Ηδονή

Ω! Τι σύγχυση τελικά που επικρατεί στη θολούρα , όταν δεν μπορείς να δεις καθαρά μπροστά σου, είτε από έρωτα, είτε από θυμό , είτε από πιοτό; Τι αγαλλίαση νιώθει η ψυχή σου , όταν λιάζεται γυμνή μπρος στον καθαρό ουρανό ; Όταν η ομίχλη αποχωρεί και μένεις μόνος, με τις απλές όμορφες καθημερινές στιγμές σου, με την καρδιά σου ντυμένη με ζεστασιά , κλείνοντας μέσα της τους λίγους εκλεκτούς που κατάφεραν με κόπο να μπούνε μέσα της και να μείνουν για πάντα… Τι όμορφο να κρατάς λόγια αγαπημένων ανθρώπων στην αγκαλιά σου που νόμιζες ότι σε πρόδωσαν, μα τώρα που όλα ανθίζουν μέσα σου ξανά, βλέπεις ότι απλά ο πόνος δεν ήταν τίποτα άλλο , παρά αυτά τα λόγια που έμπηγαν βαθιά μέσα στη σάρκα σου τις ρίζες τους κι έμειναν μέσα σου για τόσο καιρό και σιγά- σιγά ανθίζουν μεγαλώνουν… Πια τα βλέπεις ολοφάνερα να ορθώνονται μπροστά σου και αυτή η ευτυχία που σε πλημμυρίζει μπροστά στη θέαση τους , δεν είναι τίποτα άλλο από την κατάκτηση τόσο περίεργων και συνάμα αληθινών συναισθημάτων ! Ναι –ναι είναι η πρώτη φορά που κατακτάς την αλήθεια , η πρώτη φορά που βλέπεις πως δεν εξαπατήθηκες , πως δεν χρειάζεται να πάρεις τα λόγια σου πίσω… Πλέον βλέπεις καθαρά και δεν έχεις την ανάγκη να ζεις μέσα σε παραμύθια. Η πραγματικότητα σε πλήγωσε καθώς πάλευες να μη χάσεις την αλήθεια , καθώς πάλευες στα κύματα του έρωτα, νόμιζες πως έκανες και πάλι λάθος κι όμως αυτά τα λόγια ήταν ότι πιο αληθινό είχες ακούσει ποτέ . Τώρα πια δεν θες να κρατήσεις τίποτα θες απλά να τους φωνάξεις δυνατά να προχωρήσουν μπροστά , ναι οι πορείες σας είναι τόσο διαφορετικές , θες όσο τίποτα να ανοίξουν τα φτερά τους να κατακτήσουν όλα όσα ονειρεύονται και δεν έχει σημασία αν εσύ απλώς παρακολουθείς από μακριά , θες να τους φωνάξεις πως μια από τις βαλίτσες τους έχει μέσα την ολοκληρωτική αγάπη σου, τους τι δίνεις απλόχερα δε θες τίποτα άλλο για να προχωρήσεις , δεν θες τίποτα άλλο για να είσαι ευτυχισμένος , μονάχα να ξέρεις πως όσο μακριά κι αν πετάνε σε άλλους ορίζοντες από τους δικούς σου είναι δικοί σου, είναι ολότελα δικοί σου… Ναι κι απέμεινες γεμάτος από αγάπη , γεμάτος από πρωτόγνωρα συναισθήματα που το πλήρωμα του χρόνου στα φανέρωσε , δεν έχεις τίποτα να αγκαλιάσεις το βράδυ όταν θα πέσεις για ύπνο , μα η αγκαλιά σου είναι γεμάτη .. Και τι κι αν η απογοήτευση σε κυριαρχεί από τις μικρές καθημερινές σου αποτυχίες… Τώρα πια κατέχεις την αναγνώριση τους , τώρα πια κατάφερες να τους κάνεις να δούνε πραγματικά ποιος είσαι . Ότι πιο απλό , πιο καθημερινό , πιο αγνό , πιο αληθινό πλάσμα κράτησαν ποτέ τους… Ναι , νιώθεις μια πληρότητα μια ολοκλήρωση , μια δικαίωση, κάτι σου αναστατώνει τις αισθήσεις σαν να λούζεσαι με Herbal , σαν να ηδονίζεσαι τρώγοντας μια Kinder σοκολάτα (χα-χα-χα)! Θέλεις να γελάσεις δυνατά μα δίπλα είναι ώρα κοινής συνουσίας και δε θέλεις να νομίζουνε πως γελάς με τους οργασμούς τους , πως χλευάζεις κάτι που σου λείπει γιατί στο στόμα σου λιώνει ένα soft king Αλλατίνη με κομμάτια πραγματικής σοκολάτας έχεις στο στόμα σου μια πραγματική ηδονή και εδώ δεν χωράνε ζήλιες , θέλεις να ενώσεις τους αναστεναγμούς ηδονής σου με των διπλανών … Κάποτε αναρωτήθηκαν σε κάποια παραλία πως θα μπορούσες να τσακίσεις τρία ολόκληρα cookies , μα τώρα νιώθεις πως κολυμπάς μέσα σε εκατοντάδες από αυτά ενώ τελετουργικά από πάνω σε περιχύνουν με πραγματική λαχταριστή σοκολάτα γάλακτος … Απόλυτη ηδονή σε βρίσκει ξαναμμένο , μετά επικρατεί σιγή και ξέρεις πια πως ήρθε η ώρα να ανάψεις κι εσύ τσιγάρο όπως οι από δίπλα …

Τα παραμύθια της Χαλιμάς ….

Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη.. Δώστης κλότσο να γυρίσει, παραμύθι να αρχινήσει….
Η ιστορία μου μιλά για δυο παραμυθάδες που περνούσανε πάντα καλά, μα ο ένας τους είχε και μπελάδες . Χόμπι άλλο δεν είχανε στον καθαρό αέρα ο ένας ερωτευότανε και ο άλλος «μαδούσε» κάθε μέρα …
Τι τα παραμύθια της γιαγιάς , τι της Χαλιμάς από τις «Χίλιες και μια νύχτες», τι τα δικά μου ; Χμ… Έχετε αναρωτηθεί ποτέ , ποια να είναι τα χαρακτηριστικά ενός καλού παραμυθά; Δεν ξέρω. Σίγουρα υπάρχουμε πολλοί εκεί έξω αλλά σκόρπιοι . Υπάρχει λοιπόν η ράτσα του ρεαλιστή παραμυθά που ωθείτε προς την πώληση παραμυθιών φυκιών και κορδελών με απώτερους σκοπούς , όχι και τόσο ανιδιοτελείς και ρομαντικούς. Εκείνος ξέρει ότι στα παραμυθία του δεν υπάρχει happy end και είναι ο μόνος πρωταγωνιστής που το γνωρίζει, όλους τους άλλους τους νανουρίζει ώστε να κοιμούνται στον ύπνο του δικαίου !Η ανάγκη του λοιπόν , να καταφέρει τους εκάστοτε σκοπούς του , τον κάνει να καλλιεργεί αρκετά το ταλέντο του παραμυθά, με τρέλα και κορδέλα . Υπάρχει όμως και μια δεύτερη κατηγορία παραμυθάδων … Αυτών που πουλάνε παραμύθια, αλλά που τα πιστεύουν κι όλας..
Ναι τελικά ξέρω και το πουλάω καλά το παραμύθι, είναι ένα από τα ταλέντα μου , το κακό είναι ότι εντάσσομαι σε αυτούς που τρώνε το δικό τους παραμύθι !
Ναι αγαπητή, με ρώτησες πως καταφέρνω να κάνω το μαύρο- άσπρο. Ίσως να μην υπάρχει κανένας άλλος λόγος εκτός από την ανάγκη μου απλά και μόνο να το δω άσπρο . Είμαι απλώς μια ωραία κοιμωμένη που δεν με ξύπνησε κάποιο φιλί ενός πρίγκιπα, αλλά ένας εφιάλτης που με προσγείωσε απότομα αλυσοδεμένη πάνω στην πραγματικότητα, μια κοκκινοσκουφίτσα που έπεσε θύμα του λύκου που ήτανε δικό της δημιούργημα. Δεν είμαι τίποτα άλλο παρά ένα αθώο θύμα των παραμυθιών μου ,όσοι πιστέψουν στα παραμύθια μου και με ακολουθήσουν ή θα ζήσουν τον όλεθρο και θα καταρρεύσουν μαζί με μένα αγκαλιά ή κάποια νύχτα θα τους φιλήσω και από βάτραχοι θα ξυπνήσουν πρίγκιπες σε έναν ολότελα ονειρεμένο κόσμο που θα μας ανήκει και τότε αυτός θα γυρνάει μόνο έτσι όπως θέλουμε εμείς !!!
Το καλύτερο θα ήτανε να περιμέναμε κάτι που έρχεται, αλλά από την άλλη είναι ψυχοφθόρο να περιμένεις κάτι που δεν έρχεται άρα το καλυτερότερο είναι να μην περιμένεις τίποτα …Και ενώ το φως και το σκοτάδι ενώνονται , καθώς ξεμακραίνω , με παγωμένες ανάσες, μην έχοντας τρόπο να προφυλάξω τα χέρια μου από το κρύο, αφήνω πίσω μου το σταθμό κι ενώ οι φίλοι μου επιβιβάζονται για άλλη μια φορά στο τρένο που φεύγει για την πολιτιστική πρωτεύουσα , προς αναζήτηση κάποιου εισιτηρίου συναυλίας , εγώ ακολουθώ τα βήματα μου … Από αύριο η αναδιοργάνωση μου ψιθυρίζω , φτάνω στο σπίτι πέφτω για ύπνο προσμένοντας το αύριο…
Και το χθες ξημέρωσε το σήμερα και είχε αυταπάτες όποιος νόμιζε πως σήμερα ακόμα ζει το παραμύθι ...

Και ζήσαμε εμείς καλά μα αυτοί καλύτερα …..

nano-nano-nano...

Κάπου εκεί ανάμεσα στο mini αφιέρωμα στο Μητροπάνο και στο repeat του «Δεν υπάρχω» από Τρύπες … «…Είμαι δικιά σου , είμαι ολότελα δικιά σου , κάνε με ότι θες , σκίσε με , κάψε με , γάμα με, γάμα με όσο θες , όπως θες , κατέβασε με στης ψυχής σου τον πάτο … Δε μιλάω, δεν γελάω, δεν πονάω, κατέβασε με στης ψυχής σου τον πάτο, έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχω…», έχοντας μερακλώσει πια για τα καλά , τραγουδούσα ...
« Τόσα δίνω.. Πόσα θες; Πόσαααααα; … Στα apple store πουλάν αυτό που θες !!!» Και κάπου εκεί ξέχασα και πάλι τους στίχους όπως τότε που το τραγουδούσαμε παρέα κάπου στην Εγνατία και πάλι άκρη δεν βγάζαμε …
Τώρα νιώθω σαν τον Σαίξπηρ , όταν έγραφε« Παλιότερα χαλούσαμε χρόνο , τώρα ο χρόνος χαλάει εμένα …»
αλλά με μια παραλλαγή « Παλιότερα χαλούσαμε χρήμα, τώρα το χρήμα και οι δόσεις , χαλάνε εμένα !!!» Ναι μόλις έκανα μια αγορά , μετά από τόσο καιρό θα αποχτήσω κι εγώ ένα μαύρο ωραιότατο iPodaki nano , αυτό ήδη μου κάνει μικρό ας μην γράψω και το υποκοριστικό του!
Και ναι τολμώ να πω , ότι είμαι πανευτυχής , βέβαια τι μου χρειαζότανε εμένα τώρα αυτό το πράγμα ; Είναι ένα άλλο ερώτημα, αλλά όχου …. Μια ζωή πήγαινα ενάντια στον υπερκαταναλωτισμό ασυνείδητα βέβαια αλλά το έκανα, ούτε ακριβά γούστα είχα , ούτε ακριβά σπορ ! Όσο για τη λέξη gadget, πριν κανένα χρόνο μη σου πω αγνοούσα και την ύπαρξη της .Μέχρι και τα κινητά που έχω κατά καιρούς είναι συνήθως αυτά που βγάζει προς απόσυρση, ο σε αντίθεση με μένα, γκατζετάκιας bro μου!
Εξάλλου εντάξει , όταν θυμάμαι την φίλτατη Αικατερίνη που είχε δώσει 140 ευρώ για να αγοράσει απλός ένα τοσοδούλικο επώνυμο τσαντάκι , ε εντάξει , με πιάνει ίλιγγος ,έτσι γουστάρω και θέλω να μου κάνω κι εμένα μια φορά ένα δώρο βρε αδερφέ, εξάλλου τι είναι ένας δικός μου λογαριασμός ΟΤΕ, ούτε ένα iPod !!! Τουλάχιστον αυτό θα πιάσει τόπο ! Έτσι καλύπτω κι εγώ τα κενά μου με ένα iPod !
Μην το γελάς καθόλου , αυτή η αγορά ήδη με έκανε άλλο άνθρωπο. Μου χάρισε ένα υπέροχο χαζοχαρούμενο χαμόγελο , μου χάρισε ένα καινούργιο όνειρο στα προσεχώς , «Η συνάντηση με ένα iPod»
Σήμερα δίνω και το τελευταίο μάθημα και δεν έχω διαβάσει τίποτα απολύτως , αλλά αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία, είπαμε τώρα το μόνο που έχει σημασία είναι το iPod! Τελείωσε κι αυτό το πανηγύρι , άντε και εις άλλα με υγεία , δεν θριαμβολογώ ακόμα ήδη έχω κοπεί σε δύο , αλλά είπαμε, αυτά είναι λεπτομέρειες …
Και ναι τα κατάφερα , θα πέσω για ύπνο και δεν θα σκέφτομαι τίποτα, ούτε τα χρέη, ούτε τους λογαριασμούς , ούτε το κρύο, ούτε τα μαθήματα, ούτε τα αποτελέσματα , ούτε ακόμα και σένα , απόψε θα σε απατήσω με ένα nano !!!! Πριν κοιμηθώ ας προσευχηθώ στον Jah και στον Santa Bob γονυπετής , για να φέρει πιο πολύ χιόνι για την Παρασκευή , να δούμε και μια άσπρη μέρα βρε αδερφέ , υγεία και λίγα λεφτάκια και όλα τα άλλα τα βολεύουμε !


Υ.Σ Η ΕΨΑ κατέκλεισε τον Πύργο , όπου κι αν πάω, παντού ψυγεία έψα μέχρι και στο καινούργιο γαμάτο μπουγατσάδικο, αν θες να πιεις μια λεμοναδίτσα βρε αδερφέ δεν έχεις άλλη επιλογή μόνο έψα πουλάνε εκεί… Έλεος …

Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα;;;;;;

Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Εντάξει το παραδέχομαι ότι όχι απλά κρύωσα ,τον δάγκωσα για τα καλά με έπιασε και ο λαιμός μου και αυτή τη φορά , δεν μπορώ να βγάλω μιλιά! Χα-χα, όμως εγώ επιμένω και θα σας εκδικηθώ..
Ναι-ναι εσάς που προστρέξατε να χαρείτε και να πείτε , ουαού !
Δεν θα μας τα πρήζει άλλο αυτή … Είπα ότι δεν μπορώ να μιλήσω και ναι είναι λίγο πίκρα , αλλά μπορώ ακόμα να γράφω, δεν έπεσα σε κώμα ! (Όχι ρε γαμώτο !) Είναι μεσημεράκι και περιμένω με αγωνία το φαγητό από κάτω! Όπως σας έχω πει τα γερόντια του τετάρτου αποφάσισαν ξαφνικά πως από εδώ και πέρα θα με ταΐζουν, ένα ευχαριστώ είναι λίγο ! Ξέρεις τι είναι να έχεις φαγητό και τι φαγητό νοστιμότατο μέσα στην εξεταστική έτοιμο στο πιάτο μαγειρευτό και τζάμπα … Την έχω καταβρεί σου λέω …
Σήμερα ξύπνησα με ένα χάλια λαιμό με πρησμένα μάτια , από το ring tone του κινητού μου που δεν μπορούσε να είναι κανένα άλλο εκτός από το One Love του Bob Marley . Κι αυτή τη φορά κάποιος μου έκανε πλάκα όπως και χθες το βράδυ, αρχίζω και υποψιάζομαι πως δεν είναι λάθος .. Εκείνο όμως που μου έκανε εντύπωση ήταν τα δάκρια στα μάτια μου, λες και όλο το βράδυ καθώς κοιμόμουνα , έκλαιγα…
Ναι θυμάμαι , χθες ονειρεύτηκα , πάνε χρόνια που έχω να δω όνειρο και μάλιστα τόσο έντονο, συνήθως κοιμάμαι τον ύπνο του δικαίου και στον ύπνο μου και στον ξύπνιο μου …. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν κάτι παραμυθένιο, μα ούτε και εφιάλτης , ήταν μια ονειρική πραγματικότητα, με λίγο σιρόπι αληθινής .Μια όψη της ζωής μου που θα μπορούσε να είναι και έτσι , αν κάποια πράγματα δεν είχαν συμβεί .
Ποιος ξέρει τι ήθελε να μου πει το υποσυνείδητο μου; Πες πως όλα τα κατάλαβα αλλά αυτή η γυναίκα που ήταν και αρκετά συγκεκριμένη στο όνειρο γιατί φορούσε μαύρα, γιατί μου είπε πως δεν μου πάνε τα κοντά μαλλιά και γιατί συνέχεια άσπριζαν τα δικά της ;
Άνοιξα το παράθυρο μου από το δωμάτιο να πάρω και λίγο καθαρό αέρα, για να αφήσω τα όνειρα στο μαξιλάρι μου, και τι να δω ακόμα κι εδώ στα νοτιοδυτικά ο ουρανός έριχνε μια υποψία χιονιού ! Όχι τίποτα άλλο, να φανταστείς ο Οδυσσέας συμμαθητής μου από τα Αγγλικά, τριάντα χρονών άνθρωπος , μου έλεγε ότι εδώ έχει να δει χιόνι από τότε που αυτός έπαιζε ακόμα με τα playmobil του.
Αλήθεια από πότε έχει να ρίξει τέτοιο χιόνι και να αποκλειστούν μέχρι και στην εθνική οδό; … Χμ, τώρα θυμάμαι κάποιες κουβέντες του παππού , άρε παππού τελικά μια μέρα σε εγκατέλειψαν όλοι και έμεινες μόνος σου , να καπνίζεις το ναργιλέ σου στο γεντικουλέ … Όλο ιστορίες ήσουνα , έλεγες κι έλεγες ωραία παραμυθία και το κακό είναι ότι εγώ σε άκουγα με προσοχή …

Και καθώς βυθίζω το φασκόμηλό μου με συμπάθεια στην κούπα με τον Taz , γυρνάω στο παρελθόν μου και το παρακολουθώ , πολλές τραγικές ειρωνείες μαζεμένες βλέπω…Καθώς εγώ άραζα στον καναπέ του παππού από τα τότε Continent κι ο Μπαρμπακώτσος δούλευε στον υπολογιστή, κάπου στην Επταπυργίου απέναντι από το Γεντικουλέ στη Θεσσαλονίκη , χτύπησε το τηλέφωνο , μπορεί να είχα ζήσει πολλές φορές τη σκηνή αυτή , αλλά γιατί να θυμάμαι το συγκεκριμένο τηλεφώνημα ;
Ήταν αρχές του 2004, μπορεί να ήτανε και σαν σήμερα και εγώ ακόμα περνούσα ξέγνοιαστά τις μέρες μου στη Θεσσαλονίκη .Ποιος να μου έλεγε σήμερα ότι θα είχα ζήσει τόσα πράγματα, ποιος να μου έλεγε ότι εκείνο το τηλεφώνημα μπορεί να άλλαζε και προσωρινός τη ζωή μου μετά από αρκετούς μήνες ; Ήταν η πρώτη φορά που μου μίλησε ο Κώστας για σένα , τον είχες πάρει τηλέφωνο για να του πεις πως κατέκτησες την ωραία Ελένη , εκείνος φαινότανε υποχρεωμένος σε σένα. Όταν το κλείσατε μου μίλησε με ενθουσιασμό για σένα(μην κοιτάς μετά το θάψιμο που έριξε , εκεί επικράτησε η γεροντοζήλια του)θυμήθηκε τα χιόνια και τον αποκλεισμό του στην εθνική , όταν αγαπούσε κάποια Σοφία στην πρωτεύουσα κόρη μπιντέμπορα ,κι έκανε το Θεσσαλονίκη –Αθήνα συχνά, κι εσύ όσο να’ ναι τον βοήθησες … Ξέρεις τι κατάλαβα , κάνε το καλό και δε μπορεί κάποτε θα σου έρθει , μπορεί και να το διώξεις , μπορεί να το κρατήσεις, αλλά κάποτε θα έρθει..
Άρα ναι, πρέπει να ήταν κάπου εκεί στο 2002 που είχε ρίξει πάλι τα χιόνια , τότε που ακόμα πήγαινα σχολείο και ερχότανε πάντα κάθε Σάββατο ο γατούλης για να με βρει για να με δει έστω λίγες ώρες . Πως άλλαξαν έτσι τα πράγματα; Μια μικρή αναδρομή, μια μικρή παρένθεση και πάλι πίσω στο σήμερα , τελικά έξω έβγαλε ήλιο , σήμερα όσοι έδιναν ήταν τυχεροί γιατί αναβλήθηκε λέει η εξέταση λόγω καιρού! Καιρός να παλέψω με τη σιωπή , να πιω τα ζεστά μου και να πάρω τις halls μου, και να αρχίσω το διάβασμα

LoCoMoNdO ---> Δεν κάνει κρύο

… Για αύριο Σάββατο προβλέπεται ηλιοφάνεια σε ολόκληρη τη χώρα…..

…Ενώ η θερμοκρασία θα κυμανθεί σε υψηλά για την εποχή επίπεδα …

…Την Τρίτη ο υδράργυρος θα σημειώσει άνοδο ….

…Υψηλές θερμοκρασίες θα συνεχιστούν για αύριο Τετάρτη …

…Για αύριο Πέμπτη προβλέπεται ηλιοφάνεια σε όλη τη χώρα …

…Ευχάριστα τα νέα για το τριήμερο με άνοδο της θερμοκρασίας και εξασθένηση των ανέμων…

LoCoMoNdO Δεν κάνει κρύο


Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, κρύο δεν έκανε ποτέ
Έλα απόψε για νιώσεις , όπως δεν ένιωσες ποτέ …(σα-λα-λα-λα!)
Θες να πάμε μια βόλτα σε μια χώρα μαγική ,
όπου όλοι διασκεδάζουν (εδώ κάτι λέει αλλά δεν το βγάζω!)
Αν γελάσεις έχεις χάσει λέει ο κανονισμός
Κι αν τολμήσεις να χορέψεις σε απειλεί ο αποκλεισμός !
Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, κρύο δεν έκανε ποτέ
Έλα απόψε για νιώσεις , όπως δεν ένιωσες ποτέ …(σα-λα-λα-λα!)
Από την άβυσσο της θλίψης , στα λιβάδια της χαράς , είμαι ένα
Μικρό πορτάκι που το πόμολο κρατάς …
Τούτη η νύχτα θέλει party , θέλει ιδρώτα και φωνές ,
όχι trendy πασαρέλα , και κουλτουροσυμφορές …
Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, κρύο δεν έκανε ποτέ
Έλα απόψε για νιώσεις , όπως δεν ένιωσες ποτέ …(σα-λα-λα-λα!)
Γίνε το παιδί του ήλιου και το γέλιο της φωτιάς ,
Γίνε η δύναμη του κόσμου , αλυσίδες για να σπας …
Ιδρωμένη αγκάλιασε με , η αγάπη είναι παντού
Κι αν γουστάρεις φίλησε με , να δω τα άστρα του ουρανού …
Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, κρύο δεν έκανε ποτέ
Έλα απόψε για νιώσεις , όπως δεν ένιωσες ποτέ …(σα-λα-λα-λα!)


Από το πρωί παίζει το συγκεκριμένο song στο pc … Ο καλύτερος τρόπος για να ξεπεράσεις το κρύο … Εντάξει βρε παιδία , μην το τραβάτε και άλλο από τα ράστα που δεν έχω , έχει κάνει και περισσότερο κρύο , αλλά δεν κάναμε έτσι ! Ανάθεμα τη Σκούτα μου, γαμώ τη Σκούτα μου τα λι της και τα νι της … Άκουσε εκεί να με κόψει με 4,5 , αυτό τσούζει !
Big George, μου φαίνεται πρέπει να αποχαιρετάς το όνειρο, του φιλιούνται αγκαλιάζονται στο αεροδρόμιο!!! Ξεκινάμε στο καπάκι τη δεύτερη εξεταστική , και τη Δευτέρα δίνω , το ένα από τα τρία που έδινα την προηγούμενη Τρίτη , θυμάσαι ; Το ένα δε το έδωσα !!!
25 κατασκευαστές πλυντηρίων όμως μπορούν να σου εγγυηθούν ότι ανεβαίνω Αθήνα άμεσα , γιατί μπορεί να γράφω Δευτέρα και μετά υποψιάζομαι χαλαρώτης … Καλά το μήνυμα «Τρώμε γαρίδες στο μαγαζί του Φόρεστ Γκάμπ . Θα ήθελα να ήσουν εδώ, γιατί θα ρίχναμε πολύ γέλιο …» ήταν όλα τα λεφτά ! Με δουλεύεις ρεεεεεεε!

Είμαι με τρις και εξήντα , όλο το Σαββατοκύριακο το κωλοβάρεσα κανονικά και
με το νόμο … Όχι μόνο αυτό με έκλασαν και τα άλλα τα παλιογουρούνια το Σάββατο , πήγαν για κοψίδια και παρτάκια και μένα δεν μου είπανε τίποτα ….. Αφού με διαβάζεται που με διαβάζεται μόνο εσείς , ή τουλάχιστον εσείς απομείνατε να σχολιάζεται , θα το παραξεφτιλίσω και θα το καταντήσω σαν δυο προσωπικές επιστολές !
Μικρέ-τρελέ-μαφιόζικε bro… Biou-biou τελείως όμως …. Τίγκα ….
Συνέχισε να κάνεις σήματα καπνού , ξέρω βρέχει γαμώτο , αλλά μόλις σταματήσει περιμένω μήνυμα σου θα ανέβω ταράτσα να δω… Ξέρω, An’ I can’t wait to see you again So I can hold you in my arms… αλλά δεν ανησυχώ εμείς έχουμε πολλά να πούμε ..

Is this love

Όλα αλλάζουν και μόνο προς το καλύτερο μπορούν να αλλάζουν όταν βρίσκεις ανθρώπους τριγύρω σου που εκπέμπουν αγάπη , που σου προσφέρουν καθημερινά το ομορφότερο χαμόγελο , που σου προσφέρουν μια ουτοπική ασφάλεια για το αύριο , ουτοπική γιατί η ουσιαστική δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει !
Αυτή είναι και η μαγεία της ζωής όλα τα πράγματα καλά και άσχημα σου έρχονται από εκεί που δεν τα περιμένεις … Όλα αλλάζουν προς το καλύτερο όταν μετά από αρκετό καιρό απουσίας τους , το σπίτι μου κατακλύζεται από ήχους reggae , από στίχους υπεράνω όλων …
Έχω γεμάτο στομάχι , έχω καθαρό μυαλό, έχω τη ζεστασιά μου όταν έξω δε λέει να σταματήσει η βροχή , έχω να πιω και να καπνίσω ,έχω ένα σπίτι γεμάτο από μυρωδιές , αγάπη , και έναν απαλό καναπέ που ξεκουράζω το ατελείωτο βασανισμένο μου κορμί , ακούγοντας Bob…Αυτά είναι…
Απογευματάκι Κυριακής , ραχάτι και Άγιος ο Θεός, μπορεί να λυσσάνε ότι ο παγετός καταφθάνει , άλλα στην καρδιά μου και στο σπίτι μου επικρατεί ένα διαρκές τροπικό κλίμα , γιατί όπως και να το κάνουμε βρε αδερφέ , είμαι καλοκαιρινός τύπος…
Ναι , όλα αλλάζουν καθημερινώς τριγύρω μου , μετά από τις καταιγίδες βγαίνει ήλιος , το χιόνι λιώνει-λιώνει στα βουνά, άνοιξη ξανά, μικρό μου πόνι , μην ανησυχείς για τίποτα … Γυαλιά ραγίζουν και σπάνε , είναι τόσο θλιβερό , να βάζεις τα χεράκια σου και να βγάζεις τα ματάκια σου , είναι τόσο θλιβερό να δίνεις μια τεράστια κλωτσιά σε όσα με κόπο κέρδισες στη ζωή σου αλλά μερικές φορές όλοι μας το έχουμε κάνει, άλλοτε μας βγήκε σε καλό και άλλοτε πάλι όχι..
Τελικά είναι μάταιη κάθε προσπάθεια να κολλήσεις τα σπασμένα γυαλιά , είναι το γνωστό αν ραγίσει το γυαλί δεν ξανακολλάει, πόσο μάλλον όταν αυτό το γυαλί όχι απλώς έσπασε αλλά θρυμματίστηκε ! Όσο κι αν πια ωριμάσαμε όσο κι αν συγχωρήσαμε τους εαυτούς μας και όσους εμπλέκονταν στο «τσατσάλισμα» αυτής της ιστορίας , όσο κι αν θέλουμε τουλάχιστον να δούμε την κατάσταση όπως πριν, αυτό δυστυχώς δεν γίνεται παρόλη την καλή μας διάθεση.. Ο στρουθοκαμηλισμός είναι η χειρότερη τακτική για τη θέαση του σπασμένου γυαλιού , αλλά δυστυχώς είναι αυτή που πολλοί ακολουθούμε. Η τακτική της επανασύστασής του σπασμένου γυαλιού , είπαμε είναι μάλλον μάταιη διαδικασία , αλλά φυσικά δεν απαγορεύουμε σε κανέναν να προσπαθήσει, κι αν επιτύχει, εγώ προσωπικά θέλω το τηλέφωνο του!
Και να πάλι από την αρχή, δεν είναι δύσκολο , καιρός να δημιουργήσουμε όλοι κάτι καινούργιο , κάτι καλύτερο και μεγαλύτερο , κάτι πιο ανθεκτικό κάτι που δεν θα πέσει με το πρώτο δυνατό φύσημα του αέρα … Κανείς δεν μπορεί να μας εγγυηθεί για τίποτα.
Μπορεί και πάλι να βρεθούμε να μαζεύουμε γυαλιά , αλλά αυτή είναι όλη η ιστορία , πάντα θα φτιάχνουμε κάτι που κάπως κάποτε θα χαλάσει , σημασία έχει να χαρούμε τη στιγμή της δημιουργίας…
Όσο για αυτά που μας κρατήσανε πίσω για τόσο καιρό , μόνο όταν κάνουμε ένα βήμα πιο μπροστά από αυτά , θα έχουμε κάνει την πρώτη κίνηση για μια καινούργια δημιουργία , για μια καινούργια πορεία …
Καμιά φορά η σιωπή έχει μεγαλύτερη δύναμη από τα λόγια , αλλά και μια κουβέντα που λες αυθόρμητα σε ένα βιαστικό υπερατλαντικό τηλεφώνημα έχει τη δύναμη της στιγμής , της αλήθειας .
Το να έχεις ανθρώπους να νοιάζονται για σένα , έστω κι αν νοιάστηκαν μόνο για μια στιγμή , για να δούνε αν τελικά πήρες τους δρόμους ή κουκουλώθηκες κάτω από τα παπλώματα σου, με αγκαλιά τον λουτρικό σκύλο σου , είναι μεγάλη υπόθεση , όσο ασήμαντη κι αν μοιάζει …


quando il sole smettera di trammontare finira il mio amore x te...

faccio il simbolo della vittoria

Είπα κι εγώ να αποθανατίσω εκείνη τη στιγμή που το φωτογραφικό κλικ απελευθερώνει το κλείστρο για να εγκλωβίσει τον χρόνο, τη στιγμή .
Έκανα το σήμα της νίκης στην παραπάνω φωτογραφία που είναι σημερινή αλλά μου βγήκε κάπως περίεργο , κάπως σαν κούπε- πε ένα πράγμα, σαν ξέρω και δεν ξέρω κάτι τέτοιο ή έστω ένα πόσα είναι αυτά; Ή αλλιώς θα σου βγάλω τα μάτια ! Αυτή όμως είναι η δικαίωση της στιγμής , η δικαίωση της απέναντι στη ροή του χρόνου μέσω της φωτογραφίας . Το σήμα της νίκης μπορεί να σημαίνει πολλά, πολλά που επιφανειακά δεν φαίνονται και δεν μαθαίνονται ποτέ , φόβοι που νίκησα , σκοπούς που ξέχασα , μπορεί βέβαια και να σημαίνει απλά πράγματα, όπως το ότι δεν κόπηκα ούτε σε ένα εργαστήριο, εδώ ένα πέντε πήρα και μου κακοφάνηκε και ναι, εδώ μπορείτε να πετάξετε ντομάτες ελεύθερα ….
Κι τώρα για να γράψω και κάτι έξυπνο παρμένο από το βιβλίου του Χάρη Πρέσσα «Συνθέτοντας» το οποίο είναι καταπληκτικό κι εγώ Χαρούλη σου βγάζω το καπέλο , με έκανες να δω με άλλο μάτι την τέχνη που σε λίγο θα τρέχω σε εκθέσεις και θα τρέχει ο καημένος ο George να με μαζεύει γιατί από την πολύ κουλτούρα θα πάθω τίποτα …

"Η φωτογραφία είναι η υλική υπόσταση του καταμετρούμενου χρόνου. Είναι η επιβολή της στιγμής στο διαρκές . Η φωτογραφία δικαιώνει την στιγμή αξιοποιώντας την πρωταγωνιστικά στις διαστάσεις του χωροχρόνου. Η φωτογραφία είναι χρόνος γιατί ο χρόνος είναι φως …"
Πςςςςςς….. Τι λες ρε μεγάλε ! Βέβαια αυτό το παραμορφωμένο σήμα της νίκης μπορεί να σημαίνει και άλλα πράγματα … Ίσως δηλώνει ειρωνεία, γι’ αυτά που νόμιζα πως νίκησα αλλά τζίφος … Τελικά τα τραβάει ο οργανισμός μου να ταλαιπωριέμαι αλλά μ’ αρέσει ..Άντε πάλι στο Ελ.Βελ , το έχω παράξεφτιλίσει μου φαίνεται και άντε να ήμουν κάτοικος Αττικής , να πεις ότι έτσι γούσταρα και πήγαινα και δυο φορές το μήνα να πιο τον καφέ μου στο αεροδρόμιο γιατί έτσι μου αρέσει το κλίμα… Άνθρωποί να φεύγουν, άλλοι να έρχονται , αποχωρισμοί , ανταμώματα , απογειώσεις , προσγειώσεις και κάπου εκεί να σου και οι αποσκευές , κι όμως πλάκα-πλάκα ίσως και να το έκανα….
Προς το παρόν το άλλο Σάββατο έχω αναλάβει την παραλαβή του ακατονόμαστου που θα έχει μπουχτίσει 7 μέρες στο L.A χωρίς τσιγάρο..
Το καλό νέο είναι ότι έχω και βραδιά έκπληξη με (Τhomako –K a i l a….!!!!),για reggae party , εκεί να δεις τι θα γίνει με το παιδί από τη Γένοβα , άντε και λίγο από Αργυρούπολη μεριά ! Άρε Κaila το παρακάτω άσμα αφιερωμένο σε σένα με την παρακάτω σημείωση μιας και είσαι και της Ιταλικής φιλολογίας, mi sei mancato molto…

I wanna love you and treat you right;
I wanna love you every day and every night:
We'll be together with a roof right over our heads;
We'll share the shelter of my single bed;
We'll share the same room, yeah! - for Jah provide the bread.
Is this love - is this love - is this love -
Is this love that I'm feelin'?
Is this love - is this love - is this love -
Is this love that I'm feelin'?

Πως με βλέπεις από τα μαθήματα Ιταλικών που κάνουμε στο msn δεν προοδεύω ; Κάτι έμαθα πλάκα-πλάκα , αν συνεχίζω να μιλάω μαζί σου στα Ιταλικά, καλά θα πάμε…Αλλά κι εσύ είσαι αυστηρός δάσκαλός. Εντάξει ένα λάθος έκανα κι εγώ όταν σε έβριζα κι αντί να σε πειράξει που σε έβριζα σε πείραξε το λάθος! Από εδώ και στο εξής θα ξέρω ότι είναι vafanculo stronzo και όχι vafanculo strongo ! Λοιπόν εγώ κρατάω το σήμα της νίκης και σας χαιρετώ …..



me ne vado…

www.phoenix-radio.gr

Μη μιλάς δεν είναι απαραίτητο , μη μιλάς θα φύγω σένα τέταρτο ..
Το τέταρτο αυτό έχει φύγει εδώ και αρκετό καιρό, εδώ και αρκετές μέρες, καθώς τα δευτερόλεπτα έσπρωχναν τα λεπτά κι αυτά με τη σειρά τους σχημάτιζαν τις ώρες , και οι μέρες κυλούσαν .
Αγνοούσα κι ακόμα αγνοώ τι γίνεται τριγύρω μου, στο σπίτι πια δεν μπαίνει οποιοδήποτε έντυπο μέσο , η τηλεόραση είναι απλά διακοσμητική , το ράδιο κλειστό , μόνο από το pc , παίζουν καμιά φορά τραγούδια σε διαρκή επανάληψη , όπως τώρα αυτό από τους Wasp –Sleeping (In the fire…) Φτάνω στο σημείο να πω , το μακάρι να είχαμε συνέχεια εξεταστική… Ακούγεται μαζοχιστικό , αλλά πότε δεν μου άρεσαν τα μαζοχιστικά , για να μην μου αρέσουν τώρα ;
Περνούν ολόκληρα εικοσιτετράωρα , και με βρίσκουν να κοιμάμαι τις μισές ώρες , τις άλλες μισές βρίσκομαι χωμένη μέσα σε βιβλία και σημειώσεις , το φαγητό έρχεται αυτή την περίοδο όχι εξ’ ουρανού αλλά από ένα όροφο πιο κάτω, λες και είναι τόσο υποχρεωμένοι σε μένα που ψάχνουν κάποιο τρόπο , να με ξεχρεώσουν …
Χαμένη από τον κόσμο , το σπίτι μου είναι αυτό που με βλέπει διαρκώς και το τηλέφωνο είναι η μόνη ηλεκτρική συσκευή , που δουλεύει περισσότερο αυτές τις μέρες , δε σταματά να χτυπά και ειδικά τα βράδια πριν κοιμηθώ , για μια καληνύχτα που έρχεται από μακριά .
Τα ευχάριστα νέα , έρχονται καθημερινά , καθώς ακολουθώ τη συνηθισμένη διαδρομή σχολή-σπίτι , σπίτι-σχολή . Όσο να’ ναι όταν βλέπεις αποτελέσματα που όχι μόνο σε πάνε παρακάτω αλλά είναι και αρκετά πιο μακριά από τη βάση παίρνεις κουράγιο για να συνεχίζεις, είναι κι αυτό ένα συναίσθημα χαράς που απουσίασε αρκετό καιρό .
Τους τελευταίους μήνες πνιγόμουνα από το άγχος της σκέψης, το είχα αφήσει να εισβάλει στη ζωή μου και μέρα με τη μέρα με εξουθένωνε .
Καμιά φορά η πραγματικότητα είναι καλύτερη από ότι την φανταζόμαστε. Με το μυαλό διογκώνουμε πράγματα και καταστάσεις , και αγχωνόμαστε για αυτό που θα έρθει που έτσι κι αλλιώς ξέρουμε πως θα περάσει από πάνω μας . Κατάφερα να καταργήσω τη σκέψη , και να βρω τον παλιό καλό μου εαυτό . Κι όμως είναι τόσο όμορφα αυτή την περίοδο , δεν νοιάζομαι για τίποτα και για κανέναν ,κοιμάμαι διαβάζοντας και ξυπνάω για να ξαναδιαβάσω , άντε μου κάνω κι ένα καφέ και πάντα προνοώ να υπάρχουν αρκετά τσιγάρα στο σπίτι .
Σε σύγκριση με τους τελευταίους μήνες που πέρασαν για μένα αυτό είναι πολυτέλεια . Ναι μένει μόνο μια εβδομάδα και μετά τέλος , τουλάχιστον για την πρώτη εξεταστική, που αν συνεχίσω έτσι μου φαίνεται πως δεν θα υπάρξει και δεύτερη, και μετά η φυγή … Δε τη σκέφτομαι , είναι από τις μοναδικές στιγμές που χαίρομαι το τώρα μου, δεν χρειάζεται να ξεφύγω από κάπου ή από κάτι για να νιώσω καλά , δεν τη σκέφτομαι , ξέρω ότι υπάρχει και πλησιάζει , μα καμία αίσθηση δε μου κάνει .
Δεν με κυριεύει η βαρεμάρα αλλά μια ακατανίκητη επιθυμία να τα καταφέρω έστω σε έναν τομέα της ζωής μου , το ξέρω ακούγεται γελοίο ακόμα και σε μένα την ίδια που το γράφω , αλλά δε βλέπω την ώρα να τελειώσω αυτό το κείμενο και να πιάσω και πάλι τα βιβλία .


Υ.Σ Ι Αύριο γράφω στη μία , πάρε να με ξυπνήσεις κατά τις δώδεκα , και στείλε το συνηθισμένο μήνυμα , πλέον έχει γίνει γούρι .

Υ.Σ ΙΙ Όσο διαβάζω θα ακούω το Νικολάκη στο www.phoenix-radio.gr

VENI –VIDI- VICI

Περί τριχών ο λόγος

Περί τριχών ο λόγος …. Τρίχες , τρίχες , τρίχες … Απλά θέλω να δεις Γιωργάκη ότι κάποτε είχα μακριά μαλλιά … Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη αρχές Νοεμβρίου , το μαλλί κόπηκε 18/12 , κρίμα……

Νικώντας τη δυσκοιλιότητα

Ήρθε κι εμένα η ώρα μου να διασκευάσω το τραγούδι του αξιαγάπητού αοιδού και πάνω απ’ όλα μεγάλου καλλιτέχνη με όλη τη σημασία της λέξεως κύριου Φλωρινιώτη! Πειράζει που είμαι και μεγάλη φυτούκλα , πειράζει ; Πειράζει που είμαι και μεγάλη ψωνάρα; Πειράζει; Φυσικά και δε με πειράζει, τώρα αν πειράζει τους άλλους, πολύ λίγο με ενδιαφέρει .
Ας αρχίσουμε λοιπόν να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή στην προηγούμενη εβδομάδα , για να σας μπάσω στο κόλπο…
Ξημερώματα Δευτέρας 9/01 βρίσκομαι στο κρεβάτι του πόνου, με ρίγους και δέκατα που μέσα σε λίγες ώρες μετουσιώνονται όλα αυτά στο τσουρούφλισμα του 38,5 . Κοντεύει 6 το πρωί και μετά κόπων και βασάνων κάνω το οτιδήποτε περνάει από το χέρι μου για να με φροντίσω και να με έχω ετοιμάσει μέχρι τις 9 το πρωί που έδινα, να με κάνω άνθρωπο και να μπορώ να πάω να γράψω… Κι όμως μπορεί να φαντάζει ακατόρθωτο αλλά τα κατάφερα ήπια τέτοια ποσότητα φαρμάκων σε ελάχιστη ώρα, (μόνο για την δυσκοιλιότητα που δεν πήρα τίποτα, αν και δόξα το Θεό καφές και τσιγάρα κάνουν δουλεία δεν έχουμε τέτοια προβλήματα ,) που ή θα με πήγαιναν κατευθείαν για πλύση στομάχου ή θα ήμουν ντοπαρισμένη για καμιά βδομάδα. Τελικά το κόλπο έπιασε αν και το μόνο που κατάφερα ήταν να ρίξω τον πυρετό, εξάλλου με τέτοια ανοσία στα φάρμακα κόρη φαρμακοποιού γάρ , αν δεν πάρω ποσότητα δε με πιάνουν! Εντάξει την πάλεψα εκείνη τη μέρα, το μάθημα το είχα διαβάσει και τα σχετικά … Το πρόβλημα ήτανε η επόμενη που έγραφα δύο μαθήματα είχα και την συνάντηση με παραγωγούς καναλάρχες το απόγευμα και πάει λέγοντας , κι εγώ ήμουν ένα ζόμπι .
Τι έκανα; Ήρθε η Μαίρη από το σπίτι κατά τις 3 το μεσημέρι της Δευτέρας , διαβάσαμε μέχρι τις 6 αν και εγώ δεν μπορούσα ούτε καν να ανασάνω και μετά έπεσα για ύπνο ξερή και δώσε τότε ο πυρετός να ξαναεμφανίζεται . Ξημέρωνε Τρίτη 10/01 κι εγώ ακόμα κοιμόμουνα σαν το μοσχάρι Κάποια στιγμή ξύπνησα κατά τις 11 και ήμουν εμφανώς καλύτερα από την προηγούμενη μέρα .Στη μία το μεσημέρι θα έδινα και για να είμαι ειλικρινής ψηλοαγνούσα , το τι παίζει για το μάθημα το οποίο πρακτικά θεωρείτο το πιο δύσκολο του εξαμήνου, από εκεί και πέρα έπεται συνέχεια γεμάτη μυστήριο … .
Ένα θα σας πω σήμερα βγήκαν τα αποτελέσματα , δυστυχώς κόπηκε αρκετός κόσμος , ο μεγαλύτερος βαθμός ήταν το 8 και τον πήρε μόνο ένα άτομο , και το άτομο αυτό είναι το υπογράφον , ή αν το θέλετε αλλιώς η υποφαινόμενη στην πάνω δεξιά φωτογραφία ! Όσον αφορά το μυστικό της επιτυχίας δεν θα το αποκαλύψω, γιατί τι στο καλό μυστικό θα είναι μετά . Πάντως προτρέχω των ύποπτων, αναμενόμενων ή ακόμα και κακόβουλών σκέψεων σας και σας διαβεβαιώνω ότι ούτε αντέγραψα από σκονάκια ή από διπλανό μου , ούτε έβαλα μεγάλα μέσα , ούτε έγλειψα τον καθηγητή με οποιονδήποτε τρόπο , ούτε υπήρξα το καθ’ όλα ευνοημένο άτομο εκ μέρους του , όπως τυγχάνει να είμαι σε άλλες περιπτώσεις ! Το θέμα είναι ότι αρκετοί σήμερα έτριβαν τα μάτια τους , αν και όπως προαναφέρω δεν με ενδιαφέρουν τα σχόλια των άλλων που μερικά ήταν αρκετά καλοπροαίρετα και άλλα τόσα φυσικά ειρωνικά , και ξέρεις και από πού έρχονται τα ειρωνικά σχόλια…. Πάντα από τους κοντινούς σου …
Μπα…. Έγραψες 8; Άλλοι λένε μπράβο με μισή καρδιά κι άλλοι το παραλείπουνε τελείως ! Όχι δεν θα μπορούσα να πω ότι μου ήρθε και η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, αν και πλάκα-πλάκα μπορεί να με περάσετε για θρησκόληπτη ή απλά σαλεμένη , αλλά σε αυτή την εξεταστική τόσες συμπτώσεις , τόσα απρόσμενα , και το πιο βασικό απ’ όλα, όταν όλα βρισκότανε χαμένα και μπερδεμένα κάπου στα μονοπάτια του “ σκληρού μου δίσκου” aka εγκεφάλου μου, κάτι πάντα γινότανε και με ένα γρήγορο και επιτυχημένο search τα ξέθαβα και τα έφερνα στη Ram μου , με αποτέλεσμα να βρίσκω τη σωστή απάντηση, που βέβαια καμία φορά στηριζότανε και στην τύχη.
Δηλαδή αυτά θυμάμαι. Ποιο από αυτά να είναι; Άρχιζα το αμπεμπαμπλόμ συνέχιζα με το κίθεμπλομ και μετά το μπλίμ έβγαινα στο σωστό του μπλόμ …
Από την άλλη θεωρώ κατά κάποιο τρόπο και θαύμα που από τη μια μέρα στην άλλη όχι απλά έπεσε ο πυρετός αλλά και ο λαιμός μου από εκεί που ήτανε τελείως μαμημένος την επόμενη μέρα ήτανε λες και δεν είχα πάθει χλαπάτσα , ποτέ . Βέβαια έμαθα και από κάποιους ότι κυκλοφορεί μια ίωση που δεν κρατάει πάνω από δυο μέρες και που σου ανεβάζει και πυρετό, αλλά εμένα με βολεύει καλύτερα να θεωρώ τον εαυτό μου ευνοημένο από μια ανώτερη δύναμη !!!!!! Σήμερα ξαναέγραψα δύο μαθήματα κι εδώ έχω την αίσθηση ότι κάτι ψάρια πιάσαμε κι αν δεν τα πιάσαμε μεταφορικά , σίγουρα τα πιάσαμε κυριολεκτικά, αφού μου έφερε ο Χαραλαμπίδης από κάτω κάτι γαμάτες κουτσουμούρες, χόρτα , και ένα ψωμάκι ζυμωτό από ένα μοναστήρι λέει , άλλο πράμα … Για καλή μου τύχη είχε ξεμείνει και ένα λευκό κρασάκι από την μάζωξη του Σαββάτου, οπότε μου έκανα, ένα σπέσιαλ δείπνο για την επιτυχία μου …
Μετά άναψα ένα τσιγάρο την έπεσα κατευθείαν στον καναπέ , φυσώντας τον καπνό προς το ταβάνι , και σε λίγα δευτερόλεπτα είχα πιαστεί μέσα από ένα κυκλάκι του καπνού μου, χόρευα σε ρυθμούς reggae και ήλπιζα πως κάποια στιγμή θα έφτανα στον ουρανό , στο σύννεφο που κατοικεί ο Αντώνης Π για να του πω τα χρόνια πολλά μου και να του τραγουδήσω :

One love, one heart,
Let’s get together
And feel all right!

Bob Marley

Ύστερα απλώς δάκρυσα , γιατί ήταν ήδη εκεί και χορεύαμε αγκαλιά …

Διάλλειμα

Σήκωσα επιτέλους κεφάλι από τα βιβλία… Όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια , γι’ αυτό και σήμερα , τρέχω και δεν φτάνω , κι ας μην το κούνησα ρούπι απ’ το σπίτι … Από τότε που ξύπνησα , το μόνο που έκανα ήταν να μου φτιάξω έναν καφέ της κακίας ώρας, αν και συνήθως τον πετυχαίνω , αλλά για όλα φταίει το τηλεφώνημα του Γιώργου, μπούρου-μπούρου έκοψε ο καφές , πως θα γίνει …

Για καλή μου τύχη λίγο πριν, κάποιος είχε θυμηθεί να με ξυπνήσει για πρωί, κατά τη μία το μεσημέρι δηλαδή…
Ναι ήταν ο ίδιος εκνευριστικός θόρυβος από το χαλασμένο κουδούνι μου , γκλίν –γκλόν –γκλαααααααααν , παλεύοντας με τα παπλώματα δεν είχα καμία διάθεση να ξυπνήσω κι απλώς άλλαξα πλευρό ..
Σοφία είσαι μέσα;
Μέσα στον ύπνο μου δεν ήξερα αν αυτή η φωνή έρχεται μέσα από ένα όνειρο δράσης , που έχουμε σχεδιάσει να κάνουμε μεγάλη μπάζα ληστεύοντας εκατοντάδες τράπεζες και είναι η μεγάλη ώρα που πρέπει να πω , ότι ναι είμαι μέσα στο κόλπο, μπας και δω ποτέ από κοντά αυτή τη Jamaica και όχι μόνο πάνω στην υδρόγειο !
Αλλά όχι, τελικά δεν ήτανε όνειρο, μετά από λίγο καθώς επέμενε, είχα ήδη αναγνωρίσει τη φωνή . Ήταν η Ζωή από απέναντι . Σηκώθηκα με δυσκολία, και διαπίστωνα πώς η τηλεόραση ήταν ανοιχτή, κι εγώ είχα κοιμηθεί με τα ρούχα στον καναπέ .Έσυρα τα πόδια μου μέχρι την πόρτα και της άνοιξα. Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση της και να αντικρίζω το θέαμα που αντίκριζε, αλλά εντάξει με έχει δει και χειρότερα.
-Ζωή : Καλημέρα, α! συγνώμη σε ξύπνησα;
- Σοφία : Μπα, όχι μωρέ δεν πειράζει (σκέψεις :καλά μωρή δεν βλέπεις την τσίμπλα στο μάτι; )
- Ζωή: Χτύπησα γιατί ήθελα να σου πω ότι με πήρε τηλέφωνο ο Δράκος από την Αθήνα , και μου είπε ότι ενδιαφέρεται η ΟΡΤ να κάνουμε μια σειρά από εκπομπές στην τηλεόραση , με καλεσμένους και τέτοια και να αναλύουμε θέματα , όπως αυτό που είχαμε σε μια από τις εκπομπές στο ράδιο για τον 20χρόνο γιάπη . Μου είπε να σου το πω και να το συζητήσουμε.
- Σοφία : Α! (σκέψεις που παρεμβάλλονται :
Καφέ έχω; Καλά τι μου λέει αυτή τώρα, ποιος τους είπε ότι έχω όρεξη να κάνω την TV persona , ποιος της είπε ότι θα συνεργαστούμε , τι θέλει κι αυτή η ΟΡΤ, με το Ιόνιο δεν είχα κλείσει εγώ την τελευταία φορά; Τελικά αυτοί αποφασίζουνε ότι τους γουστάρει και όχι εμείς, εμείς απλώς εκτελούμε, άντε το πολύ- πολύ έχουμε και το δικαίωμα να διαφωνήσουμε και μετά να πάμε σπίτια μας . Μπλέξιμο μπουτιών προβλέπω εδώ …)
Θα δούμε . Τι να σου πω, αν μας κλείσουν προσωπικό κομμωτή , μακιγιέρ και διαιτολόγο , μπορεί και να συμφωνήσω …
Τι γελάς ρε, δεν είμαι εγώ για σοβαρές συζητήσεις , που να πάω με τα κοτσίδια και το φουντωτό ανοιχτό μαλλί μου. Άσε που δεν έχω και καμία καλή πένα , να την κρατάω με νάζι κάτω από το μάγουλό , όπως κάνει η Στάη. Σου είπε μήπως πόσο θα διαρκέσει αυτό το πανηγύρι;
- Ζωή: Όχι δε μου είπε, κάτι για μια σειρά εκπομπών ανέφερε μόνο. Θα περάσω κάποια στιγμή να το συζητήσουμε.
- Σοφία: Καλά .
- Ζωή : Θα πάω σούπερ μάρκετ στου Τερζή που τα φέρνει και σπίτι , θέλεις τίποτα; Έχω εδώ μια λίστα, αν θες να μου πεις να γράψω να σου πάρω .
- Σοφία: ( ο εγκέφαλός αρχίζει να λειτουργεί ) ναι-ναι θέλω, όχι πολλά πράγματα, είπες τα φέρνουν σπίτι ε; Χμ… Πάρε αυγά, ψωμί, γάλα, ζάχαρη, καφέ, γιαουρτάκια total 2%, κανένα χυμό ροδάκινο , ψωμί για τοστ , 10 φέτες γαλοπούλα καπνιστή , 10 φέτες gouda , 3-4 εξάδες εμφιαλωμένο νερό , μια κρέμα μαλλιών , κανένα χαρτί υγείας , σερβιέτες, ένα Tide…………..
- Ζωή: ( έχει μείνει έκπληκτή, κι όμως εγώ σοβαρολογώ !) Θες κάτι άλλο;
- Σοφία: Α! ναι. Ένα πακέτο τσιγάρα και να περάσεις από το lexis να πάρεις κάτι σημειώσεις για τον Παπαδημητρίου, κάτσε να σου δώσω και λεφτά …..
- Ζωή : Οκ , μετά θα πάμε με τον Ηλία για καφέ θες να έρθεις ;
- Σοφία : (Απάντηση χωρίς δεύτερη σκέψη) Μπα, γράφω αύριο τρία μαθήματα στη σειρά από τις 11 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα , όχι ότι το τρίτο θα το δώσω, αλλά λέω να διαβάσω τίποτα για τα άλλα δυο γιατί όλο το Σαββατοκύριακό το κωλοβάρεσα .
- Ζωή: Καλά , θα τα πούμε μετά. Bye …
- Σοφία: Άντε τα λέμε . Α! Μιας που κατεβαίνεις , κάτσε να σου δώσω να πετάξεις και κάτι σκουπίδια …

Κλείνοντας την πόρτα είπα να την ξαναπέσω , αλλά κοίταξα την ώρα και δεν με έπαιρνε . Μήπως το παραξεφτίλισα; Μπα, μια ζωή εγώ έκανα τον λακαμά . Δεν σου τυχαίνει κάθε μέρα τέτοια ευκαιρία ! Μετά από λίγο έπεσα κατευθείαν στα σκληρά , παρήγγειλα και τα συνηθισμένα μου από το IL POSTO . Και οι ώρες κυλούσαν και οι σελίδες κυλούσαν και ήταν ατελείωτες , που να διαβάσεις δυο τόμους , πήρα τις σημειώσεις που μου είχε προμηθεύσει η Γιάννα , είδα εκεί και τα sos και πάλι δεν ξεμπέρδευα.
Από την Παρασκευή και μετά το έξυσα μέχρι να ματώσει, και τώρα ότι πρόλαβα –πρόλαβα .
Η πρώτη διακοπή ήρθε και πάλι από το σταθερό μου, ήταν ο Μιχάλης σε μία ώρα έφευγε για Ρέθυμνο κι εγώ του τραγουδούσα, «εσύ κοιμάσαι σε μια θάλασσα αφρισμένη , κι εγώ βουλιάζω κάθε νύχτα στη στεριά …» Και μετά ακολούθησαν απανωτά τηλεφωνήματα, λες και σαν όλοι να με θυμήθηκαν την ίδια ώρα , κι έτσι αποφάσισα να κάνω ένα διάλλειμα. Είπα να καταγράψω αυτή την τόσο απλή μου μέρα , μέσα από πόνους περιόδου , depon και θερμοφόρες που δεν βοήθησαν και πολύ την κατάσταση . Συνήθως γράφω, για μεγάλα ταξίδια, έρωτες, άντρες , όνειρα , όσες φορές προσπάθησα να γράψω κάτι επιστημονικό απέτυχα, τα πολιτικά τα αποφεύγω ή με αποφεύγουνε αυτά(γαμώτο που είναι τα τσιγάρα, όπως έλεγε και ο αδερφός μου δεν μπορώ να τα κάνω και αναπάντητη για να τα βρω ….) μεγάλη έμπνευση δεν έχω ,αλλά είπα να κάνω ένα διάλλειμα και να γράψω αυτό το κείμενο , εξάλλου για μένα το γράψιμο είναι ξεκούραση, λύτρωση … Και αφού βρέθηκαν και τα τσιγάρα και θυμήθηκα την θεϊκή στιγμή όταν έπαιζα τάβλι με τον Evans ξημερώματα Κυριακής την ώρα του μαζέματος , που φέρνει τρία- δύο και μαζεύει τρία πούλια από το δύο , θεϊκή στιγμή , ήτανε τόσο κομμάτια ο τύπος , είχα πέσει στο πάτωμα από τα γέλια…
Και κάπου εδώ ξανακοίταξα το ρολόι και είπα πως δεν με παίρνει το διάλλειμα κράτησε περισσότερο από όσο το υπολόγιζα , καιρός να σας αφήσω …