Βραδινή πλάνη



Η τέλεια ώρα για απομόνωση είναι αργά το βράδυ Κυριακής μετά από καλοκαιρινή μπόρα. Το παράθυρο ανοιχτό και τόσα πράγματα να σε κάνουν να ανατριχιάσεις, η νύχτα, το δροσερό αεράκι, τα ακουστικά στ'αφτιά,η φωνή του Leonard, οι μουσικάρες, η απόλυτη σιωπή έξω από αυτά. Τζίζας τι απόλαυση! Πόσο μου έχει λείψει αυτό το βραδινό, κρυφό ραντεβού με την πάρτη μου, κανένας και τίποτα πάνω από το κεφάλι μου, κανείς και τίποτα στις σκέψεις μου, μόνο εγώ κι η μουσική, μόνο εγώ και οι λέξεις. Τόσο αυτονόητο παλιότερα, τόσο σπάνιο πια γιατί αν έμαθα κάτι από αυτή την αγάπη που ανέτειλε απ΄τα σπλάχνα μου είναι  ότι το να γίνεις γονιός είναι αυτή η υπέρτατη χαρά που σε συνδέει με την ανθρωπότητα και καταφέρνει σοβαρά να πλήξει το εγώ σου. Σιγά τα λάχανα θα μου πεις,  το εγώ μου το είχα πλήξει τόσο ανεπανόρθωτα πολύ πριν γίνω μάνα οπότε δεν ήταν αυτό που με ζόρισε, μόνο αυτό δε με ζόρισε.


Είναι που μεγαλώνοντας είσαι αναγκασμένος να χάσεις πολλές φορές το μυαλό σου κι αν καταφέρεις να μη λυγίσεις  από τον κομφορμισμό ή την καθαρή τρέλα που υπάρχει γύρω σου και μπορέσεις τελικά να λειτουργήσεις, τότε περνάς σε μια πολύ εσωτερική έκσταση αλλά θέλει πολύ δουλειά και βαθιά εμπειρία και ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος  να μην τα καταφέρεις και στο τέλος  να τινάξεις τα μυαλά σου στον αέρα. Το θέμα λοιπόν είναι να βρεις τρόπους σε αυτή τη ζωή για να καείς όμορφα, να αφήσεις χρόνο για αδέσποτες βραδινές συναντήσεις με τον εαυτό σου, σίγουρα κάνει καλό.


Όταν είσαι νέος δεν συγχωρείς εύκολα, είσαι παντοδύναμος και άτρωτος, είσαι επικριτικός, ανταγωνιστικός, αήττητος και αυθάδης. Δε σε αφήνει να δεις καθαρά η άγνοια, ο μακρύς δρόμος που έχεις μπροστά σου, η ματαιοδοξία. Μεγαλώνοντας μαθαίνεις να συγχωρείς, τα παιδιά σου, τους γύρω σου, τους γονείς σου. Μεγαλώνοντας δεν είναι μόνο που αρχίζει να τελειώνει όλο και πιο πολύ ο χρόνος είναι που κι αυτός που έχεις δε σου φτάνει και αναλώνεσαι έτσι κι αλλιώς αναλώνεσαι θα μου πείς είτε στο να δημιουργείς είτε στο να καταστρέφεσαι κι αυτά τα δυο σαν να πάνε μαζί. Μα δεν ανησυχώ μου το'χαν  πει οι τσιγγάνες που καπνίζαν με τ'αφτί πως η μοίρα θα'ναι καλή το μόνο που θέλανε για αντάλλαγμα ήταν φωτιά.Ήρθε η ώρα να να βουλιάξω στη μουσική έτσι κι αλλιώς όπου να'ναι θα χαράξει...   

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις