Πρώτη ανάρτηση!

Πάλι Δευτέρα πρωί, πάλι άδεια και έξω ο καιρός μουντός, βροχερός, χειμωνιάτικος! Γράφω από το καινούργιο μας σπίτι. Δεν έχουμε κλείσει ούτε μήνα. Προσωρινά κλέβω λιγάκι από το conn-x  κάποιου γείτονα. Έχω ήδη κάνει αίτηση και χθες(μα δουλεύον και Κυριακή;) ήρθε ένα τύπος από τον ΟΤΕ και ενεργοποίησε τη γραμμή και περιμένουμε πότε θα σώσουνε οι τύποι από τη Cyta!

Που θα μου πάει θα προσαρμοστώ κάποτε στα νέα δεδομένα κυρίως όσον αφορά τη δουλειά και θα βρω τρόπο να κλέβω μέσα στις καθημερινές μου λίγο χρόνο και για μένα. Νομίζω πως βρίσκομαι σε καλό δρόμο, σιγά-σιγά επανέρχομαι... Δε ζητάω και πολλά, λίγο ελεύθερο χρόνο για απομόνωση, σκέψη και δημιουργία, όχι πολλά :)

Καλή εβδομάδα σε όλους από το καινούργιο μας σπίτι! 

Blue Moon

Είναι Δευτέρα, είναι πρωί και νιώθω υπέροχα. Είχα τόσο καιρό να ζήσω ένα πρωινό. Εδώ και τέσσερις μήνες καθηλωμένη σε μια καρέκλα εξυπηρετώντας χιλιάδες κόσμου, όσο να'ναι αλλοιώθηκε η εικόνα των πρωινών μου. Σήμερα, σηκώθηκα χορτασμένη από ύπνο κι ας κουνήθηκα γύρω στις πέντε και κάτι από τον σεισμό. Ξύπνησα και επιτέλους έξω είχε φως και δεν με ένοιαζε καθόλου που ήταν συννεφιασμένο! Άνοιξα τα βλέφαρα μου χωρίς  την βοήθεια του ενοχλητικού ήχου του ξυπνητηριού και απόλαυσα τον καφέ μου με την ησυχία μου ακούγοντας  το blue moon  από τη φωνή της Billie Holiday που απλώθηκε στο δωμάτιο, δηλαδή ονειρεμένα πράγματα που για μένα δεν είναι πλέον ούτε αυτονόητα, ούτε δεδομένα!

Τι κι αν πήγα πάλι πρωί-πρωί στη ΔΕΗ, τι κι αν είχε μια ουρά σιδηρόδρομο; Όλα πήγανε καλά, δεν έχασα την υπομονή μου,τέλειωσα γρήγορα και ω ναι!!!Είδαμε το φως το αληθινό! Επιτέλους έγινε η σύνδεση για το νέο μας σπίτι!

Γύρισα με το τέσσερα. Είδα κίνηση στους δρόμους, τα παιδιά από τα Mikel να έχουν βγει στην κεντρική και να μοιράζουν δωρεάν καφέδες και κόσμο στους δρόμους παρά το τσουχτερό κρύο.Μπήκα σπίτι και χουχούλιασα στον καναπέ μου, βρήκα χρόνο να ακούσω μουσική,να τακτοποιήσω τη βιβλιοθήκη μου, να γράψω αυτή την ανάρτηση και να νιώσω τόσο ελεύθερη και ωραία!

Αύριο κλείνουν 17 χρόνια χωρίς τον Αντώνη Παραρά, όμως εγώ δεν ξεχνώ με τίποτα τη γλυκιά του φάτσα. Τον έχω πάντα μέσα στην ψυχή μου ως ένα από τα πιο γλυκά κομμάτια της παιδικής μου ηλικίας,ως μια από τις πιο τρυφερές αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Το έχω γράψει τόσες φορές και δεν θα κουραστώ ποτέ να το γράφω πως για χάρη του έγινα sophie_jamaica, εξαιτίας του ερωτεύτηκα τον Bob Marley και τη reggae κι αν το καλοσκευτώ εξαιτίας αυτού του πράγματος έζησα τρελά σκηνικά, γνώρισα απίστευτες φάτσες, έκανα τόσα ταξίδια και το κυριότερα γνώρισα εσένα μέσα από την κοινή μας αγάπης για τη reggae και εκείνης της συναυλίας των Israel Vabration στη Θεσσαλονίκη που μας έφερε κοντά.Για όλα αυτά και άλλα πολλά όπως το υπέροχο χαμόγελο του θα τον έχω πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μου και δεν θα τον ξεχάσω ποτέ, ποτέ μα ποτέ και αν κάποτε στη ζωή μου καταφέρω να κάνω το μακρινό ταξίδι ως τη Jamaica θα φωνάξω δυνατά το όνομα του για το όνειρο που μου έδωσε να ζήσω.

Σκέφτομαι τον κόσμο στην Κεφαλλονιά, τη γη που άμα γουστάρει μας εξαφανίζει... Εύχομαι όλα να πάνε καλά για όλους και  τραγουδώ... Every little thing gonna be all right. Don't worry

Φλεβάρης

Φλωρεντία 2008-Εγώ κι o Viktor!

Είναι Σάββατο πρωί, είναι πρωτομηνιά, το βράδυ προβλέπεται να ρίξουμε ξέφρενους χορούς και τη Δευτέρα έχω άδεια. Το σπίτι μυρίζει καφέ και οι λιγοστές πια κούτες με κοιτούν και περιμένουν! Το μοναδικό που μου έχει χαλάσει τη διάθεση είναι ότι στη ΔΕΗ αφού μετά κόπων και βασάνων ανοίξανε την Παρασκευή μετά την απεργία και  αφού περιμέναμε διακόσιες ώρες στην ουρά, όταν πήγαμε να κάνουμε τη νέα μας σύνδεση μας είπανε : "Αχχχχ δυστυχώς αν και βλέπουμε ότι έγινε αίτηση διακοπής στις 22 Ιανουαρίου, δεν περάστηκε στο σύστημα και δεν μπορούμε να κάνουμε έναρξη σε ένα σπίτι που φαίνεται ότι έχει ήδη ρεύμα." Γκρρρρρ τα νεύρα μου! Τι λες κοπέλα μου; Να είχε τουλάχιστον ακόμα ρεύμα να πω άντε στο καλό αλλά έλα που δεν!

Το σημείωμα του Viktor στα Ουγγαρέζικα ή Ουγγρικά ,που δεν κατάφερα ποτέ να  μάθω τι λέει!

Κάθε εμπόδιο για καλό, το έχω δει  ήδη στην πράξη τόσες φορές στη ζωή μου οπότε δεν χαλιέμαι και πολύ! Με έκανε χαρούμενη και το πρωινό μήνυμα που βρήκα στο facebook από τον φίλο μου τον Viktor από την Ουγγαρία, που μου έλεγε ότι έκανε αίτηση για να έρθει να δουλέψει στις νέες βάσεις που ανοίγει η Raynair στην Ελλάδα. Δουλεύει ήδη αρκετό καιρό στην εταιρεία και τώρα βρίσκεται στην Νορβηγία με την ελπίδα πως ίσως τον πάρουνε στα μέρη μας. Με τον Viktor δουλεύαμε μαζί την πάλαι ποτέ καλή εποχή του roots and routes στη Φλωρεντία.! Για κάποιο λόγο μπήκε από την πρώτη στιγμή στην καρδιά μου χωρίς να έχουμε πει πολλά-πολλά και  τώρα που το σκέφτομαι μάλλον ήταν το ζεστό χαμόγελο του! Εύχομαι μια μέρα να πετάξουμε μαζί ή έστω να ξαναβρεθούμε για ένα καφέ όπως τότε !O Victor εγώ και οι άλλοι δείτε μας εδώ και  εδώ !

Κατά τα άλλα συνεχίζοντας με τις αναμνήσεις και το μέτρημα, πέρασαν τέσσερις μήνες που ξεκίνησα τη δουλειά, ένας μήνας και μια μέρα από το ευτυχές γεγονός και μετράω πια μέρες για να αρχίσω τη νέα μου ζωή στο καινούργιο μας σπίτι. Το μόνο που έχω να περιμένω πια είναι το ταξίδι στη Βαρκελώνη που όλο και γυρνάει μέσα στο μυαλό μου, την συνάντηση με τους παλιούς συμφοιτητές του μεταπτυχιακού στη Φλώρινα τον Μάιο και αφού κλείσω όλους του παλιούς κύκλους της ζωής μου να βάλω μπρος για άλλους όχι απαραίτητα ομόκεντρους!

Υ.Σ Δεν συμπαθώ τους Φεβρουάριους, στατιστικά είναι από τους χειρότερους μήνες της ζωής μου, ελπίζω φέτος να αλλάξει αυτό το σερί!

Το τραγούδι της ημέρας