Οι θεατές της ζωής

Όλα είναι θέμα θέασης αυτού του κόσμου. Σημασία έχει σε ποια θέση βρίσκεσαι όταν τραβιέται μια σκανδάλη. Την πατάς εσύ; Τρως τη σφαίρα;Την τρώει κάποιος άλλος; Το βλέπεις από τον καναπέ σου ή μπαίνεις ανάμεσα και την τρως πάλι εσύ; Είσαι από πάνω; Από κάτω; Από πίσω;Τα ψυχολογικά σου πως πάνε; Έχεις ανασφάλειες, παιδικά τραύματα; Τσαμπουκά; Είσαι στη θέση του διευθυντή ή του εργάτη; Είσαι μάνα, άτεκνη, πουτάνα; Είσαι άντρας; Πατέρας, φαντάρος, γκέι, εργοστασιάρχης, άνεργος , πρόσφυγας, με διδακτορικό ή όχι; Είσαι καλλιτέχνης, συγγραφέας, φτωχός ή πλούσιος;  Είσαι άνθρωπος; Ανάλογα τι παπούτσια από όλα αυτά φοράς , ανάλογα βαδίζεις. Δεν περπατάμε όλοι τους ίδιους δρόμους. 

Θυμάμαι τη μάνα μου να λέει, "αυτοί είναι θεατές της ζωής" και ήξερα ότι σε όποιους αναφερότανε με αυτή τη φράση δεν τους είχε και σε μεγάλη εκτίμηση. Μεγαλώνοντας πια και γνωρίζοντας καλά ποιοι είναι αυτοί "οι θεατές της ζωής" και έχοντας περάσει κι εγώ από αυτή τη θέση, αναπολώ και λαχταρώ να γυρίσω και πάλι εκεί, να γίνω θεατής σε όλα τα επίπεδα εκεί που είχε μπανιστήρι και αραλίκι. 

Συνήθως "οι θεατές της ζωής" έχουν δυο πόδια και δυο χέρια απλά σε αντίθεση με όλους τους άλλους τα κουράζουν λιγότερο! Οι κοινοί θνητοί μπαίνουν άθελα ή ηθελημένα στο βρόμικο παιχνίδι που λέγεται ζωή ενώ οι θεατές είναι πιο χαβαλετζήδες. Συνήθως δεν έχουν καθόλου δουλειά ή για να το θέσω καλύτερα δεν έχουν καθόλου ανάγκη από δουλειά ή για δουλειά έχουν την καύλα τους- χόμπι τους, δεν δεσμεύονται με κοινωνικές συμβάσεις κάθε είδους και έτσι αμέσως-αμέσως δεν συσσωρεύουν προβλήματα στο κεφάλι τους. Ούτε παιδιά, ούτε σκυλιά, ούτε συμβάσεις. Όσο είσαι πιο νέος είναι πιο εύκολο να είσαι θεατής και μεγαλώνοντας δηλαδή πάλι πιο εύκολο είναι να παραμείνεις έτσι παρά να  δεχτείς να "μεγαλώσεις"...

Τώρα δυστυχώς που την πάτησα χοντρά και έχω απομακρυνθεί για τα καλά από αυτή την ωραία θέση του θεατή, μερικές φορές όταν γυρίζω και τους παρατηρώ από τη δικιά μου θέση πια, μου φαίνονται μικροί και γελοίοι, μπορεί να είναι και απλά ο ενδόμυχος μου φθόνος γιατί εκείνοι εξακολουθούν να κατέχουν τη θέση των ονείρων μου.

Μου φαίνονται μπουρδολογίες όλα αυτά που κάποτε με συγκινούσαν, γιατί είναι πολύ διαφορετικό να μιλάς για την εργατιά από το να ανήκεις στην εργατιά, γιατί είναι πολύ πιο δύσκολο να είσαι πρόσφυγας από το να φωτογραφίζεις πρόσφυγες, είναι πολύ πιο εύκολο να παρατηρείς και να αναλύεις την ανεργία από το να είσαι άνεργος. Είναι πολύ πιο εύκολο να γράφεις ποίηση για το θάνατο, από το να πεθαίνεις. 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις