Δροσιά!

Είναι αμαρτία από το Θεό να μην είμαι στη φύση τούτες τις ώρες,  να μην κυλιέμαι με τα παιδιά μου στο γρασίδι, στην άμμο, στα βότσαλα να μην τους δαγκώνω τις πατούσες, να μην ξεκαρδιζόμαστε από τα γέλια κάτω από κάποιο πλάτανο, να μην τρώμε παγωμένα κεράσια, να μην κάνουμε ροζ μουστάκια απ' τα καρπούζια, να μην νιώθουμε την αλμύρα στα σώματα μας να μας καίει.

Είναι αμαρτία να μου λείπεις και τα βράδια να κοιμάμαι μόνη, είναι αμαρτία να μην έχω εδώ το πρόσωπο σου να χαϊδέψω τις ρυτίδες σου, είναι αμαρτία που δεν είσαι εδώ να μου σπας ως συνήθως τα νεύρα.  Είναι αμαρτία που τους τελευταίους μήνες ζω σαν μονογονεϊκή οικογένεια αφού εσένα σε πήρε η δουλειά στο μουσείο μακριά και τα βράδια σε ονειρεύομαι σαν τον κριοφόρο κούρο που αντικρίζεις κάθε μέρα.

Η καθημερινότητα μου θα έλεγε κανείς πως είναι απάνθρωπη αλλά είναι το γέλιο του μικρού και τα χάδια του που με ανασταίνουν και τα παιχνίδια μας στον καναπέ με το ινβέρτερ. Απομείναμε τα δύο μας πια, μιας και η αδερφή του κάνει διακοπές με τους παππούδες κι εμείς εδώ να υπομένουμε το ανυπόφορο καλοκαίρι στην καρακαμπίλα! Όμως ακόμα κι αυτό καταφέρνει και το κάνει μαγικό, γιατί λέει τις πρώτες του προτάσεις, γιατί είναι πολυτάλαντος, ευαίσθητος, αγαπησιάρης και ωραίος γιατί δεν βλέπω την ώρα να φύγω από την δουλειά να τον πάρω από παιδικό και να κοιμηθούμε αγκαλιά, να παίξουμε, να χορέψουμε, νομίζω ότι εκείνος σαν να το απολαμβάνει λίγο περισσότερο από όλους που τώρα πια με έχει ολοκληρωτικά δικιά του. Που θα πάει θα πάρουμε εκδίκηση τον Αύγουστο, με πύργους στην άμμο, βουτιές στα βαθιά, βαθιές ανάσες κάτω από τις ακτίνες του ήλιου που τρυπούν τα φύλλα και χαϊδεύουν το πρόσωπο, με παιδικές πατούσες στα μούτρα...  

και master chef!

Που να έβαζα και όλα τα λαχανικά! 😄

Herbert von Karajan

Φον Καραγιαν! 

ozone hole

 

Επειδή σε τρία χρόνια θα κλείσω 20 χρόνια που έχω αυτό εδώ το ιστολόγιο ουαου θεέ μου πως περνάει έτσι η ζωή πολλές φορές έχω την αίσθηση πως ότι είχα να το πω το είπα και γαμώ του όζοντος την τρύπα που λέει και ο Μανώλης, ο Πάνος και ο Χάρης και από την άλλη πάλι νιώθω σαν νεογέννητο που τώρα ανοίγει τα μάτια του και ανακαλύπτει τον κόσμο, πόσο διαφορετική είναι η ζωή και η θέα από εδώ πόσο βαθιά αγαπώ κι αυτό το εικοσάχρονο που δημοσίευσε πρώτη φορά το 2005 που τότε είκοσι χρόνια πριν ήταν αγέννητο ενώ τώρα έχει 20 χρόνια ζωής επιπλέον στην πλάτη ! Γαμώ του όζοντος την τρύπα όπως και να'χει κι έχω πολλά να πω ακόμα...

Fuck you, I won't do what you tell me

Από τι Πυγμαλίωνες γλίτωσα δε λέγεται και εντάξει δεν χρειάζεται ο άλλος να σε περνάει και καμιά δεκαριά χρόνια και βάλε για να είναι ένας χειριστικός, ξεδιάντροπος μαλάκας, που θέλει να σε πλάσει ή που ξέρει το καλό σου ενώ σου φορτώνει σιωπηρά όλες τις ευθύνες, μπορεί να στο κάνει  άνετα και συνομήλικος μαλάκας, ευτυχώς το μυαλό μου με έσωσε, αλλοίμονο στις αθώες ψυχές που ξεγελάστηκαν με την χρυσόσκονη και ακολούθησαν την καρδιά.  Θα μου πεις από που γλίτωσα και που έπεσα από τη Σκύλα στη Χάρυβδη η ιστορία γι αυτό ούτε γλίτωσα ούτε έπεσα πουθενά πατάω τόσο γερά στα πόδια μου πάντα πατούσα απλά τώρα δεν με κουνάει τίποτα που όχι απλά δεν πέφτω στηρίζω κι ένα σύμπαν πάνω μου. Αν είναι σκληρό το φορτίο; Είναι, αλλά και η ικανοποίηση που παίρνω δεν περιγράφεται. 

Το καλοκαίρι είναι εδώ κι η εξεταστική βέβαια! Αύριο το τελευταίο και φτου ξελευθερια για όλους;