέ κανένας δεν αναρωτήθηκε . Μα ακόμα κι αν έχει έρθει να στην χτυπήσει , δεν θα το ήξερες, γιατί έχεις πάρει τους δρόμους κάνοντας τζόκιν στην καλύτερη περίπτωση περιμένοντας πως έτσι θα βρεις αυτό που θες ;
Μας κοροϊδέψανε αγαπητοί μου , μας παραπλάνησαν . Θέλανε να μας βγάλουνε το λάδι και να τρέχουμε σαν τους χαζούς . Ναι τώρα θα σας αποκαλύψω το μεγάλο μυστικό.. Όσο εκείνοι καθόντουσαν και τους ερχότανε όλα στο χέρι , μας βλέπανε να τρέχουμε και γελούσανε μαζί μας , μας ρίχνανε και κάτι ψίχουλα μας λέγανε συνεχίστε και ίσως κάποτε πιάσετε το μεγάλο όνειρο σας , αλλά άμα δεν τρέξετε τίποτα δεν θα γίνει . «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» μας λέγανε, άλλα όσο αυτοί πηδούσανε την Αθηνά και είχανε την εύνοια της εμείς μέναμε μόνο με το «χείρα κίνει»! Σήμερα ήτανε η πιο γκαντέμικη και η πιο τυχερή μου μέρα ταυτόχρονα .
Όσο κυνηγούσα τα πράγματα εξαγριωμένη , αγχωμένη , χάνοντας την ψυχραιμία μου , με τα χέρια μου να τρέμουν , μην μπορώντας ούτε να στρίψω ένα τσιγάρο , γιατί όλα μου πήγαιναν στραβά , όλα ήτανε εναντίον μου εξαρχής , όταν πια έσβησε και η τελευταία μου ελπίδα ξέσπασα με λυγμούς . Ανήμπορη πια τα παράτησα όλα και τότε είναι που εμφανίστηκε η Αθηνά μπροστά μου, μου ψιθύρισε ένα μυστικό μου έκλεισε το μάτι με νόημα και έγινε το θαύμα . Ναι αλήθεια σας λέω έγινε θαύμα , χωρίς να κουνήσω ούτε καν το μικρό μου δαχτυλάκι όλα έφτιαξαν , όλα έγιναν όπως τα ήθελα… Εύχομαι ποτέ να μην ξεχάσω αυτό το μυστικό ….

Τσίκνα ...

Φυσάει πολύ απ’ το σπασμένο μου το τζάμι που έλεγε και μια παλιά επιτυχία λαϊκού τραγουδιάνου . Και σήμερα παρόλη τη λιακάδα, λύσσαξε ο αέρας , μας πήρε και μας σήκωσε!Θα μπορούσα να παραλείψω έτσι στην ψύχρα αυτό εδώ το κείμενο , να μην το έγραφα καθόλου ή ακόμα και να μην το ανέβαζα και ποτέ ...
Ξεραΐλα … Δεν υπάρχει ούτε έμπνευσή ούτε διάθεση για γράψιμο … Από το πρωί έξω, μπήκα στο σπίτι έβγαλα τα τσικνισμένα ρούχα μου , άναψα το θερμοσίφωνο και όσο αυτός θα κάνει τη δουλεία του , είπα να γράψω…Ο λόγος λοιπόν ήταν ο θερμοσίφωνας … Η έμπνευση βρέθηκε στην αναμονή , οπότε θα σας συνιστούσα να μην συνεχίσετε να διαβάζετε πιο κάτω , καθαρά χάσιμο χρόνου θα είναι !
Εγώ γράφω απλά για να καταπολεμήσω κάπως την ανία μου κι εσείς με διαβάζετε προφανώς για τον ίδιο ακριβώς λόγο , οπότε δεν νιώθω καθόλου τύψεις που στην συνέχεια , χωρίς φόβο και πάθος , θα παπαρολογήσω, με όλη τη σημασία της εννοίας !
Χαλαρότητα, τσιγαράκι , τα πόδια πάνω στο γραφείο και να ακούω πριόνια , έτσι-έτσι ! Στα πόδια μου το βιβλιαράκι του Φύσσα που σήμερα το πρωί παρέλαβα από την ACS !(Σήμερα το πρωί , λέμε τώρα, απλά βρήκα την ειδοποίηση σήμερα το απόγευμα και πήγα και το πήρα, λέει ήρθαν 10:30 στο σπίτι και δεν με βρήκαν , καλά κι αυτοί μέσα στα άγρια μεσάνυχτα κάνουν παραδόσεις ; Άντε να παίρνει σειρά και το iPod … Βέβαια χθες καθώς έτρωγα το παγωτό μου με γεύση amore και σοκολάτα , χτύπησε το κινητό και ο αδερφός από Ιταλία μου λέει :
Τι κάνεις ; Τρώω παγωτό στο Picco Bello του λέω !
Τι γεύση ; Amore με σοκολάτα. ΑΑΑΑ! Ωραία.. Γεύση τον πούλο έχει ; Οι οδηγίες ήταν μόνο στα Ιταλικά και στα Ισπανικά και νόμιζε ότι θα κομπλάρω ! Τι λες καλέ, τι τους έχουμε τόσους Ιταλομαθείς και iPodakides για στιγμές εκτάκτου ανάγκης ! Τελικά δεν μπόρεσα να το αποφύγω και σήμερα το ξύπνημα από το θυροτηλέφωνο, ήταν η Γιώτα που ήρθε να πάρει το αίμα της πίσω στο άσσο- δυο που την είχα σκίσει την Τετάρτη αλλά τελικά δεν τα κατάφερε , τον πούλο πήρε και σήμερα !
Και να σου με παίρνει ο Κωστάκης τηλέφωνο να πάω στη Δεληγιάννη που το τσίκνιζαν για τα καλά ! Δεν αντιστάθηκα , πήγα αμέσως και δώσε παΐδάκια , μπριζόλιτσες , λουκάνικα, κρασιά αβέρτα, γλυκά και ιστορίες για αγρίους ! Ή έχεις τους άντρες όλους στα πόδια σου ή δεν τους έχεις! Αχαχαχαχα! Τι ειδυλλιακή στιγμή να με ταΐζει στο στόμα ο Κωστάκης , με το χέρι την μπριζόλα κατευθείαν από την ψησταριά στο πεζοδρόμιο, να μου χαμογελάει με τα δόντια του γεμάτα υπολείμματα κρεάτων ,εμένα να με ζαβώνει ο ήλιος και ο Βαγγέλης να έχει πιάσει την κουβέντα με ένα γέρο και να λέει την ιστορία της ζωής του, ακούσαμε πολλές αλήθειες σήμερα το μεσημέρι, ενώ η Γιάννα τσάκιζε με μανία τα κρέατα , είδε τζάμπα και βουρ στον πατσά , που λέμε !
Το είχα προβλέψει ότι από στιγμή σε στιγμή θα μας έμενε στα χέρια από τα τόσο ξύδια που είχε πιει ο Βαγγελάκης , τον άμπακο που είχε φάει κι ότι άλλο είχε κάνει που δεν λέμε ! Τελικά αφού ήρθαν και οι αγαπημένοι μας τσιγγάνοι και μας έφτιαξαν το κέφι , φωνάζοντας στην αθίγγανη τραγουδιάνα είσαι φωνάρα , αυτή κουνούσε το λάγνο το φιδίσιο το κορμί της ξέγνοιαστα , άσχετα αν τα δυο μαυρισμένα μάτια της φανέρωναν ότι το προηγούμενο βράδυ κάποιος την είχε τσακίσει στα μπουνίδια! Το κακό δεν άργησε να έρθει, ο Βαγγέλης μας έμεινε στα χέρια , σηκωτό τον πηγαίναμε στην γωνία όπου τελικά και σωριάστηκε , ενώ μέσα στο παραλήρημα του , μου ζητούσε να τον βοηθήσω να κατουρίσει , τον κάναμε πακέτο για το σπίτι , γιατί στο νοσοκομείο τον έχουνε μάθει πια ! Αφού ξέρασε όπου βρήκε ότι είχε , και αφού μας είχε πέσει από τα χέρια σε σκάλες, δρόμους , πατάκια και τα σχετικά , έσπασε και την τηλεόραση του , σημαδιακό αυτό , κι εγώ με τη Γιάννα αφού τον ξεντύσαμε καθόμασταν να μαζεύουμε τα ξερατά του υπό τον ήχο των ροχαλητών του , φυσικά από την μπόχα , δεν προλαβαίναμε να πηγαίνουμε κι εμείς στην τουαλέτα να ξερνάμε με δώσεις ! Αλλά απτόητες τον κλειδώσαμε μέσα και πήραμε το δρόμο του καφέ, ο οποίος κράτησε απελπιστικά πολλές ώρες , αφού το σκέφτομαι θα κάνω κανένα τρίμηνο να ξαναπάω για καφέ! Έξω ακόμη ο αέρας σωριάζει τα πάντα στο πέρασμα του, εγώ θυμάμαι την χθεσινή εκπομπή του Ευαγγελάτου , που σε όλα τα ρεπορτάζ από κάτω υπήρχε το όνομα του φίλτατου Αντώνη, ανάβω το τελευταίο τσιγάρο του πακέτου και να σκεφτείς ότι το πήρα μόλις το μεσημέρι και το μόνο που μπορώ να ομολογήσω είναι ότι έκανα πάλι τα κουμάντα μου και έριξα όλη τη δουλεία για την εκπομπή αλλού , κι εγώ θα είμαι κυρία !!!Άντε και του χρόνου τα ίδια και καλύτερα περιμένουμε από την τσικνοπέμπτη!

- Γεια σου φίλε Στελάκη !
- Γεια και χαρά σου Βαγγέλη !
- Τι είναι αυτό που κρατάς ;
- Ναργιλές
- Ναργιλές….
- Μα τι ήθελες να κρατώ, κανένα υπερωκεάνιο ;
- Μα αιωνίως , βρε αδερφέ Στελάκη , όποτε έρχομαι να σε βρω , όλο με τον ναργιλέ στα χέρια σε βρίσκω .
- Αχ, φίλε μου Βάγγο , έχεις δίκαιο , αλλά αν ήξερες κι εσύ τα ντέρτια και τα βάσανα που’ χω , δεν θα με αδικούσες ποτέ
- Ε! Δεν μου τα λες , να τα μάθω κι εγώ ;
- Άκου τα βρε αδερφέ μου Βάγγο , να με παρηγορήσεις
(Πέντε χρόνια δικασμένος- Στελάκης Περπινιάδης)

Η τηλεόραση λοιπόν είχε ανάγκη από Depon

Κλάπ –κλάπ –κλάπ …

Χειροκροτήστε με ενθουσιασμό! Όταν είναι χαμηλό το budget , τι να κανείς εκτελείς και χρέη εμψυχωτή! Ανοίξτε σαμπάνιες, σπάστε τα όλα απόψε κερνάω εγώ ! Με ξύπνησε ένας τύπος από την Ολυμπιακή ραδιοτηλεόραση(ΟΡΤ), αύριο είναι η μεγάλη συνάντηση ! Είναι γεγονός από Δευτέρα επίσημα κανονικά και με το νόμο θα έχω φτιαγμένο μαλλί και μακιγιάζ!!! Αχαχαχαχαχαχαχαχα! Ήδη έμαθα ότι ο Αντώνης συνεργάτης του Ευαγγελάτου και φίλος ψάχνει το τηλέφωνο μου για να με συγχαρεί και να τον βγάλω ζωντανά με τηλεφωνική επικοινωνία στον αέρα ! Αχαχαχαχαχαχαχα! Αυτά είναι ! Βέβαια σήμερα όταν στην αρχή είπε ολυμπιακή δεν το έπιασα , νόμιζα ότι μου κάνουν δώρο κανένα εισιτήριο για να πετάξω! Τι άλλο να θέλω ; Οι εγγραφές ξεκινάνε από τις 28 και μετά , από την άλλη εβδομάδα αρχίζουν τα μαθήματα , το iPod καταφθάνει από ώρα σε ώρα, έξω είναι μια ηλιόλουστη μέρα , ψάχνω τα κλειδιά για να βγω για καφέ , ο λογαριασμός του (π)ΟΤΕ ήρθε μόλις 80ευρώ…Έτσι… Μόνο ένα κακό άκουσα χθες , για το φίλο το Μανώλη στα Χανιά.. Μανώλη κουράγιο το επόμενο τραγουδάκι αφιερωμένο σε σένα:

Η ασφάλεια ξέρει τη γκόμενά μου και τι ώρα σπίτι μου γυρνάω

Η ασφάλεια ξέρει τη μάρκα απ' τα βρακιά μου και ενοχλείται στη δουλειά μου αν δε πάω

Τα ξέρει όλα και συμφέρει στην κοινωνία και σε μας και όταν αρχίζει πάνω χέρι κάτω χέρι βρες το κουράγιο να τραγουδάς

Η ασφάλεια ξέρει και το λέει στο μπαμπά μουάμα γουστάρω ή όχι να καπνίζω

Η ασφάλεια ξέρει πότε κάνω τα κακά μου

και ποια τραγούδια σαν φοβάμαι ψιθυρίζω

Τα ξέρει όλα και συμφέρει στην κοινωνία και σε μας

και όταν αρχίζει πάνω χέρι κάτω χέρι βρες το κουράγιο να τραγουδάς

Η ασφάλεια ξέρει στη ζωή μου τι φταίει

και όμως γουστάρει να με βλέπει να χτυπιέμαι

Η ασφάλεια ξέρει αν είμαι ή όχι gay

και θέλει κάτι να μου δώσει να τρυπιέμαι

Τα ξέρει όλα και συμφέρει στην κοινωνία και σε μας

και όταν αρχίζει πάνω χέρι κάτω χέρι βρες το κουράγιο να τραγουδάς

Αύριο είναι η μεγάλη ώρα, μπορεί να χάλασε η συνεργασία με το Ιόνιο , αλλά η ΟΡΤ μας αναλαμβάνει εξολοκλήρου , τρώω το καρυδάκι μου , στέλνω τις ευχές μου στον τσίφτη για καλό ταξίδι και …… η τηλεόραση λοιπόν είχε ανάγκη από Depon την βάλανε στην εντατική μέσα στην καρδιοχειρουργική (αυτό στον αέρα )ή αλλιώς ……η τηλεόραση λοιπόν είχε ανάγκη από Depon την βάλανε στην εντατική και της τραβήξαν μια ψ……(εκτός αέρα )Αυτό του Αργύρη Μπαρτσακόλια ή αλλιώς Βασίλη Πιπέρη !

Υ.Σ Τώρα ο ορίζοντας άνοιξε σαν αγκαλιά και γω θα τρέξω σ' άγνωστα μέρη…

14 Φεβρουαρίου-Η επιστροφή του Ασώτου από το Κούθε...

Του Ασώτου σήμερα και η επιστροφή του από το Κούθε είναι γεγονός…

Απουσίασα καιρό το ξέρω, μα δεν μπορούσα να αντισταθώ στη χλιδή και τα ταξίδια.

Ακόμη απουσιάζω… Πολλοί οι λόγοι που συνέβη αυτό,βρήκα έναν και σου είπα πρόχειρα στο τηλέφωνο ;)

Η ύπαρξη της απουσίας μου περίτρανα δηλώνει τις ηττημένες λέξεις μου που ανίκανες κοιτούσαν τα γεγονότα να περνούν από μπροστά τους μη μπορώντας να καταγράψουν το μεγαλείο τους,ίσως πάλι να δηλώνει την αμηχανία τους μπροστά στον ανασχηματισμό με το Βουλγαράκη υπουργό πολιτισμού …

Όσο για το δικό μου Κούθε αγαπητέ Θωμά,θα ήθελα να σε ευχαριστώ που με βοήθησες να το βρω… Ήταν υπέροχα μα ποτέ δεν μου έφτασε ένα Κούθε και τώρα πια έβαλα μπρος ολοταχώς για το επόμενο… Καθώς θα πλατσουρίζω στα ρηχά θα περιμένω τα νέα σου μέσα από το μπουκάλι που έταξες πως θα μου στείλεις.Βάλε τις μπύρες να παγώνουν,τις μπριτζόλες στη φωτιά κι εγώ θα έρθω κολυμπώντας!Χθες καθώς κοιτούσα τις παραγεμισμένες βαλίτσες μου που περίμεναν με ανυπομονησία το επόμενο μεγάλο ταξίδι , μέσα στην απόλυτη ησυχία του μεγάλου σπιτιού,τρόμαξα.

Η επιστροφή ήταν εν όψει,θα άφηνα πίσω τα Starbucks της ταχυδρομείου και όσο να’ ναι αυτό με φόβιζε ! Ίσως με φόβιζε και η απόλυτη ησυχία… Τόσες φαμφάρες, τόσες τυμπανοκρουσίες , τόσα γέλια , τόσα χιλιόμετρα , τόσοι άνθρωποί τις τελευταίες βδομάδες και τώρα σιωπή …

Δύσκολο να συνηθίσω στη νέα κατάσταση . Ευτυχώς δεν κράτησε για πολύ όμως, φωνές και γέλια πλημμύρισαν το μεγάλο σπίτι και οι βαλίτσες δεν με τρόμαζαν πια . Τι κι αν δεν θα ταξίδευα με λεωφορείο με σήμα το αλογάκι σούζα ; Τι κι αν δεν πήγαινα προς Κηφισό ή προς τα ΚΤΕΛ στη Λιοσίων , αν και μου πρότειναν να το κάνω, αυτή τη φόρα αντιστάθηκα! Πήρα τον Tatty αγκαλιά και στα αμερικάνικα του ψιθύρισα πως αύριο θα γνώριζε τα αδέρφια του , έκλεισα το φως και είπα να πέσω για ύπνο!

Όμως δεν τα κατάφερα γιατί το κινητό χτύπησε και πάλι κάπως έτσι: «Μη δεν είσαι πλούσια και μας δουλεύεις ψιλό γαζί; Όχι είμαι .Σκασμός !Είμαι είπα!»


Να’ σαι καλά που με έκανες να γελάσω τόσο δυνατά.Κλαίνε ορέ τα παλικάρια;Όχι δεν κλαίνε ποτέ σου είπα και έβαλα τα κλάματα,από λύπη,από χαρά.Τι σημασία έχει;Ήταν λύτρωση …
Έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν τελείωσε με την επιστροφή...

Έχω ακόμα τη γεύση από τα σοκολατάκια με μέντα στο στόμα,τη γεύση των φιλιών σου,του δείπνου στο La Pasteria που μου χάρισες λόγω ανασχηματισμού βεβαίως –βεβαίως , του cappuccino από το Peros και τόσα άλλα …

Έχω ακόμα την εικόνα της καλόγουστης γραβάτας σου από το Berto Lucci του Κολωνακίου, που μπορεί ποτέ να μην έμαθες να τη δένεις ,σίγουρα έμαθες να τη βγάζεις όμως!

Είναι ακόμα τόσα πολλά που είναι νωπά μέσα μου, που δεν περιγράφονται,μα έχω κι άλλα τόσα για να περιμένω..

Το iPod που επιτέλους καταφθάνει από την Ιταλία,το βιβλίο που παρήγγειλα από τα κεντρικά του Παπασωτηρίου και μερικές ανεπιθύμητες επισκέψεις από το βορρά που θα με αναγκάσουνε να φάω στη μάπα το καρναβάλι της Πάτρας.

Ξέρω- ξέρω είμαι κι εγώ τραβάτε με κι ας κλαίω !Αυτά είναιαιαιαιαιαι! Επέστρεψα χορεύοντας ιταλικούς σκοπούς στην αγκαλιά σου κάτω από το φως των κεριών,τίποτα δεν άρχισε και δεν τελείωσε εδώ , μας μένει ακόμα μια παρτίδα Trivial Pursuit. Μα γιατί κανείς δεν το πίστεψε;

Τα Μέγαρα

Τα Μέγαρα, όταν έρχομαι

τα λέω Ελευσίνα

να φτάσω θέλω,βιάζομαι

κοντά σου στην Αθήνα.

Κι όταν περνάω τον Ισθμό

πάντα περνά βαπόρι

με τ' όνομά σου σκαλιστό

σε πρύμνη και σε πλώρη.

Με τ' όνομά σου να κυλά

δεξιά στη Σαλαμίνα

χίλια φωτάκια μου μηνούν

πως είσαι στην Αθήνα.

Τσουπ- τσουπ , κατά το χοπ-χοπ , την Τετάρτη θα τραγουδάω, Τα Μέγαρα του Λιδάκη !


Υ.Σ Η φωτογραφία είναι φρεσκότατη, μόλις βγήκε και όπως πάντα κοιτάω αλλού !

Όχι!!!Δεν είμαι ψώνιο !!!

Εγώ φεύγω...

Εγώ φεύγω, αυτή είναι όλη η ιστορία της ζωής μου …

Κι όταν κάτι επαναλαμβάνεται τόσο συχνά παύει να είναι τυχαίο και ονομάζεται πεπρωμένο. Μια ζωή κάποιος έπρεπε να φύγει, έπρεπε δεν ήθελε … Μέσα σε δυο λέξεις χωράει όλο μου το πεπρωμένο …


Εγώ φεύγω…


Ίσως τελικά δεν άντεξα τόσους ξεριζωμούς , κι απέμεινα μονάχη να φοβάμαι τα ταξίδια … Φοβάμαι, τρέμω στην ιδέα πως θα πρέπει να ξαναπώ , εγώ φεύγω …. Μα δεν θέλω να πάω πουθενά , γιατί ποτέ κανείς δεν το κατάλαβε; Αυτοεξόριστη και κουρασμένη , διάλεξα να ζω μακριά από εκεί που πάντα λαχταρούσα να μείνω…
Κι όλο καινούργιες πολιτείες συναντώ στο δρόμο μου, που υπόσχονται πολλά, και θέλω με λαχτάρα να πάω σε εκείνα τα μέρη αλλά φοβάμαι, γιατί πάλι εγώ θα πρέπει να φύγω. Μια ζωή πρέπει να φεύγω…
Το είχα ξεχάσει , γιατί ίσως είχα καιρό να ταξιδέψω εκεί που λαχταρούσε η καρδιά μου, αλλά ίσως απλά κι όταν ταξίδευα είχα συμβιβαστεί με την κατάσταση και ήξερα ότι πάλι θα έπρεπε να φύγω…
Εκείνο που με έκανε απόψε να βάλω τα κλάματα , ήταν τα λόγια του Αντώνη χθες το πρωί , που άθελα του σε μια ασήμαντη στιγμή , μου είπε, δεν θέλω να φύγω , αλλά πρέπει …
Τα λόγια του αυτά ήταν σαν χιλιάδες φτυάρια που ξέθαβαν τον πιο μεγάλο μου, τον πιο καλά κρυμμένο μου φόβο… Δεν θέλω πια ούτε να ακούω αυτές τις λέξεις , δεν της αντέχω, κάθε φορά που τις ακούω δηλητηριάζουν το αίμα μου …
Κι όμως όσο κι αν προσπάθησα κάποιος με περιπαίζει , αλλά αυτή είναι η αλήθεια και πλέον την έχω αποδεχτεί … Ποτέ δεν θα καταφέρω να αποκτήσω αυτό που πραγματικά λαχταρά η ψυχή μου, αυτό που πραγματικά μου αξίζει , όλο θα φεύγω ή θα με διώχνουν , γιατί ποτέ δεν βρήκα το κουράγιο να ανοίξω το στόμα μου και να ουρλιάξω πως θέλω να μείνω, θέλω να μείνω, θέλω να μείνω …
Γιατί ενώ τόσοι και τόσοι αμέτρητοί , μου λένε πως με θέλουνε στη ζωή τους και πως μ’ αγαπούνε και πως είμαι ο άνθρωπός που θα έχουν πάντα μέσα στην καρδιά τους , γιατί πάντα είμαι τόσο ακατάλληλη , γιατί πάντα κάποιος πρέπει να φεύγει και στο τέλος πάντα να μένω μόνη μακριά από όσα θέλω, ακόμα κι αν απέχουν από μένα μονάχα μια ανάσα μου ;

Τι έχω κάνει λάθος ; Και να πάλι που θα πω σύντομα φεύγω…
Ναι, εγώ φεύγω , πολύ σύντομα , αναχωρώ …
Μα αυτή τη φορά τα κλάματα μου στέρεψαν κι ένα χαμόγελο θαρρείς ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο μου , αυτή τη φόρα αυτή η φυγή θα κρατήσει πολύ …
Κι έτσι θα μπορέσω να ζήσω για λίγο την ψευδαίσθηση ότι ανήκω εκεί που μπορώ να σας χαμογελάω, βέβαια ξέρω, ότι πάλι θα βρεθώ με μια βαλίτσα και θα πρέπει σε κάποιον να πω , αντίο… Αλλά δεν έχει καμιά σημασία πια για μένα , γιατί ξέρω, ότι πάντα έτσι θα είναι , πάντα η Σοφία θα πρέπει να φεύγει , δεν θα ανήκει πουθενά και σε κανέναν , κι ας ήταν το μοναδικό πράγμα που ήθελε…. Να ανήκει κάπου …

"9 Χρόνια χωρίς τον Αντώνη Παραρά"

Ο άλλος Μπράντον της Τ.V πίνει καφέ με γάλα τον εφωνάζουν Παραρά η μέγιστή κουφάλα . Κι όμως πέρασαν 9 ολόκληρα χρόνια , εννιά ολόκληρα χρόνια από τότε που αυτός ο Μπράντον της Τ.V έπινε καφέ με γάλα και κάπνιζε αμέριμνος τα Marlboro Light’s του σε κάποια φανταστική παραλία …
Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 1997 ξημέρωνε κι εσύ ξεμάκραινες καθώς προς τιμήν σου παιζότανε ένα τελευταίο αποχαιρετιστήριο κονσέρτο για βιολί , πιάνο , κοντραμπάσο και φλάουτο .. Την ορμητική εισαγωγή , ακολούθησαν ήπια και απαλά περάσματα , έντονα ξεσπάσματα, κορύφωση και μετά η έξοδος , η έξοδος σου από το πλανήτη έγινε μέσα από μοναδικής ακουστικής απόλαυσης στιγμές,(μετά τη φυγή σου, φτιάξανε και Μέγαρο Μουσικής στη Θεσσαλονίκη , βρε μπαγάσα.)
Και μετά άναψαν τα φώτα στη σκηνή του ουρανού και ανέβηκε ο Bob και τα άλλα παιδία να φτιάξουνε μια μικρή γιορτή για σένα, κι εσύ είναι τότε που το χάρηκες πολύ , ενώ εμείς καθόλου … Το καλωσόρισμα σου εκεί πάνω ήταν αυτό που σου έπρεπε , όχι όμως και η έξοδος σου από αυτό τον πλανήτη .Τίποτα δεν έγινε όπως θα έπρεπε να είχε γίνει … Γιατί αν είχαν γίνει τα πράγματα όπως έπρεπε τώρα θα ήσουν ακόμα εδώ και στο φευγιό σου θα ακουγόντουσαν reggae ρυθμοί , αλλά ήταν αυτό το παράπονο σου, το ειρωνικό παράπονο για την έλλειψη Μεγάρου από τη Θεσσαλονίκη . Όσο για τον ΠΑΟΚ μην στεναχωριέσαι ο Βουληνός έφυγε εδώ και πάρα μα πάρα πολύ καιρό…
Τώρα μετά από τόσα χρόνια που παρακολουθούσες το μεγάλωμα μου από εκεί ψηλά, ελπίζω να είσαι υπερήφανος για μένα …Εξάλλου το sophie_jamaica νομίζω λέει πολλά ..Δεν σε ξέχασα πότε , δεν ξέρω γιατί ή πως έγινε αλλά σε κουβαλάω πάντα μέσα μου , για μένα δεν έφυγες… Εννιά χρόνια Αντώνη , νικήσαμε το χώρο και το χρόνο κι όσο μακριά και αν βρίσκεσαι , δεν έχει καμιά σημασία για μένα , γιατί μαζί σου μεγάλωσα και εξακολουθώ να σε κρατάω με την ίδια αγάπη μέσα μου , όπως τότε που ήμουν δέκα χρονών… Σαν σήμερα πρίν 9 χρόνια λοιπόν σου είχα τραγουδήσει:
One Love! One Heart! Let's get together and feel all right.Hear the children cryin' (One Love!);Hear the children cryin' (One Heart!),Sayin': give thanks and praise to the Lord and I will feel all right; Sayin': let's get together and feel all right. Wo wo-wo wo-wo!Let them all pass all their dirty remarks (One Love!);There is one question I'd really love to ask (One Heart!):Is there a place for the hopeless sinner,Who has hurt all mankind just to save his own beliefs?One Love! What about the one heart? One Heart!What about - ? Let's get together and feel all rightAs it was in the beginning (One Love!);So shall it be in the end (One Heart!),All right!Give thanks and praise to the Lord and I will feel all right;Let's get together and feel all right.One more thing!Let's get together to fight this Holy Armagiddyon (One Love!),So when the Man comes there will be no, no doom (One Song!).Have pity on those whose chances grows t'inner;There ain't no hiding place from the Father of Creation.Sayin': One Love! What about the One Heart? (One Heart!)What about the - ? Let's get together and feel all right.I'm pleadin' to mankind! (One Love!);Oh, Lord! (One Heart) Wo-ooh!Give thanks and praise to the Lord and I will feel all right;Let's get together and feel all right.Give thanks and praise to the Lord and I will feel all right;Let's get together and feel all right.