Άνοιξα μηχανικά την πόρτα . Κατευθύνθηκα προς το ασανσέρ . Τον τελευταίο καιρό συνήθως πάω από τις σκάλες κι ας μένω στον πέμπτο, λέω πως γυμνάζομαι. Έβαλα τα ακουστικά θα άκουγα και πάλι το ίδιο τραγούδι, το ίδιο τραγούδι από τους Radiohead που ακούω σχεδόν κάθε πρωί πριν πάω στη σχολή(Creep). Ποιος είπε πως οι φοιτητές κάνουνε διακοπές; Πρέπει να του κάνουμε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση. Το ταξίδι μέχρι το ισόγειο ατελείωτο, κάτι ψάχνω μέσα στις τσέπες μου, όχι δε είναι εισιτήριο, δεν περνάει ελεγκτής από εδώ, αναπτήρα έψαχνα, πάλι δεν κοιμήθηκα καλά το βράδυ. Ξύπνησα στο παραπέντε από τον μελωδικό ήχο που έβγαινε από το ξυπνητήρι του κινητού μου. Της αϋπνίας το ανάγνωσμα πρόσχωμεν . Τέλος διαδρομής . Έφτασα στο ισόγειο. Πόσο με χαλάνε τα κρύα πρωινά, ούτε καφέ πρόλαβα να πιω, ανάβω το πρώτο τσιγάρο και έπονται κι αλλά πολλά, πότε η νικοτίνη δεν μου είναι αρκετή . Κατευθείαν για καφέ στο κυλικείο και στο καπάκι μάθημα.. Όλα μηχανικά. Είμαι κυκλωμένη από υπολογιστές, τα καλώδια από τα ποντίκια τυλίγονται πάνω μου κι εκεί που πνίγομαι , αρχίζει το μάθημα κι εγώ βυθίζομαι, δεν μιλάω ποτέ για το κρύο, αλλά τον τελευταίο καιρό ντύνομαι μόνο με χιόνι…. Αλλά ακόμα και μπροστά από την οθόνη, εγώ βλέπω ορίζοντα , όπως και ο διπλανός μου, είναι ο μόνος τρόπος για να συνυπάρξουμε… Συνεχίζω να πνίγομαι χωρίς να νοιάζεται κανείς, εξάλλου όποιος σώσει τον εαυτό του σώθηκε ….. Με διακόπτει η σπαστική φωνή μιας συμφοιτήτριας, όσο εγώ προσπαθούσα να πνιγώ , που όλο νάζι και χάρη ζητάει σημειώσεις κι εγώ λέω ναι. Έτσι είναι, δεν σε εκπαιδεύουν να λες όχι , αυτό είναι δική σου ευθύνη . Σιγά-σιγά ο εγκέφαλος μου μπαίνει σε λειτουργία , δεν σκέφτομαι πια ποντίκια να με πνίγουν, ούτε βλέπω κανέναν ορίζοντα στην οθόνη, μόνο το Cool Edit υπάρχει μπροστά, σε λιγάκι θα έχω φτιάξει κι όλας την δικιά μου δημιουργία, διάρκειας 1,5 λεπτού και πολύ είναι. Προσγειώνομαι στο πληκτρολόγιο, το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι μετά πρέπει να πάω από τη βιβλιοθήκη. Οι καιροί ου μενετοί, ο Νοέμβρης φεύγει. Η βδομάδα των παθών αρχίζει, από τις 12/12 και μετά κάθε μέρα παραδίδω και μια εργασία.. Και αλίμονο να έχω κάνει μία ολοκληρωμένη. Τέλος μαθήματος. Χτυπάει το κινητό, η Έλλη, το θέμα για την άλλη εκπομπή, νιώθω λες και θα μας λογοκρίνουνε. Η γενιά μας η γιάπικη, της λέω. Κανένας λογικός συνειρμός στη συζήτηση μας. Απορώ κι αν κατάλαβε τι της έλεγα, το μόνο που άκουγα ήταν ένα, ωραία-ωραία, πάρα πολύ ωραία. Που σκατά το είδε το ωραίο; Τέλος συζήτησης. Σκέφτομαι. Πώς θα αναλύσω εγώ αυτό το θέμα, ότι κι αν πω αποποιούμαι της ευθύνης, ιδέα της Ζωής ήτανε. Εγώ την μόνη επαναστατικού περιεχομένου τοποθέτηση της εποχής μου που ξέρω, είναι αυτή του Πανούση «ΒΓΑΛΤΕ ΤΟ ΔΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΟΥΔΑΝΙΑ» Κάποια περισσότερα κατηγορώ θα έχει εκείνη για τη γενιά μας, λόγω ΚΝΕ !!! Το κινητό θα χτυπήσει ξανά και ξανά , θα μου προτείνουν καφέ πάλι στα ίδια και τα ίδια, θα πάω σε έναν έτσι και στα γρήγορα, θα κερδίσω στο τάβλι, για να χάσω αλλού. Θα φάω το γνωστό σάντουιτς από το Αλαντίν στο χέρι για να γεμίσω την άδεια κοιλιακή μου χώρα, το μόνο που θα λείπει από μέσα είναι τα πόδια του delivery boy! Και μετά η ιστορία είναι ίδια και απαράλλακτη…. Θα τρέχω, θα τρέχω, θα τρέχω …. Μου λείπει ένα ταξίδι. Δεν θα προλάβω να πω την επιθυμία μου και το Τζίνι θα βγει από το στομάχι μου(φταίει η coca-cola light),κι αμέσως θα πραγματοποιήσει την επιθυμία μου. Μόλις έχω φτάσει λίγο έξω από την εξώπορτα της ετοιμόρροπης πολυκατοικίας όπου διαμένω. Θα μπω μέσα και ανοίγοντας την πόρτα του ασανσέρ θα απολαύσω το μακρύ ταξίδι μου μέχρι τον πέμπτο . Θα μπω στο σπίτι θα κλείσω την πόρτα και με όση δύναμη μου απέμεινε θα φωνάξω «ΒΓΑΛΤΕ ΤΟ ΔΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΟΥΔΑΝΙΑ» Τέλος Νοέμβρη.
Υ.Σ «Το παρελθόν δεν είναι πάρα η αρχή μιας αρχής , και όλα όσα υπάρχουν και έχουν υπάρξει ,δεν είναι παρά το αχνό φως της αυγής» Χέρμπερτ Τζόρτζ Γουέλς
Τραγούδι : Πύργος- Καλαμάτα
Από το δίσκο : TIGRE SPORAKIA
Συμμετέχουν : ΤΑΚΙ ΤΣΑΝ-ΕΙΣΒΟΛΕΑΣ FM RECORDS
Το επόμενο απόσπασμα από το άσμα Πύργος- Καλαμάτα, αφιερώνεται με πολλή αγάπη στοργή και Protherm στους απανταχού Πυργιώτες και Καλαματιανούς! Σημειώνω ότι το τραγούδι με εκφράζει απόλυτα. Καθώς τώρα πια μπορώ να καταλάβω πως νιώθουν οι Πυργιώτες , μιας κι επειδή σπουδάζω εδώ στην πηγή της χασισοποτείας έχω νιώσει στο πετσί μου το κράξιμο που τρώνε ! Τους συμπαραστέκομαι, αυτό το τραγούδι είναι μια απάντηση σε όσους τραβάνε ζόρι με τους κάτω από το αυλάκι!
Είμαι απ’ τον Πύργο , κι εγώ απ’ τη Καλαμάτα
Κάτω απ’ τo αυλάκι , με λένε Λιάκο , με λένε Τάκη ….
Ο μπαμπάς μου είναι απ’ τον Πύργο, νομό Ηλείας
Από την πηγή της χασισοποτείας , αν είσαι ντόπιος
Θα με νιώσεις απευθείας, όπως και ο γιος της θειάς
μου της Μαρίας.
Όπου πω , ότι είμαι από τον Πύργο ,
με κοιτάνε καλά-καλά και από εκεί
και πέρα με βλέπουν στραβά, στραβά-Αλέξης
πάρε μια ανάσα πριν τα παίξεις , πυργιώτικα
τσιγάρα θα σε πάνε μακριά …..
Στο χωρίο, μου κάνανε τρελό προξενιό
Μια κοπελιά, με δύο σπίτια καλά,
αρκετά στρέμματα, τίγκα λάδι και ελιά
αλλά, άλλαξε γνώμη μόλις είδε τατουάζ ..
Λοιπόν σεβασμός στην Καλαμάτα,
Έχουν κάτω απ’ το αυλάκι και στην Κρήτη μάγκα,
Κόρινθο-Ναύπλιο-Τρίπολη και Πάτρα ,κάνετε τα
Κουμάντα σας και βγάζετε κιλά …
Ντουμάνια σαν αυτά ταξιδεύουν Ολλανδία.
Πύργος –Καλαμάτα είναι άλλη κατηγορία
Την πίνουν οι τουρίστες και μας κάνουν την κυρία
Ένα –δυο τρεις , τρία –δυο μια
Τζούρα φτάνει πούστη για να πάθεις
Αμνησία , πάντοτε μπλεξίματα με την αστυνομία Είμαι από τον Πύργο και σε παρακαλώ,
Ποτέ σου μην το δεις αυτό σαν κάτι κακό…..
Είμαι απ’ τον Πύργο , κι εγώ απ’ τη Καλαμάτα
Κάτω απ’ τα αυλάκι , με λένε Λιάκο , με λένε Τάκη ….
ΑΝΑΦΟΡΑ
· Τίτλος εκπομπής: Rock Αποπλάνηση
· Επιμέλεια - Παραγωγή και Παρουσίαση :
Χάιτα Ζωή Χολέβα Σοφία
Φιλοσοφία εκπομπής: Η Rock Αποπλάνηση εντάσσεται στο τετράμηνο πρόγραμμα «Ηλεία Κοινωνία Συμμετοχής, Διαλόγου και δημιουργίας» Είναι μια ραδιοφωνική παραγωγή που γεννιέται από μη επαγγελματίες . (Προαιρετικά αναφέρουμε τα παρακάτω) Βγαίνει για ένα δίωρο μια φορά την εβδομάδα ζωντανή ή μαγνητοφωνημένη(η τελική μορφή μπορεί να δεχθεί αναδιαμορφώσεις.)
Η εκπομπή έχει νεανικό χαρακτήρα καθώς απευθύνετε σε νέους και νέες του νομού, αλλά και σε όλους τους πολίτες της Ηλείας. Στο πρόγραμμα της περιλαμβάνει ενναλακτικά ποιοτικά ροκ-έντεχνα και όχι μόνο τραγούδια, που δεν προσβάλλουν την αισθητική των ακροατών, θέματα προς συζήτηση και ανάλυση με την συμμετοχή των ακροατών (στην περίπτωση που η εκπομπή θα βγαίνει ζωντανά) .
Η εν λόγω εκπομπή σκοπό έχει να ψυχαγωγήσει αλλά και να αφυπνίσει- προβληματίσει τους ακροατές της με θέματα που απασχολούν την κοινωνία μας και κυρίως τους νέους ανθρώπους . Την επιμέλεια των θεμάτων καθώς και του μουσικού προγράμματος της εκπομπής, από κοινού αναλαμβάνουν η Χολέβα Σοφία και η Χάιτα Ζωή.
Αναφέρουμε προαιρετικά πως όταν η εκπομπή θα παράγεται ζωντανά, η πρώτη μια ώρα θα περιλαμβάνει προεπιλεγμένο μουσικό πρόγραμμα από τους παραγωγούς και έκθεση του θέματος που θα υπάρχει κάθε φορά προς συζήτηση. Στη δεύτερη ώρα της εκπομπής το μουσικό πρόγραμμα θα μπορεί να διαμορφώνεται από τους ακροατές καθώς επίσης προβλέπεται να υπάρχει και η τηλεφωνική συμμετοχή τους που σκοπό θα έχει την έκθεση της άποψης τους στο θέμα της εκπομπής.
Στην περίπτωση που η εκπομπή θα είναι μαγνητοφωνημένη οι παραγωγοί αναλαμβάνουν εξολοκλήρου το μουσικό πρόγραμμα, εκθέτουν και αναλύουν τα θέμα της κάθε εκπομπής και στην κάθε περίπτωσή που αυτό είναι εφικτό έχουν καλεσμένους ακροατές ή ειδικούς για συζήτηση του εκάστοτε θέματος.
Καλά το είχα καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά με το άτομο μου,αλλά είναι αυτό που λένε,άμα σε πιάσει κρίση όλα τα άλλα τα ξεχνάς!
Ήθελα ταξίδια,περιπέτειες και Dolce Vita ! Καλά είπα εγώ ότι έχω ξεμωραθεί τελείως…Το Σάββατο του Αγίου Στυλιανού μεγάλη η χάρη του , δίνω τα προκαταρτικά για το Proficiency του Michigan,(ξέρω-ξέρω κάλιο αργά παρά ποτέ), αλά μεταξύ μας δεν έχω και πολλές ελπίδες οπότε καλό είναι και το ποτέ!
Μετά έχουμε του Cambridge , 4/12 και 12/12, θα έλεγα τι θα πάρω και τότε αλλά ας μην γίνομαι άλλο κυνική,κι ας είναι το κύριο χαρακτηριστικό μου ! Δεν ξέρω αν υπάρξει ελπίδα για το Μάρτιο, αλλά σίγουρα υπάρχει μία για το Μάιο με το κρατικό! Μάλλον επειδή δεν το έχω πάρει στα σοβαρά , είχα μεταθέσει τις ημερομηνίες στο μυαλό μου.
Απλά το όλο σκηνικό με σοκάρει , έχω χάσει τελείως τον εαυτό μου, πάλι είμαι μόνο με 5 ώρες ύπνο κι αυτό όχι γιατί το κωλοβάραγα , αλλά γιατί πλέον οι 24 ώρες δεν μου φτάνουν. Νιώθω να πνίγομαι, το ένιωσα αρκετά αυτό τον καιρό, προσπάθησα να απωθήσω τις σκοτούρες και τις υποχρεώσεις από το μυαλό μου αλλά να που βγαίνουν όλα μπροστά μου και ο χθεσινός ενθουσιασμός στη σκέψη της φυγής μετουσιώθηκε με μιας σήμερα σε απογοήτευση, δεν χρησιμοποιώ τη λέξη απόγνωση, θα το κάνω πολύ μελό .
Τελικά ότι ψάχνουμε βρίσκουμε , και από αυτό που έχουμε πάντα μας λείπει το αντίθετο. Έτσι κι εγώ είχα κουραστεί από τη νωθρότητα μου, είχα κουραστεί να μένω στάσιμη και να νιώθω ότι αφήνω το χρόνο μου να σπαταλιέμαι άδικα…. Τότε ήμουν ανέμελη και πάντα κουρασμένη, αλλά η κούραση μου είχε μια γλύκα τέτοια που καμία σχέση δεν έχει με το βάρος που νιώθω τώρα στη ράχη μου. Τότε έκλεινα τα μάτια μου μονάχα σε λεωφορεία και τρένα για να συναντηθώ με αγαπημένα πρόσωπα , για να θαυμάσω όλα όσα μου κρατούσαν ακόμα μυστικά, για να μάθω πράγματα που δεν υπάρχουν σε εγχειρίδια ,και που οι εξετάσεις για αυτά δεν έχουν ημερομηνίες .
Αυτές τις εξετάσεις , τις δίνουμε κάθε μέρα. Τότε νόμιζα πως σπαταλώ το χρόνο μου, τώρα πια νοσταλγώ εκείνες τις μέρες και πιστεύω πως ξοδεύομαι σε έναν τρόπο ζωής ο οποίος δεν μου κάνει . Αλλά δεν θα κάνω και πάλι το ίδιο λάθος, δεν θα μιζεριάσω άλλο πια , γιατί όλα όσα έκανα μέχρι τώρα στη ζωή μου ήταν προσωπικές επιλογές , γιατί όταν ψάχνεις την ευτυχία στο παρελθόν ή σε αυτά που θα έρθουν, κάνεις το μεγαλύτερο λάθος. Η ευτυχία είναι εδώ, η ζωή είναι παράσταση, δεν είναι πρόβα.
Μια ζωή βιαζόμουν, μια ζωή έτρεχα για να προλάβω τους άλλους που είχαν πετύχει περισσότερα από εμένα , μιας και ήμουν και η μικρότερη στο σόι , μια ζωή έκανα πράγματα πρίν την ώρα τους και να που κατέληξα, να είμαι στα 20 μου και να ακούω στο τηλέφωνο κάποιον να μου λέει τι μιζεριάζεις έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου να είσαι ασυνεπής!
Ήμαρτον!Κανονικά στην ηλικία μου έπρεπε να με παρηγορούνε για το αντίθετο,ότι έχω ολόκληρη ζωή μπροστά μου για να είμαι συνεπής! Μιας και δεν το αποφεύγω, βλέπω που με πάει στο να πέσω στα σκληρά , δεν πειράζει θα αφεθώ ελεύθερη, και θα βγάλω στη φόρα όλα τα σπασμένα ,λύτρωση... Σήμερα θα οργιάσω μελαγχολικά, αυτό μου το επιτρέπω, στην καινούργια μου πραγματικότητα μέχρι και να νιώθω ξέχασα, μέχρι και να αποφεύγω να μην είμαι καλά , μου απαγόρευσα υποσυνείδητα .
Τουλάχιστον κατάφερα ότι κι αν κάνω να το κάνω για μένα… Είναι ανοησία να κάνουμε κάτι για να αποδείξουμε στους άλλους ότι αξίζουμε και να μας πούνε και μπράβο, πάρτε το χαμπάρι ότι οι περισσότεροι εκεί έξω είναι λιγόψυχοι. Όλοι θέλουν να υποτιμούν μονίμως τους γύρω τους , για να πάρουν αυτοί κάποια αξία , αλλά έτσι είναι στους τυφλούς καλός είναι και ο μονόφθαλμος. Αυτό είναι αγαπητοί μου στη ζωή μου έχω γνωρίσει όλων των ειδών τα φρούτα.
Ανθρώπους ντόμπρους και ειλικρινείς (μετρημένοι στα δάχτυλα) , που όταν κάνεις το σωστό θα σε παραδεχτούν και στο λάθος δεν θα πέσουν να σε φάνε, αλλά ούτε και θα σου χαϊδέψουνε τα αφτιά . Και αυλή έχω, λογιών –λογιών φαμφάρες έχω ακούσει , λίγοι ήταν εκείνοι που με θαύμαζαν ανιδιοτελώς(αν και δεν υπάρχει λόγος ) και τους ευχαριστώ, όλοι οι άλλοι πούλαγαν παραμύθι, αλλά κουτόχορτό δεν τρώμε πια.. Αυτοκριτική δικέ μου, μεγάλο πράγμα . Για αυτό και δεν πήραν τα μυαλά μου αέρα, μονάχα εγώ ξέρω τι αξίζω και δεν θέλω άλλη καμία αναγνώριση εκτός από αυτή του εαυτού μου για να προχωράω μπροστά. Το ξέρω πολύ σκληρό να είσαι μόνος σου ακόμα και στην αναγνώριση, υποτίθεται ζούμε σε μία κοινωνία και έχουμε ανάγκη το καλό λόγο του άλλου, αλλά ας όψεται ….Και φυσικά να σημειώσω ότι όταν μιλάω για αυτοκριτική εξαιρούνται οι λέξεις-εκφράσεις 1)Έπαρση- 2)Ξέρεις ποιος είμαι εγώ-3)Ποιος τους γαμάει τους άλλους εγώ είμαι ο καλύτερος και δεν έχω ανάγκη κανέναν, κτλ.
Από την άλλη άμα άκουγα κι αυτούς που ενώ βρισκόμουν στο γκρεμό εκείνο που κάνανε ήταν να με σπρώχνουν με μανία κι άλλο για να πέσω, τώρα έπρεπε να μην πιστεύω πια καθόλου στον εαυτό μου και να θεωρώ πως είμαι μια μηδαμινότητα . Πρόσφατα κι όλας το ένιωσα από κάποιον αυτό, αυτός ο κύριος Ψ ας πούμε, καθώς του ανακοίνωνα ένα επίτευγμα μου, το πρώτο πράγμα που έκανα είναι όχι απλά να μετριάσει το μέγεθος του βήματος μου, αλλά με κάθε τρόπο να υποβιβάσει το οτιδήποτε μπορεί να κάνω εγώ, γιατί στο μυαλό του με έχει περάσει ως και εγώ δεν ξέρω τι , οπότε και το Νόμπελ να έπαιρνα, το πρώτο πράγμα που θα μου έλεγε θα ήταν, πως κάποιο λάθος έχει γίνει . Αυτοί οι άνθρωποι αν τους πάρεις στα σοβαρά (που δεν πρέπει γιατί είναι οι πιο γελοίοι απ’ όλους ) σε βάζουνε σε ένα επικύνδυνω τριπάκι , αν είναι και άτομα που έκανες το λάθος να αγαπάς την έβαψες φιλαράκο.
Θα προσπαθείς συνεχώς να κάνεις τα πάντα για να σε αναγνωρίσουνε, κάτι που έπρεπε να ξέρεις πως δεν θα το κάνουνε ποτέ, γιατί αυτοί ζούνε στη δικιά τους σχιζοφρένεια και δυστυχία ότι μπορούν να τα κάνουν όλα καλύτερα από τον καθένα και στο τέλος θα φτάσεις να αυτοξεφτυλιστείς και να έχεις χάσει κάθε ίχνος του εαυτού σου και όχι μόνο αυτό αλλά ήδη θα έχεις πειστεί ότι είσαι πράγματι χαζός και δικέ μου, για μένα θα είσαι. Αφού δεν το πήρες χαμπάρι νωρίτερα. Εγώ ξέφυγα κι αυτό το μπλοκ το γράφω πια σε μια ελεύθερη ζωή που απέχτησα, μακριά από αυλικούς και σχιζοφρενείς, ελπίζω να ξεφύγετε κι εσείς αδέρφια .
Το ταξίδι όμως δεν τελειώνει εδώ το δυσκολότερο από όλα είναι να τα βρεις με τον εαυτό σου, κι αυτός είναι ο καινούργιος προορισμός μου ,γνώριμος βέβαια , αρκετά γνώριμος !
Υ.Σ Τα ταξίδια δεν ακυρώνονται απλά αναβάλλονται !
Έχουν ξεφύγει τελείως !!! Ο καθένας λέει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι . Έτσι-Έτσι. Δεν γαμιέται; ….Δεν βαριέσαι; Λέγε μαλακίες στον όχλο – γουστάρει ! (ελεύθερη μετάφραση του λατινικού “ Vulgus vult decipi” Τι έλεγα στα προηγούμενα μπλοκ , για τη ρουτίνα της ζωής μου, ε; Έτσι-έτσι, βαρέθηκα τόσες μηχανικές κινήσεις , τόση συνέπεια, όταν όλοι γύρω μου είναι ασυνεπείς και ο καθένας κάνει ότι γουστάρει . Λόγια –λόγια –λόγια , για να πορωθείς να κάνεις κάτι καλό, να σου γαμηθεί ο Δίας , να είσαι αυθεντικός και μετά, να σου τη λένε κι από πάνω. Ποιοι; Τα άτομα που βοήθησες, αυτό είναι αχαριστία .. Δεν θα συγχυστώ. Εδώ και καιρό το έχω πάρει χαμπάρι, ότι όλα σου έρχονται από εκεί που δεν τα περιμένεις και αλήθεια είναι, ότι δεν πολύ ξαφνιάστηκα. Αλληλεγγύη σου λέει μετά… Πού ρε ; Ο καθένας κοιτάει μονάχα το τομάρι του . Αλλά δεν πειράζει , παραμύθι στο παραμύθι θα πουλήσω κι εγώ.. Απλά η αχαριστία ήταν μια αφορμή, για να βγει η κούραση μου. Κουράστηκα. Κουράστηκα να είμαι συνεπής και εντάξει σε όλα , ευχαριστώ, δεν θα ακούσω και από κανέναν. Τι κάνουμε Σοφάκι; Καιρός να κάνω κανένα ταξιδάκι αναψυχής, τόσες φορές μου είπε ο Στέργιος να πάω στη Χαλκίδα, που πήρε μετάθεση, να τον προλάβω πριν φύγει για την Κω, (Χάνομαι χωρίς ελπίδα, μέρα νύχτα στη Χαλκίδα στο δικό σου το περίπου και στα ρεύματα του Ευρίπου. Η ψυχή μου θα σαλπάρει στα νερά τα σκοτεινά η παλίρροια θα με πάρει και δεν θα με δεις ξανά! Περπατώ στην παραλία γίνομαι του κόσμου λεία ναυαγός χωρίς σανίδα που κι απόψε δε σε είδα! Ξέρω πως δεν έχω ελπίδα εδώ πέρα στη Χαλκίδα οι τρελοί μείναμε λίγοι κι ο Σκαρίμπας έχει φύγει, που λέει και ο Λιδάκης ) να κατέβουμε και σε καμία πρωτεύουσα να γουστάρουμε. Να αρχίζω να γράφω και τίποτα εκεί που δεν πιάνει το μελάνι και θα δεις που όλα καλά θα πάνε πάλι .Εδώ κάνω μια παρένθεση . Όσο για το πρόγραμμα «ΗΛΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ, ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ» το Σάββατο βγήκαμε στον αέρα πριν την έναρξη του προγράμματος, λόγω μεγάλης εκτίμησης που τρέφει ο κ. Δράκος σε μας, γιατί αν το καθυστερούσαμε κι άλλο θα μας έφευγε ο γάμο- ενθουσιασμός , και γιατί ήμασταν οι μόνοι που είχαμε κάνει πιλότο(demo δηλαδή) είχαμε κατέβει με ολοκληρωμένο πρόγραμμα, στη τελευταία συνεδρίαση κτλ. Μένει η ανάθεση από πλευράς Νομαρχιακής αυτοδιοίκησης , να πέσει το χρήμα στους σταθμούς και στα κανάλια που θα στηρίξουν το πρόγραμμα δηλαδή. Σε κάποιο άλλο μπλοκ θα τα πω κι αυτά. Πότε βγαίνει το πρόγραμμα επίσημα, ποιοι άλλοι συμμετέχουν, μέρες –ώρες –σταθμοί που θα βγαίνουμε, η φιλοσοφία της εκπομπής, τα θέματα που βγάζουμε στον αέρα για συζήτηση με τη συμμετοχή των ακροατών και τόσα άλλα. Ως εδώ , δεν θέλω άλλες σκοτούρες στο κεφάλι μου, αυτό το μπλοκ θέλω να το αφιερώσω, μόνο στη τεμπελιά, στο αραλίκι και σε μένα, πουθενά αλλού . Υποχρεώσεις, άγχος , πίεση, μαλακίες. Που είναι ο παλιός καλός εαυτός μου, που δεν νοιαζότανε για όλα αυτά; Δε θα μπει ο Δεκέμβρης, θα μας μπει, υπόσχομαι να το ξεφτιλίσω για τα καλά και να θυμηθώ τον παλιό καλό καιρό. Θα αλλάζω το ένα λεωφορείο μετά το άλλο, θα κάνω Dolce vita, θα πίνω στη υγεία του Vivere Pericolosamente, θα κάνω ότι έλεγα πως δεν θα κάνω, αν και ξέρω πως μετά θα γυρίσω στα ίδια σκατά, χρειάζομαι επειγόντως ένα διάλλειμα … Όχι τίποτα άλλο έχει και (σκρουτζό)-καιρό, ανάβουν τα καλοριφέρ μόνο το βράδυ, ευτυχώς πήρα κι εγώ ένα ηλεκτρικό σώμα και βολεύτηκα . Κι όταν θα πέσει η νύχτα , δεν θα τριφτώ επάνω σου αγάπη μου, ούτε θα σου πω «…κρυώνω…» , αλλά θα πάρω το μπουκάλι που αγόρασα το πρωί και θα μου ξαναγεμίσω το ποτήρι… Απόψε θα γίνω σκνίπα και θα ταξιδέψω με εισιτήριο το χρόνο και συνεπιβάτη μου το φθόνο! Λοιπόν αρκετά μου χάιδεψα τα αφτιά , κάπου εδώ να κλείσω γιατί σε 2 ωρίτσες έχω εργαστήριο είχα και άλλες 4 το πρωί , και αφού γυρίσω πρέπει να ξεσκιστώ στο διάβασμα για αύριο το απόγευμα , έχω και πρωινό ξύπνημα αύριο και πάλι τρέξιμο. Που να πήγαινα και στις θεωρίες ; ΕΛΕΟΣ. Πως τα κατάφερα και τα έκανα έτσι ! Χτύπησε και το θυροτηλέφωνο ο Βαγγέλης είναι, τι θέλει κι αυτός τώρα; Άντε πίνω τον καφέ μου, ανάβω και την Marlboria μου και σας αποχαιρετώ ,μόλις εντόπισα στο χάρτη τον Άγιο Ελευθέριο που έψαχνα, πάνω από τα κάτω Πατήσια, κάτω από τα Άνω Πατήσια !!!
Υ. Σ Νομίζαμε ότι κάναμε έρωτα ενώ στην πραγματικότητα μας πήδαγαν!!!
Δόξα τον Jah! Καλή μου τύχη, χαμογέλασε μου επιτέλους….
Αμάν τι είναι εκείνη η τρύπα στο ταβάνι; Τίποτα μωρέ, μόλις έπεσε το ταβάνι και την πλάκωσε… Ένα συνηθισμένο πρωινό Σαββάτου ζω και σήμερα, καφεδάκι, τσιγαράκι, αραλίκι σε λίγο περιμένω να σκάσει μύτη και το Γιωτάκι. Ήδη φαντάζομαι την είσοδο της, θα της έχουν σπάσει τα νεύρα που δεν βρίσκει ποτέ να παρκάρει γιατί προφανώς θα θέλει δυο γήπεδα για να το αφήσει το ρημάδι. Όχι μόνο αυτό, ρίχνει και σήμερα μια όμορφη πολύχρωμη βροχή και μετά πάντα βγάζει ήλιο, και σαν μωρό που είμαι κάθομαι και χαζεύω το ουράνιο τόξο, αμάν χάλια τα μαλλιά της Γιώτας, χάλια και τα νεύρα της .. Που είχα μείνει ; Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε ,α! ναι… Σήμερα θα είναι μέσα στο άγχος, εμείς θα φάμε το αγγούρι που στις 7 βγαίνουμε στον αέρα αυτή αγχώνεται ήμαρτον… Θα χτυπήσει το κουδούνι θα μπει μέσα αφηνιασμένη και θα πει τη γνωστή της ατάκα «Πρέπει να βάλω μια τάξη στη ζωήμου»… Το περίστροφο είναι στο συρτάρι του κομοδίνου Γιωτάκι, δίπλα από τις προφυλάξεις, ναι- ναι κάτω από τα Βαβέλ… Θα αρχίσει πάλι τα δικά της, περί τάξης κι εγώ θα στρίψω ένα τσιγάρο(τα στριφτά τα έχω κόψει καιρό τώρα, ίσως λόγω έλλειψης χρόνου, ίσως λόγω αρκετά καλών οικονομικών (Δόξα τον Jah ) να και ένας τομέας της ζωής μου, που πάει καλά, αλλά μου λείπει ο μπαγάσας ο Michael και αποφάσισα να καπνίσω τον καπνό που μου έφερε με τον Che πάνω, από το Μόναχο)…. Αν και δεν ξέρω Γερμανικά υποθέτω ότι το Die EG-Gesundheitsminister Rauchen verursacht Herz- und Gefaβkrankheiten, σημαίνει το υπουργείο υγείας προειδοποιεί :Το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία ( χε -χε).. Κι έτσι θα περάσει η ώρα θα παίζουμε τάβλι, θα λέμε διάφορες εξυπνάδες που θα ήθελε να πω στην εκπομπή, θα μου ζαλίζει τον έρωτα με την πολυτάραχη ζωή της, τα ταξίδια της, τον γκόμενο της και τότε θα της υπενθυμίσω …. Τι την θες την τάξη κοπέλα μου, μια χαρά είναι η ζωή σου, κι εγώ που κατάντησα, παντόφλα- πιτζάμα –δουλείες, τι κατάλαβα ; Ωχ αυτό το είχα ξεχάσει θα πλακώσει μύτη και ο Τeo, μου υποσχέθηκε ότι θα περάσει για ηθική υποστήριξη, ελπίζω να μην μου φέρει τη συλλογή του από τα 260 παπούτσια adidas που έχει. Πρέπει η συλλογή του να είναι συμβολική, θέλει να έχει χώρο αρκετό για να τους γράφει όλους. Θα έρθει και η Ζωή μετά να ετοιμαστούμε, θα βγούμε όλοι μαζί για κραιπάλη φαγητού, μετά κατευθείαν στο σταθμό καμία ώρα νωρίτερα και το βράδυ έρχεται η λύτρωση, ξέρεις εσύ; Μη γελάς, σε βλέπω …. Ελπίζω όλα να πάνε καλά, και να μην με ακολουθήσει κι εδώ η γκαντεμιά μου, νομίζω ότι θα βρούμε και τον τρόπο να μας ακούνε και όσοι είναι μακριά , κι αν δεν τον βρούνε οι άλλοί σίγουρα θα τον βρω εγώ! Νομίζω τα επόμενα μπλοκ θα έχουν περισσότερο ενδιαφέρον από το σημερινό. Αν και τελικά, δεν διαφέρει σε πολλά αυτό το Σαββατιάτικο πρωινό σε σχέση με τα άλλα Σαββατιάτικα πρωινά μου , οι μικρολεπτομέρειες το κάνουν διαφορετικό… Αυτές οι μικρολεπτομέρειες της καθημερινότητας είναι που με κρατούν ζωντανή και ευτυχισμένη, να κλείνω τα μάτια και να ταξιδεύω, γιατί είναι ωραία η αίσθηση του να φεύγεις ακόμα κι αν είναι ψευδαίσθηση.. Αφιερώνω το επόμενο τραγούδι του Louis Armstrong, σε όσους νομίζουν πώς με αγαπάνε:) I see trees of green, red roses tooI see them bloom for me and you And I think to myself what a wonderful world. I see skies of blue and clouds of white The bright blessed day, the dark sacred night And I think to myself what a wonderful world. The colors of the rainbow so pretty in the sky. Are also on the faces of people going byI see friends shaking hands saying how do you do. They're really saying I love you..I hear babies crying, I watch them grow. They'll learn much more than I'll never know And I think to myself what a wonderful world Yes I think to myself what a wonderful world The colors of the rainbow so pretty in the sky Are also on the faces of people going byI see friends shaking hands saying how do you do They're really saying I love you. I hear babies crying, I watch them grow They'll learn much more than I'll never know And I think to myself what a wonderful world Yes I think to myself what a wonderful world. Δε λέω πολλά μου λείπουν, όπως μια αντρική αγκαλιά που πάντα την είχα ανάγκη, ποτέ δεν μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτή, δεν είχα μάθει στη μοναξιά , έλα μου όμως τώρα που κατέκτησα πολλά από όσα μου έλειπαν , αλλά έχασα κι άλλα τόσα που είχα… Δε βάριεστε, μέχρι αύριο μπορεί να έχω κατακτήσει τον κόσμο, έτσι Μιχάλη; Σας αφήνω μόλις ήρθε η Γιώτά ;)
Υ.Σ Από αύριο τα νεότερα, άντε και καλή μας τύχη…..
Υ.Σ 2 ‘Και το μακρά , και το σιμά για με πια είναι ένα’… ( Σικελιανός «Πνευματικό Εμβατήριο» )
…. Επανέρχομαι δριμύτερη και συνεχίζω από το «Ξέρεις ποια είμαι εγώ πως με λένε και η σκούφια μου από πού κρατάει» ακάθεκτη! «….Είχα βέβαια την κακή ιδέα ένα ταλέντο που είχα κι εγώ να πάω να το κάνω επάγγελμα! Όλα τα παιδάκια ξέρανε από μικρά την κλίση τους, εγώ πάλι ακόμα την ψάχνω και ψάχνομαι γενικά, αν και είπαμε στο γράψιμο τα πάμε καλά και είπα να σπουδάσω δημοσιογραφιλίκι, αν και ήμουν από τους πρώτους που φώναξαν! ΑΛΗΤΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ…» Είμαι λοιπόν μια wannabe δημοσιογράφος. Ποιο ταλέντο είπα να κάνω επάγγελμα τελικά ; Το ταλέντο της αλητείας, της ρουφιανιάς ή το επάγγελμα, για να μην πω λειτούργημα του δημοσιογράφου (εδώ γελάνε) ! Σαν ράτσα εμείς οι Έλληνες, αν όχι όλοι για να μην θιχτείτε, αρκετοί από εμάς την ρουφιανιά την έχουμε λίγο πολύ στο αίμα μας, αλλά δεν νομίζω ότι το πρόβλημα επικεντρώνεται στη χώρα μας, παντού τα ίδια σκατά…. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της κατάστασης που επικρατεί στο δημοσιογραφικό επάγγελμα, είναι ένα βιντεάκι που είχαν κάνει εν έτη 1996 στο Comfuzio,το «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΝΙΤΖΑ.» Όποιος είχε την τύχη να το δει και να το θυμάται μπορεί πολύ καλά να καταλάβει τι εννοώ. Βέβαια για να πάμε και στο σήμερα, τίποτα το ιδιαίτερο δεν έχει αλλάξει ίσα-ίσα με λύπη μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι τα πράγματα έχουν γίνει πολύ χειρότερα. Ξέρω το θέμα που πάω να αναλύσω έχει καταντήσει τσίχλα που την έχουμε μασήσει όλοι. Σας υπόσχομαι να μην αναλωθώ στο θέμα για πολύ . Τώρα όσο αναφορά εμένα αγαπητοί μου, δεν ξέρω αν βαδίζω ή αν παραπατώ, δε λέω καλά τα γράφω, καλά τα λέω, αν και κατά την ταπεινή μου άποψη υπάρχουν πολλοί περισσότεροι εκεί έξω και που τα γράφουν και που τα λένε καλύτερα από εμένα και προπάντων από αυτούς που αποκαλούνται δημοσιογράφοι. Το σημαντικότερο βέβαια είναι ότι υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που όχι απλά τα λένε καλά, αλλά έχουν και κάτι ουσιαστικό να μας πούνε , κάτι που δεν θα υποτιμάει τη νοημοσύνη κανενός, για μένα εκεί είναι όλη η ιστορία. Για αυτό καμιά φορά αναρωτιέμαι που πάω ξυπόλητη στα αγκάθια; Μπορεί να μην κάνω για αυτό το επάγγελμα, γιατί δυστυχώς η μανούλα μου δεν με προίκισε με το ταλέντο ούτε της αλητείας, ούτε της ρουφιανιάς, κι αν έχω την ψευδαίσθηση ότι θα πάω εγώ και κάποιοι άλλοι που μπορεί κι αυτοί να με ακολουθήσουν με το σταυρό στο χέρι, να αλλάξουμε την δημοσιογραφική πραγματικότητα, μάλλον γελιέμαι οικτρά .Από την άλλη αν αντιμετώπιζα με αυτό το σκεπτικό όλα όσα συμβαίνουν τριγύρω μας, του τύπου έλα μωρέ τώρα , που πάω να τα βάλω εγώ με το σύστημα, το καλύτερο που θα είχα να κάνω θα ήταν να αυτοκτονήσω. Όχι δεν σκοπεύω να γίνω ήρωας ούτε να αρχίσω καμία επανάσταση, απλώς έχω συνείδηση κι αυτή τουλάχιστον κατάφερα να την κρατήσω καθαρή κι αυτό θα παλεύω στη ζωή μου να κάνω. Ίσως είναι η μόνη λύση για μια λιγότερο άρρωστη κοινωνία . Καμιά φορά σκεφτόμουν ,τι ωραία θα ήτανε να είχαμε όλοι μας βήμα στα μέσα, ανεξαιρέτως μόρφωσης, φύλου, ιδιότητας, and so on ….Κι εκεί που το σκεφτόμουνα που λέτε, να που έμαθα πως μερικοί άνθρωποί το έχουν προσπαθήσει στο παρελθόν και το ξαναδοκιμάζουν και τώρα κι αυτή τη φορά θα είμαι κι εγώ μέσα σ’ αυτούς . Η ιστορία ξεκινάει λίγο περίεργα … Ήταν ένα πρωινό Δευτέρας γύρω στις 10, που παρόλο που είχα 2 ώρες πριν εργαστήριο, η τσίμπλα στο μάτι ήταν ακόμα εκεί. Αφού η ώρα μου είχε περάσει ανιαρά με το να κάνω δελτία τύπου στο Publisher με την Πατρινιά καθηγήτρια να τονίζει το χαρακτηριστικό λι κάθε φορά που μας έλεγε delete και Publisher, άλλο να σας το γράφω κι άλλο να το ακούτε. Είχα πάρει λοιπόν το δρόμο της επιστροφής για να συνεχίσω τον υπνάκο μου χωρίς τα λι της εν λόγω καθηγήτριας. Βγαίνοντας από την είσοδο της σχολής ήταν κάτι τύποι που μοίραζαν κάτι φυλλάδια, κι έτσι έδωσαν σε μένα και σε ένα συμφοιτητή μου, που ήμασταν μαζί (γεια σου ρε Βαγγελάκη μανιταράνθρωπε…) Για να είμαι ειλικρινής στην αρχή νόμισα πως θα είναι από κανένα κόμμα, γιατί γίνονται διάφορα τελευταία με τα κόμματα στη σχολή μας . Έλα μου όμως που δεν ήταν… Μια πρόσκληση για μια εκδήλωση ήταν τελικά, το μόνο που παρατήρησα ήταν ότι είχε μετά μπουφέ και ποτό, τότε ακόμα νόμιζα πως ήταν ο μόνος λόγος που άξιζε τον κόπο να πάω για να σπαταλήσω το απόγευμα εκείνης της Δευτέρας μου. Όταν γύρισα σπίτι για καλή μου τύχη είπα να το διαβάσω, να λοιπόν τη είχα στα χέρια μου εκείνη τη Δευτέρα:
ΤΩΡΑ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΦΟΡΕΙΣ ΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ, ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΠΕΜΠΟΥΝ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ
«ΗΛΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ, ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ» είναι ο τίτλος αλλά και ο στόχος ενός ειδικού προγράμματος που υποστηρίζεται ενεργά από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και το Δήμο Πηνείας.
Η εφαρμογή του ξεκινά από σήμερα με την ενημέρωση πολιτών και φορέων. Η παραγωγή και η μετάδοση των εκπομπών θα ξεκινήσει το Νοέμβριο του 2005.
Η ουσία του προγράμματος αποτελεί μια τολμηρή καινοτομία. Πολίτες, κάτοικοι του νομού, Ηλείοι της Διασποράς, φοιτητές της σχολής Πληροφορικής και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Α.Τ.Ε.Ι Πάτρας με έδρα τον Πύργο Ηλείας ,όπως και οι φορείς του νομού, προσκαλούνται να ανταποκριθούν στην πρόσκληση και το περιεχόμενο τριών λέξεων. Συμμετέχω, εκφράζομαι, δημιουργώ!
Πολίτες, φοιτητές και φορείς καλούνται να δημιουργήσουν, με υποστήριξη που θα τους παρέχεται, ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά προγράμματα! Κατακτούν δηλαδή τη δυνατότητα να μετατοπιστούν από τη θέση του παθητικού δέκτη σ’ εκείνη του πομπού μηνυμάτων.
Τα προγράμματα που θα παράγουν πολίτες, φοιτητές και οι φορείς τους θα μεταδίδονται καθημερινά από συμβεβλημένους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς που δέχονται να παραχωρήσουν προς χρήση, στις δυνάμεις της τοπικής κοινωνίας ,τις ραδιοτηλεοπτικές τους συχνότητες, που εκπέμπουν σε όλη την Πελοπόννησο και στη Δυτική Ελλάδα.
Αποκτούν έτσι οι πιο δημιουργικές δυνάμεις του νομού μας ,οι συλλογικές εκφράσεις του τόπου μας ,τη δυνατότητα να δημιουργήσουν και να εκπέμπουν προγράμματα λόγου, διαλόγου, πολιτισμού, ψυχαγωγίας ,ενημέρωσης ,ανθρώπινης επικοινωνίας .
Η νέα γενιά, η εκπαιδευτική κοινότητα στο σύνολο της, σπουδαστές, μαθητές, εκπαιδευτικοί αποκτούν, για πρώτη φορά, τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν για εκπαιδευτικούς λόγους την υποδομή της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης ! Αποκτούν την δυνατότητα να ενσωματώσουν στην εκπαιδευτική δημιουργία τη Δύναμη του ήχου και της εικόνας !
Νέες και νέοι κατακτούν νέα πεδία δημιουργίας και έκφρασης ,γόνιμης αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου τους με την παραγωγή δικών τους μουσικών και ψυχαγωγικών ή ενημερωτικών προγραμμάτων. Αποκτούν για πρώτη φορά τη δυνατότητα να επικοινωνήσουν και να στείλουν μήνυμα σε χιλιάδες ακροατές και τηλεθεατές .
Για τη συμμετοχή κάθε ενδιαφερόμενου, φυσικού προσώπου, ομάδας, φορέα ,κλπ. Αρκεί ένα τηλεφώνημα και μια συνάντηση με την ομάδα στήριξης αυτής της ριζοσπαστικής πρωτοβουλίας .Για επικοινωνία ,συνάντηση και ενημέρωση καλέστε καθημερινά πρωί και απόγευμα στο τηλέφωνο 26210 37146.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ
19:00 Έναρξη Εκδήλωσης 19:10 Χαιρετισμός δημάρχου Πηνείας Βασίλη Παπαδόπουλου 19:15 Εισαγωγική τοποθέτηση Νομάρχη Ηλείας Παναγιώτη Δημητουλόπουλου με θέμα: ‘Αυτοδιοίκηση, Θεσμός συμμετοχής, δημοκρατίας ,δημιουργίας’ 19:30 Ομιλία Πολυδεύκη Παπαδόπουλου με θέμα: ‘Ανακαλύπτοντας την τοπική επικοινωνία’ 19:45 Ομιλία Γιάννη Δράκου με θέμα: Η σημασία του προγράμματος και η εφαρμογή του στην πράξη. 20:15 Τοποθετήσεις-διάλογος 21:00 Συζήτηση-Ποτό –Μπουφές!
ΟΙ ΟΜΙΛΗΤΕΣ: Ο κ. Πολυδεύκης Παπαδόπουλος είναι σύμβουλος Επικοινωνίας- Δημοσιογράφος ,Επιστημονικός συνεργάτης του τμήματος Μ.Μ.Ε του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σύμβουλος Μ.Μ.Ε, ελληνικών και διεθνών οργανισμών, σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας και συντελεστής του προγράμματος .
Ο κ. Γιάννης Δράκος είναι σύμβουλός επικοινωνίας -πολιτικός αναλυτής . Σύμβουλος οργανισμών, διευθυντής του Political and Financial Forecast, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας μελέτης και εφαρμογών σύγχρονης επικοινωνίας «ΕΠΙΡΡΟΗ Α.Ε» οργανωτής της ελεύθερης δημοτικής ραδιοφωνίας στην Ελλάδα και συντονιστής του προγράμματος.
Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στις 31/10/05 στις 19:00 στο Συνεδριακό Κέντρο Της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ηλείας .
Και να που πήγα και δεν έμεινα μόνο στον μπουφέ. Περιττό να σας πω ότι ανέβηκα και μίλησα μπροστά σε πολύ κόσμο, χωρίς να έχω ετοιμάσει τίποτα, ξεπέρασα και τις ανασφάλειες μου και να που είπα και πάρα πολλά , γιατί χρόνια υπήρχε αυτό μέσα στο μυαλό μου.. Θέλουμε εναλλακτικά μέσα λοιπόν , από τότε κάναμε αρκετές συναντήσεις , άνθρωποι κάθε ηλικίας και είδα πόσα πολλά είχαμε να πούμε, κι ας είχαμε όλοι διαφορετικές αφετηρίες. Νιώθω την ανάγκη να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κύριο Δράκο που ήταν εκείνος που έκανε την δημοτική ραδιοφωνία στην Ελλάδα και που επιχείρησε το ίδιο πρόγραμμα και παλαιότερα στο 9,84, την Έλλη που είναι παιδίατρος και η πιο δραστήρια γυναίκα που έχω γνωρίσει, το Βασίλη τελειόφοιτο μαθηματικό και όλα τα παιδία της ομάδας ,που βρέθηκαν στο δρόμο μου, που παρόλο που ξέρουν πολλοί περισσότερα από εμάς ποτέ δεν μας αντιμετώπισαν με σνομπισμό, ίσα-ίσα κάθε φορά βλέπω τη λαχτάρα στα μάτια τους να μας δώσουν τα φώτα τους… Αχ, να ξέρατε πόσα πολλά έχω να σας πω γι’ αυτό , αλλά άλλη φορά αρκετά σας κούρασα ήδη. Στις 19 του μήνα τελικά βγαίνουμε στον αέρα, έχω μια απερίγραπτη χαρά που ένα όνειρο μου τελικά πραγματοποιείται , βέβαια από την άλλη έχω και μια επιφύλαξη για το τι θα γίνει στην πορεία κι αν αυτό το πρόγραμμα θα λειτουργήσει. Είπαμε Beware the Greeks beaving premious ή αλλιώς Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες ! Εδώ θα ήθελα να σημειώσω ότι το ίδιο πρόγραμμα θα ξεκινήσει από το 2006 και στους νομούς Λαρίσης – Μαγνησίας. Ουφ κουράστηκα το μόνο που με σώζει είναι το υστερόγραφό!
Υ.Σ Ημερομηνία: 18 - 19 Νοεμβρίου στο GAGARIN (Παρ + Σαβ)Artists/Groups: THE WAILERS Διοργάνωση: Stereomatic
Καιρός να σας συστηθώ! Είμαι η μικρή Λαρισαία, κατά το μικρή Ολλανδέζα! Εδώ και καιρό έχω κόψει τις κοτσίδες μου από τότε που άρχισα να αντιλαμβάνομαι την τρέλα που κουβαλάει ο καθένας μας. Μου ήταν δύσκολο να προσαρμοστώ σε αυτό τον κόσμο της τρέλας που ο καθένας πιστεύει ότι κατέχει την αλήθεια. Αν και μικρή λοιπόν γιατί μέχρι τις 2 Αυγούστου 2006 μπορώ να λέω ακόμα πως είμαι είκοσι, από πιτσιρίκα και με λέγανε μπαμπέσα και λέρωνα χαρτιά με τις ατσούμπαλες και ανορθόγραφες λέξεις μου! Εν ολίγοις τα έγραφα όλα κυριολεκτικά και μεταφορικά κι έτσι λυτρωνόμουνα!Είχα βέβαια την κακή ιδέα ένα ταλέντο που είχα κι εγώ, λέμε τώρα να πάω να το κάνω επάγγελμα! Όλα τα παιδάκια ξέρανε από μικρά την κλίση τους, εγώ πάλι ακόμα την ψάχνω και ψάχνομαι γενικά, αν και είπαμε στο γράψιμο τα πάμε καλά και είπα να σπουδάσω δημοσιογραφιλίκι, αν και ήμουν από τους πρώτους που φώναξαν:
ΑΛΗΤΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
Βέβαια γιατί φτάσαμε ως εδώ να προσάπτουμε στους δημοσιογράφους τέτοιους χαρακτηρισμούς θα το αναλύσουμε κάποια άλλη φορά. Σας αφιερώνω το παρακάτω άσμα του Νικόλα του Άσιμου"
Όλοι δηλώνετε ιδιότητα, καταναλώνετε ποσότητα, και μου στερείτε τον ήλιο.
Κι εγώ δεν έχω καν ταυτότητα κι αν είμαι μια μηδαμινότητα , φτιάχνω δικό μου βασίλειο. Αν μου ξηγιόσουνα αλάνικα , τραγούδια μεξικάνικα, θα σου ‘φτιαχνα πολλά. Και ξεπερνώ τη Λολομπρίτζιτα ,σαν το ‘ριξα στη βίζιτα, αντικανονικά. Δεν χαμπαριάζετε ρε μόμολα, όταν σας έδινα τα πόμολα, να διαλύστε τον τοίχο. Κολλήσατε στο μποτιλιάρισμα κι ας σας το ‘χα κάνει χάρισμα ,να ξεπεράστε τον φρίκο. Κι αν η ζωή σου θέλει βλήματα, τελειώσανε τα θύματα και πάλι απ’ την αρχή. Θε να σε φτιάξω εγώ αθάνατη, παράτα τη και γάμα τη, τη σχετική ζωή. Ρε μη μου πια τους κύκλους τάραττε, σιγά το χάρτη τρισκατάρατε και μια πορδή μου θα φτάσει. Και σαν ο πεντεφρής σου σε πονεί, Θε να του βάλω λουκουμόσκονη ,να λουκουμιάσει η πλάση. Εσύ ξεφούσκωνες τα λάστιχα, σε γράψαν στα κατάστιχα, των τεντυμποϊστών .Κι εγώ έχω γίνει γομολάστιχα, που σβήνει τα τετράστιχα, ανθρώπων και θεσμών. "
Με περηφάνια ομολογώ πια ότι σπουδάζω στους Αγίους Τόπους στο τμήμα Πληροφορικής και Μ.Μ.Ε των Α.Τ.Ε.Ι της Πάτρας που εδρεύει στον Πύργο Ηλείας, άλλη μεγάλη ιστορία κι αυτή, όρεξη να έχετε να με διαβάζετε, θα τα πούμε κι αυτά κάποια στιγμή...Για τους στενούς, αγαπητικούς και συγγενείς είμαι το Σοφάκι τους, για όλους τους άλλους απλώς η sophie_jamaica... Κατά τ' άλλα για όσους με γνωρίζουνε είμαι ολόιδια με χθες...Ας συνεχίσουμε με τα τετριμμένα. Με τη σχολή δόξα τω Θεώ μου, παρόλα τα ευτράπελα που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια, μπόρεσα ήδη και ξελάσπωσα. Τέρμα τα ιδρωμένα βαγόνια, τα ταξιδιάρικα όνειρα μου που χωρούσαν μέσα στις βαλίτσες μου, το γ@@μημένο τρένο της Πελοποννήσου. Το τελευταίο διάστημα η ρουτίνα με έχει κατακλύσει αλλά δεν παραπονιέμαι. Αλήθεια ίσως αυτό ήταν που έλειπε από τη ζωή μου!
Σχολή- σπίτι-φροντιστήρια-σπίτι από τις 19/11 θα λέω και ραδιόφωνο-σπίτι, αφού με τη Ζωούλα μου, συμφοιτήτρια και γειτόνισσα μου, βγαίνουμε στον αέρα!Καλά αυτό το θέμα κι αν έχει ψωμί! Πως ξεκίνησε η όλη η ιστορία, πως φτάσαμε ως εδώ θα τα αναλύσουμε λίαν συντόμως και για τη συνέχεια που κι εμένα μου είναι άγνωστη ,εδώ θα είμαι να σας τα λέω :) Έτσι περνάνε οι μέρες μου, άντε και μερικές μέρες χαμένες από χανγκόβερ, από άνευ ουσίας ξενύχτια παίζοντας χαρτιά και τόσα άλλα!
Τόσα πάθη ,τόσες αδυναμίες, τόσες καταχρήσεις, τόσοι έρωτες που χάθηκαν όλα; Τα έφαγε όλα η ρουτίνα; Όχι, έγιναν αναμνήσεις, ίσως ότι πολυτιμότερο έχω σε αυτή τη ζωή. Παλιότερα έκανα ένα μεγάλο λάθος, προσάρμοζα τη ζωή μου και τις ανάγκες μου, σύμφωνα με τις ζωές και τις ανάγκες των άλλων. Πάνε αυτά προπολλού! Έπαψα πια να τρέχω και τώρα τρέχουν οι άλλοι για μένα! Κάπου εδώ σας αφήνω γιατί έχω επισκέψεις...
Υ.Σ Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Μ.Γ, για το ταξίδι που έκανε, που είναι δίπλα μου και που είναι ο πιο αληθινός rock τύπος που γνώρισα ποτέ μου:)
Υ.Σ Είδες άμμο και νόμισες πως είναι ακρογιαλιά.... Έρημος ήταν δικέ μου ..... Έρημος
