Ένας ακόμα που φοβήθηκε να πάει πάει παρακάτω

Δεν θέλω να ’μαι ένας ακόμα κρυμμένος θησαυρός

ένας ακόμα που φοβήθηκε να σηκωθεί απ’ τον πάτο

ούτε με νοιάζει αν θα με πνίξει η φυλακή σου.

Δεν θέλω να ’μαι ένας ακόμα παγωμένος ποταμός

Ένας ακόμα που φοβήθηκε να πάει πάει παρακάτω

ούτε με νοιάζει αν με πικράνει το φιλί σου.

Θέλω να είμαι η μουσική που ξαγρυπνάει μαζί σου

σαν ασταμάτητη βροχή να πέφτω στην ψυχή σου

να γίνω αέρας και να ’ρθω να κλαίω στην αυλή σου

σαν σκύλος σαν θεός σαν εραστής σου.

Η αγάπη ορμάει μπροστά

Χρόνια τώρα με φονάζει από μακριά
Κι ούτε ξέρω πως αντέχω και δε βρίζω
Να τη βλέπω ν' αρμενίζει στ' ανοιχτά
Κι εγώ έτσι στα ρηχά να πλατσουρίζω

Χρόνια τώρα με φωνάζει από μακριά
Και με βλέπει σκεπτικό και κουρασμένο
Και μου λέει έλα δοκίμασε άλλη μια
Εσένα ονειρεύομαι κι εσένα περιμένω

Κι ακόμα μια φορά
Πως θα τη φτάσω ελπίζω
Η αγάπη ορμάει μπροστά
Κι εγώ πίσω τρικλίζω
Πέφτω κι αυτή γελά
Μα εγώ πονάω και βρίζω
Και πάω να σηκωθώ ξανά

Κι ακόμα μια φορά
Λέω θα της τραγουδήσω
Τραγούδια τρυφερά
Κι αρχίζω να γρυλίζω
Φαλτσάρω και γελά
Και σταματώ και βρίζω
Και πάω να της το πω ξανά

Κι όταν καμιά φορά
Στέκει και την αγγίζω
Μου λέει είμαι φωτιά
Μα μοναχά δροσίζω
Κι άμα καώ γελά
Μα εγώ πονάω και βρίζω
Και πάω να γιατρευτώ ξανά

Νιαου

Δεν θα μπορούσα να ζητήσω περισσότερα από τη ζωή αν και η λέξη ανικανοποίητο είναι συνώνυμο της προσωπικότητας μου… Έχει ήλιο παντού, είμαι ευτυχισμένηηηηηηηηηη, πάω να φτιάξω ένα καπουτσίνο και που είστε θα τα ξαναπούμε

Πίσω καριόλη σ’ έφαγα

Περίεργα όντα οι άνθρωποι και περισσότερο τα θηλυκά,οι ορμόνες βλέπεις μας κάνουν διαφορετικούς… Περίεργη εποχή…

Ζω την απόλυτη ευτυχία,αλλά όχι αποκομμένη από τον έξω κόσμο κι ώρες-ώρες με θλίβει και με κάνει πιο δυνατή και πιο σκληρή,πιο δυνατή και πιο σκληρή και εκεί που ήμουν έτοιμη να σπάσω,ήρθε ο Γιάννης να με μαλακώσει με reggae ρυθμούς και με αγάπη,με μια αγκαλιά,τόσο απλά πράγματα που για μένα ήταν και θα είναι πολυτέλειες.

Τι κι αν νιώθω προστατευμένη,γέμισα αντισώματα μετά τις τόσες χλαπάτσες,τι κι αν νιώθω την αγκαλιά του σαν αλεξίσφαιρο,τι κι αν ακόμα θεραπεύω και επουλώνω,τα βλέπω όλα πιο καθαρά από ποτέ…

Τη ζωή την ζούμε προς τα εμπρός,αλλά ότι έχουμε τώρα το χρωστάμε σε αυτά που κουβαλάμε από χθες,κι αν δεν υπήρχε αυτό το αξιοσέβαστο παρελθόν μου και οι τόσοι άνθρωποι που σταθήκαν στο πλάι μου,στον σβέρκο μου,στο λαιμό μου,που με αγάπησαν,με μίσησαν,με γάμησαν,με εκτίμησαν,με τίμησαν,με στήριξαν,με πίστεψαν,με πούλησαν, ίσως να μην εκτιμούσα το πλουσιοπάροχο παρόν μου και είμαι τόσο ευγνώμον γι αυτό…

Πόσο κακό χρειάστηκε να μου κάνουν και να κάνω Selassie μου;Πόσο κακό;Γιατί να χρειαστεί να παλέψω τόσο για την αθωότητα μου και στο τέλος να την χάσω;Σ’ευχαριστώ selassie μου,που παρόλα αυτά,δεν με άφησες να στεγνώσω,που άφησες στην καρδιά μου, σταγόνες ελπίδας και αγάπης

Τα τελευταία δυο χρόνια ήταν πολύ σκληρά,έφτασα πάτο,βγήκα από τα όρια μου,είδα ένα πρόσωπο του εαυτό μου,που ντρέπομαι γι αυτό,που δεν ήξερα ότι μπορώ να ζήσω τόσο σκληρές στιγμές,να ψυχορραγώ,ένα σιωπηλό θηρίο,ένα πληγωμένο τέρας που καταβρόχθιζε κι άλλες ψυχές και καλά για να ισσοροπήσει κι όλο και περισσότερο βυθιζόμουνα…

Να ξεκινάς σημαίνει να δαμάζεις όλα εκείνα που σου φορτώνουν σπέρμα και μνήμες από τις παλιές χαμένες σου απόπειρες,λέει ο Αγγελάκας,πόσο δίκαιο έχει,να δαμάζεις όχι να ξεχνάς,πόσες χαμένες απόπειρες έπρεπε να κάνω για να φτάσω εδώ;Τα θυμάμαι και γελάω,κοιτάω τα σημάδια και γελάω δυνατά,τόση αγάπη χαμένηηηηηη,όχι,όχι «κάποιος θεός τη σημαζεύει…»

Ψυχική ηρεμία,αυτό απολαμβάνω και θα την προστατέψω σαν να είναι το μονάκριβο παιδί μου,δεν θα αφήσω κανέναν γαμημένο καριόλη να κάνει μπάχαλο τη ζωή μου,επιτέλους γαλήνη…