Όλα είναι δρόμος...

Ήλιος, ήλιος με δόντια αλλά ήλιος. Περπαταω και μου χαϊδεύει το πρόσωπο. Δεν ξερω πως κατάφερα και έκανα τόσο σκατά τη ζωή μου ή μάλλον ξέρω είναι ξεκάθαρο μπροστά μου είναι η δουλειά μου, έξω από αυτήν εξακολουθώ να έχω και να δημιουργώ μια υπέροχη ζωή όπως εγώ την επιθυμώ. Έμειναν ελάχιστες μέρες πριν μπούμε στο καινούργιο μας σπίτι, πήρα άδεια λόγω μετακόμισης όλη την εβδομάδα και παρόλη τη βαβουρα και το τρέξιμο,παρόλη την κούραση και τον Γιάννη στο δωμάτιο με τις κούτες να ψήνεται στον πυρετό αντιλαμβάνομαι πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα μακριά από το απαίσιο περιβάλλον της δουλειάς, πόσο γαλήνια αισθάνομαι. Γράφω αυτές τις μικρές μου σκέψεις από το κινητό λίγες ώρες πριν μου κόψουν από εδώ το τηλέφωνο αφού σε δύο ωριτσες έχω ραντεβού με τον τεχνικό για να μου μεταφέρει εκεί τη γραμμή. Χθες πήγα θέατρο ήταν όμορφα, ξέφυγα... Ξέρω το πρόβλημα λοιπόν και στο χέρι μου είναι να το λύσω, δεν λέω ότι είναι εύκολο αλλά πότε κάτι που να αξίζει τον κόπο δεν ήταν. Έχω τόσα πολλά να πω... Τελευταία ανάρτηση κι από τούτο το σπίτι...Όλα είναι δρόμος

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις