Πέμπτη, Δεκεμβρίου 31, 2020

Η τελευταία φωτογραφία της χρονιάς!

Η τελευταία φωτογραφία της χρονιάς! #babyboyborn2020 #babysclothes  #buildabetterworld #myonlyson💙 #lovemyboy #lovemykids❤️ #goodbye2020

Δίνει ρεσιτάλ


Σας εύχομαι όνειρα ατελείωτα και την άγρια επιθυμία να πετύχετε κάποια απ' αυτά.

Σας εύχομαι να αγαπάτε ό,τι πρέπει ν' αγαπηθεί και να ξεχάσετε ό,τι πρέπει να ξεχαστεί.

Σας εύχομαι πάθη, σας εύχομαι σιωπές.

Σας εύχομαι να ξυπνάτε με τραγούδια πουλιών και γέλια παιδιών.

Σας εύχομαι να σέβεστε τη διαφορετικότητα των άλλων, γιατί είναι σπουδαίο να ανακαλύπτουμε την αρετή και την αξία του καθενός.

Σας εύχομαι να αντιστέκεστε στη στασιμότητα, στην αδιαφορία και στ' αρνητικά της εποχής μας.

Τέλος, σας εύχομαι να μην εγκαταλείψετε ποτέ την αναζήτηση, την περιπέτεια, τη ζωή, την αγάπη, γιατί η ζωή είναι μια θαυμάσια περιπέτεια που κανένας δεν πρέπει να εγκαταλείπει χωρίς να δώσει σκληρή μάχη.

Σας εύχομαι ιδιαίτερα, να είστε ο εαυτός σας, περήφανοι γι' αυτό που είστε, και να χαίρεστε, γιατί η ευτυχία είναι το πραγματικό μας πεπρωμένο.

Ζακ Μπρελ, Ευχές για ευτυχισμένο νέο έτος, 1η Ιανουαρίου 1968

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 18, 2020

Μαμά σε lockdown 🔐

Στο πρώτο παιδί ήταν όλα υπέροχα! Δεν σπούδαζα, πήρα άδεια από την τότε απαίσια δουλειά μου, είχα μια εγκυμοσύνη που δεν την κατάλαβα, δεν υπήρχε πανδημία, ήμουν γαλήνια, ξεκούραστη, δεν είχα ένα ακόμα απαιτητικό παιδί να μεγαλώσω. Όταν με έπιαναν οι τρομερές υπνηλίες του πρώτου τριμήνου το μόνο που είχα να κάνω ήταν να βυθιστώ στον ύπνο όπου κι αν έβρισκα.

Όχι μόνο αυτό και αφότου γέννησα, το παιδί ήταν ήσυχο, φαγανό και κοιμόταν. Επίσης είχα τρομερή βοήθεια από παντού και ο ελεύθερος χρόνος ήταν όλος δικός μου να κάνω σωστή διατροφή, να κοιμηθώ, να προσέξω τον εαυτό μου και αδιαμφισβήτητα μετά τη γέννηση της κόρης μου το σώμα μου ήταν πιο όμορφο πιο αδύνατο και πιο υγιές από ποτέ! Ω ναι!

Έκανα ταξίδια και γενικά η ζωή επέστρεψε στο κανονικό. Δεν ήταν έτσι στο δεύτερο παιδί μου. Στο πρώτο τρίμηνο ακόμα δούλευα, είχα εξεταστική, ξερνούσα όπου έβρισκα και όπου στεκόμουν, η εγκυμοσύνη ήταν δύσκολη, η μικρή ήθελε όλη την προσοχή μου, είχα απίστευτο διάβασμα και εργασίες και ελάχιστη έως καθόλου βοήθεια με το παιδί και τις δουλειές του σπιτιού. Αρρώστησα δύο φορές όσο ήμουν έγκυος , εννιά μηνών έδινα εξεταστική στη Θεσσαλονίκη τότε δεν είχε ακόμα κορώνα και εξ αποστάσεως. Σίγουρα γέννησα πολύ εύκολα και γρήγορα αλλά δεν πρόλαβα να γυρίσω στο σπίτι και ξεκίνησε το lockdown δεν είχα βοήθεια από παιδικό, ούτε από παππούδες και γιαγιάδες. 

Ο άντρας μου δούλευε, ο μικρός δεν κοιμόταν με τίποτα, η μικρή είχε τις ανάγκες της, οι δικές μου ανύπαρκτες, το διάβασμα εκεί και υπαρκτό, θήλαζα και έγραφα εξεταστική τουλάχιστον από το σπίτι, το καλοκαίρι ήταν ότι πιο τρομακτικό έχω ζήσει μέχρι τώρα, το δεύτερο lockdown με αποτελείωσε. Σταμάτησα να τρώω ή έτρωγα αποφάγια ή αηδίες, δεν έβλεπα άνθρωπο, ήμουν μονίμως κουρασμένη, οι πιτζάμες δεν έβγαιναν από πάνω μου, εκεί που ξεκίνησε ο παιδικός σταθμός και όλα πήγαιναν πραγματικά παραπάνω από υπέροχα ξανά πάλι τα ίδια κι αυτό συνεχίζει ακόμα και τώρα και εκεί που λέω εντάξει σκατοβαρέθηκα, δεν είναι ζωή αυτή, ο μικρός βγάζει το πρώτο του δόντι, στέκεται όρθιος μόνος του, κοιμάται σαν πουλάκι, η μικρή μου με αγαπάει και μου το δείχνει κάθε μέρα με χιλιάδες τρόπους και λέξεις.

Όποιος δεν το ζει δεν μπορεί να καταλάβει, εύχομαι όλα να περάσουν γρήγορα, εύχομαι να φανώ δυνατή όπως κι έκανα μέχρι τώρα, εύχομαι να γυρίσουμε σε μια κανονικότητα αν όχι την παλιά σε κάποια που έστω λίγο να της μοιάζει. 

❤️

βόλτα με τη μαμά ❤️

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 04, 2020