Λόγια υγρά, μεγαλο-παρασκευιάτικα. Όλα υπομένα σε παρελθοντικούς χρόνους. Κουβέντα και γουλιά, γουλιά και γεύση γλυκάνισου στο στόμα. Συνήθεια τοπική, ανατολικής Θεσσαλίας. Μαύρα μακριά μαλλιά, μεγάλη ιστορία και η δική της. Άγνωστης τρύπας βουβό βρέφος και τώρα ακόμα τριάντα παρά ένα, ψάχνει τρύπες να μπει, τόση απόρριψη πως να την αντέξει.
no love of any kind…
Είχε όμως ταλέντο, είχε κοινό, είχε μπράβο, είχε θαυμασμό, μα αυτά δε σε αγκαλιάζουν τις νύχτες. Ήθελε κάποιον να μπολιάσει για μια φορά και τη δική της τρύπα, το δικό της τεράστιο εσωτερικό κενό…
Μεθάμε για να αντέξουμε την Ανάσταση ,της χαιδεύω τα μαλλιά, μη φοβάσαι θα θυμηθούμε ξανά πως κλίνονται οι μέλλοντες (βουλητικοί, δυνητικοί, τετελεσμένοι).
Γιατί δε μπορεί, θα ξαναθυμηθούμε πως κάποτε μας απαγόρεψαν να μιλούμε για μέλλοντα , να ζούμε σ' ενεστώτα. Μόνο μην ξεχάσεις πως είναι να επιθυμείς, σε παρακαλώ μην το ξεχάσεις...
Υ.Σ Η επιθυμία έχει πάντα μια σκληρή πλευρά, απορρίπτεις κάθε φορά που διαλέγεις
Υ.Σ Η επιθυμία έχει πάντα μια σκληρή πλευρά, απορρίπτεις κάθε φορά που διαλέγεις
Για την Λ.
σ.χ
2 σχόλια:
γι αυτό πονέσαμε, σε παρελθοντικούς χρόνους όπως το λες...
Καλή Ανάσταση λοιπόν, για όλους μας Μενέλαε :)
Δημοσίευση σχολίου