Κυριακή, Φεβρουαρίου 12, 2012

Συνουσία εκ των όπισθεν

ο πίνακας είναι του ινδού ζωγράφου και συγγραφέα Albert Ashok
Ποιος έχει την ευθύνη τούτης της ασκήμιας;Μερικά δευτερόλεπτα σιωπή• σκέψου. Οι γιοι σκέφτηκα, άσωτοι ή μη. Κάποιων κόρες και γιοι και πάνω από όλα αυτός του Άρη και της Αφροδίτης. Γιοι ηλιθίων και παθολογικά ματαιόδοξων.Νομίζουν πως κυβερνούν, κάνουμε πως επαναστατούμε. Μα σαν πληκτρολογούμε από τα ακριβά pc μας, εκείνοι κλέβουν τη ζωή μας.
Εδώ και καιρό η συνουσία γίνεται εκ των όπισθεν κι εμείς ανεβάζουμε βιντεάκια στο Youtube, γράφουμε post στα blog μας και αντιστεκόμαστε με status, κάτι είναι κι αυτό. Τώρα αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε νομίζω, όλο αυτό το περάσαμε για να καταλάβουμε. Ό,τι καταλάβαμε, όσοι καταλάβαμε κι αυτό δεν φτάνει, είναι όμως μια καλή αρχή. 

Νωχελική ακινησία, αποχαύνωση μπροστά από την οθόνη, περισυλλογή. Βλέπω γέρους να μην καταλαβαίνουν, έτσι μάθανε δεν τους δικαιολογώ αλλά έτσι  κι αλλιώς εκείνοι τα φάγανε τα ψωμιά τους κι αν δεν τα φάγανε θα έχουν κακά γεράματα, εμείς πρέπει να κάνουμε κάτι για να μην έχουμε κακιά ζωή εμείς και όσοι θα'ρθουν. Μανταλωθήκαμε στα σπίτια μας, αρπάξαμε όλοι από μια κατάθλιψη , κατσιάσαμε.  Όλοι σιωπηλοί και στεναχωρημένοι.Έγιναν όλα όπως τα είχα φοβηθεί .Τέτοιες στιγμές, έχεις δικαίωμα στην ατομική ευτυχία ; Έχεις και παρά έχεις ειδικά αν είσαι από αυτούς που έχουν βιώσει πρώτα  τη συντέλεια του εαυτού τους ή έστω έτσι νόμιζαν. Όμως είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ ότι για να μπορείς να ευτυχείς στο μικρόκοσμο σου πρέπει να είναι και οι γύρω σου καλά αλλιώς είναι μισή χαρά. 

Δεν ξέρω αν αλλάξει κάτι σήμερα, αργά ή γρήγορα όμως θα αλλάξει, έχει ήδη αλλάξει. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να κλείσεις την τηλεόραση σου. Η αρχή είναι το ήμισυ  του παντός. Δες μέσα σου ποιος νόμος βασιλεύει, δες μέχρι που αντέχουν τα μηνίγγια σου και αναλόγως πράξε, τώρα που ο κόσμος των παραισθήσεων διαλύθηκε , τώρα που είδαμε τα πράγματα όπως είναι , είναι ώρες που όσο κι αν συχαίνεσαι την επανάσταση, πρέπει να την κάνεις. Μακάρι να'ρθει ο καιρός, που θα λέμε "κρίση ήταν και πέρασε"... Μακάρι να'ρθει ο καιρός που θα μπορούμε να χαρούμε ξανά όσο κι αν οπισθοδρομήσουν το βιοτικό μας επίπεδο, όσο κι αν μας ρουφήξει η υλική μας δυστυχία. Σκέψου. Γιατί θα παλέψεις σήμερα; Σκέψου. Γιατί πάλεψαν στο παρελθόν. Σκέψου.Θα παλέψεις;

2 σχόλια:

ΔιαΚρητικός είπε...

..."για να μπορείς να ευτυχείς στο μικρόκοσμο σου πρέπει να είναι και οι γύρω σου καλά αλλιώς είναι μισή χαρά." Χαρα με γλυκοπικρη γευση, κι ετσι οπως τα κοβω τα πραγματα καθε μας χαρα θα συνοδευεται κι απο ενα "ναι μεν, αλλά"...

Sophia Choleva είπε...

Καλώς ήρθες ΔιαΚρητικέ, από εδώ και πέρα μόνο χαρμολύπη;